Πως "γεννήθηκε" "γηπεδούχος νταής"

Πώς σκέφτεται ένας νταής και τι οδηγεί τελικά έναν νεαρό να ενταχθεί σε μια τόσο βίαιη συμμορία; Η εγκληματίας Έλενα Σίρμαλη και ο συγγραφέας Κυριάκος Αθανασιάδης συνομιλούν με δημοσιογράφους της έκδοσης Καθημερινή.

Προέλευση της βίας των θαυμαστών

Μετά την αιματηρή επίθεση των Κροατών στη Νέα Φιλαδέλφεια, πολλοί προσπάθησαν να απαντήσουν στο ερώτημα: τι έκανε αυτούς τους χούλιγκαν να φύγουν από το Ζάγκρεμπ, να έρθουν στην άλλη πλευρά των Βαλκανίων και να αρχίσουν να τσακώνονται με ανθρώπους που έβλεπαν για πρώτη φορά στη ζωή τους; Τι είναι αυτό που κάνει έναν νέο να ενταχθεί σε μια τόσο βίαιη ομάδα;

“Η βία στο ποδόσφαιρο είναι ένα παγκόσμιο και διαχρονικό φαινόμενο. Επί του παρόντος, υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ ατόμων που εμπλέκονται σε βίαια επεισόδια και ατόμων που ανήκουν στο οργανωμένο έγκλημα. Επιπλέον, οι μέθοδοι αυτών των ομάδων είναι παρόμοιες με εκείνες των εγκληματικών οργανώσεων. Υπάρχει μια οργανωμένη σχέδιο και μετά την εκτέλεσή του» σημειώνει στην «Κ» η ποινικολόγος Έλενα Σύρμαλη.

https://rua.gr/news/sobmn/56975-kievskie-ultras-podderzhali-minami-svoikhz-kolleg-iz-zagreba.html

“Επιπλέον, αυτές οι ομάδες συνδέονται συχνά με πολιτικά ακραίες ομάδες – τόσο δεξιά όσο και αριστερά. Αυτό το στοιχείο είναι πολύ σημαντικό και δεν πρέπει να υποτιμάται. Από κοινωνικο-ψυχολογική άποψη, πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί τόσοι πολλοί νέοι συμμετέχουν τέτοια βίαια περιστατικά, γιατί αποφασίζουν να ενταχθούν σε αυτές τις συμμορίες;».

Χούλιγκανς (όπως αυτοαποκαλούνται «σταδιακά ultras») λειτουργούν εντός και μάλιστα στην περιφέρεια των αθλητικών σωματείων που εκπροσωπούν. Υιοθετούν την κουλτούρα και τις ιστορικές ρίζες του συλλόγου σε κάποιο βαθμό, αλλά ενεργούν σαν χούλιγκαν οποιουδήποτε χρώματος δέρματος.

“Αυτό το φαινόμενο δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη για τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο. Οι εγκληματίες βρίσκονται σε αυτόν τον χώρο για ανάπτυξη, για έκφραση εγκληματικής συμπεριφοράς. Από ιστορική άποψη, μπορούμε να πούμε ότι αυτό το φαινόμενο είναι διαχρονικό. Ας μην ξεχνάμε το Latin panem et circenses: πολλοί αθλητικοί αγώνες στην αρχαιότητα κατέληγαν σε ταραχές και εξεγέρσεις. Γενικά, μπορεί να ειπωθεί ότι ορισμένες κοινωνικές δομές ενεργοποιούν ορισμένες ψυχολογικές διεργασίες. Ας μην ξεχνάμε τον Le Bon και την ψυχολογία των μαζών.Και επίσης αυτό που σημείωσε ο Cohen για τις υποκουλτούρες και εγκληματικότητα, – τονίζει η Έλενα Σύρμαλη. – Ο ποδοσφαιρικός χουλιγκανισμός περιλαμβάνει πολλές αντικοινωνικές, παραβατικές και εγκληματικές συμπεριφορές που συμβαίνουν στο πλαίσιο του ποδοσφαίρου (βανδαλισμός ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, λεκτική και σωματική βία μεταξύ οπαδών ομάδων και άλλων). Κάθε συμπεριφορά ατόμων/μελών αυτών των ομάδων σχετίζεται με θέματα κοινωνικής ταυτότητας και αυτοκατηγοριοποίηση τα άτομα.”

https://rua.gr/news/procrim/56956-opaseniya-massovykh-besporyadkov-v-gretsiyu-edut-pobratimy-aek-frantsuzskie-i-italyanskie-ultras.html

