Στην Ακρόπολη στη ζέστη: άξιζε τον κόπο; Ω! ναι!

Καθισμένες στα σκαλιά ακριβώς μπροστά από τα Προπύλαια, δύο νεαρές Ολλανδές, η Ρόζα και η Ιζαμπέλ, δροσίζονται με τα λίγα που έχουν: μια βεντάλια και ένα μπουκάλι παγωμένο νερό. Φωτογραφία kathimerini.gr

“Δεν νομίζω ότι θα ανέβω πάνω, η ουρά είναι πολύ μεγάλη. Νομίζω ότι τους αρκεί αυτό που βλέπουν εδώ”λέει η Σαμάνθα δείχνοντας τα Προπύλαια καθώς περιμένει στη σκιά ενώ τα δύο μικρά της παιδιά τελειώνουν το παγωτό τους.

Η ουρά στην αρχή της ημέρας δεν είναι τόσο μεγάλη, αλλά η θερμοκρασία αποθαρρύνει πολλούς που έχουν φτάσει σε αυτό το μέρος με καλές προθέσεις να ανέβουν επιτέλους στην Ακρόπολη.

Ο αυτόματος πωλητής εισιτηρίων δεν λειτουργεί και υπάρχουν τρεις υπάλληλοι στα ταμεία που εξυπηρετούν το πλήθος του κόσμου όσο το δυνατόν γρηγορότερα. «Υπήρχαν και διαδικτυακά εισιτήρια», λένε οι αδελφές Τζένη και Παμ, συνταξιούχοι Αγγλίδες που μόλις τελείωσαν τα αξιοθέατα. «Αλλά είμαστε πολύ μεγάλοι για να κλείσουμε εισιτήρια μέσω Διαδικτύου».

Οι αδερφές Τζένη και Παμ (δεξιά) κρατούν ένα ποτήρι ποτήρι γρανίτα των πέντε ευρώ. «Σε μια τουριστική τοποθεσία, μπορείς να περιμένεις ότι οι τιμές θα είναι λίγο υψηλές», λένε στην Κ.

Η Τζένη ήλπιζε ότι θα είχε καταφέρει να βρει ένα πιο βολικό σημείο τουριστικών πληροφοριών, ώστε να μην χρειαστεί να χρησιμοποιήσει τη βρετανική της ευγένεια για να κόψει την ουρά για να κάνει στο εκδοτήριο εισιτηρίων μια απλή ερώτηση, όπως έκανε. Εκτός όμως από αυτό, δεν παραπονιέται για τίποτα, ούτε για τη ζέστη. «Είναι καλό που ήρθαμε σήμερα, γιατί αύριο θα είναι ακόμα πιο ζεστό»η αδερφή της συμφωνεί. “Αξιζε τον κόπο?” ρωτάμε. “Ω! ναι!” απαντούν ομόφωνα.

Το κρασί είναι πολύ καλύτερο
Η Τζένη και η Παμ επισκέφτηκαν σήμερα την Ακρόπολη για πρώτη φορά, αλλά η σχέση τους με την Ελλάδα είναι πολύ παλιά. Η Τζένη, που γνώρισε για πρώτη φορά τη χώρα τη δεκαετία του 1980, έχει ταξιδέψει από τότε σε περίπου 30 ελληνικά νησιά και είναι μάρτυρας των αλλαγών που έχει φέρει ο τουρισμός στη χώρα. Όλα καταλήγουν στην αύξηση των τιμών για διαμονή και μετακίνηση, αλλά προσθέτει ότι τα πάντα έχουν γίνει πιο ακριβά στη χώρα της τον τελευταίο καιρό. “Ωστόσο, πιστεύω ότι το κρασί σήμερα είναι πολύ καλύτερο από τότε!”, αυτή λέει.

Όσοι δεν πτοούνται από τις υψηλές θερμοκρασίες μπορούν να φτάσουν και στον Παρθενώνα.

Ωστόσο, βασικό συστατικό της ελληνικής εμπειρίας και για τις δύο αδερφές είναι η ευγένεια. “Όλοι είναι πολύ φιλικοί. Θα έρχονται πάντα στη διάσωση”, – λέει η Παμ, αναπολώντας μια από τις στιγμές του ταξιδιού της στη Ρόδο, όταν δύο Έλληνες, βλέποντάς την στις σκάλες, προσφέρθηκαν να τη βοηθήσουν να κατέβει τις πολλές σκάλες.

«Επέμειναν τόσο πολύ που συμφώνησα, αν και εγώ ο ίδιος μόλις είχα ανέβει τις σκάλες με δυσκολία. Δεν ήθελα να τις κατέβω! Και τώρα κατέληξα από εκεί που ξεκίνησα».θυμάται γελώντας αυθόρμητα. Η Τζένη αναπολεί επίσης τις περιπέτειές της στην Ελλάδα, σημειώνοντας πόσο διαφορετικά είναι τα πρότυπα ασφαλείας εδώ.

