Πού βρίσκεται ο σκουπιδότοπος της Ευρώπης;

Η Ευρώπη επεξεργάζεται τα περισσότερα από τα σκουπίδια η ίδια, αλλά εξάγει αρκετά – είναι φθηνότερα. Η Τουρκία γίνεται η νέα της χωματερή.

Μόνο πέρυσι, η Τουρκία εισήγαγε 770.000 τόνους πλαστικού από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Στη συνέχεια καταλήγει σε εργοστάσια επεξεργασίας ή … στην άκρη του δρόμου. Εκδοση ΕΛ ΠΑΪΣ γράφει:

«Το 2021, η Τουρκία εισήγαγε 770.000 τόνους πλαστικού. Το λέμε σκουπίδι, αλλά η άλλη πλευρά το βλέπει ως πρώτη ύλη».

Ο Σελαχατίν Μέντες, Πρόεδρος του Συλλόγου Ιατρών της Τουρκικής Επαρχίας των Αδάνων, εξηγεί ότι όσον αφορά τις εισαγωγές σκουπιδιών, η Τουρκία είναι μια πραγματική δύναμη. Περίπου το 4% της οικονομικής αξίας όλων των εισαγωγών είναι απόβλητα – κυρίως σκραπ από την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, τη Βενεζουέλα. Επιπλέον, η Τουρκία παίρνει χαρτόνι, χαρτί, πλοία για σκραπ και πλαστικό, ενώ το μερίδιο των τελευταίων αυξάνεται.

Οι πλούσιες χώρες διστάζουν να επενδύσουν στην ανακύκλωση, πιστεύοντας ότι είναι φθηνότερο να σταλούν σε άλλες χώρες, σύμφωνα με την Human Rights Watch. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι στην πραγματικότητα δεν ανακυκλώνονται όλα τα σκουπίδια. Μερικά στατιστικά στοιχεία. Το 2018, η Κίνα, λόγω περιβαλλοντικών ανησυχιών, απαγόρευσε την εισαγωγή πλαστικών απορριμμάτων. Η κενή θέση καταλήφθηκε από άλλα κράτη – το Βιετνάμ, την Ταϊλάνδη και την Τουρκία, ενώ η τελευταία θεωρείται η κύρια κατεύθυνση στην Ευρώπη. Τα περισσότερα απόβλητα είναι σκραπ – 13 εκατομμύρια τόνοι. Έπειτα έρχονται το χαρτί (433.000 τόνοι) και το πλαστικό (περίπου 400.000 τόνοι): 300 φορές περισσότερο από το 2004. Και αυτά τα δεδομένα δεν περιλαμβάνουν πλέον το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο παράγει επίσης μια τεράστια ποσότητα σκουπιδιών.

Στα τέλη του περασμένου έτους, δημοσιογράφοι του Bloomberg πραγματοποίησαν ένα πείραμα. Τοποθέτησαν ειδικά τσιπ εντοπισμού σε τρεις πλαστικές σακούλες με σκουπίδια πεταμένα στις δεξαμενές της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Tesco στη βρετανική πρωτεύουσα. Από το ένα τσιπ, το σήμα εξαφανίστηκε και δεν παρακολουθήθηκε, ενώ τα άλλα δύο έφτασαν στο εργοστάσιο της Πολωνίας, όπου τα απόβλητα διαλέγονται και μεταπωλούνται. Το ίχνος του δεύτερου τσιπ εξαφανίστηκε επίσης εκεί – πιθανότατα το πακέτο έγινε καύσιμο για ένα κοντινό εργοστάσιο τσιμέντου. Το τρίτο όμως εμφανίστηκε δύο μήνες αργότερα: στην Τουρκία, στην επαρχία των Αδάνων, δίπλα στην αποθήκη.

Το μεγαλύτερο μέρος των πλαστικών απορριμμάτων εισέρχεται στην Τουρκία μέσω του μεσογειακού λιμανιού της Μερσίνης. Στη συνέχεια οδηγούνται στις βιομηχανικές ζώνες των Αδάνων, όπου συγκεντρώνεται κάθε δέκατη αδειοδοτημένη μεταποιητική εταιρεία. Οι μεταποιητές είναι μικρές επιχειρήσεις με μικρής κλίμακας μηχανοποίηση. Το πλαστικό επιλέγεται εκεί, θρυμματίζεται, λιώνει σε θερμοκρασίες έως 275°C και μετά την ψύξη κοκκοποιείται προς πώληση ως ανακυκλωμένο πλαστικό.

Αλλά σε περίπτωση που το υλικό περιέχει ακαθαρσίες ή έχει ήδη υποστεί επεξεργασία στο παρελθόν, είναι πολύ πιο δύσκολο να επεξεργαστεί. Ο μηχανικός Bulent Sik, ο οποίος καταδικάστηκε για δημοσίευση έκθεσης σχετικά με υψηλά επίπεδα τοξικότητας του εδάφους και του νερού σε μια βιομηχανική περιοχή στην Τουρκία, εξηγεί ότι μόνο το 9% των πλαστικών απορριμμάτων μπορεί να χρησιμοποιηθεί – τα υπόλοιπα πηγαίνουν στα σκουπίδια.

Η έκθεση της Greenpeace που δημοσιεύτηκε το 2021 προκάλεσε οργή στους Τούρκους. Η ανάλυση του εδάφους σε διάφορες περιοχές της επαρχίας των Αδάνων έδειξε την παρουσία καρκινογόνων και επικίνδυνων ουσιών. Η περιεκτικότητα σε διοξίνες, πολυχλωριωμένα διφαινύλια και βαρέα μέταλλα ήταν χίλιες φορές μεγαλύτερη από τη μέγιστη επιτρεπόμενη. Οι κάτοικοι της επαρχίας βρίσκουν συνεχώς σκουπίδια με ξένες ετικέτες στους δρόμους και στα χωράφια -στα αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά.

Αυτή τη στιγμή οι εισαγωγές πλαστικών στην Τουρκία σπάνε κάθε ρεκόρ. Την άνοιξη του περασμένου έτους, η κυβέρνηση απαγόρευσε εντελώς την εισαγωγή πολυαιθυλενίου, αλλά … αναγκάστηκε να κάνει ένα βήμα πίσω και να εισαγάγει μόνο ορισμένους περιορισμούς αντί για πλήρες βέτο. Αιτία ήταν οι πιέσεις στις αρχές από τις εταιρείες.

Εκπρόσωποι του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μίλησαν με εργάτες τουρκικών εργοστασίων επεξεργασίας απορριμμάτων. Τα συμπεράσματα είναι θλιβερά: δεν υπάρχουν προστατευτικές στολές στις επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι εργάζονται χωρίς ασφάλιση και συμβόλαια, οι μισθοί είναι χαμηλότεροι από τον ελάχιστο. Οι περιοδικές πυρκαγιές σε εργοστάσια υποφέρουν τους κατοίκους των κοντινών σπιτιών και σχολείων και διαταράσσουν το περιβάλλον. Οι ντόπιοι λένε: «Η Ευρώπη πρέπει να φροντίσει τα σκουπίδια της. Δεν πρέπει, σκουπίζοντας την αυλή της, να μας πετάει τα σκουπίδια της», αναφέρει BB.LV.

Source link