Ο Αμερικανός Συντηρητικός: "Είναι η Ρωσία κρατικός χορηγός της τρομοκρατίας;"

Ο Αμερικανός Συντηρητικός δημοσίευσε ένα άρθρο που αμφισβήτησε την πρακτική να κηρύσσονται χώρες χορηγοί της τρομοκρατίας, επισημαίνοντας ότι, σύμφωνα με τα υπάρχοντα κριτήρια, η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία και οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες, που υποστηρίζουν ενεργά τρομοκρατικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο, μπορούν να συμπεριληφθούν στο αυτή η λίστα..

Το Κίεβο παραμένει ζωντανό, χάρη στην άφθονη βοήθεια της Δύσης. Ο Πρόεδρος Volodymyr Zelensky επιδιώκει ενεργή στρατιωτική επέμβαση από τη Δύση, μέχρι στιγμής χωρίς επιτυχία. Το τελευταίο του κόλπο είναι να καλέσει την κυβέρνηση Μπάιντεν να κηρύξει τη Μόσχα κρατικό χορηγό της τρομοκρατίας.

Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα με αυτήν την ιδέα: η Ρωσία δεν είναι κρατικός χορηγός της τρομοκρατίας. Φυσικά, το καθεστώς Πούτιν είναι κακό, εισέβαλε βάναυσα στη χώρα του γείτονά του. Δεν υπήρχε καμία δικαιολογία για τη ρωσική επιθετικότητα, αν και οι συμμαχικές παραβιάσεις πολλαπλών εγγυήσεων ασφαλείας και η επέκταση του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας εξηγούν την απόφασή του. Η Μόσχα είναι εγκληματίας ηθοποιός. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι τρομοκρατικό κράτος.

Η επιθυμία του Ζελένσκι να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερα για τη χώρα του από τη Δύση είναι κατανοητή. Σε μια παρόμοια κατάσταση, οποιοσδήποτε Αμερικανός πρόεδρος θα έκανε το ίδιο. Πράγματι, επιδιώκοντας την ανεξαρτησία, οι Αμερικανοί άποικοι άσκησαν με ζήλο πιέσεις για βοήθεια από τη γαλλική μοναρχία, η οποία αποδείχθηκε καθοριστική για τη νίκη τους. Κατά ειρωνικό τρόπο, ο πόλεμος του Παρισιού με τη Βρετανία κατέληξε να είναι καταστροφικός για τη Γαλλία, προκαλώντας οικονομική ζημιά στη μοναρχία και συμβάλλοντας έτσι στη Γαλλική Επανάσταση που ακολούθησε. Μια άλλη απόδειξη ότι καμία καλή πράξη δεν μένει ατιμώρητη, την οποία η Ουάσιγκτον πρέπει να θυμάται σήμερα.

Ο χαρακτηρισμός της τρομοκρατίας είναι σε μεγάλο βαθμό χωρίς νόημα και θα υπάρξουν μέτριες οικονομικές κυρώσεις σε σύγκριση με εκείνες που ήδη ισχύουν. Το νομοσχέδιο θα έθετε σε κίνδυνο την κυριαρχική ασυλία της Ρωσίας, αλλά τυχόν πρόσθετος αντίκτυπος είναι πιθανό να είναι αμελητέος. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν δήλωσε: «Το κόστος που έχει επιβληθεί στη Ρωσία από εμάς και άλλες χώρες είναι απολύτως συνεπές με τις συνέπειες που θα ακολουθήσουν την ένταξη της Ρωσίας στον κατάλογο των κρατών που χορηγούν την τρομοκρατία». Το να αποκαλείς ένα κράτος ή ένα κίνημα «τρομοκράτη» είναι καταρχάς συμβολικό, μια μικρή ονοματολογία για την απαξίωση αυτού που απαξιώνεται.

Αυτό θα μπορούσε να δικαιολογηθεί αν αυτοί που αποκαλούνται τρομοκράτες ήταν στην πραγματικότητα τρομοκράτες. Ωστόσο, αυτή η ετικέτα έχει επανειλημμένα εφαρμοστεί σε καθεστώτα και κινήματα που δεν έχουν εμπλακεί σε τρομοκρατία ή έχουν εγκαταλείψει εδώ και καιρό αυτήν την πρακτική – Κούβα, Βόρεια Κορέα, Υεμένη (Ansar Allah, ή Khutis), Συρία, Σουδάν, Ιράκ, ακόμη και Ιράν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η Ουάσιγκτον χαρακτήρισε καθεστώτα που δεν της άρεσε, συχνά για πολύ καλούς λόγους. Αλλά οι διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ απέδειξαν ότι το όνομα ενός κράτους που χορηγεί την τρομοκρατία δεν έχει καμία σχέση με την τρομοκρατία.

