ΠΟΜΙΔΑ: Παγίδα το συμφωνητικό ενοικίασης κλειστών διαμερισμάτων

Πόσο απαράδεκτοχωρίς πραγματικό όφελος για την οικονομία και την κοινωνία, και έχει σχεδιαστεί για να καταδικάζει τις προσπάθειες επίλυσης του στεγαστικού προβλήματος να αποτύχει, εξετάζονται αποκλίσεις από το άρθρο 9 του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας,

που κατατέθηκε στη βουλή για ψήφιση υπό τον τίτλο «Φορολογικές ελαφρύνσεις για 36 μήνες για φυσικά πρόσωπα σε ενοικιαζόμενα ακίνητα που έχουν κηρυχθεί κενές ή έχουν διατεθεί για βραχυχρόνια μίσθωση».

Στη δήλωσή του Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ) σημειώνει ότι «Περίεργο είναι ότι δεκάδες σχόλια όσων συμμετείχαν στην προκαταρκτική συζήτηση αγνοήθηκαν εντελώς και το άρθρο παρουσιάστηκε στη Βουλή στην αρχική του απαράδεκτη μορφή, με αποτέλεσμα να ανατραπεί πλήρως η δυναμική αυτού του έκτακτου κοινωνικού μέτρου που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ. , με κύριους «ωφελούμενους» τους ενοικιαστές, ως το μόνο μέτρο που μπορεί γρήγορα “φέρτε τα σπίτια στην αγορά”δεδομένου ότι μια τεράστια γκάμα αστικών οικιστικών χώρων θα παραμείνει εκτός αυτού του κανονισμού, διότι:

1. Προϋπόθεση παραμένει η τριετής «κενή θέση» στέγηςενώ είναι απαραίτητο να καθοριστεί ενός έτους ή το πολύ δύο ετών για τριετή φοροαπαλλαγή.
2. Η τριετής βραχυχρόνια μίσθωση κατοικίας παραμένει προϋπόθεσηχωρίς κανένα λόγο και σε πλήρη αντίθεση με την κοινή λογική, αντί να διαπιστωθεί ότι αρκεί η απόκτηση Α.Μ.Α. (Αριθμός μητρώου ακινήτου για βραχυχρόνιες μισθώσεις) έστω και μια μέρα πριν την ανακοίνωση, όπως υποσχέθηκε ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ. Αυτό εξαλείφει σχεδόν τελείως τα πλήρως ανακαινισμένα διαμερίσματα που θα μπορούσαν να εμφανιστούν στην αγορά ενοικίασης αμέσως, καθώς πριν από τρία χρόνια ο αριθμός των διαμερισμάτων AMA ήταν μικρός σε σύγκριση με αυτόν που έχουμε σήμερα. Επιπλέον, όποιος συνεχίζει να κατέχει Α.Μ.Α. στο διαμέρισμά του για τρία χρόνια, είναι προφανώς ευχαριστημένος με το εισόδημά του από βραχυπρόθεσμη ενοικίαση και δεν θα έχει πραγματική πρόθεση να διαθέσει το ακίνητο για μακροχρόνια μίσθωση. Ως εκ τούτου, η παροχή τριετούς «εμπειρίας» στις βραχυχρόνιες μισθώσεις θα πρέπει να καταργηθεί εντελώς. «Η διάταξη για αρχική μίσθωση τριών ετών θα πρέπει να καταργηθεί ως εξαιρετικά αντικοινωνική»..
3. Παραμένει εκτός κανονισμού Λόγω της απαίτησης σύναψης μόνο τριετούς μίσθωσης για πρωτεύουσες κατοικίες, ένας μεγάλος αριθμός ενοικιαστών που έχουν τις πιο πιεστικές ανάγκες στέγασης, ειδικά στα νησιά και τις περιοχές, όπως δάσκαλοι, γιατροί, αστυνομικοί, συνοριοφύλακες και πολλοί άλλες κατηγορίες κρατικών υπαλλήλων και ιδιωτών σε τουριστικούς χώρους, εργοτάξια κ.λπ., που ενδιαφέρονται μόνο για ετήσια ενοίκια. Ως εκ τούτου, η πρόβλεψη για αρχική μίσθωση τριετίας πρέπει να καταργηθεί ως άκρως αντικοινωνική, διότι χωρίς λόγο στερεί από τους ενοικιαστές τη στέγαση, και τους ιδιοκτήτες των ενοικιαστών!
4. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες σπιτιού, το συνειδητοποιούν αυτό εάν ξοδέψουν χρήματα για την αναβάθμιση και την ενοικίαση κατοικιών, τότε αυτή η ρύθμιση θα γίνει για αυτούς πραγματική «παγίδα» και θα βρεθούν πραγματικοί «όμηροι» των ενοικιαστών τους, παραμένοντας εκτός του πεδίου εφαρμογής αυτής της ρύθμισης, η οποία, αντί να δεσμεύει 36μηνη φοροαπαλλαγή με τη στέγαση, οι οποίοι, ακόμη και έχοντας υπογράψει σύμβαση μίσθωσης για τρία χρόνια, μπορούν είτε να εγκαταλείψουν τη στέγαση για δικούς τους λόγους χωρίς πρακτικές συνέπειες για τον εαυτό τους, είτε να μην πληρώσουν ενοίκιο, εκβιάζοντάς τους και τελικά να εκδιώξουν από τη στέγαση, διότι, όπως αναφέρει η διάταξη, εάν Η στέγαση για οποιονδήποτε λόγο γίνεται άδεια, η εξαίρεση παύει να ισχύει όχι μόνο για το μέλλον, αλλά ακόμη και για το έτος κατά το οποίο έγινε άδεια. Προκειμένου να μην δημιουργηθεί πλήρης αβεβαιότητα και πλήρης άρνηση στους ιδιοκτήτες, το φορολογικό όφελος 36 μηνών πρέπει να σχετίζεται σαφώς και αποκλειστικά με κάθε κατοικία και όχι με την ταυτότητα και τις προθέσεις του αρχικού ενοικιαστή, ανεξαρτήτως του πιθανού – αναγκασμένου από τον ιδιοκτήτη – αλλαγή μεταγενέστερων ενοικιαστών κατά τη γενική περίοδο σε 36 μήνες.

Το αποτέλεσμα των παραπάνω προσαρμογών, δυστυχώς, επιβεβαιώνει την ορθότητα της παρατήρησης ΠΟΜΙΔΑ ότι σε μια χώρα όπου ουσιαστικά δεν υπάρχει κοινωνική στέγαση, ο νομοθέτης θα πρέπει να ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για το πώς θα λύσει το σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα της στέγασης ενοικιαστών στο οποίο στοχεύει αυτός ο κανονισμός που βασίζεται στην προσφορά ΠΟΜΙΔΑκαι όχι για το πώς “καλύτερος έλεγχος” φορολογικά πλεονεκτήματα για να μην χαθούν μερικά ευρώ, που θα μπορούσαν τελικά οδηγήσουν στην πλήρη κατάργηση αυτού του μέτρου.

Source link