Αρχαιοελληνικές ρίζες των Χριστουγεννιάτικων παραδόσεων

Παραδόξως, πολλά στοιχεία της αγαπημένης χριστιανικής γιορτής των Χριστουγέννων έχουν ρίζες στην Αρχαία Ελλάδα. Εικόνα: Ο Σιληνός κρατά στην αγκαλιά του το μωρό Διόνυσο. Ρωμαϊκό μαρμάρινο αντίγραφο του πρωτότυπου ελληνικού γλυπτού. Πρωτότυπο γλυπτό που αποδίδεται στον Λύσιππο, γ. 310–300 προ ΧΡΙΣΤΟΥ μι. Φωτογραφία: flickr / Egisto Sani CC BY-NC-SA 2.0

Τα Χριστούγεννα είναι μια από τις πιο σημαντικές και σεβαστές γιορτές του Χριστιανισμού, μια μέρα γεμάτη χαρά και αγάπη. Παραδόξως, πολλά στοιχεία των εορτασμών των Χριστουγέννων έχουν τις ρίζες τους στην Αρχαία Ελλάδα.

Κάθε χώρα γιορτάζει τα Χριστούγεννα σύμφωνα με τα δικά της έθιμα, τα οποία έχουν βαθιές ρίζες στην ιστορία και τις παραδόσεις. Στον εορτασμό της γέννησης του Χριστού και του Διονύσου μπορούμε να βρούμε πολλές ομοιότητες ανάμεσα στην αρχαία και τη σύγχρονη Ελλάδα. Κάποια από τα έθιμά μας έχουν τις ρίζες τους στην Αρχαία Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, πολλά στοιχεία των εορταστικών εθίμων μπορούν να εντοπιστούν σε παγανιστικές γιορτές σε όλη την Ευρώπη.

Πολλές χριστουγεννιάτικες παραδόσεις ανάγονται στην αρχαία Ελλάδα.

Τον Δεκέμβριο οι αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν τη γέννηση του Διονύσου, αποκαλώντας τον «Σωτήρα» και το θείο «μωρό». Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, μητέρα του ήταν η θνητή Σεμέλη και πατέρας του ο Δίας, ο βασιλιάς των θεών.

Ο ιερέας του Διονύσου κρατούσε στα χέρια του ένα ποιμενικό ραβδί, όπως ο Καλός Ποιμένας. Στις 30 Δεκεμβρίου οι αρχαίοι Έλληνες γιόρτασαν την αναγέννησή του.

Το πιο διάσημο έθιμο σε όλο τον Χριστιανικό κόσμο είναι το τραγούδι των Χριστουγέννων, μια παράδοση που χρονολογείται από την αρχαία Ελλάδα. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο νησί της Σάμου, ο Όμηρος, μαζί με μια ομάδα παιδιών, συνέθεσε πλήθος ύμνων παρόμοιων με τα κάλαντα. Στην αρχαία Ελλάδα, αυτοί οι ύμνοι συμβόλιζαν τη χαρά, τον πλούτο και την ειρήνη και τα παιδιά τους τραγουδούσαν μόνο στα σπίτια των πλουσίων. Τα παιδιά περπατούσαν από σπίτι σε σπίτι κρατώντας στα χέρια τους ένα κλαδί ελιάς ή δάφνης στολισμένο με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και διάφορα φρούτα. Τα παιδιά πήγαν το κλαδί ελιάς στο σπίτι τους και το κρέμασαν στην πόρτα, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος του χρόνου.

χριστουγεννιάτικο δέντρο
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία. Απέκτησε παγκόσμια φήμη τον 19ο αιώνα, όταν ο πρίγκιπας Αλβέρτος, σύζυγος της βασίλισσας Βικτώριας, έφερε σχεδόν μόνος του την παράδοση του χριστουγεννιάτικου δέντρου στις Βρετανικές Νήσους.

Στον Χριστιανισμό, συμβολίζει τη χαρά για τη γέννηση του Ιησού Χριστού και την αναγέννηση της ζωής καθώς αναστήθηκε μετά το θάνατο. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στολίστηκε πρώτα με φρούτα και μετά με καραμέλες και γλυκά.

Οι αρχαίοι Έλληνες στόλιζαν επίσης αρχαίους ναούς με δέντρα, συμβολίζοντας θεϊκά δώρα. Η παράδοση των Χριστουγέννων ήρθε στην Ελλάδα το 1833, όταν οι Βαυαροί στόλισαν το παλάτι του βασιλιά Όθωνα.

Μια άλλη εντυπωσιακή ομοιότητα είναι ο Άγιος Βασίλης, ο οποίος ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο την παραμονή των Χριστουγέννων παραδίδοντας δώρα σε ένα έλκηθρο που το σέρνουν ιπτάμενοι τάρανδοι. Παρόμοια παράδοση υπήρχε κατά τον εορτασμό του Διονύσου στην Αρχαία Ελλάδα, που έμοιαζε με φως. Τότε το άρμα έγινε έλκηθρο και τα άλογα ελάφια.

Η Βασιλόπιτα, ή το ελληνικό κέικ της Πρωτοχρονιάς, είναι επίσης μια εξέλιξη του αρχαίου ελληνικού εθίμου. Οι πρόγονοί μας πρόσφεραν «γιορτινό ψωμί» στους θεούς σε αγροτικές γιορτές όπως τα Ταλίσια ή τα Θεσμοφόρια.

Source link