Ιστορία της οικογένειας Ζαχαριάδη

Στα μέσα του 19ου αιώνα Οικογένεια Ζαχαριάδημέλη της οποίας φημολογούνταν ότι ήταν μακρινούς συγγενείς των Παλαιολόγων και των Κομνηνώνμετακόμισε, με επικεφαλής τον πατέρα της, τον Έλληνα ιερέα Ζαχαρία, από τη Θεσσαλονίκη στο Izmail για να αναπτύξει εμπορικές σχέσεις με Ρώσους εμπόρους.

Μετά το τέλος του Κριμαϊκού Πολέμου το 1856, η πόλη μεταφέρθηκε στον υποτελή της Τουρκίας – το Πριγκιπάτο της Μολδαβίας. Οι Ζαχαριάδης αντέδρασαν αρνητικά σε αυτή την αλλαγή και αποδείχτηκαν η κύρια δύναμη που υπερασπιζόταν τα ρωσικά συμφέροντα στο Izmail.

Ως αποτέλεσμα της διοικητικής μεταρρύθμισης που έλαβε χώρα στα τέλη της δεκαετίας του 1850, δημιουργήθηκε το Πριγκιπάτο της Νότιας Βεσσαραβίας με πρωτεύουσα το Izmail. Χάρη στη βοήθεια του Ρώσου πρέσβη, ο γιος του Ζαχαρίου Αλέξανδρος διορίστηκε επικεφαλής της νέας εδαφικής μονάδας με τον τίτλο του Πρίγκιπα της Νότιας Βεσσαραβίας. Την οδήγησε τα επόμενα χρόνια, από το 1857 έως το 1861, μέχρι την εγκαθίδρυση της εξουσίας του Ρουμάνου βασιλιά Αλέξανδρου Ιωάννη Α'.

Ζαχαριάδη απομακρύνθηκε από το αξίωμα, αλλά του δόθηκαν γενναιόδωρες αμοιβές από το στέμμα. Τα επόμενα χρόνια, πατέρας και γιοι ασχολούνταν με τη γεωργία στο κτήμα τους στη Νότια Βεσσαραβία.

Το 1877, σε ταραχώδη γεγονότα, ο Α. Ζαχαριάδης υποστήριξε τα ρωσικά αυτοκρατορικά στρατεύματα και τους παρείχε σημαντική οικονομική βοήθεια στο Izmail. Η πόλη, σύμφωνα με τη Συνθήκη του Βερολίνου, μεταφέρθηκε από τη Ρουμανία στη Ρωσική Αυτοκρατορία το 1878 και έγινε τμήμα της επαρχίας της Βεσσαραβίας. Για τη βοήθεια που παρείχε η οικογένεια Ζαχαριάδη έλαβε ευγνωμοσύνη από τον αυτοκράτορα Αλέξανδρο Β' και την ευκαιρία να καταλάβει ανώτερες θέσεις στη διοίκηση της επαρχίας της Βεσσαραβίας.

Οι πέντε γιοι του Αλέξανδρου – Ιβάν, Ζαχάρυ, Πάβελ, Αλέξανδρος και Κωνσταντίνος – έγιναν διάσημες προσωπικότητες. Ο Ιβάν Αλεξάντροβιτς, ο μεγαλύτερος γιος, διετέλεσε δύο φορές δήμαρχος του Izmail. Ο Αλεξάντερ Αλεξάντροβιτς κατείχε εκτάσεις και ανέπτυξε την αμπελουργία στη Νότια Βεσσαραβία. Ήταν επίσης φιλάνθρωπος και χρηματοδότησε το πλωτό νοσοκομείο «Αδελφή» του Ερυθρού Σταυρού. Ο Κωνσταντίνος Αλεξάντροβιτς έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαχείριση των υποθέσεων zemstvo.

Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, το κτήμα του Ζαχαριάδη στο Chumai κάηκε. Έπρεπε να εγκαταλείψουν τη Βεσσαραβία και να καταφύγουν στην Κριμαία. Εκεί, ο Christopher έγινε ο ιδρυτής ενός νέου κλάδου της οικογένειας. Ασχολήθηκε κυρίως με τη γεωργία στο μικρό χωριό Fontana στο κεντρικό τμήμα της χερσονήσου.

Στις δεκαετίες του 1930 και του 1940, πολλά μέλη της οικογένειας υπέστησαν πολιτικές διώξεις. Έτσι, το 1938, οι αδελφοί Νικολάι Ντμίτριεβιτς και Πάβελ Ντμίτριεβιτς συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν, μετά από μια ψευδή καταγγελία στο NKVD. Μεταξύ 1956 και 1958 αποκαταστάθηκαν.

