Γιατί οι Έλληνες αγαπούν τόσο πολύ τον Πούτιν

«Γιατί οι Έλληνες εκτιμούν τον Πούτιν;». Αυτό το ερώτημα έθεσε η έκδοση της Deutsche Welle, παρουσιάζοντας μια ματιά στις ελληνορωσικές σχέσεις από τον αρθρογράφο Γκερντ Χέλερ και αναλύοντας δημοσιεύματα στον Τύπο.

Στο ειδησεογραφικό δίκτυο Redaktionsnetzwerk Deutschland, ένας δημοσιογράφος λέει:

«Καμία άλλη χώρα ΕΕ Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν εκτιμάται τόσο πολύ όσο στην Ελλάδα. Αυτή η συμπάθεια έχει θρησκευτικές, ιστορικές και ιδεολογικές ρίζες. Αλλά όταν πρόκειται για τον Πούτιν και τον πόλεμο του, η χώρα είναι βαθιά διχασμένη».

Ο Heller τονίζει ότι μια και μόνο θρησκεία λειτουργεί ως ισχυρός δεσμός μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας:

«Στην Ελλάδα και τη Ρωσία, η Ορθοδοξία εξακολουθεί να είναι μια σημαντική πηγή εθνικισμού. Έτσι εξηγείται η συμπάθεια προς τη Ρωσία σημαντικού τμήματος της ελληνικής δεξιάς και του κλήρου. Αλλά αυτή η συμπάθεια έχει και ιστορικές ρίζες. Τώρα ο πόλεμος είναι μια μεγάλη δοκιμασία της ελληνικής συμπάθειας προς τη Ρωσία, γιατί η ελληνική μειονότητα στην Ουκρανία αριθμεί περίπου 150.000 άτομα. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, μόνο το 26% των Ελλήνων είναι υπέρ της βοήθειας της Ουκρανίας. Την ίδια ώρα, το 68% δηλώνει δυσαρεστημένο με τις πολιτικές της ελληνικής κυβέρνησης – σε αυτό το ποσοστό μπορεί να περιλαμβάνονται και οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας. Η ΝΔ είναι αδελφό κόμμα του κόμματος Ενωμένη Ρωσία του Πούτιν από το 2011. Και οι υποστηρικτές του Πούτιν εντός του κόμματος θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρόβλημα για τον Έλληνα πρωθυπουργό ενόψει των επόμενων εκλογών».

Το Tagesshau (δελτία ειδήσεων και σύντομα ρεπορτάζ από κρατικά τηλεοπτικά κανάλια) σχολιάζει την υποδοχή των προσφύγων στην Ελλάδα σήμερα σε σύγκριση με την προσφυγική κρίση του 2015, κάνοντας διάκριση μεταξύ «πραγματικών» και «ψεύτικων» προσφύγων, σημειώσεις Deutsche Welle. Για παράδειγμα, το ειδησεογραφικό περιοδικό του πρώτου καναλιού της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD παρουσιάζει ένα καυστικό σχόλιο της Βερένα Σέλτερ:

«Το γεγονός ότι οι προτεραιότητες του Υπουργείου Μετανάστευσης έχουν αλλάξει φαίνεται μόνο από την αρχική του σελίδα στο Διαδίκτυο: στο κέντρο υπάρχει μια λίστα με μεμονωμένες σελίδες της υπηρεσίας μετανάστευσης. Μέχρι πρόσφατα, το πάνω μέρος της σελίδας έγραφε στα αγγλικά: «Θέλω να επιστρέψω στη χώρα μου» και περιείχε πληροφορίες σχετικά με τον ευκολότερο τρόπο επιστροφής των προσφύγων στη χώρα τους (…). Όμως τις τελευταίες εβδομάδες, ο ιστότοπος άλλαξε δραματικά. Τα δύο πρώτα σημεία είναι αφιερωμένα στους Ουκρανούς πρόσφυγες: οργανωτικά ζητήματα και ευκαιρίες δωρεών. Για καλύτερη κατανόηση, υπάρχουν ακόμη και μικρές καρδιές στα χρώματα της ουκρανικής σημαίας – σύμβολο της νέας εγκαρδιότητας της ελληνικής κυβέρνησης».

Το άρθρο επισημαίνει ως περίληψη:

«Σε σύγκριση με το 2015, όταν η Ελλάδα ξαφνικά δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, όταν δεν υπήρχαν καν υποδομές, για να μην αναφέρουμε το υπουργείο Μετανάστευσης, πολλοί ενήργησαν ως μεσάζοντες. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δείχνει ότι η Ελλάδα είναι πλέον σε θέση να δέχεται ανθρώπους γρήγορα και μη γραφειοκρατικά. Αλλά αν αυτό θα συμβεί τελικά και πώς, εξαρτάται αποκλειστικά από την πολιτική βούληση».

Εκδοση newsbeast.gr υπενθυμίζει ότι το 2011, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, τότε αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ταξίδεψε στη Μόσχα για να υπογράψει μνημόνιο συνεργασίας και στρατηγική συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών. Μετά την υπογραφή, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Υπογράψαμε συμφωνία με τον Πρόεδρο της Ρωσικής Βουλής Μπόρις Γκριζλόφ για συνεργασία μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του κόμματος Ενωμένη Ρωσία. Αυτή η συμφωνία αντανακλά τη σχέση εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης μεταξύ των δύο πλευρών. Οι διασυνδέσεις και οι σχέσεις που αναπτύσσονται και εμβαθύνουν οι κυβερνήσεις και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή μέχρι σήμερα, έχουν φέρει σημαντικά αποτελέσματα. Σε αυτό το πλαίσιο, η στρατηγική συμφωνία μεταξύ των μερών μας επεκτείνεται σε διεθνές, εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων τομέων στρατηγικής σημασίας. Αυτή η συμφωνία θέτει στέρεα θεμέλια μεταξύ των κομμάτων «Νέα Δημοκρατία» και «Ενωμένη Ρωσία» – όσον αφορά την προοπτική και το βάθος χρόνου.

Source link