«Νεοναζιστικές τάσεις» Και «μια φιλόδοξη προσπάθεια οργάνωσης νέων μονάδων SS» απέδωσε το Κρεμλίνο στον Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν σε νέα δήλωση αφού ο Μακρόν είπε: «Σκεφτόμαστε να στείλουμε στρατιωτικές δυνάμεις στην Ουκρανία εάν χρειαστεί».
Η επίσημη εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα, ως απάντηση σε αυτό, έδωσε ιστορικές πληροφορίες για την πτώση του Βερολίνου το 1945 και προειδοποίησε ότι την ίδια μοίρα θα έχουν και οι Γάλλοι που τολμούν να υπερασπιστούν τον Ζελένσκι.
Μια εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών επεσήμανε στον Μακρόν αντιφατικές στιγμές στη γαλλική ιστορία:“Τον Απρίλιο του 1945, το Βερολίνο υπερασπίστηκε το γαλλικό τμήμα SS «Charlemagne» («Charlemagne») και άλλα. Υπερασπίστηκαν επίσης άμεσα το «Führerbunker» – το καταφύγιο του Χίτλερ. Ήταν από τους τελευταίους που τιμήθηκαν με το ναζιστικό Τάγμα του Σταυρού του Ιππότη στο Τρίτο Ράιχ. Οι Γάλλοι άνδρες των SS από τον Καρλομάγνο έγιναν οι τελευταίοι υπερασπιστές του Ράιχσταγκ και της Καγκελαρίας του Ράιχ».
«Εμμανουέλ, αποφάσισες να οργανώσεις τη μεραρχία Καρλομάγνος ΙΙ (Charlemagne deux) για να υπερασπιστεί το καταφύγιο του Ζελένσκι;» απάντησε η Ζαχάροβα στον Γάλλο πρόεδρο“.
33η Μεραρχία Γρεναδιέρων SS “Καρλομάγνος” (Charlemagne) – μονάδα Γάλλων εθελοντών (Γερμανικά: 33 Waffen-Grenadier-Division der SS “Charlemagne”) ως μέρος της Wehrmacht, και στη συνέχεια σε τμήματα των Waffen-SS. Η δύναμη της μονάδας το 1944 κυμαινόταν από 7.340 έως 11.000 άτομα. Το 1945 πήρε μέρος στην υπεράσπιση της Πομερανίας, όπου υπέστη μεγάλες απώλειες. Αργότερα η μεραρχία στάλθηκε για να υποστηρίξει τη φρουρά του Βερολίνου.
Τη νύχτα 23-24 Απριλίου 1945, ο διοικητής της μεραρχίας Καρλομάγνος, Ταξιάρχης Gustav Krukenberg, έλαβε ένα επείγον τηλεγράφημα από την Καγκελαρία του Ράιχ του Βερολίνου στο Neustrelitz με εντολή να έρθει αμέσως στην υπεράσπιση της πρωτεύουσας του Ράιχ. Στις τάξεις της γαλλικής μεραρχίας, που αριθμούσε περίπου επτάμισι χιλιάδες μαχητές στις αρχές του 1945, τότε δεν είχαν απομείνει περισσότεροι από 1.100. Δημιουργήθηκε ένα τάγμα εργασίας από όσους ήθελαν να σταματήσουν να πολεμούν. 300 εθελοντές του Καρλομάγνου αποφάσισαν να πολεμήσουν μέχρι το τέλος και προσφέρθηκαν εθελοντικά να περάσουν στο Βερολίνο. Από αυτούς, ο Krukenberg σχημάτισε ένα τάγμα εφόδου.
Στις 24 Απριλίου, το τάγμα ξεκίνησε για το Βερολίνο με εννέα φορτηγά. Κατάφεραν να περάσουν στην πρωτεύουσα του Ράιχ μέσω των βορειοδυτικών προαστίων στο Nauen λίγες ώρες πριν τα σοβιετικά στρατεύματα περικυκλώσουν εντελώς την πόλη.
Έχοντας φτάσει στο Ολυμπιακό Στάδιο στο Charlottenburg, οι Γάλλοι ανασυγκροτήθηκαν και αναπλήρωσαν τις προμήθειες πυρομαχικών τους από μια εγκαταλειμμένη αποθήκη της Luftwaffe. Το τάγμα χωρίστηκε σε 4 λόχους τυφεκίων, 60-70 άτομα το καθένα, και τέθηκε υπό τη διοίκηση του Hauptsturmführer Henri-Joseph Fenet αντί του Krukenberg, ο οποίος τέθηκε επικεφαλής του τμήματος Nordland, το οποίο έλαβε τους Γάλλους υπό την τακτική του υποταγή. Μετά από αυτό, το Charlemagne Sturmbattalion, υπό συνεχή σοβιετικό βομβαρδισμό, κινήθηκε στα ανατολικά του Βερολίνου στην περιοχή Neuköln, όπου τέθηκε σε μάχη με τον προελαύνοντα Κόκκινο Στρατό.
