Εκλογές στις ΗΠΑ: πώς μπορούν να επηρεάσουν την Ελλάδα

Υπάρχει ένα στοίχημα μέσα και έξω στις ενδιάμεσες εκλογές των ΗΠΑ. Ο εσωτερικός παράγοντας επηρεάζει καθοριστικά τον εξωτερικό, αφού στις παρούσες συνθήκες ο διχασμός και η διάσπαση εντός της Αμερικής την καθιστούν προβληματική στην αντιμετώπιση παγκόσμιων προκλήσεων.

Οι ΗΠΑ δυσκολεύονται ολοένα και περισσότερο να ανταποκριθούν σε αυτές, καθώς ο ρόλος τους ως παγκόσμιος ηγέτης μειώνεται. Και αν αυτό αμφισβητείται τόσο από αντιπάλους όσο και από εταίρους, αν οι ίδιοι οι Αμερικανοί, με τα τραγικά λάθη τους τα πρώτα 20 χρόνια του 21ου αιώνα, έχουν χαλάσει την εξουσία τους και έχουν δημιουργήσει αβεβαιότητα ακόμη και μεταξύ των συμμάχων, τότε είναι αυτονόητο ότι η εμβάθυνση του η εσωτερική κρίση στις συνθήκες της πόλωσης θα οδηγήσει σε παράλυση. Το ερώτημα θα είναι εάν η Ουάσιγκτον μπορεί να διατηρήσει ένα ενιαίο μέτωπο κατά της Ρωσίας μπροστά στη σοβαρή πιθανότητα οι Ρεπουμπλικάνοι να ελέγχουν τόσο τη Βουλή των Αντιπροσώπων όσο και τη Γερουσία, δεδομένου ότι έχουν συντριβεί σε μεγάλο βαθμό από τον Τραμπ και τον Τραμπισμό, με αποτέλεσμα να αναζητηθεί Ένας συμβιβασμός με τον Λευκό Οίκο δεν είναι στις προτεραιότητές τους.

Αμφιβολία στο Εξωτερικό
Εάν στο εσωτερικό η κατάσταση από τώρα έως τις προεδρικές εκλογές του 2024 μπορούσε να γίνει σχεδόν απελπιστική, με την έννοια ότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον Πρόεδρο Μπάιντεν να εφαρμόσει τη νομοθετική του ατζέντα, τότε στο εξωτερικό θα υπάρχουν εκτεταμένες αμφιβολίες για τις ικανότητες ενός προέδρου με χαμηλές δημοτικότητα και έντονη αντιπαράθεση.που προφανώς θα αντιμετωπίσει ένα εχθρικό συνέδριο, τηρούν την ίδια γραμμή ακόμη και σε βασικά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, όπως η σκληρή στάση του Πούτιν για την Ουκρανία.

Ένα τέτοιο σενάριο θα ξεμπλοκάρει τις δυνάμεις στη Δύση, ιδίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που ήδη ανησυχούν για την αδιάλλακτη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι της Ρωσίας και αναμένουν μια γρήγορη λύση, δεδομένων των πολιτικών επιπτώσεων των οικονομικών και κοινωνικών συνεπειών του πολέμου. στην Ουκρανία. Θα είναι δύσκολο για μια αδύναμη αμερικανική ηγεσία να σταματήσει ένα τέτοιο κύμα κλιμάκωσης αντιπαράθεσης. Και δείχνει μια εξέλιξη όπου ακόμη και οι σκληροπυρηνικοί στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών, που απέκλειαν οποιαδήποτε συζήτηση με τον Πούτιν, έχουν τώρα υποχωρήσει και προσφέρουν μια συμφωνία με τον Ρώσο πρόεδρο με την προϋπόθεση ότι θα τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Θα δούμε αν πρόκειται για προεκλογικό κόλπο ή αν όντως το πιστεύουν.

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις
Όσον αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η πιθανή απώλεια της προεδρίας της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας από τον Μενέντεθ θα ήταν σοβαρό πλήγμα, αλλά νομίζω ότι το ελληνοαμερικανικό λόμπι έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στην κατασκευή υποδομών και οι ενέργειες της Τουρκίας προκαλούν επίσης ανησυχία μεταξύ των Ρεπουμπλικανών, έστω κι αν κάποιοι από αυτούς φαίνονται πιο συμφιλιωτικοί απέναντι στην Άγκυρα.

