Τη Δευτέρα, ο Scholz δημοσίευσε μια guest στήλη στην Frankfurter Allgemeine Zeitung, στην οποία εξήγησε ξεκάθαρα γιατί η Γερμανία υποστηρίζει τον πόλεμο των ΗΠΑ στην Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας, εξοπλίζοντας ενεργά την Ουκρανία, διακόπτοντας τυχόν ειρηνευτικές συμφωνίες και αναθεωρώντας την Bundeswehr.
Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την υπεράσπιση της δημοκρατίας ή των «δυτικών αξιών», την αντίσταση σε έναν αυταρχικό επιτιθέμενο και άλλα πράγματα που συνήθως αναφέρονται ως επίσημες δικαιολογίες. στην πραγματικότητα ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει στόχο να βοηθήσει τη Γερμανία να γίνει η κορυφαία ένοπλη δύναμη στην Ευρώπη, από μεγάλη δύναμη σε παγκόσμια δύναμη, γράφει ο Peter Schwarz στη δημοσίευση wsws.org
Η στήλη τιτλοφορείται «Η Ευρώπη στην εποχή του πολέμου: ΕΕ πρέπει να γίνει γεωπολιτικός παίκτης». Ο Scholz γράφει: «Τα τελευταία χρόνια, υπήρξε συχνά μια δίκαιη απαίτηση να γίνει η ΕΕ γεωπολιτικός παράγοντας. Αυτή είναι μια φιλόδοξη δήλωση, αλλά όχι λιγότερο δίκαιη για αυτό! Οι ιστορικές αποφάσεις των τελευταίων μηνών σημαίνουν ότι η ΕΕ έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση».
Όταν ένας εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης λέει «Ευρώπη» και «ΕΕ», εννοεί τη Γερμανία. Στο άρθρο, ο Scholz επισημαίνει ότι η πολιτική της διαφωνίας από τα μικρότερα κράτη της ΕΕ δεν θα είναι πλέον ανεκτή. Όπως ήδη βλέπουμε στον τομέα των οικονομικών και των οικονομικών, οι Βρυξέλλες, Το Βερολίνο και οι ισχυρές οικονομικές δυνάμεις πίσω τους θα υπαγορεύσουν επίσης την εξωτερική πολιτική. Η «πιο σημαντική απάντηση της Ευρώπης στις μεταβαλλόμενες εποχές» είναι η «ενότητα», υποστηρίζει ο Scholz.
«Πρέπει να το υποστηρίξουμε κατηγορηματικά και πρέπει να το εμβαθύνουμε. Για μένα σημαίνει το τέλος του εγωιστικού μπλοκαρίσματος των ευρωπαϊκών αποφάσεων από μεμονωμένα κράτη. Τέλος σε μεμονωμένες εθνικές ενέργειες που βλάπτουν την Ευρώπη στο σύνολό της. Απλώς δεν μπορούμε πλέον να επιτρέψουμε το βέτο μεμονωμένων κρατών, για παράδειγμα, στην εξωτερική πολιτική, αν θέλουμε να ακουστούμε σε έναν κόσμο αντίπαλων μεγάλων δυνάμεων».
Αυτό το άρθρο αποκαλύπτει επίσης το ψέμα του Ζελένσκι ότι η ένταξη στην ΕΕ σημαίνει δημοκρατία και εθνική αυτοδιάθεση. Μάλιστα, οι ολιγάρχες, για τους οποίους μιλάει ο Ζελένσκι, υπόσχονται στον εαυτό τους ότι στην ΕΕ θα μπορέσουν να εκμεταλλευτούν την εργατική τάξη τους πιο αποτελεσματικά.
Λίγα λόγια γι’ αυτό θα μπορούσαν να πουν οι εργαζόμενοι της Ελλάδας, της οποίας το βιοτικό επίπεδο έχει καταστραφεί από την «οικονομία» που απαιτεί η ΕΕ. Το ίδιο και οι εργαζόμενοι στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίοι, μετά από 15 χρόνια ένταξης στην ΕΕ, εξακολουθούν να κερδίζουν μόνο ένα κλάσμα από αυτά που κερδίζουν οι συνάδελφοί τους στη Δυτική Ευρώπη. Ως μέλη της ΕΕ, μπορούν ελεύθερα να μετακομίσουν σε άλλες χώρες της ΕΕ και να εργαστούν, αλλά ακόμη και εκεί τους εκμεταλλεύονται για δεκάρες σε εργοτάξια, σφαγεία και στον τομέα των υπηρεσιών.
Ο Scholz υποστηρίζει απερίφραστα τον στόχο του ΝΑΤΟ να συνεχίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μέχρι να ηττηθεί η Ρωσία, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου. «Υποστηρίζουμε την Ουκρανία – και θα συνεχίσουμε να τη στηρίζουμε όσο χρειάζεται τη βοήθειά μας: οικονομική, ανθρωπιστική, οικονομική και όπλα», γράφει. Στην αρχή του πολέμου, ο Scholz και το κόμμα του SPD κατηγορήθηκαν για απρόθυμη υποστήριξη στην Ουκρανία και καθυστέρηση στην παράδοση όπλων. Από τότε όμως το κόμμα πήρε ξεκάθαρη θέση. Όσοι ήταν κατά της πλήρους ρήξης με τη Μόσχα απομονώθηκαν. Ο πρώην καγκελάριος Σρέντερ -ο φίλος του Πούτιν και επί χρόνια υπάλληλος της Gazprom- κινδυνεύει τώρα ακόμη και να διαγραφεί από το κόμμα.
