Το Ελληνικό Ιατροδικαστικό Μουσείο φιλοξενεί κεφάλια εγκληματιών και όχι μόνο (βίντεο)

Λαιμητόμος, κρανία και κεφάλια εγκληματιών, ανθρώπινα έμβρυα σε φορμαλδεΰδη – τα εκθέματα του Μουσείου Εγκληματολογικών Επιστημών στο Γκούντι σαφώς δεν είναι για τους αδύναμους.

Τρομακτικά στοιχεία για τα χειρότερα εγκλήματα της Ελλάδας φιλοξενούνται στο Μουσείο Ιατροδικαστικής Επιστήμης, που βρίσκεται στην οδό Μικράς Ασίας στο Γουδή, στο Εργαστήριο Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στις κρυψώνες του, γράφει CNN Greece, περισσότερα από 1.500 εκθέματα, μεταξύ των οποίων η μοναδική ελληνική γκιλοτίνα και το κεφάλι του διάσημου εγκληματία Γιαγκούλα (Γιαγκούλα). Ο Κωνσταντίνος Μωραΐτης, καθηγητής ιατροδικαστικής ανθρωπολογίας και διευθυντής του μουσείου, πραγματοποίησε μια σύντομη ξενάγηση στους δημοσιογράφους, δείχνοντας πραγματικά αντικείμενα από την ιστορία του εγκλήματος στην Ελλάδα.

Αυτό το μουσείο, εξήγησε ο καθηγητής, επισκέπτονται φοιτητές ιατρικής, νομικοί, εν ενεργεία αστυνομικοί και ερευνητές. Δεν είναι ανοιχτό στο ευρύ κοινό και χρησιμοποιείται κυρίως για εκπαιδευτικούς σκοπούς.

Το πιο «αρχαίο» έκθεμα είναι η γκιλοτίνα του Ναυπλίου, που χρονολογείται από το 1789, την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης. «Είναι το μόνο που υπάρχει στην Ελλάδα. Ο πατέρας του Ότο το έφερε το 1830», λέει ο καθηγητής. Στην αρχή βρέθηκε στο Μπούρτσι, στο Ναύπλιο, για να εκφοβίσει και να αποκεφαλίσει τους βαρυποινιτών. Συνολικά, 89 κατάδικοι εκτελέστηκαν πριν από την κατάργησή του το 1913.

Όταν ρωτήθηκε πότε δημιουργήθηκε η ιατροδικαστική στην Ελλάδα, ο καθηγητής απάντησε:

«Η πρώτη ιατροδικαστική έκθεση συντάχθηκε τον Σεπτέμβριο του 1910, όταν δημιουργήθηκε η Ιατροδικαστική Υπηρεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, και η πρώτη έκθεση που συντάχθηκε στο Εργαστήριο Ιατροδικαστικής Τοξικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ήταν το 1913, αν και δεν υπάρχει συγκεκριμένη αποδεικτικά στοιχεία για αυτό».

Σε ερώτηση δημοσιογράφων ποιο έγκλημα, κατά τη γνώμη του, είναι το χειρότερο που διαπράττεται στην Ελλάδα, δεν απαντά αμέσως, σκεπτόμενος για αρκετή ώρα:

Νομίζω το περίφημο έγκλημα στο Χαροκόπου με τον φόνο του Αθανασόπουλου.

Ήταν 5 Ιανουαρίου 1931. Ο Δημήτρης Αθανασόπουλος, μεγαλοεργολάβος της εποχής, σκοτώθηκε από τη σύζυγο, την πεθερά, την υπηρέτρια και τον ανιψιό της πεθεράς του. Τον τεμάχισαν, προσπάθησαν να τον κάψουν και τελικά πέταξαν το σώμα του στον Κηφισό, όπως σε σενάριο Αγκάθα Κρίστι. Εκείνη την εποχή, αυτή η υπόθεση προκάλεσε ηχηρό ενδιαφέρον στην κοινωνία· οι εφημερίδες τη χαρακτήρισαν ως «το έγκλημα του αιώνα». Γράφτηκαν τραγούδια και βιβλία για το τερατώδες έγκλημα και ανέβηκαν θεατρικές παραστάσεις. Μέχρι που άλλες, ακόμη πιο φρικιαστικές ιστορίες το επισκίασαν.

Ο διαβόητος Γιαγκούλας είναι ένας ληστής που «δούλεψε» στην επαρχία: ο «φόβος και η φρίκη» του Ολύμπου, ο θρυλικός ληστής Φώτης Γιαγκούλας. Το κεφάλι του, μαζί με το περίφημο «παρδάλα» («παρδάλα»), το μαχαίρι με το οποίο σκότωσε 54 ανθρώπους στις αρχές του 20ου αιώνα, εκτίθεται στο Μουσείο Εγκλήματος, μαζί με τα κεφάλια άλλων διάσημων ληστών με έναν «πλούσιο το παρελθόν”.

Κάθε έκθεμα κρύβει μια ξεχωριστή ιστορία. Αν στραφούμε στη βασική θεωρία της εγκληματολογίας, λέει ο καθηγητής, ο εγκληματίας πληροί τρεις προϋποθέσεις: είχε κίνητρο, είχε τα μέσα και είχε την ευκαιρία.

Source link