Η Ασπασία Μπόγρη, θύμα της εκδίκησης του πατέρα της από τη γυναίκα του (βίντεο)

Η εντεκάχρονη Ασπασία Μπόγρη, που πυροβολήθηκε από τον πατέρα της για να εκδικηθεί τη γυναίκα του, παραμένει κλινήρης και κατά 99% ανάπηρη. Έκλεισε τα 28 της στις 26 Ιανουαρίου…

Ο πατέρας της την πυροβόλησε στο κεφάλι εκείνη τη μοιραία μέρα, η κόρη του ήταν μόλις δεκαεπτά. Η Spiridula Faturu, η μητέρα της, γράφει στα γενέθλια της κόρης της:

Πριν από 28 χρόνια ο Θεός με ευλόγησε να γίνω μητέρα σου! 28 χρόνια μετά με ευλογεί ακόμα κρατώντας σε δίπλα μου! Εδώ και 28 χρόνια διδάσκεις ήθος, αξιοπρέπεια, πίστη και δύναμη, για τα οποία είμαι περήφανος… Για 28 χρόνια δεν σταμάτησες να χαμογελάς, κάνοντας εμάς τους ανθρώπους καλύτερους… Για 28 χρόνια υποκλίνομαι σε σένα, γιατί είσαι Άγγελε μου… Χρόνια πολλά, υγεία και πάντα ευλογία Θεού, μοναχοκόρη μου! Χρόνια πολλά Ασπασία καρδιά μου!!!

Εκείνη την καυτή αυγουστιάτικη μέρα, η ζωή της Ασπασίας Μπόγρη από το Άργος άλλαξε για πάντα. Δεν μπορούσε καν να φανταστεί ότι οι διαφωνίες των γονιών της θα τη μετέτρεπαν σε κάποιον που δεν θα είχε ποτέ την ίδια ζωή. Η Ασπασία συνάντησε τον πατέρα της για φαγητό και λίγο πριν χωρίσουν πήγε σε ένα περίπτερο για να αγοράσει τσιγάρα για τη μητέρα της. Ο πατέρας της την πλησίασε, της είπε «Σ’ αγαπώ πολύ» και πυροβόλησε την κόρη του στο κεφάλι. Στη συνέχεια έστρεψε το όπλο στον εαυτό του. Μετά από αρκετές ημέρες παραμονής στην εντατική του Τσάνειου Νοσοκομείου, ο άνδρας πέθανε.

Στο σπίτι του 47χρονου επιχειρηματία οι αρχές βρήκαν μια χειρόγραφη επιστολή που απευθυνόταν τότε στη σύζυγό του. Την κατηγόρησε για το διαζύγιο:

«Θα σκοτώσω την κόρη μας για να μην γίνει σαν εσένα. Θα έπρεπε να σε σκοτώσω, αλλά αφού θα ζήσεις με την ενοχή του θανάτου της, θα είναι καλύτερα».

Η Ασπασία κέρδισε τη μάχη για τη ζωή, αλλά είναι καταδικασμένη να ζει κατάκοιτη, αφού είναι κατά 99% ανάπηρη. Το κορίτσι πέρασε τέσσερα χρόνια σε κέντρο αποκατάστασης στη Λάρισα και στη συνέχεια πήρε εξιτήριο στο σπίτι. Η μητέρα της λέει:

«Ότι καινούργιο θέλει χρόνο για να το συνηθίσεις. Αυτή δεν είναι εύκολη απόφαση. Παραδόξως, στα 3,5 χρόνια της παραμονής της Ασπασίας στο κέντρο αποκατάστασης, όλος ο κόσμος έγινε φίλος της. Αυτό ήταν το σπίτι της. Ήταν απαραίτητο για την κοινωνικοποίησή της. Η Ασπασία δεν περπατάει, δεν μιλάει, δεν κινείται. Αν δεν την αναποδογυρίσω στο κρεβάτι, δεν θα το κάνει ποτέ μόνη της, θα παραμείνει στην ίδια θέση. Αν δεν την ταΐσω, δεν θα φάει ποτέ. Δεν είμαι στον ουρανό. Θέλει να είναι κοντά στους φίλους της, να βγαίνει περισσότερο, να παίρνει ισχυρά κίνητρα που θα τη βοηθήσουν στον αγώνα της για αποκατάσταση».

Source link