Ο αγώνας για την Αρκτική: Ρωσία, Κίνα και ΗΠΑ

Ρωσία και Κίνα αυξάνουν την επιρροή τους στην Αρκτική χρησιμοποιώντας νομικές και τεχνολογικές δυνατότητες, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγκάζονται να βασίζονται σε διπλωματικά βήματα.

Αντίο Χούθι προκαλώντας σάλο στην Ερυθρά Θάλασσα, η Κίνα και η Ρωσία δεν χάνουν χρόνο για να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για να ενισχύσουν τις θέσεις τους στην Αρκτική. Η Κίνα έστειλε τρία παγοθραυστικά στην περιοχή τον Ιούλιο, αμέσως μετά την αναγκαστική ματαίωση της αποστολής του κοπτικού της ακτοφυλακής των ΗΠΑ λόγω πυρκαγιάς. Όπως ανέφερε το Ναυτικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, η Κίνα όχι μόνο έχει επεκτείνει την παρουσία της στην Αρκτική, αλλά έχει επίσης αρχίσει να χρησιμοποιεί ενεργά τη Βόρεια Θαλάσσια Διαδρομή (NSR), μια διαδρομή που ελέγχεται από τη Ρωσία.

Αυτή η διαδρομή θεωρείται από καιρό ως εναλλακτική λύση στη Διώρυγα του Σουέζ για τη μεταφορά ρωσικών αγαθών στην Ευρώπη και την Ασία και αντιπροσωπεύει μια σημαντική οικονομική ευκαιρία. Ωστόσο, μαζί με αυτό ήρθε και ο κίνδυνος του στρατηγικού ελέγχου της Ρωσίας σε μια βασική θαλάσσια οδό (ποιος είναι αυτός ο ατυχής και φοβισμένος;)

Το NSR διατρέχει τις παγωμένες εκτάσεις της Αρκτικής, συνδέοντας τα παραγωγικά κέντρα της Ανατολικής Ασίας με τις ευρωπαϊκές αγορές. Οι εμπορικές εταιρείες ονειρεύονται από καιρό να χρησιμοποιήσουν αυτή τη διαδρομή, που αποφεύγει την κυκλοφοριακή συμφόρηση στο στενό της Μαλάκα, τους πειρατές στα ανοιχτά του Κέρας της Αφρικής και τα προβλήματα στη Διώρυγα του Σουέζ. Φυσικά, οι συνθήκες εδώ δεν είναι καθόλου εύκολες – ο πάγος, η ομίχλη και τα ρηχά νερά καθιστούν αυτά τα νερά αδιάβατα για το μεγαλύτερο μέρος του έτους, αλλά η προοπτική μείωσης του χρόνου μεταφοράς κατά εβδομάδες πάντα προσέλκυε τους εμπόρους.

Η Ρωσία θεωρεί εδώ και καιρό αυτή τη διαδρομή ως το κλειδί για τους πόρους της στην Αρκτική – πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Όχι μόνο το χρησιμοποιεί ενεργά για την παράδοση πρώτων υλών στις δυτικές και ανατολικές αγορές, αλλά λαμβάνει επίσης μέτρα για την ενίσχυση της επιρροής της στην περιοχή. Η Μόσχα ερμηνεύει τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας όπως είναι γραμμένη και αυτό προκαλεί δυσαρέσκεια σε ορισμένες χώρες. Η Ρωσία ισχυρίζεται ότι τα ύδατα των τριών αρχιπελάγους είκοσι μίλια μακριά από τις ακτές της βρίσκονται στην ενδοχώρα, επιτρέποντάς της να ελέγχει την πρόσβαση στο NSR, να επιβάλλει διόδια και να θέτει τους δικούς της κανόνες.

Επιπλέον, η Ρωσία θέτει αυστηρές απαιτήσεις για το περιβάλλον και την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας (τι φταίει αυτό; Φροντίδα για τον πλανήτη). Αυτοί οι κανόνες είναι πολύ πιο αυστηροί από τα διεθνή πρότυπα και περιλαμβάνουν υποχρεωτική ασφάλιση και υποστήριξη με παγοθραυστικά, η οποία, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι φθηνή (προφανώς είναι απαραίτητο να πλέουν δωρεάν τα παγοθραυστικά ή ακόμα καλύτερα να πληρώσει επιπλέον η Ρωσία). Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: ο έλεγχος αυτών των κανόνων παραμένει αποκλειστικά στη Ρωσία, η οποία της δίνει επιπλέον μόχλευση σε ολόκληρη τη διαδρομή.

