Τι συνέβη "επίγεια ασθένεια"και όταν συμβεί

Η ναυτία από ναυτία εμφανίζεται όταν το σώμα ενός ατόμου προσπαθεί να συνηθίσει την κίνηση του πλοίου, κάτι που οδηγεί σε ένα αίσθημα αστάθειας.

Αλλά στην υπόθεση “επίγεια ασθένεια” σύμφωνα με επιστημονικά σύνδρομο ασθένειας αντίστροφης κίνησης ή σύνδρομο σκληρού εδάφους, όλα συμβαίνουν ακριβώς το αντίθετο: το ανθρώπινο σώμα προσαρμόζεται στην κίνηση των κυμάτων και στη συνέχεια δυσκολεύεται να επιστρέψει στην ομοιόσταση αφού φτάσει σε στέρεο έδαφος. Μετά την έξοδο από το πλοίο, ένα άτομο μπορεί να ταλαντεύεται ή να ταλαντεύεται. Μπορεί ακόμη και να αρχίσει να αισθάνεται άρρωστος. Μία από τις πρώτες γνωστές αναφορές για το σύνδρομο σκληρού εδάφους είναι από τον Δαρβίνο το 1796, ο οποίος έγραψε:

«Όσοι βρίσκονται στο νερό για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μια βάρκα ή σε ένα πλοίο, που έχουν αποκτήσει τις απαραίτητες συνήθειες για κίνηση σε αυτό το ασταθές στοιχείο, κατά την επιστροφή τους στη στεριά είναι συχνά σε λήθαργο ή μισοκοιμισμένο το δωμάτιο ή κάποια έπιπλα σαν να είναι στην κίνηση του σκάφους. Το έχω βιώσει ο ίδιος και μου είπαν ότι μετά από ένα μεγάλο κολύμπι χρειάζεται λίγος χρόνος για να εξαφανιστούν τελείως αυτά τα συμπτώματα».

Όπως υποδηλώνει η περιγραφή του Δαρβίνου, το σύνδρομο ναυτίας συνήθως εμφανίζεται μετά από παρατεταμένο κολύμπι στη θάλασσα, αν και η διάρκεια του χρόνου στο νερό δεν συσχετίζεται απαραίτητα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων.

Τα πλοία δεν είναι οι μόνοι ένοχοι της ασθένειας. Τα αεροπλάνα και τα τρένα μπορούν επίσης να κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται αναστατωμένοι και ανήσυχοι. Υπολογίζεται ότι μεταξύ 43% και 73% των ανθρώπων εμφανίζουν σύνδρομο ασθένειας αντίστροφης κίνησης. Αυτή η διαταραχή μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε, αλλά οι γυναίκες μεταξύ 30 και 60 ετών, καθώς και εκείνες που υποφέρουν από ημικρανίες, είναι πιο ευαίσθητες σε αυτήν.

Η ακριβής αιτία του συνδρόμου της ασθένειας της αντίστροφης κίνησης είναι ακόμα άγνωστη. Μία από τις κορυφαίες θεωρίες είναι ότι η συνεχής κίνηση διαταράσσει τη λειτουργία του αιθουσαίου συστήματος του ανθρώπου. Βρίσκεται στο εσωτερικό αυτί, βοηθά τους ανθρώπους να διατηρήσουν την ισορροπία και να γνωρίζουν τη θέση του σώματός τους στο διάστημα.

Μετά από παρατεταμένη έκθεση σε κίνηση που μοιάζει με κύμα, το ανθρώπινο σώμα είναι συνήθως σε θέση να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον. Συνηθίζει τη συνεχή κίνηση. Αλλά μόλις σταματήσει αυτή η κίνηση, ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνεχίζει να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον σαν τα κύματα να κυλούν ακόμα.

Αυτές οι αντικρουόμενες αισθητηριακές πληροφορίες προκαλούν σύγχυση στο σώμα και διαταράσσουν τη λειτουργία του αιθουσαίου συστήματος, προκαλώντας στο άτομο ναυτία, αστάθεια και γενική κακουχία.

Συνήθως, το σύνδρομο ναυτίας της αντίστροφης κίνησης υποχωρεί αφού ένα άτομο βρίσκεται στη στεριά για αρκετές ημέρες, αλλά υπήρξαν περιπτώσεις όπου αυτή η κατάσταση διήρκεσε για μήνες ή και χρόνια.

Source link