Θλίψη του μοναχικού κύκνου Παμβώτιδα

«Πες μου», ρώτησα τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, επικεφαλής του σταθμού φροντίδας άγριας ζωής Δυτικής Μακεδονίας, «έχετε δει ποτέ κάτι τέτοιο;».

«Όχι, ποτέ», απάντησε αμέσως και ήταν ξεκάθαρο ότι έκανε την ίδια ερώτηση στον εαυτό του. Για λίγα δευτερόλεπτα κανείς από τους δύο δεν μίλησε, ένας μικρός φόρος τιμής σε ένα μεγάλο κινηματογραφικό ειδύλλιο με άδοξο τέλος. Για την φτερωτή αγάπη δύο κύκνων.

Αυτή η ιστορία εκτυλίχθηκε σαν παραμύθι όταν ήμουν στο Gianning πριν από λίγες μέρες. Στον ποταμό Παμβώτιδα, οι κύκνοι έμοιαζαν να χορεύουν. Πήγαιναν από την πλατεία Μαβίλη στην Κυρά Φροσύνη, που μοιάζει με εξέδρα ανάμεσα σε γκρίζα λίμνη και ουρανό. Όμως ένας από αυτούς κολυμπούσε μόνος του.

Άλλοτε κολυμπούσε μέχρι το υπόλοιπο κοπάδι, άλλοτε χώριζε. Μερικές φορές συντόμευε την παραμονή του στην ακτή, αλλά σε αντίθεση με άλλους, δεν βιαζόταν ποτέ για τις λιχουδιές που πρόσφεραν οι άνθρωποι. Ήταν ο μόνος που φορούσε έναν γιακά με διακριτικά στον λεπτό λαιμό του. «Ναι, αυτός είναι, ο λυπημένος κύκνος από την Καστοριά», μου είπαν όταν ρώτησα.

Γιατί είναι λυπημένος; Και τι κάνει στο Γιάννιν; Έπρεπε να μάθω περισσότερα.

Ο άνθρωπος που γνωρίζει καλύτερα την ιστορία είναι ο Νίκος Παναγιωτόπουλος. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο κύκνος έφτασε από την Κρήτη, όπου διέμενε σε ζωολογικό κήπο του Ηρακλείου. Μετά από παραμονή του στο Κέντρο Μέριμνας Ασθενών Ζώων και Πτηνών Αθηνών για να αντιμετωπίσει προβλήματα υγείας που προκλήθηκαν από μακροχρόνια ασθένεια, μεταφέρθηκε στη λίμνη Καστοριά την άνοιξη του 2021. Λίγους μήνες αργότερα, ένας θηλυκός κύκνος, που βρέθηκε σε λίμνη κοντά στη Λαμία, ξεκίνησε στην ίδια διαδρομή, αρχικά για την Αθήνα και μετά για την Καστοριά. Οι ειδικοί πίστευαν ότι και για τα δύο πουλιά, η Λίμνη των Κύκνων, όπως ονομάζεται η λίμνη της Καστοριάς, θα σήμαινε μια νέα αρχή.

Όμως, σύμφωνα με τον Νίκο, ένα κοπάδι κύκνων στην Καστοριά δεν τους υποδέχτηκε πολύ θερμά. «Ήταν δύσκολο για αυτούς να ενταχθούν στο κοπάδι, έτσι για να μην είναι μόνοι, γνωρίστηκαν και κάπως προέκυψε μια μεγάλη αγάπη. Έφυγαν ακόμη και από το μέρος που επισκέπτονται συχνά κύκνοι και πήγαν 2 χλμ. όπου έχτισαν τη δική τους φωλιά». Αυτό το ζευγάρι έγινε γνωστό στην Καστοριά, ο ένας κύκνος πρόσεχε τον άλλο, τα έκαναν όλα μαζί.

Έζησαν ερωτευμένοι για αρκετούς μήνες, μέχρι που συνέβη ένα δραματικό περιστατικό στις 22 Φεβρουαρίου. Όταν βρίσκονταν στη στεριά, όπως έκαναν συνήθως επειδή ήταν εξοικειωμένοι με τους ανθρώπους, μια αγέλη αδέσποτων σκύλων επιτέθηκε στα πουλιά και δάγκωσε τον θηλυκό κύκνο. «Με ειδοποίησαν περαστικοί και ήμουν εκεί μέσα σε λίγα λεπτά», λέει ο Παναγιωτόπουλος, «είδα ένα αρσενικό με τεντωμένα φτερά να κάνει κύκλους γύρω από το θηλυκό, προστατεύοντάς το από τα σκυλιά».