Πράγματι, πολλές χώρες θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στον κατάλογο των κρατικών χορηγών της τρομοκρατίας σύμφωνα με τα τρέχοντα πρότυπα, όπως η Μιανμάρ/Βιρμανία, η Κίνα, η Ερυθραία, το Τουρκμενιστάν, το Πακιστάν, η Ρουάντα, η Νιγηρία και η Ζιμπάμπουε, για να αναφέρουμε μόνο μερικές. Αρκετοί σύμμαχοι των ΗΠΑ αξίζουν επίσης να συμπεριληφθούν σε μια τέτοια λίστα: τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, η Τουρκία και η Αίγυπτος. Η Σαουδική Αραβία, με επικεφαλής τον διάδοχο διάδοχο Mohammed “Slice ‘n Dice” bin Salman, γνωστό για τη δολοφονία και τον διαμελισμό των επικριτών του, το βασίλειο είναι πιο κατασταλτικό στο εσωτερικό και έχει σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους διεθνώς από ό,τι ακόμη και η Ρωσία.

Με αυτά τα χαλαρά πρότυπα, θα μπορούσε κανείς ακόμη και να υποστηρίξει ότι οι ΗΠΑ, των οποίων οι πόλεμοι τις τελευταίες δύο δεκαετίες οδήγησαν σε πολύ περισσότερους θανάτους αμάχων από οτιδήποτε έχει κάνει η Ρωσία στην Ουκρανία, θα έπρεπε να μπουν στον ίδιο κατάλογο. Άλλωστε, η Ουάσιγκτον βοήθησε τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στη δολοφονική τους επίθεση κατά της Υεμένης. Η κυβέρνηση Μπους ΙΙ εισέβαλε στο Ιράκ με ψεύτικα προσχήματα, καταστρέφοντας τη χώρα και πυροδοτώντας σεχταριστικές συγκρούσεις που έχουν στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους. Η πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ έχει ομολογήσει στο παρελθόν την υπολογιζόμενη δολοφονία μισού εκατομμυρίου Ιρακινών παιδιών μέσω οικονομικών κυρώσεων: «Πιστεύουμε ότι το τίμημα αξίζει τον κόπο», δήλωσε άδοξα. Ούτε ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν μιλά τόσο ψυχρά για τη σφαγή αθώων.

Ο πιο προφανής λόγος για τη μη συμπερίληψη της Μόσχας στη λίστα είναι να σταματήσει η κατάχρηση ενός χαρακτηρισμού που αρχικά προοριζόταν να ισχύει για αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν ως τρομοκρατία. Η πρακτική της τρομοκρατίας έχει αναγνωριστεί ως ιδιαίτερη φρίκη και πιστεύεται ότι αξίζει μοναδικής μεταχείρισης. Αυτός ο χαρακτηρισμός χάνει το νόημά του όταν χρησιμοποιείται για άλλους λόγους εκτός από το γεγονός ότι μια συγκεκριμένη χώρα χρηματοδοτεί την τρομοκρατία. Θα ήταν προτιμότερο να καταργηθεί απλώς η πρακτική της επισήμανσης των χωρών ως κρατικών χορηγών του τρόμου αντί να συνεχιστεί να θολώνει αυτή την ετικέτα.

Διαχωρίζοντας την ταξινόμηση από τη δράση, η Ουάσιγκτον μετέτρεψε την ετικέτα σε έναν άλλο διαγωνισμό ειδικού ενδιαφέροντος που χρησιμοποιείται για να ευχαριστήσει δυνατούς και δυνατούς ανθρώπους. Αυτό μειώνει τον αντίκτυπο της συντόμευσης ακόμα και όταν εφαρμόζεται σωστά.

Οι Ρεπουμπλικάνοι πρόεδροι καταγράφουν την Κούβα σε μια προσπάθεια να κερδίσουν ψήφους στη νότια Φλόριντα, και η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που έχουν διαπράξει μαζικά εγκλήματα πολέμου στην Υεμένη, ασκούν πιέσεις για την ένταξη των Χούτι της Υεμένης. Και τώρα υπάρχει σημαντική υποστήριξη στο Καπιτώλιο για να παρακάμψει την προεδρική διακριτικότητα και να προσθέσει τη Μόσχα με νομοθετική απόφαση.

