Ακίνητα για τον προϋπολογισμό – η χήνα που γεννά τα χρυσά αυγά

Παρά τη ρητορική για τον μετασχηματισμό της μεταποίησης της χώρας και την ταχεία μετάβασή της στην ψηφιακή εποχή, που επιταχύνθηκε από την πανδημία, η ελληνική οικονομία παραμένει σε μεγάλο βαθμό γήινη.

Η ιδιοκτησία της γης, οι συνεχείς αλλαγές στη χρήση της, η μετάδοση από γενιά σε γενιά, η υποτίμηση και ανατίμηση της εμπορικής της αξίας εξακολουθούν να αποτελούν τη βάση της οικονομικής δραστηριότητας, τον πυρήνα της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής κάθε κυβέρνησης. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα σημάδι μιας υγιούς οικονομίας. Αντίθετα, μπορεί να είναι σημάδι αρρωστημένης οικονομίας.

Η κυβέρνηση στην προ πανδημίας περίοδο έκανε λάβαρό της να απαλλάξει την ακίνητη περιουσία από το βαρύ φορτίο των φόρων. Και εν μέρει, εκπλήρωσε αυτή την υπόσχεση, αλλά μόνο σε σχέση με πολύ μεγάλες περιουσίες, γιατί επέτρεπε τη μεταβίβαση αφορολόγητου σε κληρονόμους. Σε κάποια άλλη χώρα, αυτός ο νόμος θα έθετε ερωτήματα από την εισαγγελία, αλλά καταλαβαίνουμε για ποιον έγινε, οπότε αν το σύστημα επιβολής του νόμου έχει ερωτήσεις, αυτές εξαφανίζονται αμέσως.

Για τη συντριπτική πλειονότητα των ιδιοκτητών ακινήτων, εκείνους που κατά τα χρόνια του μνημονίου προκάλεσαν αλλεργίες στους δανειστές με τα υψηλά ποσοστά ιδιοκτησίας κατοικίας ή αγροτικών ακινήτων, συχνά με μηδενική αξία, ο κανόνας παραμένει: τα μικρά και πολυάριθμα ακίνητα είναι η χήνα που κάνει το χρυσό αυγά για τον κρατικό προϋπολογισμό.

Μόνο από ΕΝΦΙΑ φέτος το κράτος θα λάβει σχεδόν 3 δισ. ευρώ. Και τα πρόσθετα έσοδα που αναμένει να λάβει η κυβέρνηση από την εισαγωγή του νέες αυξημένες τιμές ακινήτων, ξεπερνά τα 500 εκατ. ευρώ.

Και ο ΕΝΦΙΑ είναι μόνο ένας σχεδόν 20 φόρους και τέλη, που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τη χρήση ή τη μεταβίβαση ακινήτων, τα οποία κατά κανόνα παρακολουθούν αντικειμενικές τιμές. Τώρα και εμπορική, καθώς το χάσμα που τους χώριζε τείνει να εκλείψει.

Σύμφωνα με κυβερνητικούς σχεδιασμούς, κατά τη διάρκεια του έτους το φορολογικό «άρμεγμα» της ακίνητης περιουσίας, ανεξαρτήτως μεγέθους και κοινωνικής σημασίας, θα διευρυνθεί και θα μονιμοποιηθεί με μη αναστρέψιμο τρόπο: με την καθιέρωση μόνιμου μηχανισμού αυτόματης αναπροσαρμογής των τιμών από την εφορία, που θα παρακολουθεί και θα προσαρμόζεται στα σκαμπανεβάσματα της αγοράς ακινήτων «καζίνο».

Αυτό έρχεται με δύο κινδύνους. Πρώτον, το κράτος μπορεί να γίνει συνεργός σε μια κερδοσκοπική φούσκα ακινήτων. Και δεύτερον, το υπέρογκο κόστος για την απόκτηση κατοικίας μπορεί να δημιουργήσει μια γενιά που στερείται το δικαίωμα στη στέγαση δια βίου. Και τρίτον, οι ιδιοκτήτες μικρών ακινήτων θα αναγκαστούν να το πουλήσουν σε μεγαλύτερους ή πιο επιτυχημένους ιδιοκτήτες, αναδιανέμοντας έτσι τη δομή της αγοράς ακινήτων στη χώρα.

Source link