Griffins – ευγενείς υπερασπιστές της Αρχαίας Ελλάδας

Οι γρύπες, μοναδικά μυθολογικά πλάσματα με κεφάλι αετού και σώμα λιονταριού, αναφέρονταν συχνά στα αρχαία ελληνικά έργα.

Γνωστά και ως λαβές, λαβές, γύπες -γρύψ (ενικός) στα αρχαία ελληνικά- συμβόλιζαν τη δύναμη και το θάρρος.

Οι Γκρίφινες θεωρούνταν ευγενή πλάσματα που ζούσαν κατά την αρχαία Ελλάδα και άλλες γειτονικές περιοχές και φύλαγαν τα πλούσια κοιτάσματα χρυσού στα βουνά της Σκυθίας, της σημερινής βορειοανατολικής Ευρώπης.

Η φυλή των γρύπων που ζούσε στα ώριμα βουνά και φύλαγε το χρυσάφι είχε έναν εχθρό: τους μονόφθαλμους γείτονές τους, τους Αριμασπίους, που πολέμησαν μαζί τους για αυτά τα πλούτη. Οι Αριμασπιανοί χρησιμοποιούσαν άλογα για να κλέψουν χρυσό, και ως εκ τούτου προέκυψε η αιώνια έχθρα που υποτίθεται ότι υπήρχε μεταξύ του αλόγου και του γρύπα.

Οι διακοσμητικοί γρύπες ήταν δημοφιλείς στην αρχαία ελληνική τέχνη και αργότερα στη μεσαιωνική κτηνοτροφία και την εραλδική.

Προέλευση πλάσματος
Η πίστη στην ύπαρξη αυτού του τερατώδους πλάσματος υποδηλώνει ότι η προέλευση του μύθου βρίσκεται κάπου στην Ανατολή, αφού παραλλαγές ενός τέτοιου πλάσματος εμφανίστηκαν στην Περσία και την Αίγυπτο πριν από το 3000 π.Χ.

Ο Ησίοδος φαίνεται να είναι ο πρώτος συγγραφέας που ανέφερε τους γρύπες. Σε μεταγενέστερη περίοδο, συγκαταλέγονται στα υπέροχα ζώα που φύλαγαν τον χρυσό της Ινδίας.

Ο γρύπας χρησιμοποιείται συχνά ως διακόσμηση στην αρχαία τέχνη. Η παλαιότερη απεικόνιση γρύπα είναι χαραγμένη σε χάλκινη πλάκα που παραγγέλθηκε από τους Σάμι γύρω στο 640 π.Χ. Γκρίφινες χαράχτηκαν επίσης στο κράνος ενός ψηλού αγάλματος της Αθηνάς από τον Φειδία, το οποίο κοσμούσε την Ακρόπολη γύρω στο 450 π.Χ.

Γρύπες έχουν βρεθεί στη μινωική τέχνη περίπου από το 1500 π.Χ., όπως μαρτυρούν οι τοιχογραφίες και τα ανάγλυφα που βρέθηκαν στο Ανάκτορο της Κνωσού στην Κρήτη.

Griffins

Χάλκινη κεφαλή γρύπα, 7ος-6ος αιώνας π.Χ. Πίστωση: Zde/Wikimedia-Commons CC BY-SA 4.0

Γκρίφινες σε αρχαιοελληνικές τραγωδίες και κωμωδίες
Στον Προμηθέα Δεσμώτη από τον Αισχύλο (περίπου 479 π.Χ.) διαβάζουμε τα εξής: «Ο Προμηθέας προειδοποιεί την περιπλανώμενη Ιώ: «Άκου τώρα μια άλλη φοβερή προειδοποίηση. Προσοχή στα μυτερά ράμφη κυνηγόσκυλα του Δία που δεν γαβγίζουν, τους γύπες και τους μονόφθαλμους αριμασπίς, καβαλάρηδες στα άλογα, που κατοικούν στην πλημμύρα του χρυσού ρέματος του Πλούτωνα. Μην τους πλησιάσεις».

Στην κωμωδία «Οι Βάτραχοι» του Αριστοφάνη (περ. 405 π.Χ.) υπάρχει η εξής περιγραφή: «Ευριπίδης: «Ήταν όλοι Σκαμάνδρες, στρατόπεδα περικυκλωμένα από τάφρους, και γρύπες-αετοί, σπινθηροβόλησαν σε ασπίδες με γυαλισμένο χαλκό».

Ο Ηρόδοτος μιλάει για τον γρύπα
Ο μεγάλος ιστορικός Ηρόδοτος (484-425 π.Χ.) έγραψε στην «Ιστορία», βιβλίο 3: «Αλλά στη βόρεια Ευρώπη, το μεγαλύτερο μέρος του χρυσού. Σε αυτό το θέμα, πάλι, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα πώς εξορύσσεται αλλά Λέγεται ότι οι μονόφθαλμοι, που ονομάζονται Αριμασπιανοί, το κλέβουν από τους γύπες, αλλά οι πιο απομακρυσμένες χώρες, αφού περιβάλλουν εντελώς τον υπόλοιπο κόσμο, είναι πιθανό να έχουν εκείνα που θεωρούμε τα πιο όμορφα και σπάνια. “