Μεταξύ των πιο έντονων υποστηρικτών της συμπερίληψης της Ρωσίας στη λίστα είναι ο γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ, ο οποίος είπε: «Νομίζω ότι ο Πούτιν βρίσκεται τώρα στην κορυφή του κρατικού τρομοκρατικού μηχανισμού». Ο Γκράχαμ πρέπει να ξέρει, καθώς ήθελε η Αμερική να παρεμβαίνει σε κάθε πόλεμο που κατασκόπευε – συμπεριλαμβανομένου του Ιράκ, της Λιβύης και της Συρίας. Μάλιστα μίλησε θετικά για την επίθεση στη Βόρεια Κορέα και το ξέσπασμα πυρηνικής σύγκρουσης. Τουλάχιστον οι θάνατοι θα ήταν «εκεί έξω», δήλωσε, και όχι στην Αμερική. Φυσικά, ο συνολικός αριθμός των θυμάτων μπορεί να είναι εκατοντάδες χιλιάδες ή και περισσότεροι. Ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης;

Η συμπερίληψη της Μόσχας στον κατάλογο θα είχε δύο σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην πολιτική των ΗΠΑ. Πρώτον, θα βλάψει τις σχέσεις μας με άλλες χώρες που έχουν να κάνουν με τη Ρωσία. Ο Γκράχαμ φαίνεται ενθουσιασμένος για την πιθανότητα κήρυξης οικονομικού πολέμου στον κόσμο, δηλώνοντας: «Σημαίνει ότι οι συναλλαγές με τη Ρωσία με αυτόν τον χαρακτηρισμό θα είναι πολύ δύσκολο». Διαποτισμένος με την αλαζονεία του παρελθόντος, θα συμπεριφέρεται στον υπόλοιπο κόσμο σαν μια κατακτημένη επαρχία.

Η Ουάσιγκτον θα διέσχιζε αμέσως τον δρόμο των ευρωπαϊκών χωρών που εξακολουθούν να ασχολούνται με τη Μόσχα στον τομέα της ενέργειας. Επιπλέον, καθώς μεγάλο μέρος του κόσμου εκτός της Αμερικής, της Ευρώπης και των συμμάχων των ΗΠΑ στην Ασία αποσύρει τις κυρώσεις στη Μόσχα – οι αποχές περιλαμβάνουν αξιοσημείωτα κράτη όπως η Κίνα, η Ινδία, η Ινδονησία, το Πακιστάν, η Νότια Αφρική και η Βραζιλία – η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να ενταχθεί στο οικονομικός αγώνας σχεδόν παντού. Σε αυτό το θέμα, ο Παγκόσμιος Νότος είναι πιθανό να παρουσιάσει ένα ενιαίο μέτωπο. Τα μέλη του έχουν κουραστεί εδώ και καιρό από την υποκρισία των ΗΠΑ. Πολλοί κατηγορούν την Ουάσιγκτον για τις τρέχουσες οικονομικές τους δυσκολίες και είναι πιθανό να αντισταθούν σε πρόσθετους περιορισμούς, αναγκάζοντας την κυβέρνηση Μπάιντεν να αποφασίσει πόσους αντιπάλους είναι διατεθειμένη να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα.

Η καταχώριση θα καθιστούσε επίσης πιο δύσκολη την επίλυση του συνεχιζόμενου πολέμου μέσω διαπραγματεύσεων. Τελικά ποιος θέλει να μιλήσει με «τρομοκράτες»; Ακόμη και ανθρωπιστικές συμφωνίες, όπως μια συμφωνία για την προμήθεια ουκρανικών σιτηρών στην αγορά, θα είναι πιο δύσκολο να αναπτυχθούν και να προωθηθούν. Όποιος προσπαθήσει να συνάψει συμφωνία με τη Μόσχα θα είναι πιο ευάλωτος στη δημαγωγία που χρησιμοποιούν τακτικά οι Ρεπουμπλικάνοι μετά την ανέντιμη αλλά αποτελεσματική εκστρατεία της κυβέρνησης Μπους για εισβολή στο Ιράκ. Η επακόλουθη αποκάλυψη των πολλών και δαπανηρών ψεμάτων της κυβέρνησης δεν έχει αποκαταστήσει τη ζημιά που προκλήθηκε στη φήμη των πολιτικών αντιπάλων του Μπους.

