ΟΗΕ: 165 εκατομμύρια άνθρωποι βυθίστηκαν στη φτώχεια σε τρία χρόνια κρίσης

Η πανδημία του COVID-19, η κρίση του κόστους ζωής και ο πόλεμος στην Ουκρανία έχουν ωθήσει 165 εκατομμύρια ανθρώπους κάτω από το όριο της φτώχειας από το 2020, ανέφεραν τα Ηνωμένα Έθνη, καλώντας σε «παύση» στην αποπληρωμή του χρέους από τις αναπτυσσόμενες χώρες για να αντιστραφεί η τάση.

Λόγω των σωρευτικών επιπτώσεων των οικονομικών κραδασμών, 75 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν περιέλθει σε ακραία φτώχεια (εισόδημα κάτω από 2,15 $, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του UNDP). οι φτωχοί θα υποφέρουν περισσότεροκαι τα εισοδήματά τους το 2023 προβλέπεται να παραμείνουν κάτω από τα προ-πανδημικά επίπεδα», λέει η έκθεση του UNDP με τίτλο «The Human Costs of Inaction: Poverty, Social Protection and Debt Service 2020-2023» («Το ανθρώπινο κόστος της αδράνειας: Φτώχεια, κοινωνική προστασία και εξυπηρέτηση του χρέους, 2020-2023″).

«Οι χώρες που μπόρεσαν να επενδύσουν σε δίχτυα κοινωνικής ασφάλισης τα τελευταία τρία χρόνια εμπόδισαν έναν σημαντικό αριθμό ανθρώπων να γλιστρήσουν στη φτώχεια», δήλωσε ο επικεφαλής του UNDP, Achim Steiner.

«Στις υπερχρεωμένες χώρες, υπάρχει συσχέτιση μεταξύ υψηλών επιπέδων χρέους, ανεπαρκών κοινωνικών δαπανών και ανησυχητικά υψηλών επιπέδων φτώχειας», λένε οι ειδικοί. Το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών συνιστά «παύση» στην αποπληρωμή του δημόσιου χρέους σε χώρες που αναγκάζονται να επιλέξουν μεταξύ της εξυπηρέτησης των χρεών ή της βοήθειας των πληθυσμών τους. Η έκθεση εκτιμά ότι η άρση αυτών των 165 εκατομμυρίων «νέων φτωχών» από τη φτώχεια θα κοστίσει περίπου 14 δισεκατομμύρια δολάρια, με άλλα λόγια, το 0,009% του παγκόσμιου ΑΕΠ το 2022, ή λίγο λιγότερο από το 4% του ποσού που δαπανούν οι αναπτυσσόμενες χώρες για την εξυπηρέτηση των χρεών τους. Εάν προσθέσετε απώλεια εισοδήματος για άτομα που ήταν ήδη κάτω από το όριο της φτώχειας ακόμη και πριν από τους πρόσφατους κραδασμούςτο κόστος των δαπανών για τη βοήθεια θα έφτανε τα 107 δισ. (0,065% του παγκόσμιου ΑΕΠ, περίπου το ένα τέταρτο του ποσού που δαπανήθηκε για την εξυπηρέτηση του χρέους).

Από το 2020, οι φτωχότερες χώρες του κόσμου είναι υπερχρεωμένες για να αντιμετωπίσουν την πανδημία, τους υψηλότερους λογαριασμούς τροφίμων και καυσίμων λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, τον ταχύτερο πληθωρισμό των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών και τα υψηλότερα επιτόκια.

Εκτιμάται ότι 3,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε χώρες που ξοδεύουν περισσότερα για την πληρωμή τόκων σε τράπεζες ή επίσημους πιστωτές παρά για εκπαίδευση ή φροντίδα για τους πολίτες τους. «Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να πληρώνει τους δασκάλους της, δεν μπορεί πλέον να προσλαμβάνει γιατρούς και νοσηλευτές στα νοσοκομεία, δεν μπορεί πλέον να παρέχει φάρμακα σε αγροτικά κέντρα υγείας», ανέφερε το UNDP.

Όλα αυτά μεταφράζονται σε λιγότερη ιατρική περίθαλψη, εκπαίδευση, κοινωνικές εγγυήσεις που μπορούν να προσφέρουν προσωρινή ανακούφιση σε ανθρώπους που «χωρίς δική τους ευθύνη βρίσκονται σε μια κατάσταση όπου δεν μπορούν πλέον να θρέψουν τις οικογένειές τους».

Με τη σειρά της, η φτώχεια και η αδυναμία του κράτους να βοηθήσει, να είναι πάροχος υπηρεσιών, αρχίζει να πολώνεται (συντονίζει την κοινωνία με όρους ταξικής αντιπαράθεσης). «Η πολιτική πόλωση, η ριζοσπαστικοποίηση, η απώλεια πολιτικής σταθερότητας, οι ελλείψεις (προβλήματα) με τις εισαγωγές καυσίμων, οι ελλείψεις φαρμάκων ή ακόμα και βασικών ειδών διατροφής βάζουν την κοινωνία «στο χείλος του γκρεμού», συνοψίζουν οι ειδικοί στην έκθεση.

Source link