κρίση ταυτότητας
Οι τάξεις των φανατικών αποτελούνται ως επί το πλείστον από νέους που προσβλέπουν στα μέλη τους για απαντήσεις σε ερωτήματα ταυτότητας ή σύνδεσης. Η εγκληματολόγος Έλενα Σύρμαλη δηλώνει: «Η διαδικασία αναφοράς του εαυτού του σε μια ή την άλλη ομάδα γεννά κωνική ταυτότητα και ομάδα, καθώς και αποκλίνουσα συμπεριφορά“. Στην εφηβεία το στάδιο της κρίσης ταυτότητας και η αναζήτηση ταυτότητας από κάθε νέο είναι καθοριστικό. Το να ανήκεις σε μια ομάδα και να ταυτίζεσαι μαζί της δίνει όχι μόνο την αίσθηση δύναμης, αλλά και την αίσθηση του ανήκειν. Μια ανάγκη αιώνια και καθολική. Η συμπεριφορά που εγκρίνεται από την ομάδα γίνεται αποδεκτή από τα μέλη της, ακόμα κι αν είναι παραβατική. Εκλογικεύονται εντός των κανόνων της υποκουλτούρας σε σχέση με την κυρίαρχη κουλτούρα.”

«Ο καθένας μας διαμορφώνει μια προσωπική ταυτότητα με ορισμένα ιδιότυπα, μοναδικά χαρακτηριστικά και συγκεκριμένες σχέσεις και μια κοινωνική ταυτότητα, δηλαδή εκείνο το μέρος της αυτοαντίληψης που προκύπτει ως αποτέλεσμα της συμμετοχής σε κοινωνικές ομάδες. Με κατηγοριοποίηση και απόλυτη ταύτιση με μια ομάδα, τόσο σε αυτήν την περίπτωση, με παραβατική ή/και εγκληματική, υπάρχει αποπροσωποποίηση του «εγώ» μας και των μελών μιας άλλης ομάδας. Αντιμετωπίζουμε τους άλλους και τους εαυτούς μας ως εκπροσώπους ομαδικών κανόνων. Ο κανόνας κάθε ομάδας είναι αυτή η θέση σε η ομάδα που συνδυάζει τον μεγαλύτερο αριθμό κατηγορικών χαρακτηριστικών, αλλά και τις περισσότερες αντιθέσεις με τα μέλη εκτός ομάδας», προσθέτει.

https://rua.gr/news/news/28853-stolknoveniya-mezhdu-futbolnymi-ultras-v-afinakh.html

Έτσι, ένας νεοφερμένος που βρίσκεται σε ομάδες αυτού του τύπου αισθάνεται ενεργό μέλος της οργάνωσης – αποκτά μια υποκατάστατη ουσία που τον καθορίζει και τον ομογενοποιεί με τους «συντρόφους» του.

“Με αυτόν τον τρόπο, αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας και τους άλλους όχι ως μοναδικά άτομα, αλλά μόνο ως μέλη/μοντέλα μιας κατηγορίας. Το ενδιαφέρον είναι ότι ένας εξωτερικός παρατηρητής μπορεί να καταλάβει πόσα κοινά έχουν τα άτομα των “αντίπαλων” ομάδων, που φυσικά δεν μπορούν να συλλάβουν τα ίδια τα μέλη», λέει η κ. Σίρμαλη. «Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να διερευνηθεί σε σχέση με αυτό το φαινόμενο είναι τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, καθώς και δεδομένα για διαταραχές που έχουν συσχετιστεί και με τη χρήση ουσιών. και επιθετικότητα Ορισμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν να λειτουργήσουν ως ερεθίσματα για την ενεργοποίηση μιας τέτοιας συμπεριφοράς Η παραβατική και εγκληματική συμπεριφορά, η βία από θαυμαστές «δικαιολογούνται» στο μυαλό του ατόμου ως κατάλληλη συμπεριφορά για την υποστήριξη της ομάδας στην οποία ανήκει Προσθέστε σε αυτό άλλους παράγοντες όπως π.χ. αρρενωπότητα, αλκοόλ και ψυχοδραστικές ουσίες, και παίρνεις πραγματικά ένα εκρηκτικό κοκτέιλ».

https://rua.gr/news/sobmn/40666-grecheskie-ultras-i-dikie-epizody-nasiliya.html

Κάπως έτσι «γεννιέται» το φαινόμενο του χουλιγκανισμού που σήμερα λαμβάνει χώρα κυρίως εκτός γηπέδου ποδοσφαίρου και αποκτά επιπλέον διάσταση, χάρη στη χρήση κοινωνικών δικτύων που διευκολύνουν την άμεση αλληλεπίδραση με τον «εχθρό».

Η κ. Σύρμαλη πιστεύει ότι «το στοιχείο της σύνδεσης με ακραίες πολιτικές ομάδες δεν αποτελεί παράγοντα γένεσης του φαινομένου (αιτίας) της βίας των θαυμαστών, αλλά είναι χαρακτηριστικό αυτού του φαινομένου και για να βρούμε λύσεις πρέπει να Καταλαβαίνετε τι είναι. Μπερδεύουμε τους λόγους/παράγοντες με τα χαρακτηριστικά των φαινομένων. Εάν αντιλαμβάνεστε το χαρακτηριστικό ως αιτία και βλέπετε σχέσεις «αιτιατού», τότε η αντίδραση θα είναι επιφανειακή. Πρέπει να καταλάβετε τι είναι η πρόληψη και η αντίδραση.”

