«Δώστε δώρα που δεν αξίζουν τίποτα, όπως προνόμια και θέσεις, – συνιστάται από τον Mazarin, – ή, αν δεν μπορείτε, δώστε υποσχέσεις».
Είναι ο βολονταρισμός το κυρίαρχο χαρακτηριστικό των μαζών, όπως υποστήριξε ο Γάλλος διανοούμενος Etienne de la Boyce; Μια διαφορετική, πιο πειστική, αλλά και πολύ απογοητευτική απάντηση δίνει ο διαπρεπής Έλληνας κοινωνιολόγος Ευάγγελος Λεμπέζης στο περίφημο δοκίμιό του με τίτλο «The Great Social Significance of Stupidity in Modern Life», που δημοσιεύτηκε στο Journal of Greek Lawyers (Σεπτέμβριος 1941).
Ο Λεμπέζης ξεσήκωσε τη διανόηση της εποχής του υποστηρίζοντας τα εξής: η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αποτελείται από ανόητους που όμως έχουν την απαραίτητη ευφυΐα για να αντιληφθούν την ψυχική τους ανεπάρκεια. Ως εκ τούτου, ενώνονται με βάση την αρχή της ελάχιστης προσπάθειας, σχηματίζοντας κλίκες για να αντισταθούν σε ισχυρότερες δυνάμεις στο πρόσωπο λίγων ή ενός.
Η άγνοιά τους πηγάζει από τον δικαιολογημένο πανικό στον οποίο καταλαμβάνονται. Και το κακό έγκειται στο γεγονός ότι «μια λεγεώνα ηλιθίων τείνει αναπόφευκτα στο κοπάδι και σε κάθε είδους οργανώσεις». Επομένως, ελκύεται ακαταμάχητα από κάθε είδους κακές αντιστρουκτουραλιστικές και ομαδικές θεωρίες, από κάθε είδους παρεμβατισμό μέχρι τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό.
«Ένας ηλίθιος υπουργός», σημειώνει ο Λεμπέζης, «τις υπαλλήλους και τα συνδικάτα του που τον σέβονται και τον σέβονται, που απολαμβάνει ο πανούργος εργάτης, είναι δύο αντίθετα παραδείγματα του γεγονότος ότι η βλακεία δεν έχει ταξική πατρίδα». Ωστόσο, παρηγοριά στην παρατήρηση του συγγραφέα ότι χωρίς ηλίθιους δεν θα υπήρχε εκμετάλλευση, και χωρίς εκμετάλλευση δεν θα υπήρχε πολιτισμός!
Πρέπει να σημειωθεί ότι πολύ πριν από τον Lebesse, η βλακεία των μαζών εκτιμήθηκε από τον καρδινάλιο Mazarin (πρωθυπουργό του Λουδοβίκου XIV της Γαλλίας), ο οποίος διατύπωσε τους κανόνες για μια επιτυχημένη κυβέρνηση πολύ πιο ρεαλιστικά από τον Niccolo Machiavelli, γνωστό για τον πολιτικό του κυνισμό.
«Δώστε δώρα και αυτά που δεν αξίζουν τίποτα, όπως προνόμια και θέσεις– συμβούλευσε ο Mazarin, – και αν δεν μπορείς, δώσε υποσχέσεις. Γιατί μια υπόσχεση είναι ένας τρόπος να μην δώσεις τίποτα και να πληρώσεις τους ανθρώπους με όμορφα λόγια. Αν θέλετε την εύνοια του λαού, ταΐστε τον με υλικά αγαθά, γιατί αυτό τον οδηγεί περισσότερο και όχι οι τιμές ή η δόξα. Να είσαι πάντα υπερασπιστής των αρετών του και να μην αντιστέκεσαι σε αυτό που του αρέσει».
Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι η πολιτική κληρονομιά του διάσημου Γάλλου καρδινάλιου μελετήθηκε και έγινε οδηγός πολιτικής συμπεριφοράς για τους περισσότερους πολιτικούς μας και ο Αλέξης Τσίπρας έμεινε άνεργος. Ακριβώς επειδή όχι μόνο μοίρασε αξιώματα, προνόμια και υποσχέσεις, αλλά και επειδή, όπως αποδεικνύεται, ασκούσε θεατρικότητα, μετά από υπόδειξη του Μαζαρίν».μην αποκαλύπτετε τα αληθινά σας συναισθήματα σε κανέναν, κάνοντας μορφασμούς τόσο με την καρδιά όσο και με το πρόσωπό σας, με τόνους φωνής και με λόγιαΥποδειγματικός μαθητής του Μαζαρίν, ο Αλέξης Τσίπρας κι ας μην διάβασε το βιογραφικό του, όπως πιστεύω.
Η γνώμη του συγγραφέα μπορεί να μην αντικατοπτρίζει τη γνώμη των συντακτών.
More Stories
Δικαστήριο για την υπόθεση Μάτι: «10 ευρώ την ημέρα είναι το τίμημα της ζωής των παιδιών μας»
Μάτι-Τέμπι: ερωτήσεις για το επίπεδο απονομής της δικαιοσύνης, αθωωτικές αποφάσεις για τους ενόχους
Σήμερα ο κόσμος θυμάται το ατύχημα στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