Ο αριθμός των γυναικών που γεννούν ηλικίας 40 ετών και άνω έχει πενταπλασιαστεί από το 1990

Μια πρόσφατα δημοσιευμένη έκθεση από το Ινστιτούτο Δημογραφικών και Ερευνητικών Μελετών (IDEM) με θέμα: «Λιγότερα παιδιά και περισσότεροι «παλιοί»». Ποσοστά Γονιμότητας», με συγγραφή του καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (IDEM) Βύρωνα Κοτσαμάνη, παρέχει συγκλονιστικά στοιχεία.

Στην έκθεση, ο συγγραφέας απαντά σε πιεστικά ερωτήματα: «Γιατί η «έκρηξη» του ποσοστού γεννήσεων παρατηρείται πρόσφατα ολοένα και περισσότερο στις μητέρες ηλικίας 39 ετών και άνω Ποια είναι τα ετήσια ποσοστά γεννήσεων μεταξύ των γυναικών 40-49 ετών σήμερα και πριν από 30 χρόνια; μετά βίας που ξεπερνά το 1,3 παιδιά ανά γυναίκα) Πόσα παιδιά θα έχουν τελικά οι 40-49 ετών (γεννημένες στο τέλος του αναπαραγωγικού κύκλου, στην ηλικία των 50 ετών) μεταξύ των γυναικών των επόμενων γενεών;

Οι απαντήσεις, σύμφωνα με τον κ. Κοτσαμάνη, είναι προφανείς. Η μετατόπιση της αναπαραγωγικής ηλικίας προς τις μεγαλύτερες ηλικίες είναι ο κύριος λόγος για το baby boomαν και, σύμφωνα με τον ίδιο, αύξηση του πληθυσμού αναπαραγωγικής ηλικίας άνω των 40 ετών και επιστημονική πρόοδος στις μεθόδους αναπαραγωγικής ιατρικής έπαιξαν ρόλο την τελευταία δεκαετία. Ένας αυξανόμενος αριθμός ζευγαριών στρέφεται στη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Όσον αφορά τη συμμετοχή του αριθμού των παιδιών που γεννήθηκαν ως αποτέλεσμα της διαδικασίας εξωσωματικής γονιμοποίησης στην «άνοδο» των ετήσιων δεικτών, είναι μικρή. Επειδή ο αριθμός των γυναικών που γεννούσαν ηλικίας 40+ ήταν περιορισμένος. Εάν το ποσοστό γεννήσεων 40+ ήταν μηδενικό, τότε:

• 1000 γυναίκες που γεννήθηκαν το 1951 θα είχαν 25 λιγότερα παιδιά (2023 αντί για 2048),
• 1000 γυναίκες που γεννήθηκαν το 1961 έχουν 39 λιγότερες (1850 αντί για 1889),
• για 1000 γυναίκες που γεννήθηκαν το 1981 – 95 λιγότερες (1410 αντί για 1505).

Πρόοδοι στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγική ιατρική και αυξημένη πρόσβαση σε αυτές, λέει ο κ. Κοτσαμάνης, δεν θα οδηγήσει σε σημαντική αύξηση του ποσοστού γεννήσεων για τις γυναίκες ηλικίας 40 ετών και άνω τις επόμενες δύο δεκαετίες. Ο συγγραφέας του άρθρου σημειώνει επίσης ότι η Ελλάδα συγκαταλέγεται στον αριθμό των χωρών που στις γενιές του 1970-75. είχε:

1. το μεγαλύτερο «χάσμα» (στη γονιμότητα) είναι μεταξύ του αριθμού των παιδιών που επιθυμεί ένα ζευγάρι και του αριθμού των παιδιών που θα αποκτήσουν (οι Γαλλίδες θα έχουν 5% λιγότερα παιδιά από όσα επιθυμούν, ενώ εμείς θα έχουμε 20% λιγότερα).
2. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του ποσοστού των γυναικών που θέλουν να κάνουν τουλάχιστον ένα παιδί και του ποσοστού που θα μείνουν άτεκνες, με αποτέλεσμα τα ποσοστά άτεκνης σε αυτές τις γενιές να αγγίζουν το 23% στην Ελλάδα έναντι 15% στη Γαλλία.

Σύμφωνα με τον ειδικό, οι παραπάνω διαφορές αντικατοπτρίζουν διαφορετικές πολιτικές μεταξύ των δύο χωρώνμια πολιτική που οδήγησε τη Γαλλία στο σημείο όπου τα πάντα Οι μεταπολεμικές γενιές, μέχρι και το 1980, είχαν λίγο περισσότερα από δύο παιδιάσε αντίθεση με τον δείκτη στη χώρα μας, όπου όλες οι γενιές μετά τη δεκαετία του 1960 είχαν λιγότερα από δύο παιδιά και οι νεότερες είχαν μόλις 1,5 παιδί ανά γυναίκα που γεννήθηκε το 1981.

Γι' αυτό βελτιωμένα ποσοστά γονιμότητας σύμφωνα με τον δημογράφο, είναι ανέφικτη αν δεν δημιουργηθεί στη χώρα μας ένα εξαιρετικά ευνοϊκό περιβάλλον για οικογένειες και γέννηση του επιθυμητού αριθμού παιδιών.

Source link