Χθες συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία (βίντεο)

Πριν από δέκα χρόνια, στις 12 Απριλίου 2014, ο πρώην συνταγματάρχης της FSB Στρέλκοφ κατέλαβε το ουκρανικό Σλαβιάνσκ και στις 14 Απριλίου ανακοινώθηκε μια αντιτρομοκρατική επιχείρηση στο Ντονμπάς.

Αλλά πριν από αυτό υπήρξε πρώτα η προσάρτηση της Κριμαίας, μετά η «Ρωσική Άνοιξη» και η δημιουργία στις 7 Απριλίου του «DPR» – της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ. Και παρόλο που είχαν ήδη χρησιμοποιηθεί όπλα, δεν υπήρχαν στρατιωτικές επιχειρήσεις πριν από το Σλαβιάνσκ.

Όπως θυμούνται οι συμμετέχοντες στα γεγονότα πριν από δέκα χρόνια, η επιδρομή Girkin-Strelkov ήταν αλληλένδετη με την ανακήρυξη του «DPR», που ήταν μέρος του γενικού σχεδίου για την οργάνωση μιας «εξέγερσης» στην ανατολική Ουκρανία, και η διαδικασία εποπτευόταν από την Ο Ρώσος «Ορθόδοξος ολιγάρχης» Konstantin Malofeev, λέει έκδοση “Χώρα”.

Κριμαία 2014, «Ρωσική άνοιξη»:

https://www.youtube.com/watch?v=PhCSN9sh4Qo

Οι ειδικοί σημειώνουν ότι γεγονότα με διαφορά 10 ετών έλαβαν χώρα σύμφωνα με ένα παρόμοιο σενάριο: όπως τότε στο Donbass, έτσι και τον Φεβρουάριο του 2022, η ρωσική περιπέτεια δεν συνεπαγόταν ούτε μια νηφάλια αξιολόγηση των δικών της δυνάμεων, ούτε την αυτονόητη ενεργό αντίσταση της Ουκρανίας. Ωστόσο, ο παράγοντας έκπληξη έπαιξε ρόλο, δίνοντας επιτυχία.

Τον Απρίλιο-Μάιο του 2014, το «LDNR» μπόρεσε να ελέγξει τις μεγαλύτερες πόλεις του Ντονμπάς. Όπως και το 2022, στην αρχή της εισβολής, οι Ρώσοι μπόρεσαν να καταλάβουν σημαντικά εδάφη. Ωστόσο, τον Μάιο του 2014, η αντίσταση των ουκρανικών στρατευμάτων εντάθηκε, όλα πήγαιναν προς έναν πλήρη πόλεμο. Φυσικά, οι αυτονομιστικοί σχηματισμοί δεν θα μπορούσαν να αντέξουν τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας και στη Ρωσική Ομοσπονδία δεν ήταν έτοιμοι να επέμβουν άμεσα με τις δυνάμεις του ρωσικού στρατού.

Τον Ιούνιο του 2014 συνήφθη εκεχειρία. Ο Ποροσένκο συναντήθηκε με τον Πούτιν για πρώτη φορά στη μορφή της Νορμανδίας, άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για κάποια μορφή αυτονομίας για το Ντονμπάς. Τότε συζητήθηκαν συμφωνίες παρόμοιες με αυτές που συνήφθησαν αργότερα στο Μινσκ. Αλλά ο Ποροσένκο αποφάσισε να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο – να απορρίψει τον συμβιβασμό και, από την 1η Ιουλίου, να ξεκινήσει μια επίθεση μεγάλης κλίμακας με στόχο να νικήσει πλήρως το “LDPR”.

Ομοίως, τον Μάρτιο του 2022, το Κρεμλίνο είδε ότι το σχέδιό τους δεν λειτούργησε και αποφάσισε να βγει γρήγορα από τον πόλεμο, προσφέροντας στην Ουκρανία ειρήνη στο πλαίσιο των «συμφωνιών της Κωνσταντινούπολης». Ο Ουκρανός πρόεδρος Βλαντιμίρ Ζελένσκι αρνήθηκε την προσφορά, υπολογίζοντας στην πλήρη στρατιωτική ήττα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Οι ΗΠΑ και η Βρετανία τον στήριξαν.

Τον Ιούλιο του 2014, οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις σημείωσαν σημαντική επιτυχία, απελευθερώνοντας μεγάλα εδάφη. Ωστόσο, ο Ποροσένκο υποτίμησε την ετοιμότητα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, έστω και περιορισμένα, να παρέμβει στον πόλεμο. Ως αποτέλεσμα, το πρώτο μισό του Αυγούστου, η ουκρανική επίθεση, με εξαίρεση ορισμένες περιοχές, σταμάτησε. Πρώτον, οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις ηττήθηκαν σε μια συνοριακή μάχη (καζάνι Izvarinsky) και μετά την εισαγωγή ενός “περιορισμένου τμήματος” ρωσικών στρατευμάτων – στο Ilovaisk. Μετά από αυτό, ο Πέτρο Ποροσένκο συμφώνησε να υπογράψει τις συμφωνίες του Μινσκ.

Το φθινόπωρο του 2022, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας σημείωσαν μεγάλη επιτυχία στις περιοχές Kherson και Kharkov. Το καλοκαίρι του 2023, ο ουκρανικός στρατός εξαπέλυσε επίθεση στη νότια Ουκρανία με στόχο την αποκοπή του χερσαίου διαδρόμου προς την Κριμαία. Αλλά η επίθεση «πνίγηκε» και στη συνέχεια οι ίδιες οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, έχοντας χάσει την Avdiivka.

Μπορούμε να συνεχίσουμε την αναλογία συγκρίνοντας την κατάσταση το 2014 και το 2024, προσπαθώντας να προβλέψουμε το αποτέλεσμα. Αξίζει όμως να έχουμε κατά νου: η κατάσταση είναι ακόμα πολύ διαφορετική – τόσο ως προς την κλίμακα των στρατιωτικών επιχειρήσεων όσο και ως προς τον βαθμό εμπλοκής των κορυφαίων δυνάμεων του κόσμου. Επομένως, είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθεί το τελικό σενάριο.

Source link