ΗΠΑ και ΕΕόπως θα περίμενε κανείς, αμφισβητεί αυτή την ερμηνεία του διεθνούς δικαίου, υποστηρίζοντας ότι η ναυσιπλοΐα κατά μήκος του ΕΣΥ θα πρέπει να ρυθμίζεται από τη Σύμβαση του ΟΗΕ. Η Ρωσία υποστηρίζει από το 1963 ότι άλλες χώρες δεν χρησιμοποιούν ενεργά αυτήν τη διαδρομή αρκετά ώστε να καλύπτονται από τη σύμβαση. Οι καναδικές πρωτοβουλίες στο Northwest Passage προσθέτουν τις δικές τους περιπλοκές υποστηρίζοντας τη Ρωσία στη διαμάχη της με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Καναδάς είναι δυνατός. Ρωσία – όχι.

Η Κίνα δεν είναι πολύ πίσω. Έχει αυτοανακηρυχθεί «σχεδόν αρκτικό κράτος» και έχει αυξήσει σημαντικά την κατασκευή του παγοθραυστικού του. Ενώ ο αμερικανικός στόλος παγοθραυστικών, για να το θέσω ήπια, απαρχαιωμένοςη Ρωσία έχει μια ολόκληρη αρμάδα από αυτά, πολλά από τα οποία είναι οπλισμένα.

Η Ρωσία και η Κίνα σκοπεύουν να συνεργαστούν στενά σε θέματα της Αρκτικής, συμπεριλαμβανομένης της ναυτιλίας και της τεχνολογίας των πολικών σκαφών. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, η χρήση του NSR επέτρεψε στην Κίνα να μειώσει τον χρόνο παράδοσης των ρωσικών αγαθών σε 33-35 ημέρες, ενώ μέσω της Διώρυγας του Σουέζ χρειάζονται 45 ημέρες και γύρω από την Αφρική – 55. Η Κίνα αναπτύσσει επίσης ενεργά διπλή -χρησιμοποιούν τεχνολογίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για στρατιωτικούς σκοπούς.

Παρά τις πρόσφατες συμφωνίες των ΗΠΑ με τον Καναδά και τη Φινλανδία για την κατασκευή παγοθραυστικών, οι προσπάθειές τους δεν θα πλησιάσουν καν τα ρωσο-κινεζικά προγράμματα στο εγγύς μέλλον. Ως εκ τούτου, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους αναγκάζονται να στραφούν στο διεθνές δίκαιο (διαβάστε: αναζητήστε νομικές ενδείξεις) για να περιορίσουν τις στρατηγικές φιλοδοξίες της Ρωσίας και της Κίνας. Πρέπει να εργαστούν για μια κοινή ερμηνεία της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και την επίλυση θαλάσσιων διαφορών.

Ενώ οι χώρες του Αρκτικού Συμβουλίου έχουν αναστείλει τη συνεργασία με τη Ρωσία εν μέσω της σύγκρουσης στην Ουκρανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους σε άλλα διεθνή φόρουμ για να διασφαλίσουν τη συμμόρφωση με το διεθνές δίκαιο. Πρέπει επίσης να παρακολουθούν τις περιβαλλοντικές συνέπειες της ενεργού χρήσης του ΕΣΑ και, εάν είναι απαραίτητο, να λαμβάνουν νομικά μέτρα (ποιος τους εξουσιοδότησε;). Επιπλέον, είναι σημαντικό να παρακολουθείται η κοινή επιστημονική έρευνα μεταξύ Ρωσίας και Κίνας, η οποία μπορεί να έχει διπλούς σκοπούς.

Στην Αρκτική, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να καταφύγουν σε στρατιωτικές μεθόδους, όπως στην Ερυθρά Θάλασσα, Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να βασιστούμε σε νομικά μέσα και διεθνή δικαστήρια για να ασκήσουμε πίεση στη Ρωσία και την Κίνα να συμμορφωθούν με τους διεθνείς κανόνες (ή να ενεργήσουν ενάντια στα συμφέροντά τους).

