Σικελία: Αποκαταστάθηκε κολοσσιαίο άγαλμα του Άτλαντα, θαμμένο σε αρχαία ερείπια για αιώνες

Ένα άγαλμα του Άτλαντα ύψους 8 μέτρων που βρισκόταν για αιώνες ανάμεσα στα αρχαία ερείπια του Acraganta στη Σικελία έχει αποκατασταθεί.

Το άγαλμα χρονολογείται από τον πέμπτο αιώνα π.Χ. και βρίσκεται στην περίφημη Κοιλάδα των Ναών σε έναν ναό που πιστεύεται ότι ήταν αφιερωμένος στον Δία. Το ύψους οκτώ μέτρων κολοσσιαίο άγαλμα έχει αποκατασταθεί και συναρμολογηθεί μετά από 20 χρόνια αρχαιολογικών προσπαθειών, αναφέρει ο Guardian.

Το άγαλμα ήταν ένα από τα σχεδόν 38 που κοσμούσαν τον ναό του Διός, ο οποίος θεωρείται ο μεγαλύτερος δωρικός ναός που χτίστηκε ποτέ, παρά το γεγονός ότι δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

«Ο Άτλαντας θα γίνει ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα στην Κοιλάδα των Ναών» είπε ο Francesco Paolo Scarpignato, ένας αξιολογητής πολιτιστικής κληρονομιάς, σε κοινή δήλωση με τον κυβερνήτη της Σικελίας Renato Stifani. «Θα μπορέσουμε επιτέλους να παρουσιάσουμε αυτό το μεγαλειώδες έργο στη διεθνή κοινότητα» αυτός είπε.

Το άγαλμα ανακατασκευάστηκε παίρνοντας ογκόλιθους ψαμμίτη και τοποθετώντας κάθε κομμάτι σε ράφια προσαρτημένα σε μια μεταλλική κατασκευή. Το άγαλμα ανακαλύφθηκε το 1812 από τον Charles R. Cockerell, έναν νεαρό Βρετανό αρχιτέκτονα που επισκέφτηκε τον Ακράγαντα για να εξερευνήσει τα ερείπια της αρχαίας πόλης, που ιδρύθηκε γύρω στο 582 π.Χ.

Όπως αναφέρει ο Guardian, ο Cockerell ήταν ένας από τους πρώτους που συνειδητοποίησε ότι το τεράστιο κομμάτι ψαμμίτη κοντά στον παλιό Ναό του Δία δεν ήταν μέρος του αέτρου του ιερού, αλλά Κεφάλι αγάλματος Άτλανταπου χρησίμευε ως τελαμών, ή στήλη στήριξης.

https://www.youtube.com/watch?v=n_CoYziBp-Y

Στην ελληνική μυθολογία, ο Άτλας ήταν ένας τιτάνας ή θεός που αναγκάστηκε να σηκώσει τον ουρανό στους ώμους του αφού νικήθηκε από τον Δία. Ο Κόκερελ ανακάλυψε αργότερα και άλλα μέρη των αγαλμάτων. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, οι άτλαντες βρίσκονταν στο εξωτερικό του ναού του Διός για να στηρίξουν το ναό και να βοηθήσουν στη στήριξη του θριγκού ολόκληρου του ναού, ο οποίος δεν ολοκληρώθηκε ποτέ επειδή η πόλη κατακτήθηκε από τους Καρχηδόνιους.

Με την πάροδο του χρόνου, ο ναός καταστράφηκε από σεισμούς και τον 18ο αιώνα τα υλικά του πήραν οι ντόπιοι για να χτίσουν κτίρια στην πόλη και στο Porto Empedocle.

Το 2004, ξεκίνησε μια εκτεταμένη ερευνητική εκστρατεία στο πάρκο Valley of the Temples υπό την ηγεσία του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Ρώμης και του Heinz-Jürgen Beste. Αυτή η έρευνα όχι μόνο έδωσε νέες πληροφορίες για το μνημείο, αλλά οδήγησε επίσης σε μια προσεκτική απογραφή 90 ακόμη θραυσμάτων που ανήκαν σε τουλάχιστον οκτώ διαφορετικούς άτλαντες, καθώς και στην απόφαση να συναρμολογηθεί ένας νέος άτλας κομμάτι-κομμάτι και να τοποθετηθεί κάθετα μπροστά. του Ναού του Διός.

Ο Roberto Sciarratta, διευθυντής του Valley of the Temples Park, είπε: “Αυτός ο άτλαντας είναι ένας από τους πιο σημαντικούς στην Κοιλάδα των Ναών. Η ιδέα ήταν να μετακινηθεί ένας από αυτούς τους άτλαντες μπροστά από το ναό για να χρησιμεύσει ως φύλακας για η κατασκευή αφιερωμένη στον πατέρα των θεών».

Η Κοιλάδα των Ναών είναι πλέον Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και το μεγαλύτερο αρχαιολογικό πάρκο στον κόσμο, που καλύπτει 1.600 εκτάρια και περιλαμβάνει τα ερείπια επτά ναών, τείχη πόλεων, πύλες εισόδου, αγορά, ρωμαϊκό φόρουμ, καθώς και νεκροπόλεις και ιερά.

