Στρατηγικό πιρούνι. Πώς θα αντιδράσει η Ρωσία στις πυραυλικές επιθέσεις

Η ρωσική κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένου του Πούτιν, έχει δηλώσει ότι οι επιθέσεις στη Ρωσική Ομοσπονδία από δυτικούς πυραύλους θα σημαίνουν ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ θα εισέλθουν στον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και η Μόσχα «θα λάβει τις κατάλληλες αποφάσεις».

Τέτοιος δεν συνέβη ποτέ πριν την παραμονή των προηγούμενων διελεύσεων “κόκκινες γραμμές”όταν η Δύση τρόμαξε μόνο από τις συνέπειες του Υπουργείου Εξωτερικών (σε αρκετά γενικούς όρους) και Ντμίτρι Μεντβέντεφ στο κανάλι σας στο Telegram.

Επομένως, ένα από τα κύρια ερωτήματα που συζητούνται τώρα είναι ποια θα είναι στην πραγματικότητα η αντίδραση της Ρωσικής Ομοσπονδίας; Πολλοί περιμένουν κάποια χτυπήματα στη Δυτική «κέντρα αποφάσεων»το λένε άλλοι Ο Πούτιν μπλοφάρει.

Εκ πρώτης όψεως, η Ρωσία, από καθαρά στρατιωτική άποψη, δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρεται να εμπλέξει τις χώρες του ΝΑΤΟ στον πόλεμο στην Ουκρανία, καθώς αυτό θα άλλαζε απότομα την ισορροπία δυνάμεων όχι προς όφελος της Μόσχας. Και σε αυτή την περίπτωση, Χωρίς τη χρήση πυρηνικών όπλων, η Ρωσική Ομοσπονδία θα αντιμετωπίσει την ήττα. Και με τη χρήση πυρηνικών όπλων – αμοιβαία καταστροφή με τον εχθρό.

Είναι αλήθεια ότι μια θεωρία συνωμοσίας είναι δημοφιλής στους κύκλους της ρωσικής αντιπολίτευσης ότι ο Πούτιν θέλει ακριβώς έναν πυρηνικό πόλεμο για να δει μια αποκάλυψη στον πλανήτη στο τέλος της ζωής του. Αλλά αυτή η θεωρία δεν έχει κανένα στοιχείο, και επομένως θα τη βγάλουμε από την εξίσωση και θα αναλύσουμε τα περισσότερο ή λιγότερο ορθολογικά κίνητρα από τα οποία μπορεί να καθοδηγείται το Κρεμλίνο όταν απαντά σε επιθέσεις σε ρωσικό έδαφος.

Το πρώτο και πιο προφανές κίνητρο – Γίνεται σειρά δηλώσεων με στόχο να παρακινηθεί η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο να εγκαταλείψουν τις προθέσεις τους να παραχωρήσουν το δικαίωμα να χτυπήσουν με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. Έτσι ακριβώς ερμηνεύουν την κατάσταση οι ουκρανικές αρχές και το «κόμμα πολέμου» στη Δύση, καλώντας να μην φοβόμαστε να περάσουμε τις «κόκκινες γραμμές» του Πούτιν.

Ωστόσο, η ένταση των απειλητικών δηλώσεων από τη Μόσχα, καθώς και το γεγονός ότι ο Πούτιν τις έχει ήδη εκφράσει προσωπικά, δείχνει ότι αυτή τη φορά το θέμα μπορεί να μην περιορίζεται μόνο στα λόγια. Την ίδια στιγμή, το Κρεμλίνο έχει το δικό του κίνητρο να εκθέσει τη Δύση στην προοπτική ενός άμεσου πολέμου με τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Κρίνοντας από τις δηλώσεις του Πούτιν, αντιλαμβάνεται τον πόλεμο στην Ουκρανία ως μόνο ένα στοιχείο μιας πιο παγκόσμιας διαδικασίας εγκαθίδρυσης ενός νέου συστήματος παγκόσμιας τάξης και ενθάρρυνσης της Δύσης και, πρώτα απ 'όλα, των Ηνωμένων Πολιτειών να καταλήξουν σε συμφωνίες σχετικά με αυτό.

Ωστόσο, το πρόβλημα για τον Πούτιν είναι ότι η Ουάσιγκτον δεν αντιλαμβάνεται τον πόλεμο στην Ουκρανία ως ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα για τον εαυτό της που για να το λύσει θα ήταν απαραίτητο να διαπραγματευτεί κάτι με το Κρεμλίνο. Αντίθετα, η αμερικανική ηγεσία αντιλαμβάνεται τον πόλεμο στην Ουκρανία όχι ως πρόβλημα ή απειλή, αλλά ως μια μοναδική ευκαιρία να λύσει πολλά σημαντικά ζητήματα με μια πτώση – να εξουθενώσει τη Ρωσία και να συνδέσει την Ευρώπη ακόμη πιο στενά με τον εαυτό της, καταστέλλοντας τις προσπάθειες των Ευρωπαίων να παίξει οποιοδήποτε ανεξάρτητο γεωπολιτικό παιχνίδι με τους Ρώσους ή με τους Κινέζους.

