Ελλάδα: 28,9% του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας

Πέρυσι, το 28,9% του πληθυσμού της χώρας (3.043.869 άτομα) κινδυνεύει από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό, παρουσιάζοντας μείωση 1,1 ποσοστιαίων μονάδων (3.161.936 άτομα ή 30% του πληθυσμού) σε σύγκριση με το 2019.

Η αντίστοιχη μελέτη του ΕΛΣΤΑΤ, μεταξύ άλλων, οδηγεί στα ακόλουθα συμπεράσματα: ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι υψηλότερος σε άτομα ηλικίας 18-64 ετών (31,9%). Υπολογίζεται ότι το 30,2% αυτής της ηλικιακής ομάδας είναι Έλληνες και το 54% είναι αλλοδαποί που ζουν στην Ελλάδα.

Το όριο της φτώχειας είναι 5.266 ευρώ ετησίως για ένα νοικοκυριό ενός ατόμου και 11.059 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά κάτω των 14 ετών.

Ο δείκτης ορίζεται στο 60% του μέσου συνολικού ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος του νοικοκυριού, το οποίο εκτιμάται στα 8.777 ευρώ και ο μέσος ετήσιος εκτιμάται στα 17.250 ευρώ.

Ο αριθμός των νοικοκυριών που κινδυνεύουν από φτώχεια εκτιμάται σε 697.590 από 4.115.678 και τα μέλη τους – 1.861.963 από τις 10.514.769.

Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) είναι 21,4%, δηλαδή 0,3 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερος από ό, τι το 2019. Ενώ για τις ηλικιακές ομάδες 18-64 και 65+, είναι 18,5% και 13,2%, αντίστοιχα.

Πέντε περιφέρειες (Ιόνιο, Αττική, Κρήτη, Νότιο Αιγαίο και Ήπειρος) έχουν χαμηλότερο κίνδυνο φτώχειας από το σύνολο της χώρας και οκτώ (Θεσσαλία, Κεντρική Ελλάδα, Πελοπόννησος, Βόρειο Αιγαίο, Κεντρική Μακεδονία, Δυτική Μακεδονία και Θράκη και Δυτική Ελλάδα) τα αντίστοιχα στοιχεία είναι υψηλότερα.

Ο κίνδυνος φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές παροχές (δηλαδή εξαιρώντας τις κοινωνικές παροχές και τις συντάξεις στο συνολικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών) είναι 49,6%, ενώ λαμβάνοντας υπόψη μόνο τις συντάξεις, όχι τις κοινωνικές παροχές, μειώνεται στο 23,6% …

Όσον αφορά τις κοινωνικές παροχές, πρέπει να σημειωθεί ότι περιλαμβάνουν παροχές κοινωνικής πρόνοιας (για παράδειγμα, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, επίδομα στέγασης, επίδομα θέρμανσης κ.λπ.), οικογενειακές παροχές (για παράδειγμα, για ένα παιδί) και παροχές ανεργίας ή ασθένεια , αναπηρία (αναπηρία) ή μαθησιακή βοήθεια.

Ο κίνδυνος φτώχειας μετά τις κοινωνικές πληρωμές είναι 17,7%, οπότε διαπιστώθηκε ότι οι κοινωνικές παροχές μειώνουν τον κίνδυνο φτώχειας κατά 5,9%, ακολουθούμενες από τις συντάξεις κατά 26%.

Οι γενικές κοινωνικές μεταβιβάσεις μειώνουν τον κίνδυνο φτώχειας κατά 31,9%. Οι κοινωνικές μεταβιβάσεις (συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων) αντιπροσωπεύουν το 34,9% του συνολικού ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών της χώρας, εκ των οποίων οι συντάξεις αντιπροσωπεύουν το 87,3% και οι κοινωνικές παροχές για το 12,7%.

Ο κίνδυνος φτώχειας το 2020 είναι ελαφρώς υψηλότερος για τις γυναίκες (17,9%) από ό, τι για τους άνδρες (17,5%).

Το ποσοστό φτώχειας για τους άνδρες μειώθηκε κατά 0,2% το 2020 σε σύγκριση με το 2019, ενώ το μερίδιο των γυναικών μειώθηκε κατά 0,1%. Επιπλέον, το 5,6% των νοικοκυριών δήλωσε ότι το εισόδημά τους αυξήθηκε τους τελευταίους δώδεκα μήνες, ενώ το 21,9% των νοικοκυριών δήλωσε ότι έχει μειωθεί και ένα άλλο 72,5% ότι παρέμεινε το ίδιο.

Το 14,4% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι ο κύριος λόγος για την αύξηση ή τη μείωση του εισοδήματος ήταν η πανδημία, εκ των οποίων το 2,1% δήλωσε ότι το εισόδημά τους είχε αυξηθεί και το 12,3% ότι είχε μειωθεί.

…



Source link