The Economist: Η Τουρκία μπορεί να είναι «στα όρια της δικτατορίας»

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ή μάλλον η σκιά του, έκανε το εξώφυλλο του Economist αυτή την εβδομάδα με κολακευτικό τρόπο, ως ηγέτης που έφερε τη χώρα του «στο χείλος της καταστροφής».

Όπως αναφέρει η εισαγωγή στο ρεπορτάζ της οικονομικής εφημερίδας για την κατάσταση της χώρας ενόψει των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών, «η συμπεριφορά του κ. Ερντογάν καθώς πλησιάζουν οι εκλογές θα μπορούσε να ωθήσει τη σημερινή μια βαθιά ελαττωματική δημοκρατία προς την πλήρη δικτατορία».

Ο Economist λέει ότι η 20ετή διακυβέρνηση του Ερντογάν ήταν αρχικά επωφελής για την Τουρκία: έβαλε σε τάξη την οικονομία, εξουδετέρωσε τους στρατηγούς που παρεμβαίνονταν στην εξουσία και το 2005 πέτυχε την επίσημη έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη στην ΕΕενώ προωθεί την ισλαμιστική της ατζέντα, η οποία ανησύχησε τους επί μακρόν κυριαρχούμενους κοσμικούς κληρονόμους του Κεμάλ Ατατούρκ, του ιδρυτή της Δημοκρατίας της Τουρκίας.

Όμως, όπως σημειώνει η εφημερίδα, «όσο περισσότερο είναι ο Ερντογάν στην εξουσία, τόσο πιο αυταρχικός γίνεται». Μεταβαίνοντας από πρωθυπουργός σε πρόεδρο, μετέτρεψε αυτό το σε μεγάλο βαθμό τελετουργικό πόστο σε μια πραγματικά ισχυρή θέση στην υπηρεσία της απολυταρχίας. «Καθώς πλησιάζει την τρίτη δεκαετία στην εξουσία, κάθεται σε ένα απέραντο παλάτι και διατάζει αυλικούς που είναι πολύ φοβισμένοι να του πουν πότε κάνει λάθος. Οι ολοένα και πιο εκκεντρικές πεποιθήσεις του γίνονται γρήγορα γνωστές στο κοινό.

Κάποτε ο Ερντογάν συνέκρινε τη δημοκρατία με μια βόλτα με το τραμ: όταν φτάνεις στον προορισμό σου, κατεβαίνεις. Η ερμηνεία του για τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης Εκρεμ Ιμάμογλου, τον οποίο ο Economist αποκαλεί «τον πιο πιθανό διεκδικητή» για την προεδρία, είναι αποκαλυπτική. Ποινή φυλάκισης δύο ετών και πολιτική απαγόρευση επειδή αποκάλεσε «ηλίθιους» τους αξιωματούχους που ακύρωσαν τις πρώτες εκλογές του Ιμάμογλου εκτός της προεδρικής κούρσας εάν η καταδίκη δεν ακυρωθεί ή ακυρωθεί και τεθεί υπό αμφισβήτηση η ακεραιότητα των εκλογών, λέει ο Economist.

Σε διεθνές επίπεδο, ο Ερντογάν θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα στην Ελλάδα και την Κύπρο «πυροδοτώντας πιο πικρές εδαφικές διαμάχες. Θα μπορούσε να «δημιουργήσει περαιτέρω σύγχυση και διαμάχες στη Συρία». Θα μπορούσε «να επιτρέψει σε 5 εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες στην Τουρκία να ταξιδέψουν στη νότια Ευρώπη». Και θα μπορούσε να συνεχίσει να εμποδίζει την είσοδο της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.

Ωστόσο, υποστηρίζει ο Economist, ο Ερντογάν δεν μπορεί να αντέξει μια πλήρη ρήξη με τη Δύση γιατί χρειάζεται επενδύσεις και όπλα. Όμως, όπως υποστηρίζει το άρθρο, είναι καιρός οι δυτικές δυνάμεις να πάρουν μια πιο σταθερή θέση, ξεκινώντας από τις ΗΠΑ. «Ο κ. Ερντογάν είναι ένας νταής που βλέπει τη δειλία ως λόγο για να χρησιμοποιήσει το πλεονέκτημά του και τη σκληρότητα ως κίνητρο για την οικοδόμηση σχέσεων», γράφει ο Economist.

Source link