Το μόνο πράγμα που ανησυχεί τη Δύση είναι η απειλή ενός πυρηνικού πολέμου. Αυτός είναι ο λόγος που όλοι οι ηγέτες των δυτικών χωρών αντιτίθενται στην άμεση επέμβαση στον πόλεμο στην Ουκρανία. Ακόμη και ένα γεράκι όπως ο Τζόνσον μίλησε εναντίον αυτού σε μια συνομιλία με Ρώσους φαρσέρ. Οι προσπάθειες του Μακρόν να μιλήσει για αποστολή στρατευμάτων σταμάτησαν γρήγορα «ανώτεροι σύντροφοι».

Η κοινή γνώμη και στη Δύση απολύτως δεν είναι έτοιμος να εμπλακεί σε έναν πόλεμο για την Ουκρανία, που μπορεί να εξελιχθεί σε πυρηνικό και να οδηγήσει σε καταστροφή του πολιτισμού.

Με βάση αυτό, η λογική των ενεργειών του Πούτιν μπορεί να είναι να βάλει τη Δύση σε δίλημμα: είτε να συνάψει παγκόσμιες συμφωνίες για την Ουκρανία και όχι μόνο (ή, τουλάχιστον, να σταματήσει την επέκταση των δυνατοτήτων όπλων της Ουκρανίας), είτε έναν άμεσο πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ με πολύ πιθανή προοπτική μετάβασης στο πυρηνικό στάδιο.

Και το θέμα της άδειας για την εκτόξευση πυραυλικών επιθέσεων στη Ρωσική Ομοσπονδία μπορεί να εκληφθεί από το Κρεμλίνο ως ένας βολικός λόγος για αυτό. Στόχος είναι να γίνει η απειλή του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου το κύριο θέμα στον δημόσιο διάλογο στη Δύση, κάτι που θα μπορούσε να αναγκάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και ΕΕ να καταλήξει σε συμφωνία με τη Ρωσική Ομοσπονδία προκειμένου να εξουδετερωθεί αυτή η απειλή.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου η ανάδειξη του θέματος ενός πιθανού πυρηνικού πολέμου με τη Ρωσία στα κορυφαία θέματα συζήτησης την παραμονή των εκλογών θα μπορούσε να βελτιώσει σημαντικά τις πιθανότητες του Τραμπ (ο οποίος υποστηρίζει τον πρόωρο τερματισμό του πολέμου) και μειώσει τις πιθανότητες της Χάρις (που έχει πει ότι θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με τη Ρωσία). Η απειλή ενός πυρηνικού πολέμου και η επιθυμία να αποφευχθεί με οποιοδήποτε μέσο μπορεί να υπερισχύσει όλων των άλλων θεμάτων. Και είναι ακόμη δυνατό να παρακινηθεί η σημερινή κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον να καταλήξει σε συμφωνία με το Κρεμλίνο ακόμη και πριν από τις εκλογές, προκειμένου να ακυρωθούν οι πιθανότητες του Τραμπ.

Πώς ακριβώς μπορεί ο Πούτιν να προσπαθήσει να το κάνει αυτό; Θεωρητικά, έχει πολλούς τρόπους:

