Με το πάτημα ενός κουμπιού η Eurostat αύξησε το χρέος της χώρας κατά δώδεκα και μισό δισεκατομμύρια ευρώ. Και τίθεται το σοβαρό ερώτημα για το τι θα γίνει με την Ελλάδα από το 2032, όταν αρχίσουν ξανά οι πληρωμές τόκων για τα δάνεια του EFSF;
Μιλάμε για δάνειο 96 δισ. ευρώ που έλαβε η Ελλάδα από το EFSF μετά την υπογραφή του δεύτερου μνημονίου. Οι τόκοι, που θα συσσωρεύονται σταδιακά από το 2013 έως τώρα, θα ανέλθουν, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στα 22 δισ. ευρώ! Σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις, το ποσό μπορεί να φτάσει τα 25 δισ. ευρώ! Και αφού, όπως έχει αποδειχτεί στο παρελθόν, οι μετρήσεις του χρέους αλλάζουν πάντα προς το χειρότερο για τη χώρα, ποιος ξέρει πόσα χρήματα θα πρέπει να επιστραφούν.
Το 2015, πριν ο Σύριζα υπογράψει το τρίτο μνημόνιο, τέθηκε το ζήτημα της εξόδου της χώρας από το ευρώ. Αυτό το θέμα πιθανότατα θα τεθεί ξανά το 2032, για δύο πολύ σημαντικούς λόγους.
Μια χώρα που δεν παράγει ουσιαστικά τίποτα και περιμένει τουρίστες κάθε καλοκαίρι για να στηρίξουν την ύπαρξή της, δεν θα μπορέσει να ξεπληρώσει το χρέος της, το οποίο βρίσκεται πλέον σε «κοσμικό» επίπεδο. Στην πραγματικότητα, δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να αθετήσει το χρέος της. Αυτό φυσικά σημαίνει έξοδο από το ευρώ.
Ο δεύτερος λόγος είναι το απαγορευτικό κόστος ζωής που δημιουργεί το ευρώ. Το ίδιο το ευρώ αποδείχτηκε καταστροφή για την ελληνική οικονομία, καθώς η Ελλάδα δεν παρήγαγε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας για να μπορέσει να υποστηρίξει την παραγωγή της. Όταν μπήκε στο ευρώ, τα γεωργικά προϊόντα της έγιναν ξαφνικά πολύ πιο ακριβά από χώρες εκτός ευρωζώνης και χώρες σε άλλες ηπείρους.
Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να αρχίσουμε να καταναλώνουμε λεμόνια από την Αργεντινή και πατάτες από την Αίγυπτο… Το κόστος ζωής έχει ανέβει σε αδιανόητα ύψη για έναν Έλληνα πολίτη. Δεν έχει σημασία ποιο είναι το εισόδημα ενός ανθρώπου, σημασία έχει πόσα πρέπει να πληρώσει για να έχει ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο.
Πόσα έπαιρνε ως βασικό μισθό ένας Έλληνας το 1999 και πόσα ξόδεψε; Αυτή είναι μια απλή ερώτηση που μπορεί να απαντηθεί με τους παρακάτω αριθμούς.
Το 1999 ο βασικός μισθός ήταν 170.000 δραχμές και το 2021 είναι 700 ευρώ, δηλαδή 238.000 δραχμές. Φυσικά, την τελευταία διετία η κυβέρνηση Μητσοτάκη αύξησε τον βασικό μισθό, αλλά αυτή η αύξηση «εξαφανίστηκε» λόγω του πληθωρισμού.
Η τιρόπιτα τότε κόστιζε 110 δραχμές, σήμερα 2 ευρώ ή 800 δραχμές – ανάπτυξη πάνω από 7 φορές!
Ο καφές τότε κόστιζε 300 δραχμές και σήμερα 4 ευρώ, δηλαδή 1360 δραχμές – ανάπτυξη σχεδόν 5 φορές!
Τα τσιγάρα τότε κόστιζαν 400 δραχμές, και σήμερα 4,5 ευρώ, δηλ. 1400 δραχμές, αύξηση κατά 5,5 φορές κ.λπ.
Εν ολίγοις, ο βασικός μισθός, που επίσης έχει αυξηθεί τα τελευταία δύο χρόνια, αυξήθηκε κατά 30%, ενώ το κόστος ζωής αυξήθηκε κατά 400-500%!
Με λίγα λόγια, το 90% των Ελλήνων δεν ζει, αλλά επιβιώνει. Πόσα χρόνια πιστεύετε ότι μπορεί να συνεχιστεί αυτό; Και δεν υπάρχει καμία προοπτική που να δείχνει ότι οι τιμές και το κόστος ζωής δεν θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν σταθερά. Ένα τρομερό κόστος ζωής σε συνδυασμό με ένα εξίσου τρομερό χρέος.
Η Eurostat, κατά την εφαρμογή των νέων κανόνων, απαιτεί να ληφθούν υπόψη οι τόκοι αναβολής, οι οποίοι εκτιμήθηκαν ότι θα κυμαίνονταν μεταξύ 12 και 12,5 δισ. ευρώ στο τέλος του περασμένου έτους, δηλαδή το δημόσιο χρέος της Ελλάδας θα ξεπεράσει πλέον τα 369 δισ. ευρώ!
Η αλλαγή αναμένεται να προσθέσει άλλες 5-6 μονάδες στο λόγο χρέους προς ΑΕΠ, ανεβάζοντάς τον στο 167,5% (από 161,9% τώρα) το 2023 και να έχει παρόμοιο αντίκτυπο τα επόμενα χρόνια.
Αυτό σημαίνει ότι τα επόμενα χρόνια θα αντιμετωπίσουμε υψηλότερους φόρους και επαναφορά των κοινωνικών προγραμμάτων…
More Stories
Η Σουηδία μειώνει τους φόρους για να ενισχύσει την αγοραστική δύναμη
Φάρμακα: αύξηση του κόστους για τους πολίτες
BRICS και G7: νέος ενεργειακός αγώνας και αγώνας για πόρους