Ένα άλλο μέλος της οικογένειας, ο Zakhary Pavlovich Zahariadi (1884–1954) γεννήθηκε στην πόλη της Τρίπολης (τότε Τουρκία). Πέθανε στα Ουράλια, όπου εξορίστηκε από την Κριμαία. Η γυναίκα του λεγόταν Πηνελόπη. Η κόρη τους Όλγα, γεννημένη το 1932, ζει σήμερα στην Αθήνα. Είναι μητέρα δύο παιδιών: ενός γιου, του Χρήστου, και μιας κόρης, της Άννας, που έχει ήδη φύγει από τη ζωή.

Ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της οικογένειας στην ΕΣΣΔ ήταν η κόρη του Christopher Georgievich Άννα Ζαχαριάδη. Είναι γνωστό ότι εργαζόταν ως τεχνολόγος σε οινοποιείο. Πέθανε στη Φεοδοσία το 1989.

Ένας από τους εξέχοντες εκπροσώπους της οικογένειας Ζαχαριάδη ήταν και ο Κωνσταντίνος Ζαχαριάδης, Ρουμάνος βοτανολόγος, καθηγητής, ανακάλυψε το φυτικό είδος των Πυρηναίων.

Η μνήμη της ένδοξης οικογένειας ζει ακόμα: στο Μουσείο του Δούναβη στο Izmail, μια από τις αίθουσες είναι αφιερωμένη στην ελληνική δυναστεία. Έχουν διατηρηθεί έπιπλα από τα δωμάτια του Konstantin Alexandrovich. Επιπλέον, τοποθετήθηκαν μνημεία στο χωριό Fontanakh κοντά στη Συμφερούπολη στη Δημοκρατία της Κριμαίας.

Τιμώντας την εθνική μας ταυτότητα, είναι σημαντικό για όλους μας να διατηρήσουμε τις οικογενειακές ιστορίες και τις αναμνήσεις των προγόνων μας.

Πηγές:

Νομικές πηγές:

1. Νόμος της Ρωσικής Ομοσπονδίας «Για την αποκατάσταση των θυμάτων πολιτικής καταστολής» της 17ης Οκτωβρίου 1991 Αρ. 1761-1 Ομοσπονδιακός Νόμος
2. Νόμος της ΕΣΣΔ «για την αποκατάσταση των καταπιεσμένων λαών» της 26ης Απριλίου 1991
3. Διάταγμα της Κρατικής Επιτροπής Άμυνας της ΕΣΣΔ Νο. 5984 της 2ας Ιουνίου 1944
4. Πληροφορίες από το κρατικό αρχείο της Δημοκρατίας της Κριμαίας

Επιστημονική βιβλιογραφία:

1. Filatova L. N. Η οικογένεια Ζαχαριάδη στην ιστορία της Βεσσαραβίας // Περιοδικό Izmail, 2013
2. Blokhin V.F., Kosarev S.I. Αγγλικός τύπος για τη ρωσική πολιτική στα Βαλκάνια (1877-1878). Ρωσία και ο κόσμος. Διεπιστημονικό σεμινάριο για την ιστορία της αμοιβαίας αντίληψης των πολιτισμών. 2 Μαρτίου 2014
3. Lozovan D. D. Εθνογεωγραφία και τοπωνυμία της στέπας νότια της Βεσσαραβίας. «Ζητήματα Στεπικών Σπουδών», 2018

Μυθιστόρημα:

1. Rudenko A.A. Legends of Crimea, Έκδοση, 2017

Πηγές Διαδικτύου:

1. https://ukrainiansmd.wordpress.com/2014/12/25/%D0%BA%D0%BE%D0%BC%D0%BC%D1%83%D0%BD%D0%B0-%D0%B2% D0%B8%D0%BD%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D0%B4%D0%BE%D0%B2%D0%BA%D0%B0/
2. https://ibn.idsi.md/sites/default/files/imag_file/p-179-194.pdf
3. http://history.org.ua/LiberUA/978-966-555-072-3/978-966-555-072-3.pdf
4. http://www.izmail.es/print_version/article/39816/
5. https://ru.m.ruwiki.ru/wiki/Zakhariadi_(γένος)
6. https://www.greekmos.ru/category/g-family/#:~:text=Zahariadi%20(Zahariadi%2C%20Ζαχαριάδης)%20—, with%20history%20and%20traditions%20family.
7. https://m.wikidata.org/wiki/Q13502472

Οικογενειακό Αρχείο Κληρονομιάς Ζαχαριάδη.

Source link