Gold Switzerland: «Σας κυβερνούν πολιτικές μειονότητες και ετοιμάζεστε να στείλετε τα παιδιά σας στο χωνευτήριο μιας πυρηνικής αποκάλυψης»

Στην τελευταία της ανάλυση, η Gold Switzerland μιλά για την παρακμή των ετοιμοθάνατων δημοκρατιών των δυτικών κρατών, που ουσιαστικά κυβερνώνται από πολιτικές μειονότητες που προετοιμάζονται να στείλουν τα παιδιά σας στο χωνευτήριο μιας πυρηνικής αποκάλυψης.

Έκανε αυτή την ανάλυση σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την υψηλή πιθανότητα να κλιμακωθεί σε παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο. «Ο καπιταλισμός έχει αντικατασταθεί από μια εκδοχή νεοφεουδαρχίαμεταμφιεσμένος ως πρόοδος για μια μειοψηφία 1-10% του πληθυσμού». Ο χρυσός Ελβετία σημειώνει εύστοχα.

Όσο για τη δημοκρατία, η απόδειξη μείωση της ελευθερίας άνθρωποι σε έναν κόσμο που ηγούνται μη αγαπημένη ή μη εκλεγμένη μειονότηταείναι αριθμοί, όχι πολιτικές τάσεις:

• Για παράδειγμα, στη Γαλλία, το κυβερνών κόμμα του Εμμανουέλ Μακρόν έλαβε μόνο 1/5 ψήφοι στις πρόσφατες πρόωρες εκλογές στον πρώτο γύρο.
• Ταυτόχρονα, η Γερμανία ηγείται από έναν τρικομματικό συνασπισμό (σηματοδότη), ο οποίος έλαβε μόλις το 30% των ψήφων τον Ιούνιο και σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις δεν αγγίζει το 20%.
• Στις ΗΠΑ, περισσότερο από το 70% των Αμερικανών, ανεξαρτήτως κόμματος, παραδέχτηκε σε έρευνα ότι ο Τζο Μπάιντεν διανοητικά ανίκανος να ηγηθεί ενός έθνους.
• Στην Ιαπωνία αξιολόγηση έγκρισης Η ψήφος του πρωθυπουργού Κισίντα είναι 13%, με τα 9/10 των μελών του κόμματός του να τον καταψηφίζουν.
• Εν τω μεταξύ στον Καναδά Τζάστιν Τριντό παραμένει στην ίδια θέση “επιβίωση συνασπισμού”παρά το ποσοστό έγκρισης 28%!

“Δημοκρατία” Και “ελευθερία” – λέξεις που κάποτε σήμαιναν κάτι για τους συντάκτες του Συντάγματος των ΗΠΑ ή τους υπογράφοντες την Ευρωπαϊκή Συνθήκη του Μάαστριχτ – φαίνεται ότι πέρασαν στα χέρια ηγετών που αγνοούν ανοιχτά τη βούληση του λαού, σχολιάζει το Gold Switzerland ως “δημοκρατία και ελευθερία“- αυτά είναι πλέον μόνο λόγια, όχι πραγματική πρακτική.

Ο Τσόρτσιλ είπε ότι η δημοκρατία είναι η χειρότερη μορφή διακυβέρνησης. Κι αυτό γιατί η δημοκρατία δεν δίνει πάντα το αποτέλεσμα που θέλεις, αλλά σίγουρα είναι καλύτερο από τη δικτατορία. Και ο Αλέξις ντε Τοκβίλ, που δεν ήταν λάτρης της επαναστατικής βίας, περιπλανήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν από τον Εμφύλιο Πόλεμο και συλλογιζόταν φωναχτά για το τολμηρό πείραμα στον αμερικανικό ατομικισμό, διερωτώμενος αν η κυριαρχία των μαζών θα μπορούσε να νικήσει την εξουσία ενός μονάρχη.

Εν ολίγοις, η δημοκρατία μπορεί να είναι πλασματική και η ψήφος της πλειοψηφίας να μην σχετίζεται με τις ατομικές προτιμήσεις ενός ατόμου, αλλά αν θέλουμε να έχουμε δημοκρατία, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να αποδεχτούμε τη βούληση της πλειοψηφίας του λαού. Αυτή η δημοκρατική αποδοχή, ακόμη και με ανεπιθύμητα αποτελέσματα, είναι ένα τίμημα που είναι πρόθυμοι να πληρώσουν οι χαρούμενοι και δυστυχισμένοι ψηφοφόροι σε κάθε εκλογικό κύκλο για να διατηρήσουν το ίδιο το δημοκρατικό ιδανικό που όλοι οι πολίτες, αριστεροί ή δεξιοί, ισχυρίζονται ότι σέβονται.

Τι συμβαίνει όμως όταν εκείνοι που επιδιώκουν την εξουσία είναι απρόθυμοι να δεχτούν ανεπιθύμητα αποτελέσματα; Τι συμβαίνει όταν οι ηγέτες και οι συνασπισμοί τους προσκολλώνται στην εξουσία παρά την ανοιχτή έλλειψη υποστήριξης της πλειοψηφίας;

Αυτό είναι δημοκρατία; Συμφωνεί ο λαός σήμερα με τους αιρετούς του;». Ζητάει η Χρυσή Ελβετία.

«Θέλουν οι άνθρωποι να ρισκάρουν τον πυρηνικό πόλεμο για την Ουκρανία; Αυτό τους καθιστά αντιδημοκρατικούς;

Θέλουν οι πατέρες και οι μητέρες της Γαλλίας, της Γερμανίας, των ΗΠΑ ή ακόμα και του Κιέβου να στείλουν τα παιδιά τους σε έναν πόλεμο που επιλέγουν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία και που οι ίδιοι δεν θα ρισκάρουν ποτέ να πάνε στα χαρακώματα;

Αυτό κάνει τους ανθρώπους αντιπατριώτες; Θέλουν οι άνθρωποι περισσότερη παράνομη μετανάστευση από ό,τι μπορεί να αντέξει η οικονομία ή η αραιωμένη κουλτούρα τους; Αυτό κάνει τους ανθρώπους παγκοσμίως ρατσιστές;

Θέλουν οι άνθρωποι να δουν τα νομίσματά τους να υποτιμούνται ώστε οι ηγέτες τους να ξοδεύουν τρισεκατομμύρια για να αγοράσουν ψήφους στις επόμενες εκλογές (αγνοώντας την οικονομική και επομένως κοινωνική καταστροφή της επόμενης γενιάς); Αυτό κάνει τους ανθρώπους αντικαπιταλιστές;

Θέλουν οι άνθρωποι να καθοδηγούνται από άτομα με λιγότερη πνευματική, ιστορική, οικονομική ή νομική εμπειρία από τον μέσο πρωτοετή φοιτητή; Αυτό κάνει τους ανθρώπους ελιτιστές;

Χρειάζονται πραγματικά οι άνθρωποι τις πληρωμένες απόψεις διασημοτήτων, πολλοί από τους οποίους δεν γνωρίζουν τίποτα, για να επηρεάσουν τις ψήφους τους; Κάνει τους ανθρώπους αφάνταστους; Λαϊκιστές;»

Αλλά αυτό που είναι πολύ πιο τρομακτικό και ανησυχητικό είναι ότι ο ίδιος ο πόλεμος είναι επίσης προέκταση της πολιτικής, και ο κόσμος, με επικεφαλής ηγέτες που δεν αντιπροσωπεύουν στατιστικά την πλειοψηφία, είναι τώρα πιο κοντά στον πόλεμο από ό,τι μπορεί να αρνηθεί κανείς από εμάς.

Source link