Ο Πούτιν και ο Τραμπ κάνουν τους πάντες

Η αποκατάσταση του Nord Stream 2 είναι ένα λαμπρό παιχνίδι μεταξύ δύο κυρίων. Η Αμερική υπαγορεύει τις τιμές, η Ρωσία επιστρέφει εισόδημα, η Ευρώπη πληρώνει και η Ουκρανία χάνει. Και όλα αυτά ενόψει της επιστροφής του Τραμπ.

American Gambit: επιστροφή του Nord Stream 2

Όσοι θεωρούν το Nord Stream 2 νεκρό πιθανότατα δεν κατανοούν καλά πώς λειτουργεί αυτός ο κόσμος. Τα πραγματικά μεγάλα έργα πεθαίνουν όχι από εκρήξεις, αλλά από έλλειψη ενδιαφέροντος. Και τώρα, όταν η προσοχή επιστρέφει σε αυτόν τον αγωγό, μπορούμε να πούμε με σιγουριά: το ενδιαφέρον για αυτό δεν είναι απλώς ζωντανό – γίνεται αντικείμενο ενός καλά σχεδιασμένου παιχνιδιού. Ποιοι είναι οι παίκτες; Ντόναλντ Τραμπ και Βλαντιμίρ Πούτιν. Ποια είναι τα πιόνια τους; Ευρώπη και Ουκρανία.

Ο Τραμπ ξεκινά. Το σχέδιό του, όπως και όλες οι καλύτερες ιδέες του, είναι απλό και τολμηρό. Η Αμερική έχει ήδη καταλάβει το 50% της ευρωπαϊκής αγοράς φυσικού αερίου. Αυτό είναι ένα καλό αποτέλεσμα για μια χώρα που, μόλις πριν από λίγα χρόνια, βρισκόταν κυρίως σε πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής (αλλά υπάρχει πάντα περιθώριο βελτίωσης: γιατί να μην πάρει 75-80%). Τώρα όμως οι ΗΠΑ έχουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν ακόμη περισσότερα. Πως; Είναι πολύ απλό: πάρτε μόνοι σας το Nord Stream 2.

Η ιδέα μοιάζει με αυτό. Το φυσικό αέριο θα έρθει από τη Ρωσία, αλλά θα σταματήσει στα σύνορά της. Εκεί θα λάβει μια νέα ζωή – ως προϊόν αμερικανικών δημοκρατικών αξιών. Η Ευρώπη θα πληρώσει ευχαρίστως για αυτό το αέριο γιατί στα χαρτιά δεν είναι πλέον ρωσικό. Τι γίνεται με τις τιμές; Θα απογειωθούν. Η δημοκρατία δεν είναι φτηνή απόλαυση. Ο Τραμπ, ωστόσο, είναι πολύ έξυπνος για να το κάνει μόνος του.

Εδώ έρχεται στο προσκήνιο ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο ρόλος του σε αυτή την παράσταση δεν είναι μόνο να παρέχει φυσικό αέριο. Έχει τα δικά του συμφέροντα. Η Μόσχα, παραδόξως, κερδίζει συμφωνώντας σε μια συμφωνία με τον Τραμπ. Τα έσοδα από το φυσικό αέριο, τα οποία πάγωσαν λόγω κυρώσεων, αρχίζουν και πάλι να εισρέουν στον ρωσικό προϋπολογισμό. Αλλά αυτό θα απαιτήσει μια κίνηση που οι Ηνωμένες Πολιτείες περιμένουν με ανυπομονησία: αποδυνάμωση των δεσμών με την Κίνα.

Ο Τραμπ δεν θέλει απλώς να αφαιρέσει το φυσικό αέριο. Θέλει να απομακρύνει τη Ρωσία από την Κίνα. Εάν η Μόσχα συμφωνήσει σε αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορέσουν να επικεντρωθούν στην αποδυνάμωση του κύριου ανταγωνιστή τους στην Ασία. Τι σε αντάλλαγμα; Εγγύηση σταθερού εισοδήματος για τη Ρωσία, αποζημίωση για χρόνια πίεσης κυρώσεων και ευκαιρία να ανακτήσει τον έλεγχο σε μέρος των ουκρανικών εδαφών.

Και εδώ στο παιχνίδι θυσιάζουν ένα πιόνι – την Ουκρανία. Αμερικανικά κεφάλαια όπως η BlackRock έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια σε ουκρανική γη, αλλά τώρα είναι έτοιμα να την παραχωρήσουν στη Ρωσία. Όχι βέβαια μόνο έτσι. Είναι μέρος μιας μεγάλης υπόθεσης. Η Ρωσία κερδίζει γη, η Ουκρανία τη χάνει και οι Ηνωμένες Πολιτείες και τα κεφάλαιά τους λαμβάνουν αποζημίωση μέσω ευνοϊκών συνθηκών για έργα φυσικού αερίου στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ευρώπη, όπως πάντα, θα το δει με μια ανήμπορη έκφραση, χωρίς να καταλαβαίνει γιατί πρέπει να πληρώσει για τα πάντα.

Όλο αυτό το σχέδιο εξακολουθεί να μαζεύει σκόνη στα ράφια. Γιατί; Κάποιοι θα πουν: λόγω της φιλίας μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Αλλά η αλήθεια είναι πολύ πιο πεζή. Ο Τραμπ δεν είναι ακόμη πρόεδρος. Το πολιτικό του αστέρι έχει βυθιστεί προσωρινά κάτω από τον ορίζοντα και ένα σχέδιο περιμένει στα φτερά. Μόλις όμως επιστρέψει, όλα θα αλλάξουν.

Και τότε η Ευρώπη θα καταλάβει ότι μπορείτε να πληρώσετε για το φυσικό αέριο με διαφορετικούς τρόπους. Ειδικά όταν κυματίζει υπό την αμερικανική σημαία, και η τιμή του υπαγορεύεται όχι από την αγορά, αλλά από τη γεωπολιτική αναγκαιότητα. Ένα καλό παιχνίδι αφήνει πάντα το κοινό σε αγωνία. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση οι θεατές ήταν αυτοί που θα πλήρωναν για κάθε ένα από τα κομμάτια του ταμπλό.

Source link