«Υπάρχουν πολλές απαγορεύσεις στην Αγγλία για λόγους ασφαλείας, αλλά εδώ επιτρέπονται τα περισσότερα πράγματα». αυτή λέει. «Θυμάμαι πριν από 10 χρόνια κάναμε μια βάρκα από τη Λέρο στους Λειψούς με ένα ψαροκάικο που μετέφερε -μάλλον χωρίς άδεια- τουρίστες από τη Λέρο. Δεν υπήρχαν φώτα, ήταν νύχτα, και ανησύχησα, αλλά άκουσα τον καπετάνιο. τραγουδήστε και σκέφτηκε: «Αν τραγουδήσει, τότε τίποτα δεν μας απειλεί» – λέει με ευγνωμοσύνη η Τζένη για τον παράδοξο χώρο, που πλέον αποκαλεί «δεύτερο σπίτι».

Ο Δάνης (αριστερά) και η σύζυγός του και ο Τζάστιν και η Σάρα συνομιλούν στη σειρά στο ταμείο της Ακρόπολης και συμφωνούν ότι τα τρία καλύτερα πράγματα στην Ελλάδα είναι “οι άνθρωποι, το φαγητό και τα αξιοθέατα. Με αυτή τη σειρά!”

«Κάνε όπως οι Ρωμαίοι»
Στην ουρά για τα εισιτήρια για την Ακρόπολη, ο Τζάστιν από τον Καναδά ξεκινά μια συνομιλία με τον Ντάνη, που κατάγεται από το Νεπάλ, χωρίς σκιά δυσαρέσκειας. Ξέρεις τι λένε: «Όταν είσαι στη Ρώμη, κάνε όπως οι Ρωμαίοι», λέει, δηλώνοντας ότι έχει συμβιβαστεί απόλυτα με την υψηλή θερμοκρασία στη χώρα που αγαπά και έχει ήδη επισκεφτεί.

Σε αναζήτηση σκιάς στις σκαλωσιές των χώρων αποκατάστασης.

Φυσικά, οι ντόπιοι «Ρωμαίοι» ανησύχησαν από τις συνεχείς μετεωρολογικές αναφορές για τον επικείμενο καύσωνα και ελάχιστοι Έλληνες βρίσκονται κοντά στον αρχαιολογικό χώρο τέτοια μέρα. Ο Τζάστιν και η Σάρα ήταν στο μήνα του μέλιτος στην Ελλάδα και είπαν ότι πλήρωσαν λίγο παραπάνω για να έχουν ανεμπόδιστη θέα στην Ακρόπολη από το υπνοδωμάτιό τους σε μια βραχυχρόνια ενοικίαση. «Χρησιμοποιώ περισσότερο την εφαρμογή καιρού τον τελευταίο καιρό, αλλά αν αποφασίσετε να έρθετε εδώ τον Ιούλιο, ξέρετε τι θα πάρετε», λέει ο Justin, πάντα εξίσου ενθουσιασμένος για την επερχόμενη ανάβαση βράχου 35 μοιρών.

Καθισμένες στα σκαλιά μπροστά από τη στοά, δύο νεαρές Ολλανδές, η Ρόζα και η Ιζαμπέλ, δροσίζονται με τους λίγους πόρους που έχουν: μια βεντάλια και μια φιάλη με παγωμένο νερό. «Είπαμε χθες ότι σίγουρα θα μοιάζαμε με τους τουρίστες που βλέπετε στις εφημερίδες, και τώρα δείτε τι σύμπτωση!». μας λένε όταν τους ζητάμε να αποτυπώσουν τη μικρή τους ανάπαυλα στη σκιά της Ακρόπολης.

«Όπως οι αρχαίοι»
Μπροστά στην είσοδο του σπιτιού στέκονται άλλοι τουρίστες για να πάρουν μια ανάσα. Η ανάπηρη γυναίκα ανεβαίνει αργά, κοιτάζοντας τα πόδια της, χωρίς να ξέρει ότι υπάρχει ανελκυστήρας. «Δεν προτιμώ το ασανσέρ», λέει μια άλλη ηλικιωμένη γυναίκα, που έχει και κινητικά προβλήματα, «γιατί θέλω να πάω από εκεί που ήρθαν οι αρχαίοι».

«Θέλω να πάω εκεί που πήγαν οι αρχαίοι», λέει μια ηλικιωμένη γυναίκα με περιορισμένη κινητικότητα.

Είναι η πιο πολυσύχναστη ώρα της ημέρας, αλλά οι επισκέπτες της Ακρόπολης δεν φαίνεται να τους πειράζουν. Τα τζιτζίκια έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό τη μονότονη μελωδία τους. Κατεβαίνοντας συναντάμε τον ίδιο πλανόδιο ακορντεονίστα που είχαμε δει λίγες ώρες νωρίτερα στην ανάβαση. «Τι, δεν έκλεισες;» τον ρωτάμε. “Στη ζέστη, χρειάζεσαι υπομονή. Και γενικά στη ζωή”, απαντά, απολαμβάνοντας το αφόρητα καυτό φως της σοφίτας.

ΠΡΟΣ ΤΗΝ

Source link