Φορολογία μετά την πανδημία

Ακόμη και πριν από το COVID-19, οι οικονομίες πολλών χωρών σε όλο τον κόσμο βρίσκονταν σε δύσκολες συνθήκες. Η αύξηση των πραγματικών μισθών παρέμεινε χαμηλή από την οικονομική κρίση 2008-2009, αφήνοντας εκατομμύρια ανθρώπους σε θέσεις εργασίας με χαμηλότερες αποδοχές και χαμηλής ειδίκευσης, ειδικά στον τομέα των υπηρεσιών. Πολλοί σήμερα εργάζονται σε περιοχές που επλήγησαν περισσότερο από την πανδημία, όπως το λιανικό εμπόριο και ο τουρισμός.

Η μείωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και οι χαμηλοί μισθοί έχουν ήδη διαβρώσει τη φορολογική βάση. Για να διορθώσουν τις συνέπειες του κλειδώματος, οι κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων χωρών αναγκάστηκαν να παρέχουν τεράστια βοήθεια έκτακτης ανάγκης στις οικονομίες τους, όπως επιδοτήσεις. Το δημοσιονομικό έλλειμμα διευρύνεται και χάνονται εκατομμύρια θέσεις εργασίας.

Οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν δύσκολες επιλογές για το πώς να εξοφλήσουν το αυξανόμενο χρέος. Οι αποφάσεις σχετικά με τον τρόπο εξισορρόπησης των κινήτρων για ανάπτυξη με την ανάγκη αύξησης των εσόδων μπορούν να οδηγήσουν σε αναδιάρθρωση των εθνικών και διεθνών φορολογικών συστημάτων, τα οποία βασίζονται σε μοντέλα που έχουν αλλάξει λίγο τις τελευταίες δεκαετίες.

Η εστίαση στην αντιμετώπιση των άμεσων επιπτώσεων της πανδημίας έχει καθυστερήσει τον μακροπρόθεσμο οικονομικό σχεδιασμό των χωρών και καθυστέρησε τις δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και τις επενδύσεις στην τεχνολογία και τους ανθρώπινους πόρους που απαιτούνται για την επίτευξη ανάπτυξης.

Ενώ πολλά προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν σε εθνικό επίπεδο, ορισμένα, όπως η φορολογία των ψηφιακών δραστηριοτήτων, έχουν διεθνή συνιστώσα και η επίλυσή τους απαιτεί κάποιο βαθμό συμβιβασμού και συνεργασίας. Η εξασφάλιση της οικονομικής ανάκαμψης είναι ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση της ανισότητας, καθώς οι οικογένειες χαμηλού εισοδήματος αντιμετωπίζουν αυξανόμενες δυσκολίες, ενώ οι πλουσιότεροι έχουν χρησιμοποιήσει την απομόνωση ως ευκαιρία να μειώσουν τις δαπάνες.

Οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν την πρόκληση της μεταρρύθμισης των φορολογικών τους συστημάτων με τρόπο που αυξάνει την εμπιστοσύνη σε ένα εξαιρετικά ευμετάβλητο περιβάλλον και ενθαρρύνει τις εταιρείες να επενδύσουν σε επενδυτικά έργα.

Η αύξηση της ανεργίας και η συρρίκνωση της φορολογικής βάσης εισοδήματος μπορεί να δελεάσει τις κυβερνήσεις να μετατοπίσουν τη φορολογική επιβάρυνση στην εταιρική κατανάλωση και τα κέρδη. Ωστόσο, υπάρχει ένα σημαντικό μειονέκτημα στη φορολόγηση των εταιρικών κερδών – αποθαρρύνει τις επενδύσεις. Αλλά όταν η εταιρική φορολογία συνδυάζεται με περισσότερα κίνητρα για επενδύσεις στην έρευνα και ανάπτυξη, καθώς και για την κατάρτιση και την εκπαίδευση, είναι λιγότερο πιθανό να έχουν αρνητικό αντίκτυπο.

Τα φτωχότερα νοικοκυριά ξοδεύουν περισσότερο από το εισόδημά τους στην κατανάλωση από τα πλουσιότερα νοικοκυριά και επομένως είναι πιο επιρρεπή σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης. Οι φόροι ιδιοκτησίας και τα κέρδη κεφαλαίου είναι μια άλλη επιλογή για την αντιμετώπιση της ανισότητας του πλούτου και της ανάγκης για μεγαλύτερη συμμετοχή στα φορολογικά συστήματα. Οι κυβερνήσεις που πρέπει να ανταμείψουν επιχειρηματίες και επιχειρηματίες μπορούν να βρεθούν σε δύσκολη θέση εάν κινηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση.

Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζετε τις εγγενείς δυσκολίες φορολόγησης ορισμένων ειδών ακινήτων. Η παρέμβαση σε καθιερωμένα πρότυπα εταιρικής ιδιοκτησίας και φορολογικού ελέγχου μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο επιχειρηματικότητας και επενδύσεων σε τομείς που μπορούν να ωφελήσουν την ευρύτερη οικονομία.

Οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν εξαιρετικά δύσκολες επιλογές. Μεγάλο μέρος της προσπάθειας αντιμετώπισης του δημοσιονομικού ελλείμματος μετά την οικονομική κρίση επιτεύχθηκε μέσω περικοπών δαπανών. Αυτή τη φορά, το επίκεντρο πρέπει να είναι η φορολογική μεταρρύθμιση.

…



Source link