Κοιλάδα των Ναών (Valle dei Templi) – ένα από τα πιο σημαντικά παραδείγματα αρχαίας ελληνικής τέχνης και αρχιτεκτονικής Magna Graecia ή Magna Graecia και ένα από τα κύρια αξιοθέατα της Σικελίας. Ο όρος «κοιλάδα» είναι εσφαλμένη ονομασία, καθώς η τοποθεσία βρίσκεται σε μια κορυφογραμμή έξω από την πόλη του Αγκριτζέντο. Από το 1997, ολόκληρη η περιοχή έχει συμπεριληφθεί στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Το άγαλμα υψώνεται πάνω από τα ερείπια του ίδιου του ναού – μια φαρδιά πέτρινη πλατφόρμα σπαρμένη με πεσμένες κολώνες και πέτρινους ογκόλιθους. «Η δουλειά που κάνουμε στον Άτλαντα και στην τοποθεσία της Ολυμπίας είναι μέρος της αποστολής μας να προστατεύσουμε και να ενισχύσουμε την Κοιλάδα των Ναών», είπε ο Σιαράτα.

https://www.youtube.com/watch?v=NZttoIsU3Cc

Η ιστορία της πόλης

Τα Ακράγαντα ιδρύθηκαν σε ένα οροπέδιο με θέα στη θάλασσα, με δύο γειτονικά ποτάμια και μια κορυφογραμμή να λειτουργούν ως φυσική οχύρωση. Αρχαίοι Έλληνες άποικοι έφτασαν από τη Γέλα (582 π.Χ. – 580 π.Χ.) και έδωσαν στον νέο οικισμό το όνομα «Ακράγας» από τον κοντινό ομώνυμο ποταμό.

Η πόλη αναπτύχθηκε γρήγορα και έγινε μια από τις κορυφαίες πόλεις της Μεγάλης Ελλάδας. Τον 6ο αιώνα π.Χ. μι. έφτασε στο αποκορύφωμά της όταν οι τύραννοι Φάλαρης και Τύρων Ακραγαντίνος κυβέρνησαν για 16 χρόνια και μετά την ανατροπή του γιου του Τύρωνα Θρασίδου Ακραγαντίνου, ανακηρύχθηκε δημοκρατία. Ο πληθυσμός της πόλης εκείνη την εποχή έφτανε τις 100.000 – 200.000 κατοίκους. Εδώ γεννήθηκε ο Εμπεδοκλής, ένας εξαιρετικός φιλόσοφος της προσωκρατικής περιόδου.

Η πόλη παρέμεινε ουδέτερη στη σύγκρουση μεταξύ της Αρχαίας Αθήνας και των Συρακουσών, αλλά τελικά καταστράφηκε από την Καρχηδόνα (406 π.Χ.). Ο Ακράγαντας δεν ανέκτησε ποτέ την προηγούμενη ισχύ του, έχοντας μόνο μια περίοδο ακμής επί Κορίνθου στρατηγού Τιμολέοντα (IV αι. π.Χ.), ο οποίος τον επανίδρυσε με τη βοήθεια αποίκων από την Ελέα.

Ο Φειδίας ο Ακράγαντος έγινε τύραννος και ίδρυσε μια νέα πόλη στο ακρωτήριο Έκνομο, την οποία ονόμασε «Φειδία», τη σύγχρονη Λικάτα (282 π.Χ.), ισοπέδωσε τη Γέλα και επανεγκατέστησε τους κατοίκους στη νέα πόλη (280 π.Χ.).

Όταν ξέσπασε ο Πρώτος Καρχηδονιακός Πόλεμος, η πόλη διεκδικήθηκε από τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία και την Καρχηδόνα. Οι Ρωμαίοι πολιόρκησαν τον Ακράγαντα (262 π.Χ.) και τον κατέλαβαν αφού νίκησαν τους Καρχηδόνιους (261 π.Χ.), και στη συνέχεια πούλησαν όλο τον πληθυσμό της πόλης σε σκλάβο.

Οι Καρχηδόνιοι ανακατέλαβαν προσωρινά την πόλη (255 π.Χ.), αλλά σύμφωνα με την οριστική ειρήνη που υπογράφηκε μεταξύ των δύο πόλεων, ο Ακράγαντας παραχωρήθηκε στη Ρώμη. Ο Ακράγαντας υπέστη σημαντικές απώλειες κατά τον Δεύτερο Καρχηδονιακό Πόλεμο (218 π.Χ. – 201 π.Χ.), όταν τόσο η Ρώμη όσο και η Καρχηδόνα προσπάθησαν να αποκτήσουν τον έλεγχό του.

Οι Ρωμαίοι το κατέκτησαν τελικά (210 π.Χ.), το μετονόμασαν σε Agrigentum και γνώρισε μια μακρά περίοδο ακμής για πολλούς αιώνες. Όταν πέθανε ο Ιούλιος Καίσαρας (44 π.Χ.), οι κάτοικοί του έλαβαν τον τίτλο των Ρωμαίων πολιτών.

Source link