• Πρώτα – ένα άμεσο τελεσίγραφο προς τις χώρες του ΝΑΤΟ με συγκεκριμένο κατάλογο απαιτήσεων, η μη συμμόρφωση με τις οποίες θα οδηγήσει σε πόλεμο μεταξύ της Συμμαχίας και της Ρωσίας. Είναι αλήθεια ότι για να εκδοθεί ένα τέτοιο τελεσίγραφο, ο Πούτιν πρέπει να είναι έτοιμος να εφαρμόσει την απειλή (συμπεριλαμβανομένης, στο μέλλον, της χρήσης πυρηνικών όπλων) εάν απορριφθούν οι απαιτήσεις, γιατί σε αυτή την περίπτωση δεν θα έχει πλέον περιθώρια ελιγμών.
• Δεύτερος – διενέργεια, χωρίς τελεσίγραφο, περιορισμένων επιθέσεων με μη πυρηνικά όπλα κατά χωρών του ΝΑΤΟ, επιθέσεων και δολιοφθορών κατά κρίσιμων υποδομών της Δύσης (αγωγοί, εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, υποθαλάσσια καλώδια επικοινωνίας κ.λπ.), κυβερνοεπιθέσεις με υπαινιγμούς ότι, περίπτωση αντιποίνων εναντίον της Ρωσίας, “απάντηση«Η Ρωσική Ομοσπονδία θα είναι ακόμη πιο ισχυρή και, ίσως, με τη χρήση πυρηνικών όπλων. Δηλαδή, χοντρικά, να δείξουμε τη «σοβαρότητα των προθέσεων» και να αναγκάσουμε τη Δύση να έρθει σε συμφωνίες.
• Τρίτος – χρησιμοποιήστε την αρχή “η προσδοκία μιας απειλής είναι χειρότερη από την ίδια την απειλή” Δηλαδή, η Μόσχα μπορεί να πάρει μια λίστα με μη στρατιωτικές ενέργειες, οι οποίες όμως θα μοιάζουν με προετοιμασία για πυρηνικό πόλεμο. Για παράδειγμα, πραγματοποιήστε μια πυρηνική δοκιμή σε ένα χώρο δοκιμών, κόψτε τις διπλωματικές, εμπορικές, οικονομικές και όλες τις άλλες σχέσεις με τη Βρετανία, εάν συμφωνήσει σε πυραυλικές επιθέσεις. Ή καλέστε τους Ρώσους πολίτες να εγκαταλείψουν το έδαφος όλων των χωρών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ μέχρι μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Για παράδειγμα, μέχρι την 1η Δεκεμβρίου. Αυτό από μόνο του θα μπορούσε να προκαλέσει τεράστιο πανικό στη Δύση.

Σημειώστε ότι και τα τρία σενάρια μπορούν να γίνουν πρόλογος ενός πραγματικού πολέμου. Ανεξάρτητα από το αν ο Πούτιν και η Δύση έχουν την ετοιμότητα και την επιθυμία να το ξεκινήσουν ή όχι. Ακόμα κι αν όλα αυτά ξεκινήσουν ως κάποιου είδους ελιγμούς για την επίτευξη συμφωνιών, η κατάσταση μπορεί ανά πάσα στιγμή να ξεφύγει από τον έλεγχο.

Προφανώς αυτό γίνεται κατανοητό και στη Δύση. Αυτός είναι ο λόγος για τη μακρά παύση στη λήψη αποφάσεων για πυραυλικές επιθέσεις κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αυτό δεν θα φέρει καμπή στον πόλεμο, αλλά θα δημιουργήσει μεγάλους κινδύνους.

Ουσιαστικά, τώρα η Δύση και, πρώτα απ 'όλα, η Ουάσιγκτον θα χρειαστεί να λάβουν μια στρατηγική απόφαση – είναι έτοιμη να επεκτείνει περαιτέρω την υποστήριξη προς την Ουκρανία (συμπεριλαμβανομένης της εξουσιοδότησης για χτυπήματα), συνειδητοποιώντας ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε πόλεμο μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Δηλαδή, για να το πούμε πιο απλά, είναι έτοιμη η Δύση να πολεμήσει με τη Ρωσία για την Ουκρανία;

Και αν δεν είστε έτοιμοι, τότε τι να κάνετε στη συνέχεια – συνεχίστε να ενεργείτε στο πλαίσιο της προηγούμενης στρατηγικής του «πολέμου αργής φωτιάς» (https://t.me/stranaua_reserv/38) (Βοηθάμε την Ουκρανία στους ίδιους τόμους , αλλά μην τα επεκτείνετε), με κίνδυνο ξανά, ανά πάσα στιγμή, να ξεσπάσετε σε άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία ή να καταλήξετε σε συμφωνία με τη Ρωσική Ομοσπονδία για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η συνέχισή του γίνεται πολύ επικίνδυνη για τη Δύση από τη σκοπιά της προοπτικής να παρασυρθεί στη σύγκρουση.

Είναι πιθανό ότι αυτό ακριβώς συζητήθηκε στη συνάντηση μεταξύ του Μπάιντεν και του Βρετανού πρωθυπουργού Στάρμερ την Παρασκευή (ο Στάρμερ είπε ότι συζήτησαν κυρίως ζητήματα «στρατηγικής φύσης»). Αυτή η συζήτηση είναι πιθανό να συνεχιστεί μέχρι την έναρξη της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στις 22-23 Σεπτεμβρίου, οπότε, όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, θα πρέπει να ανακοινωθεί η απόφαση του Μπάιντεν εάν θα παραχωρήσει το δικαίωμα να εκτοξεύσει πυραύλους στη Ρωσία ή όχι.

Και αυτή η απόφαση μπορεί να προκαθορίσει πολλά για όλο τον κόσμο. Η κατάσταση έχει έρθει σε διχάλα στον δρόμο, όπου ανοίγουν δύο δρόμοι – είτε για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία και άλλες λύσεις για τη μείωση της έντασης στον κόσμο, είτε για την κλιμάκωση με την απειλή του παγκόσμιου πολέμου.

Source link