Επίσης στην «Ιστορία του Ηροδότου», βιβλίο 4, διαβάζουμε: «Ο Αρισταίος κατεχόμενος από τον Φίβο (Φοίβο) [Аполлоном], επισκέφτηκε τις Issedones. Πίσω τους (είπε) ζουν οι μονόφθαλμοι Αριμασπιανοί (Αριμασπιανοί), πίσω τους – οι γρίπες (γρύπες) που φυλάνε το χρυσό, και πίσω τους – οι Υπερβόρειοι (Υπερβόρειοι), των οποίων η επικράτεια φτάνει στη θάλασσα. Με εξαίρεση τους Υπερβόρειους, όλοι αυτοί οι λαοί (και κυρίως οι Αριμασπιοί) βρίσκονται συνεχώς σε πόλεμο με τους γείτονές τους. οι Ισηδόνες εκδιώχθηκαν από τα εδάφη τους από τους Αριμασπίους και οι Σκύθες από τους Ισηδόνες.

Και πάλι από την «Ιστορία» 4: «Είχε στην πόλη των Βορισφενιτών (στη Μικρά Ασία) ένα ευρύχωρο σπίτι, μεγαλοπρεπές και ακριβό (το ίδιο σπίτι για το οποίο μόλις μίλησα), όλο περιτριγυρισμένο από σφίγγες και γύπες (γρύπες) από λευκό μάρμαρο. “.

Ένας άλλος Έλληνας ιστορικός του 5ου αιώνα, Κτεσίαςέγραψε στο Indica για τη γνώμη των Περσών για την Ινδία:

«Υπάρχει επίσης χρυσός (στην Ινδία) που δεν βρίσκεται στα ποτάμια και δεν έχει πλυθεί, όπως στον ποταμό Πάθολο (Πακτόλ) [в Лидии], αλλά σε πολλά μεγάλα βουνά που κατοικούνται από λαβές (γρύπες). Αυτά είναι τετράποδα πουλιά, στο μέγεθος ενός λύκου, τα πόδια και τα νύχια τους είναι παρόμοια με αυτά ενός λιονταριού. τα φτερά του στήθους τους είναι κόκκινα, τα υπόλοιπα μαύρα. Αν και υπάρχει πολύς χρυσός στα βουνά, είναι δύσκολο να τον αποκτήσεις εξαιτίας αυτών των πουλιών».

Ο Παυσανίας έγραψε και για τους γρύπες

Μεταγενέστερος Έλληνας γεωγράφος Παυσανίας (110-180 μ.Χ.) στην «Περιγραφή της Ελλάδος», βιβλίο 1, έγραψε για τους γρύπες: «Γρύπες (γρύπες), λέει ο Αρισταίος ο Προκόννης στο ποίημά του, πολεμήστε για χρυσό με τους Αριμασπίους (Αριμασπιανούς) για τους Ισηδόνες. Ο χρυσός φυλαγμένοι από τους γρύπες, λέει, βγαίνει από τη γη· οι Αριμασπί είναι άνθρωποι που γεννιούνται με ένα μάτι· οι γρύπες είναι θηρία σαν λιοντάρια, αλλά με ράμφος και φτερά αετού».

Ο Παυσανίας έγραψε στον Οδηγό του στην Ελλάδα, βιβλίο 8: «Έχω ακούσει επίσης ότι οι γρυφοειδείς έχουν κηλίδες σαν λεοπάρδαλη».

Επίσης στον Παυσανία, στον «Οδηγό Ελλάδος», 1: «Στην Πρασιά (Πρασιά) [в Аттике] υπάρχει ναός του Απόλλωνα. Εκεί, λένε, στέλνουν τους πρώτους καρπούς των Υπερβόρειων (Υπερβόρειοι), και οι Υπερβόρειοι, λένε, τους μεταδίδουν στους Αριμασπίους (Αριμάσπιους), και οι Αριμασπιοί στους Ισηδόνες, από αυτούς οι Σκύθες τους παραδίδουν στη Σινώπη. από εκεί τους μεταφέρουν οι Έλληνες στην Πρασιά και οι Αθηναίοι τους πηγαίνουν στη Δήλο».

Έλληνας γεωγράφος Στράβων (63 π.Χ. – 23 μ.Χ.) έγραψε για τους γρύπες στη Γεωγραφία, βιβλίο 8: «Δεν απέχει πολύ από την έξοδο του ποταμού [реки Алфейос в Элисе] υπάρχει ιερός χώρος της Αρτέμιδος Αλθεονίας … Στον ναό της Αρτέμιδος Αλφειονίας υπάρχουν πολύ διάσημοι πίνακες … Αρεγκόν «Η Άρτεμις ανέβηκε σε όρνιο».

Έλληνας σοφιστής Φιλόστρατος (170-247 μ.Χ.) έγραψε στον «Βίο του Απολλώνιου των Τυανών»: «Η γρίπη (γρύπες) των Ινδών και τα μυρμήγκια των Αιτιόπων (Αιθίοπες), αν και ανόμοια σε μορφή, αλλά, όπως ακούσαμε, παίζουν παρόμοια. ρόλους, γιατί σε κάθε χώρα αυτοί, σύμφωνα με τις ιστορίες των ποιητών, είναι οι φύλακες του χρυσού και είναι αφιερωμένοι στους χρυσούς υφάλους και των δύο χωρών.

Source link