Άρπαξε αμέσως τον πληγωμένο κύκνο για να τον μεταφέρει στο σταθμό πρώτων βοηθειών. «Καθώς πλησίασα, διαπίστωσα ότι ο δεύτερος κύκνος μας ακολούθησε. Ήρθε στο ιατρείο και κάθισε εκεί. Κάποια στιγμή τον έβγαλα, αλλά επέστρεψε και κάθισε κοντά στο Κέντρο Φροντίδας (συμπτωματικά βρίσκεται στην Κύκνων (οδός Κύκνων ) “). Μετά τον έβαλα σε ένα δωμάτιο παρατήρησης για να του παρέχω καλύτερη φροντίδα. Είδαμε να συμβαίνουν απίστευτα πράγματα, όπως το αρσενικό να ταΐζει το θηλυκό του.”

Προσπάθησε να προστατεύσει τη σύντροφό του από τα σκυλιά, αλλά δεν τα κατάφερε.

Αλλά δυστυχώς, κύκνος πέθανε από τα τραύματά του. «Έπρεπε να βγάλω το αρσενικό για να σηκώσω το νεκρό θηλυκό, αλλά εκείνος κάθισε δίπλα της και τη χάιδεψε, σαν να έλεγε: ξύπνα, σήκω. Στο τέλος κατάφερα να τον παραμερίσω. στην απέναντι όχθη της λίμνης, για 15 χλμ. για να έχουμε χρόνο να θάψουμε την κοπέλα του, αλλά όταν επέστρεψα στο σταθμό ήταν ξανά εκεί Μόλις με είδε άρχισε να ουρλιάζει, κατέληξα να τον κλείσω και να τον πάρω άλλος κύκνος, λίγες μέρες μετά, ο κύκνος δεν έφυγε από το σταθμό. Έμεινε εκεί, περιμένοντας τη σύντροφό του και τη θρηνούσε. Σταμάτησε να τρώει, σταμάτησε να δέχεται οποιαδήποτε βοήθεια. Η θλίψη του ήταν πλήρης και απόλυτη. Κάτι έπρεπε να γίνει , κάτι δραστικό. Φοβόμασταν ότι θα τον χάσουμε κι αυτόν. Σκεφτήκαμε λοιπόν τον Jannin.”

Έτσι ο πένθιμος κύκνος από την Καστοριά στις 27 Φεβρουαρίου 22 κατέληξε στα νερά της λίμνης Γιάννινα, όπου τον έφεραν σε μια προσπάθεια να ανακτήσει τη θέλησή του για ζωή. Αλλά και εκεί, το τοπικό κοπάδι δεν συνάντησε τον κύκνο με ανοιχτές αγκάλες. «Οι κύκνοι έχουν επίσης ιεραρχία», εξηγεί ο εθελοντής Κώστας Μπέστας από την περιοχή. «Και στα Γιάννινα, ο κύκνος από την Καστοριά αναγνωρίστηκε ως ο χαμηλότερος στην τοπική ιεραρχία. Το κοπάδι τον έδιωξε». Φυσικά, δεν είχε διάθεση ούτε για ζευγάρωμα, οπότε για πολλές εβδομάδες κολύμπησε μόνος, ένας θλιμμένος μοναχικός κύκνος.

Όλοι γνώριζαν ότι η ανάρρωση από ψυχολογικά τραύματα δεν θα ήταν εύκολη. Οι κύκνοι ζευγαρώνουν μόνο μία φορά, διαλέγουν σύντροφο και περνούν τη ζωή μαζί της. “Η μόνη ευκαιρία για ανάκαμψη είναι να βρει ένα νεαρό θηλυκό κάποια στιγμή αργότερα, επειδή τα ηλικιωμένα θηλυκά δεν ζευγαρώνουν. Προς το παρόν, προσπαθεί να εγκλιματιστεί.” Μια ομάδα εθελοντών τον ακολουθεί και κρατά αρχείο του εγκλιματισμού του.

«Το να αγαπάς, να ερωτεύεσαι δεν είναι προνόμιο των ανθρώπων. Αυτή η ιστορία έχει ένα θλιβερό τέλος, αλλά μας επιτρέπει να καταλάβουμε πολλά για τα συναισθήματα των ζώων», λέει ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος ταξιδεύει συχνά στα Ιωάννινα για να παρακολουθήσει εξέλιξη του κύκνου. – Τι πρέπει να μας καθοδηγεί. Οι άνθρωποι σκοτώνουν τους συντρόφους τους, οι κύκνοι θυσιάζονται για τους συντρόφους τους».

Source link