Bully: Killer Caricature
«Ο αθλητισμός είναι μια ειρηνική εικόνα πολέμου, γιατί τα πρώτα αθλήματα, όπως η αρματοδρομία, ο ακοντισμός, το τρέξιμο ή η πάλη, συνδέονταν αποκλειστικά με δεξιότητες μάχης και ο χουλιγκανισμός είναι η πρωτογένεια του πολέμου», σημειώνει ο συγγραφέας του άρθρου Κυριάκος στο «Κ».Αθανασιάδης.

Προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει τους λόγους που σπρώχνουν τους νέους στις τάξεις των χούλιγκαν, σημειώνει: «Οι άνθρωποι γενικά λατρεύουν τη βία και οι άνδρες σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Απλώς η συντριπτική πλειοψηφία κρύβει καλά αυτή την «ανάγκη» και την καταπιέζει με ευχαρίστηση. Όχι όλοι, φυσικά, και όχι πάντα Πολλοί καταφεύγουν στον εκφοβισμό «αν είναι δυνατόν». Οι νταήδες, από την άλλη, αναζητούν σύγκρουση. Έτσι, η υπόσχεση βίας είναι μακράν ο νούμερο ένα λόγος που ένα αγόρι στρέφεται στον εκφοβισμό: ο πόνος του άλλου, η ταπείνωσή του, η υποχώρησή του από τον φόβο για περισσότερη βία, περισσότερη αιματοχυσία. Οι βανδαλισμοί και οι καταστροφές δεν φταίνε για τους χούλιγκαν, αλλά για εκείνο το μέρος των «φλογερών οπαδών», εκείνο το μέρος της κερκίδας που απλώς αισθάνεται (άσχετα αν αυτό στην πραγματικότητα) περιθωριοποιήθηκε, απορρίφθηκε και απορρίφθηκε.

Περαιτέρω, ο Αθανασιάδης προσπαθεί να σκιαγραφήσει την ψυχή ενός νεαρού άνδρα που ακολουθεί την αντικουλιγκάνικη αντικουλτούρα: «Οι χούλιγκαν είναι ένα μάτσο νέοι, άντρες. Ένας «φαύλος» δέρνει και μερικές φορές φαλλοκρατικός για να ικανοποιήσει την ασθένειά του. ακρωτηριάζουν κυρίως γυναίκες και ομοφυλόφιλους – έτσι αποκαλούν συλλογικά τους «αντιπάλους» τους. , μια αδελφότητα στην οποία θα παραχωρήσουν την ταυτότητά τους, και για την προστασία της οποίας δήθεν θα «θυσιαστούν»».

Πιστεύει ότι οι χούλιγκαν, ενώ επιδεικνύουν μια υποτιθέμενη ισχυρή διάθεση, είναι στην πραγματικότητα δειλοί: «Κανένας νταής δεν θα προσπαθήσει ποτέ να προστατεύσει άλλο μέλος της ομάδας του, την αδελφότητα του, τη συμμορία του από τον «εχθρό». θα τον παραδώσουν για να σωθούν: Για να είναι κανείς χούλιγκαν δεν χρειάζεται μόνο ένα παθολογικό δικαίωμα και μια παθολογική αγάπη για τη βία – βασικά χρειάζεται μεγάλη δειλία.

Ο συγγραφέας Κυριάκος Αθανασιάδης τονίζει το αθλητικό τμήμα με τις ενέργειες των ακραίων οπαδών: «Δεν έχουμε να κάνουμε τελικά με κάποιου είδους «κοινωνική κουλτούρα», με περίεργα τελετουργικά, παραδοσιακά τατουάζ και άλλους παρόμοιους μύθους. Και, φυσικά, έχουμε μην ασχολούμαι με το… ποδόσφαιρο».

Συμπερασματικά, σημειώνει ότι «όταν σε όλα τα παραπάνω προστεθεί μια αρρωστημένη «ιδεολογία» -οι περισσότεροι είναι νεοναζί, αν και υπάρχουν φυσικά και αναρχικοί, και αριστεροί κ.λπ.- όλα βυθίζονται ακόμα πιο βαθιά στο λάσπη Και αν εξάλλου η ασθένειά σου ενισχύεται από μπόνους, δώρα, ναρκωτικά, χρήματα και υποσχέσεις, εξουσία, τότε μετατρέπεσαι σε καρικατούρα ενός λεγεωνάριου πολεμιστή στην υπηρεσία του αφεντικού σου. Μια δολοφονική καρικατούρα.

cathimerini

Μετάφραση Α.Ν.

Source link