15.02.2025

Αθηναϊκά Νέα

Νέα από την Ελλάδα

Τα όνειρα στην αρχαία Ελλάδα (βίντεο)


Για τους περισσότερους αρχαίους Έλληνες, η κύρια λειτουργία των ονείρων ήταν να προβλέψουν το μέλλον, αλλά υπήρχαν πολλές θεωρίες σχετικά με το γιατί οι άνθρωποι ονειρεύονται.

Τι πίστευαν γι' αυτά οι αρχαίοι Έλληνες και διάσημοι φιλόσοφοι; Διάφορες θεωρίες περιλαμβάνουν τη θεία επικοινωνία, την προφητεία, την ιατρική διάγνωση και τα ψυχικά χαρακτηριστικά. Ταυτόχρονα, η ανάπτυξη των θεωριών συνέβη σε διαφορετικά στάδια.

Στην Αρχαία Ελλάδα πίστευαν ότι τα όνειρα ήταν θεϊκής προέλευσης και τα έβλεπαν μόνο εξαιρετικοί άνθρωποι. Στην Ιλιάδα, που γράφτηκε στις αρχές του έβδομου αιώνα π.Χ., ο Όμηρος περιγράφει ένα όνειρο που είχε ο Έλληνας βασιλιάς Αγαμέμνονας σχετικά με έναν πόλεμο με την αμυντική δύναμη της Τροίας. Ήταν ένα ψεύτικο όνειρο που έστειλε στον ηγεμόνα ο Δίας. Ο μεγάλος ποιητής έγραψε: «Πήγαινε, θανατηφόρο όνειρο, κατά μήκος των ελληνικών πλοίων». Και ο Δίας πρόσταξε τον ύπνο, για να «ακούσει το όνειρο και να πάει» στον Αγαμέμνονα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Έλληνες στρατιώτες δεν αμφέβαλλαν για το όνειρο, αφού παρουσιάστηκε στον βασιλιά. Ο Όμηρος έγραψε:

«Αν κάποιος άλλος μας είχε πει αυτό το όνειρο, θα το λέγαμε ψέμα και θα απομακρυνθήκαμε από αυτό».

Στην περίπτωση αυτή, ο συγγραφέας της Ιλιάδας και της Οδύσσειας ενσαρκώνει την αντιεπιστημονική ελληνική ερμηνεία των ονείρων, στην οποία πίστευε ακράδαντα, γράφει GreekReporter.

Οι θεωρίες που σχετίζονται με τα όνειρα στην Αρχαία Ελλάδα σχηματίστηκαν γύρω από πολικότητες: αν το όνειρο ήταν αληθινό ή ψεύτικο, αν ήταν θεϊκό ή φυσικό. Για τους περισσότερους αρχαίους Έλληνες, η πιο σημαντική λειτουργία των ονείρων ήταν η πρόβλεψη του μέλλοντος και το πρώτο βήμα που έγινε για να ερμηνεύσει ένα όνειρο και να του δώσει «αυθεντικότητα» ήταν να ελέγξει αν στάλθηκε από τον Θεό και αν ήταν αληθινό.

Ωστόσο Αριστοτέληςγια παράδειγμα, όπως και κάποιοι άλλοι, είχαν μια πιο αγνωστικιστική άποψη για τα όνειρα. Στο έργο του Περί ονείρων στα μέσα του τέταρτου αιώνα π.Χ., εξήγησε ότι Κατά τη διάρκεια του ύπνου, όταν τα μάτια είναι κλειστά και δεν βλέπουν, δεν υπάρχει εξωτερική αισθητηριακή διέγερση και ο κοιμώμενος δεν αντιλαμβάνεται τίποτα. Στη συνέχεια, ο Αριστοτέλης συγκρίνει τα όνειρα με τις παραισθήσεις στην πραγματικότητα:

«Η ικανότητα με την οποία υπόκεινται σε ψευδαισθήσεις κατά τις ώρες της εγρήγορσης όταν υποφέρουμε από ασθένεια είναι ταυτόσημη με αυτή που παράγει ψευδαισθήσεις στον ύπνο».

Αργότερα Ο Αριστοτέλης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα όνειρα προκαλούνται από υπολειμματικές κινήσεις των αισθητηρίων οργάνωνκαι ορισμένα όνειρα, έγραψε ο φιλόσοφος, μπορεί να προκληθούν ακόμη και από δυσπεψία.

Αρχαία Ελληνικά φιλόσοφος Επίκουροςόπως και ο Αριστοτέλης, απέδιδε φυσική και όχι θεϊκή προέλευση στα όνειρα. Όπως καταγράφεται στις ρήσεις του Βατικανού, μια συλλογή αποσπασμάτων από τον Επίκουρο και άλλους Επικούρειους που σώζονται σε ένα χειρόγραφο του 14ου αιώνα από τη Βιβλιοθήκη του Βατικανού, ο φιλόσοφος είπε:

«Τα όνειρα δεν έχουν ούτε θεϊκή φύση ούτε προφητική δύναμη, αλλά προκύπτουν από την επίδραση των εικόνων στις αισθήσεις».

Και στο πώς καταλάβαινα τα όνειρα Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνπαρατηρήθηκε δυαδικότητα. Υποστήριξε και έγραψε στην Απολογία ότι τα όνειρα ήταν ένας από τους τρόπους με τους οποίους οι θεοί μοιράζονταν τα σχέδια και τις προθέσεις τους με την ανθρωπότητα. Αλλά ταυτόχρονα, ο Πλάτωνας πίστευε ότι τα φυσικά αίτια, συμπεριλαμβανομένων των διαταραχών στις εσωτερικές κινήσεις του σώματος, μπορούσαν να προκαλέσουν όνειρα.

Έλληνας γιατρός της κλασικής περιόδου Ιπποκράτης πρότεινε επίσης θεωρίες για τη φύση των ονείρων. Τόνισε τον ρόλο των ονείρων ως σημαντικό δείκτη της φυσικής κατάστασης του ονειροπόλου και παρείχε μια θεωρητική βάση για τη χρήση των ονείρων ως εικόνα για την κατάσταση του σώματος.

Έδωσε στα όνειρα μια πολύ υψηλή θέση στην προδιαγνωστική θεωρία του. Ο Ιπποκράτης πίστευε ότι υπάρχουν δύο είδη ονείρων: αυτά που στέλνουν οι θεοί και αυτά που στέλνει η ψυχή. Η ερμηνεία των ονείρων για τους αρχαίους Έλληνες συνήθως χρησίμευε ως τρόπος προσδιορισμού της πορείας της θεραπείας.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό της αρχαίας ελληνικής κουλτούρας ήταν ότι πολλοί άνθρωποι πίστευαν ότι η ψυχή, ή η ψυχή, αποκαλύπτεται στον ύπνο μέσω της χαλαρής κατάστασης ύπαρξης που προσλαμβάνουν οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια του ύπνου, παρά στα ίδια τα βασίλεια των ονείρων. Ο Αριστοτέλης ονόμασε αυτό το κράτος «η συνοριακή ζώνη μεταξύ ζωής και μη ζωής».



Source link