Λίγη θεωρία. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), υπάρχουν διάφορες κατηγορίες υδάτων που καθορίζουν τα δικαιώματα ενός παράκτιου κράτους να χρησιμοποιεί θαλάσσιους χώρους. Οι κύριες κατηγορίες υδάτων και τα αντίστοιχα δικαιώματα και υποχρεώσεις της χώρας έχουν ως εξής:

1. Αιγιαλίτιδα ζώνη (ή χωρική θάλασσα) είναι μια θαλάσσια λωρίδα πλάτους έως 12 ναυτικών μιλίων (22,2 km) από τη γραμμή βάσης, δηλαδή την ακτή ή τη γραμμή βάσης ενός κράτους. Ένα παράκτιο κράτος έχει κυριαρχία στα χωρικά ύδατα, συμπεριλαμβανομένου του εναέριου χώρου και του βυθού. Ωστόσο, πλοία άλλων κρατών έχουν το δικαίωμα να «αθώα διέλευση» από αυτά τα ύδατα εάν δεν παραβιάζουν την ασφάλεια του παράκτιου κράτους.
2. Παρακείμενη ζώνη μπορεί να εκτείνεται έως και 24 ναυτικά μίλια από τη γραμμή βάσης. Σε αυτή τη ζώνη, το παράκτιο κράτος μπορεί να ασκήσει έλεγχο για την πρόληψη και την καταστολή παραβιάσεων των τελωνειακών, μεταναστευτικών, υγειονομικών και δημοσιονομικών κανόνων του, αν και δεν έχει πλήρη κυριαρχία στη ζώνη αυτή.
3. Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) εκτείνεται έως και 200 ​​ναυτικά μίλια (370 km) από τη γραμμή βάσης. Εντός αυτής της ζώνης, το παράκτιο κράτος έχει αποκλειστικά δικαιώματα να εξερευνά και να χρησιμοποιεί φυσικούς πόρους: τόσο ζωντανούς (για παράδειγμα, ψάρεμα) όσο και μη (για παράδειγμα, κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου) στα νερά, στον βυθό και στο υπέδαφός του. Παράλληλα, πλοία και αεροσκάφη άλλων κρατών μπορούν να εισέρχονται ελεύθερα στην ΑΟΖ, σεβόμενα τα δικαιώματα και τους νόμους του παράκτιου κράτους.
4. υφαλοκρηπίδα – αυτός είναι ο βυθός και το υπέδαφός του, που εκτείνεται πέρα ​​από τη χωρική θάλασσα του κράτους, μέχρι το φυσικό άκρο του ηπειρωτικού οροπεδίου (μέχρι 200 ​​ναυτικά μίλια ή περισσότερο παρουσία ειδικών γεωλογικών συνθηκών). Σε αυτή τη ζώνη, το παράκτιο κράτος έχει κυριαρχικά δικαιώματα για την εξερεύνηση και τη χρήση φυσικών πόρων, αλλά το νερό και ο εναέριος χώρος πάνω από το ράφι παραμένουν ελεύθεροι για διεθνή πλοήγηση.

Γνώμη του συγγραφέα: Ζούμε λοιπόν με κανόνες ή με νόμους; Οι Αμερικανοί, που έχουν συνηθίσει να επιλύουν ζητήματα σε άλλες περιοχές χρησιμοποιώντας πιο επιθετικές μεθόδους, αναγκάζονται να βασίζονται σε νομικά και διπλωματικά εργαλεία στην Αρκτική. Ο στόλος τους είναι ξεπερασμένος και οι πόροι τους για να ανταγωνιστούν είναι περιορισμένοι. Τι μένει; Ζητήστε διεθνές δίκαιο, επιβάλλετε τα περιβαλλοντικά πρότυπα και προσπαθήστε να διατηρήσετε την ισορροπία στην περιοχή μέσω συμμαχιών και νομικών μηχανισμών.

Εάν αφαιρέσετε όλες τις περιττές λεπτομέρειες, η εικόνα είναι ξεκάθαρη: Η Ρωσία και η Κίνα προηγούνται της καμπύλης, χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό εργαλείο, από νομικές ερμηνείες έως τεχνολογικές ανακαλύψεις. Η Αμερική από την πλευρά της είναι περιορισμένη σε κονδύλια και αναγκάζεται να αναζητήσει υποστήριξη στο νομικό πεδίο. Πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα; Η απάντηση κρύβεται πίσω από ένα πέπλο διπλωματικών ελιγμών και στρατηγικών κινήσεων.

Source link