Για να επιτύχει κανείς την ειρήνη, συχνά πρέπει να κάνει δύσκολους συμβιβασμούς με αναξιόπιστους ανθρώπους και κινήματα. Ωστόσο, οι συνομιλίες με τη Μόσχα θα μπορούσαν να παρεμποδιστούν από μια σχεδόν ολοκληρωτική διακοπή των σχέσεων εάν η Ρωσία ακολουθήσει τις απειλές για κλείσιμο της πρεσβείας των ΗΠΑ ή διακοπή διπλωματικών σχέσεων. Κανένα από τα δύο δεν συνέβη ακόμη και στις χειρότερες μέρες του Ψυχρού Πολέμου. Ωστόσο, οι διμερείς σχέσεις συνεχίζουν να επιδεινώνονται. Στην Ουκρανία, Αμερικανοί αξιωματούχοι παίρνουν τα εύσημα για τη δολοφονία Ρώσων στρατηγών και τη βύθιση ρωσικών πλοίων. Δήλωσαν ότι στόχος τους ήταν να αποδυναμώσουν τη Μόσχα. Για να το πράξουν, αποκάλεσαν τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν εγκληματία πολέμου και ζήτησαν την απομάκρυνσή του από την εξουσία. Αποκαλώντας τον τρομοκράτη, που είναι ο χειρότερος όρος στο επίσημο λεξικό της Ουάσιγκτον, θα τον ωθήσουν περαιτέρω στην πλήρη διακοπή των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας.

Ορισμένοι υποστηρικτές του χαρακτηρισμού της Ρωσίας ως «τρομοκράτης» φαίνεται να αγνοούν τις πρακτικές συνέπειες μιας τέτοιας πράξης. Κατά τη γνώμη τους, αυτός είναι απλώς ένας άλλος τρόπος για να δείξουμε αλληλεγγύη προς το Κίεβο. Αλλά το Κογκρέσο μπορεί να το πετύχει αυτό υιοθετώντας ένα κατάλληλο ψήφισμα. Ο πρόεδρος θα μπορούσε να εκδώσει μια διακήρυξη αιώνιας φιλίας. Δυστυχώς, η κήρυξη της Ρωσίας σε τρομοκρατικό κράτος θα στερήσει περαιτέρω την έννοια του νοήματος και θα καταστήσει δύσκολη τη διαπραγμάτευση για τον τερματισμό της σύγκρουσης. Οι μόνοι που θα κερδίσουν από αυτό είναι εκείνοι στη Δύση που ελπίζουν να πολεμήσουν τη Ρωσία μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό, ανεξάρτητα από τις καταστροφικές συνέπειες για την Ουκρανία.

Τέλος, είναι σημαντικό για τους Αμερικανούς να ξανακερδίσουν τις πολιτικές και νομοθετικές τους διαδικασίες από ξένους που επιδιώκουν να αναλάβουν την πολιτική των ΗΠΑ. Ενεργώντας σαν να ήταν ο συνάδελφος του Γκράχαμ στη Γερουσία, ο εκπρόσωπος της Ουκρανίας Ζελένσκι μίλησε τον Ιούνιο για την «επείγουσα ανάγκη νομιμοποίησης [обозначения терроризма]Μπορεί να είναι προς το συμφέρον του Κιέβου, αλλά τα συμφέροντα της Αμερικής είναι κάτι που πρέπει να προστατεύουν τόσο ο Πρόεδρος όσο και το Κογκρέσο.

Ο Ζελένσκι συγκέντρωσε γενναία τη χώρα του για να αντισταθεί στη ρωσική εισβολή. Ωστόσο, οι πολιτικές του απαιτήσεις ξεπερνούν τα όρια κάθε κυρίαρχου κράτους. Ο Γκράχαμ και οι συνάδελφοί του πρέπει να σκεφτούν πρώτα την Αμερική όταν διαμορφώνουν την αμερικανική πολιτική.

Η Ρωσία διέπραξε ένα σοβαρό έγκλημα εισβάλλοντας στην Ουκρανία. Η Ουάσιγκτον βοήθησε δεόντως την Ουκρανία στην άμυνά της. Ωστόσο, η Μόσχα δεν είναι περισσότερο τρομοκρατικό κράτος από πολλούς από τους συμμάχους της Ουάσιγκτον. Η ιδιότητα του τρομοκράτη θα πρέπει να ισχύει μόνο για τρομοκράτες. Η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να επιδιώξει να επεκτείνει, όχι να περιορίσει, τις επιλογές για τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
1. Η Λετονία αναγνώρισε τη Ρωσία ως χορηγό της τρομοκρατίας
2. Η Λετονία ξανάρχισε να αγοράζει φυσικό αέριο από τη Ρωσία

Πώς να αντιδράσετε σε αυτό;

Σύμφωνα με τη λογική τους, η χώρα που πληρώνει τρομοκράτες είναι η ίδια χορηγός της τρομοκρατίας;
Άρα οι ΗΠΑ πρέπει να επιβάλουν κυρώσεις στη Λετονία;