Σε συνέδριο του ιδρύματος Friedrich Ebert που συνδέεται με το SPD στις 21 Ιουνίου, ο νέος επικεφαλής του κόμματος, Lars Klingbeil, είχε ήδη ζητήσει «νέες στρατηγικές συνεργασίες». «Χρειαζόμαστε νέες στρατηγικές συμμαχίες που βασίζονται σε οικονομικά συμφέροντα και πολιτική εστίαση», είπε. «Η Γερμανία πρέπει να προσπαθήσει να γίνει ηγετική δύναμη. Μετά από σχεδόν 80 χρόνια αυτοσυγκράτησης, η Γερμανία έχει πλέον έναν νέο ρόλο στο διεθνές πλαίσιο αναφοράς».
Ο Klingsbeil τόνισε ανοιχτά ότι αυτό ο ρόλος της «ηγετικής δύναμης» συνεπάγεται και τη χρήση στρατιωτικής δύναμης. «Υποψιάζομαι ότι κάποιοι είναι πλέον ανήσυχοι», είπε. «Ο επικεφαλής του SPD μιλά για την «ηγετική δύναμη», για την Bundeswehr, για τη στρατιωτική δύναμη. Μπορώ να φανταστώ ότι κάποιοι θα μαλώσουν. Αλλά μπορώ να πω ότι είμαστε ρεαλιστές».
Διεξάγοντας έναν πόλεμο αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας, η γερμανική κυβέρνηση ακολουθεί την παράδοση της ναζιστικής Βέρμαχτ. Η στρατιωτική ήττα της Ρωσίας, που επιθυμούν το ΝΑΤΟ και η γερμανική κυβέρνηση, θα δημιουργήσει τις συνθήκες για τον κατακερματισμό μιας τεράστιας χώρας και τη λεηλασία των τεράστιων αποθεμάτων πρώτων υλών της – στόχος που η Γερμανία είχε ήδη επιδιώξει στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν επιτέθηκε. η ΕΣΣΔ.
Ο Scholz θέλει επίσης να ενισχύσει τη γερμανική κυριαρχία στην Ανατολική Ευρώπη με τη βοήθεια του πολέμου στην Ουκρανία. Ως «μια χώρα στο κέντρο της Ευρώπης», η Γερμανία «θα συνδέσει την Ανατολή και τη Δύση, τη Βόρεια και τη Νότια Ευρώπη», γράφει. Η Ουκρανία, η Μολδαβία, η Γεωργία και όλες οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων πρέπει να γίνουν δεκτές στην ΕΕ. «Στα ανατολικά της συμμαχίας – στη Λιθουανία, τη Σλοβακία, στη Βαλτική – η Γερμανία θα «αυξήσει σημαντικά την ένοπλη παρουσία της», – αυτός προσθέτει.
Και σε αυτό Ο Scholz βασίζεται στην εγκληματική παράδοση της Γερμανίας. Ο έλεγχος του «Mitteleuropa», όπως ονομαζόταν τότε, ήταν κεντρικός στόχος στον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το περιβόητο «Πρόγραμμα Σεπτεμβρίου» του Theobald von Bethmann Hollweg, τότε αυτοκρατορικού καγκελαρίου, που καταρτίστηκε λίγο μετά το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, υποστήριξε ότι μόνο η Γερμανία, ενισχυμένη από την Mitteleuropa, θα μπορούσε να γίνει ισότιμη παγκόσμια δύναμη μαζί με τη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες και Ρωσία.
Εντυπωσιακά, ο Scholz δεν αναφέρει ποτέ τις ΗΠΑ στο άρθρο του. Αυτό δεν είναι παράβλεψη. Τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι απαραίτητες για τη Γερμανία, ως την ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο και επικεφαλής του ΝΑΤΟ, αλλά Μακροπρόθεσμα, οι ΗΠΑ θεωρούνται στρατηγικός αντίπαλος.
Τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης παρακολουθούν την εσωτερική και εξωτερική παρακμή των ΗΠΑ με ένα μείγμα ανησυχίας και γοητείας. Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό σχόλιο της Süddeutsche Zeitung για την επίσκεψη Μπάιντεν στη Σαουδική Αραβία.
Ο Μπάιντεν «έφθασε με έναν εντελώς μη ρεαλιστικό κατάλογο απαιτήσεων μόνο για να αναχωρήσει 24 ώρες αργότερα με πολλά μεγάλα λόγια αλλά λίγα συγκεκριμένα επιτεύγματα». έλαβε ένα “μάθημα απώλειας ισχύος”γράφει ο Stefan Cornelius, επικεφαλής του πολιτικού τμήματος της εφημερίδας. «Αυτή η επίσκεψη καταδεικνύει την παρακμή της αμερικανικής ισχύος. δείχνει τη δράση των φυγόκεντρων δυνάμεων σε αυτό που έχει γίνει ένας πολυπολικός κόσμος».
More Stories
Δημοσκόπηση: ποιες ευρωπαϊκές χώρες είναι έτοιμες να υπερασπιστούν την πατρίδα τους μέχρι το τέλος
Η Ελλάδα πρέπει να μεταφέρει το σύστημα Patriot PAC-3 στην Ουκρανία με «εγγυήσεις» των ΗΠΑ έναντι της τουρκικής απειλής
Πώς θα επηρεάσει η κατάσχεση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα;