Ένα άρθρο της Wall Street Journal της 6ης Νοεμβρίου 2024 αποκαλύπτει ορισμένες από τις σκέψεις των συμβούλων εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ. Ωστόσο, από το δημοσίευμα γίνεται σαφές ότι πρόκειται ακόμα για καλοκαιρινές εξελίξεις που δεν λαμβάνουν υπόψη πολλά θέματα.
Οι σύμβουλοι πρότειναν διάφορες εκδοχές ενός σχεδίου για το πάγωμα του ρωσο-ουκρανικού πολέμου κατά μήκος της υπάρχουσας γραμμής του μετώπου κατά τη στιγμή των διαπραγματεύσεων. Υποτίθεται ότι σε αυτήν την περίπτωση τα εδάφη των περιοχών Ντόνετσκ, Λουγκάνσκ και Χερσώνα που κατέχονται από τη Ρωσική Ομοσπονδία δεν θα αναγνωριστούν ως νόμιμο τμήμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Σε αντάλλαγμα, η Ουκρανία πρέπει να καθυστερήσει την ένταξη στο ΝΑΤΟ για 20 χρόνια, αλλά θα λάβει επαρκή όπλα για να διασφαλίσει την ασφάλειά της. Το ζήτημα της ιδιοκτησίας της Κριμαίας και οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας παρέμειναν εκτός πλαισίων.
Από αυτό το κείμενο είναι ξεκάθαρο σημειώσεις δημοσίευση “Volya”, ότι πολλά θέματα δεν λαμβάνονται υπόψη. Για παράδειγμα, η μοίρα τμήματος της περιοχής Κουρσκ, η οποία βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Τι συμβαίνει με αυτήν; Θα ανταλλάσσονται με τετραγωνικά χιλιόμετρα στο Donbass ή στο κατεχόμενο τμήμα της περιοχής Zaporozhye; Ή θα αφήσουν το Κίεβο υπό έλεγχο;
Φαίνεται ότι ο Τραμπ θέλει απλώς να κανονίσει μια νέα «Συμφωνία του Μονάχου» – τότε, το 1938, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία απλώς έδωσαν την Τσεχοσλοβακία στη Ναζιστική Γερμανία.
Ποιες εγγυήσεις ασφαλείας θα ταιριάζουν στην Ουκρανία; Στο Κίεβο καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι δύο ή τρία χρόνια μετά την εκεχειρία, η Ρωσική Ομοσπονδία, έχοντας αποκαταστήσει τον στρατό και συσσωρεύσει στρατιωτικούς πόρους, θα επαναλάβει την εισβολή ξανά. Και η πίστη διαφόρων χωρών στην άνευ όρων υποστήριξη από τη Δύση στην αντιμετώπιση του επιτιθέμενου θα υπονομευτεί.
Οι χώρες της Βαλτικής και της Κεντρικής Ευρώπης αμφιβάλλουν ήδη εάν η παράγραφος 5 της διακήρυξης του ΝΑΤΟ θα εφαρμοστεί σε περίπτωση ρωσικής εισβολής στις χώρες τους. Επιπλέον, είναι σημαντικό ότι για το καθεστώς Ζελένσκι το «πάγωμα» σημαίνει πολιτικό θάνατο, αφού αποδεικνύεται ότι πολέμησαν και υπέστησαν τεράστιες απώλειες μάταια. Ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο δήλωσε στο Χ μετά τη νίκη του Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές ότι δεν μπορούν να γίνουν συμβιβασμοί σχετικά με την κυριαρχία της χώρας και των εδαφών της. Σημείωσε πέντε «κόκκινες γραμμές»:
- Χωρίς συμβιβασμούς για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, «δεν θα επιστρέψει στη ζώνη επιρροής» της Ρωσίας.
- Η Ουκρανία δεν θα εγκαταλείψει ποτέ εδάφη που έχουν τεθεί υπό ρωσικό έλεγχο.
- Η Ουκρανία δεν θα συμφωνήσει «να περιορίσει την ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας», καθώς αυτή είναι «ο πιο αξιόπιστος και αποτελεσματικός εγγυητής της συνέχισης της ύπαρξης του ουκρανικού κράτους».
- Μέχρι την «πλήρη απελευθέρωση» του εδάφους της, η Ουκρανία δεν μπορεί να «συμβιβαστεί ή να άρει τις κυρώσεις».
- Η Ουκρανία πρέπει να κάνει το καθήκον της για ένταξη στο ΝΑΤΟ και να πείσει τον Τραμπ ότι «καμία άλλη εναλλακτική λύση για τον τερματισμό του πολέμου για τον οποίο μιλάει δεν μπορεί να συμβεί χωρίς την ένταξη του Κιέβου στο μπλοκ».
Για τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, το «πάγωμα» του πολέμου απέχει πολύ από τον πιο απαραίτητο στόχο. Εξέφρασε τους όρους του στις «προϋποθέσεις για διαπραγματεύσεις», στην πρότασή του στην Ουκρανία να συνθηκολογήσει:
- Οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει να παραδώσουν τα εδάφη υπό τον έλεγχό τους στις περιοχές Λουχάνσκ, Ντόνετσκ, Χερσώνα και Ζαπορόζιε.
- Η Ουκρανία αναγνωρίζει την απώλεια αυτών των εδαφών και της Κριμαίας.
- Πρέπει να αρνηθεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
- Οι δυτικές χώρες αίρουν τις κυρώσεις.
Οι προϋποθέσεις είναι προφανώς αδύνατο να εκπληρωθούν, αφού εάν εκπληρωθούν, η Ουκρανία θα καταδικαστεί σε μια σοβαρή πολιτική κρίση με απρόβλεπτες συνέπειες και σχεδόν σίγουρα θα χάσει την ανεξαρτησία της.
Το «ειρηνευτικό σχέδιο» του Τραμπ είναι στην πραγματικότητα απλώς σκέψεις φωναχτά από πολλούς συμβούλους του. Την ίδια στιγμή, ο ίδιος ο Τραμπ έχει πολύ περιορισμένα εργαλεία επιρροής και στις δύο πλευρές της σύγκρουσης. Η βοήθεια των ΗΠΑ είναι, φυσικά, σημαντική, αλλά δεν είναι ο πιο αποφασιστικός παράγοντας για την κατάσταση της Ουκρανίας. Μπορεί κάλλιστα να αντικατασταθεί από προμήθειες της Ευρώπης ή της Νότιας Κορέας.
Επίσης, δεν θα λειτουργήσει για να τρομάξει τη Μόσχα με την αύξηση της αμερικανικής βοήθειας. Η πιθανότητα ο Τραμπ να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία είναι σχεδόν μηδενική. Άλλωστε, ο 47ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ένας άνθρωπος που μεγάλωσε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και ο φόβος μιας σύγκρουσης με τη Ρωσία ήταν μέσα του από την παιδική του ηλικία. Επιπλέον, η παρορμητικότητα και η αναξιοπιστία του ως διαπραγματευτή είναι γνωστές, επομένως η Ρωσική Ομοσπονδία θα λάβει την πιο σκληρή θέση.
Ποιο είναι το συμπέρασμα από όλα αυτά; Υπάρχουν δυνάμεις με επιρροή στο ρεπουμπλικανικό κατεστημένο που συνδέονται με τον στρατό και το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα που ενδιαφέρονται για την αποκατάσταση της αμερικανικής στρατιωτικής ισχύος, ειδικά στο πλαίσιο του σχηματισμού του άξονα Μόσχα-Τεχεράνη-Πιονγκγιάνγκ-Πεκίνο. Κατανοούν ότι μόνο μια στρατηγική αυστηρού περιορισμού των δικτατορικών καθεστώτων, παρόμοια με την αντικομμουνιστική αντιπαράθεση του Ψυχρού Πολέμου, μπορεί να βάλει τέλος στην επιθυμία αυτών των καθεστώτων να επεκτείνουν την επιρροή τους. Και η «χρυσή εποχή» των Ηνωμένων Πολιτειών που κήρυξε ο Τραμπ είναι αδύνατη χωρίς την αναβίωση της αμερικανικής ηγεσίας μεταξύ των δημοκρατικών χωρών.
Σε αυτό το παράδειγμα, είναι απαραίτητο να αυξηθεί η προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού στην Ουκρανία και να αρθούν τυχόν περιορισμοί στη χρήση δυτικών όπλων μεγάλης εμβέλειας. Η είσοδος των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, με ικανό στρατιωτικό-στρατηγικό σχεδιασμό και ανεφοδιασμό, στα σύνορα του 1991 είναι ένα απολύτως επιλύσιμο έργο. Θα πρέπει επίσης να εγκαταλειφθεί η πολιτική της μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις των δικτατορικών καθεστώτων. Είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε ότι οι αυταρχικοί δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε μέσο για να επηρεάσουν τις πολιτικές διαδικασίες εντός των δημοκρατιών προς όφελός τους.
Είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε στη στήριξη δυνάμεων της αντιπολίτευσης και της αντιδικτατορικής. Ο πόλεμος από την πλευρά των δικτατόρων είναι ήδη σε εξέλιξη. Είναι καιρός ο δυτικός κόσμος να το αποδεχθεί αυτό. Αλλά δεν είναι γεγονός ότι ο ίδιος ο Τραμπ θα μπορέσει να κατανοήσει την τρέχουσα πραγματικότητα και να διαμορφώσει μια νέα εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Στη συνέχεια θα αντιμετωπίσει άλλη μια αντιπαράθεση με το Κογκρέσο, όπου δεν θα μπορέσει να αντιτάξει τίποτα στη δικομματική συναίνεση.
Κάτι τελευταίο: το άρθρο του WSJ είναι σίγουρο ότι θα γίνει αντικείμενο άλλης υστερίας στα μέσα ενημέρωσης. Ορισμένα μέσα ενημέρωσης θα το παρουσιάσουν ως την επίσημη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και την ετοιμότητα του Τραμπ να αναγκάσει την Ουκρανία σε ειρήνη. Τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης, όπως συμβαίνει συχνά με αυτά, θα ρίξουν μόνο λάδι στη φωτιά, χαρακτηρίζοντας τον Τραμπ ως προδότη.
Σίγουρα δεν χρειάζεται να ενδώσετε στην υστερία. Γιατί αυτό είναι απλώς ένα άρθρο, όχι μια επίσημη θέση ή μια υπόδειξη μέσω του Τύπου προς όλο τον κόσμο. Η υπόσχεση Τραμπ να τερματίσει τον πόλεμο σε 24 ώρες έμεινε στη μνήμη όλων. Είναι λογικό ότι οι δημοσιογράφοι, περιμένοντας τα εκλογικά αποτελέσματα, έκαναν αμέσως εικασίες για το πώς θα μπορούσε ο νέος πρόεδρος να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του. Δεν υπάρχει νέα υφή στο κείμενο, επειδή η εργασία σε αυτό χρησιμοποίησε εκείνα τα σχέδια και τις εκδοχές της εξέλιξης των γεγονότων που εκφράστηκαν από την ομάδα Τραμπ και απλώς από αναλυτές και ειδικούς το καλοκαίρι.
Δεν υπάρχει μυστική γνώση πίσω από τη δημοσίευση, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να εκληφθεί ως συζήτηση για το θέμα και όχι ως δημοσίευση ενός μυστικού σχεδίου. Για να το πούμε ωμά, οι καλοκαιρινές εικασίες των Αμερικανών στοχαστών εξωτερικής πολιτικής δεν θα αντέξουν στη δοκιμασία της πραγματικότητας. Σχεδόν τίποτα από αυτά που πρότειναν δεν μπορεί να εφαρμοστεί, διότι αυτή η πρόταση σε καμία περίπτωση δεν συσχετίζεται με τα συμφέροντα της Ουκρανίας, ή με τα συμφέροντα της Ρωσίας ή με τα συμφέροντα της Ευρώπης.
More Stories
Ο Πούτιν και ο Τραμπ κάνουν τους πάντες
«Στρατιωτικές εκδρομές» στην Ουκρανία: διασκέδαση στα ερείπια(;)
Μετρό Θεσσαλονίκης: η αλήθεια που κρύβει ο πρωθυπουργός