Φυσικά, η νίκη του τελευταίου θα μπορούσε επίσης να δώσει ένα πολύ καλό άλλοθι, κυρίως στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και δευτερευόντως στον Λευκό Οίκο, να προωθήσει αποφάσεις όπως η απόκτηση και ο εκσυγχρονισμός των αεροσκαφών F-16 για την Τουρκία χωρίς τις προϋποθέσεις που ορίζει ο Μενέντεζ. τροπολογία και άλλα μέλη του Κογκρέσου.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι για τους Αμερικανούς, η σχέση τους με την Ελλάδα και την Τουρκία δεν αντιμετωπίζεται ως μονόπλευρο ζήτημα και δεν επηρεάζει ο ένας τον άλλον κάθε φορά. Οι δεσμοί μεταξύ της Ουάσιγκτον και της Αθήνας είναι πλέον ισχυρότεροι και στα καλύτερά τους εδώ και δεκαετίες.

Οι Αμερικανοί, ειδικά μετά τη σύναψη της Συμφωνίας των Τύπου, αναγνωρίζουν τον ρόλο της Ελλάδας ως σταθεροποιητή και εγγυητή της ασφάλειας στην περιοχή. Αυτό διευκόλυνε η εταιρική σχέση της Αθήνας με κράτη της Ανατολικής Μεσογείου, όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, η συνέπειά μας στην εκπλήρωση των συμμαχικών υποχρεώσεων (μερικές φορές, ωστόσο, με υπερβολικό ζήλο) και η αβεβαιότητα ορισμένων κύκλων της Ουάσιγκτον ότι η Τουρκία του Ερντογάν κλίνει. προς την Ανατολή.

Φυσικά, μια μεγάλη δύναμη θέλει να έχει εναλλακτικές λύσεις όταν βλέπει μια μόνιμη απόκλιση σε μια πολύ σημαντική χώρα για αυτήν, εν προκειμένω την Τουρκία, «γεωπολιτική θηλιά», όπως λέει ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος.

Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις ξεπερνούν τις ελληνοτουρκικές, ωστόσο, από εκεί και πέρα, τα ζητήματα που απασχολούν τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις είναι πολυδιάστατα και ξεπερνούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αρκεί μια περιγραφή: Ουκρανία, Συρία, Καύκασος, Κεντρική Ασία, Λιβύη, Βαλκάνια, τρομοκρατία, ενέργεια, S-400, σχέσεις με Ρωσία, Ιράν, Δυτικό Ισλάμ κ.λπ. Κατά συνέπεια, η Αθήνα δεν μπορεί να ασκήσει καταλυτική ή έστω μόνιμη επιρροή στη σχέση μεταξύ Ουάσιγκτον και Άγκυρας. Αντίθετα, θα πρέπει να επικεντρωθεί στην ανάδειξη και ενίσχυση ενός παρεμβατικού ρόλου (με επίκεντρο την επίλυση διαφόρων/συγκρούσεων και τη βελτίωση των συνθηκών συνύπαρξης) στα περιφερειακά γεγονότα, παρά στη συνεχή αντιπαράθεση με την Τουρκία.

Άρα, κατά μία έννοια, η προβληματική συνύπαρξη Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών, η οποία μπορεί εν μέρει να αλλάξει την πολιτική των ΗΠΑ προς πιο ανεκτική απέναντι στην Τουρκία, έχει τη θετική πλευρά, καθώς αφυπνίζει την Ελλάδα να μην ελπίζει ότι οι σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες θα λύσουν τα ζητήματα του περιορισμού. Τουρκικός ρεβιζιονισμός, όπως και η επίλυση των προβλημάτων μας. Είμαστε υπεύθυνοι για όλα αυτά και άλλες δυνάμεις υποστηρίζουν τη δική μας επιλογή.

Ο Κωνσταντίνος Φίλης είναι Διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος.

Το βιβλίο του Το Μέλλον της Ιστορίας κυκλοφορεί αυτή την περίοδο από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Source link