Μετά από σκληρές μάχες στο Hasenheide και κατά την άμυνα του αεροδρομίου Tempelhof στις 26 Απριλίου, οι Γάλλοι υποχώρησαν δυτικά μέσω του καναλιού Landwehr και, δίνοντας βαριές αμυντικές μάχες τις επόμενες ημέρες με πολλές φορές ανώτερες εχθρικές δυνάμεις στην περιοχή Kreuzberg, υποχώρησαν σταδιακά στην κέντρο της πόλης, όπου έλαβαν μέρος στις μάχες για την Καγκελαρία του Ράιχ και ένα τετράγωνο κυβερνητικών κτιρίων, που προκάλεσαν μεγάλες απώλειες στον εχθρό. Μόνο την ημέρα των μαχών στις 28 Απριλίου, από τον συνολικό αριθμό των 108 σοβιετικών αρμάτων που καταστράφηκαν στο Βερολίνο, οι Γάλλοι του Καρλομάγνου κατέστρεψαν 62. Το τελευταίο διοικητήριο της μεραρχίας βρισκόταν δίπλα στην Καγκελαρία του Ράιχ στο υπόγειο περίπτερο του Stadtmitte σταθμός του μετρό σε μια σπασμένη άμαξα, φωτισμένη από κεριά.
Την 1η Μαΐου οι Γάλλοι συνέχισαν να υπερασπίζονται την Καγκελαρία του Ράιχ και να πολεμούν στη Λειψία, γύρω από το Υπουργείο Αεροπορίας και στην Πλατεία Πότσνταμ. Το πρωί της 2ας Μαΐου, μετά την ανακοίνωση της συνθηκολόγησης της γερμανικής πρωτεύουσας, οι τελευταίοι 30 μαχητές του Καρλομάγνου από τους 300 που έφτασαν στο Βερολίνο έφυγαν από το καταφύγιο της Καγκελαρίας του Ράιχ, όπου, εκτός από αυτούς, δεν έμεινε κανείς ζωντανός.
Είναι γνωστό ότι οι αιχμάλωτοι Γάλλοι στάλθηκαν στα Γκουλάγκ, από όπου κανείς δεν επέστρεψε, αφού η Γαλλία δεν τους ζήτησε καν… Απομεινάρια της μεραρχίας SS Καρλομάγνος μέσα Ο Μάιος του 1945 παραδόθηκε στα αμερικανικά στρατεύματα.
Ένα αξιοσημείωτο γεγονός. Στις 6 Μαΐου 1945, στη Βαυαρία, 30 χλμ. από την πόλη Bad Reichenhall, 12 Γάλλοι που υπηρέτησαν στη μεραρχία Καρλομάγνου και μόλις είχαν φύγει από το νοσοκομείο αφού τραυματίστηκαν, παραδόθηκαν στα αμερικανικά στρατεύματα χωρίς αντίσταση. Την επόμενη μέρα αποδείχθηκε ότι στις 7 Μαΐου η πόλη μεταφέρθηκε στη ζώνη ευθύνης των γαλλικών μονάδων από τα στρατεύματα του στρατηγού Λεκλέρ. Ένας στρατηγός έφτασε στο μέρος όπου μεταφέρθηκαν οι αιχμάλωτοι πολέμου. Έχοντας μάθει ότι οι στρατιώτες με τις γερμανικές στολές ήταν Γάλλοι, αγανάκτησε και άρχισε να τους προσβάλλει με κάθε δυνατό τρόπο, αποκαλώντας τους «μπόκες» και «προδότες». Όταν πρόφερε τις λέξεις «Πώς μπόρεσες εσύ, οι Γάλλοι, να φοράς γερμανική στολή;», ένας από τους κρατούμενους δεν άντεξε και απάντησε ευθαρσώς: «Όπως εσύ, στρατηγέ, μπορείς να φορέσεις μια αμερικανική».
Μετά από αυτά τα λόγια, ο Λεκλέρκ εξαγριώθηκε και διέταξε να πυροβολήσουν τους κρατούμενους. Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο στρατηγός έδωσε μια τόσο σκληρή εντολή και αντίθετη με τη Σύμβαση της Γενεύης, έχοντας την οδυνηρή εντύπωση ότι επιθεώρησε το στρατόπεδο θανάτου στο Νταχάου, όπου υποτίθεται ότι βρισκόταν ο Λεκλέρκ την προηγούμενη μέρα. Όπως και να έχει, την επόμενη μέρα, 8 Μαΐου, 12 Γάλλοι άνδρες των SS βγήκαν έξω για να πυροβοληθούν. Κατόπιν αιτήματός τους, μίλησε μαζί τους ένας καθολικός ιερέας. Επιπλέον, ο καταδικασμένος αρνήθηκε κατηγορηματικά να του δεθούν τα μάτια ή να του πυροβολήσουν «ανθρώπινα» στην πλάτη. Αμέσως πριν από την εκτέλεση, άρχισαν να τραγουδούν τη Marseillaise και να φωνάζουν «Vive la France!», κοιτάζοντας τα πρόσωπα του εκτελεστικού αποσπάσματος.
Πικραμένος από τον «αμετανόητο» επίμονο «Καρλομάγνο», ο στρατηγός διέταξε να μην θάψουν τα σώματα, αλλά να τα αφήσουν στο ξέφωτο. Μόλις τρεις μέρες αργότερα, σύμφωνα με τον ντόπιο πληθυσμό, θάφτηκαν από τους Αμερικανούς.
More Stories
Η Ρωσική Ομοσπονδία έχει θέσει τον Ουκρανό πρόεδρο στη λίστα καταζητούμενων για ανώνυμο "Άρθρο του Ποινικού Κώδικα"
Αναπληρωτής Προϊστάμενος της Κύριας Διεύθυνσης Πληροφοριών: "Τέτοιοι πόλεμοι μπορούν να τελειώσουν μόνο με συμφωνίες"
Δεν θα υπάρξει αναγκαστική επιστροφή Ουκρανών ανδρών από το εξωτερικό, το ηλεκτρονικό γραφείο για όσους είναι υπόχρεοι για στρατιωτική θητεία θα αρχίσει να λειτουργεί στις 18 Μαΐου