Η επίδειξη είναι το παν μας

Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε σε μια φωτογραφία με στυλ Τομ Κρουζ και αισθητική Top Gun σε μια προσπάθεια να εξομαλύνει την αμαυρωμένη πολιτική φήμη του.

Η φωτογράφιση ήταν καλά μελετημένη και ξεκάθαρα στημένη. Οι πιλότοι παρατάχθηκαν δεξιά και αριστερά, ώστε στην κορυφή, στην «κορυφή του δόρατος», να βρισκόταν ο Πρωθυπουργός, ο οποίος βρισκόταν επίσης απευθείας στην προέκταση της μύτης του Canadair στο βάθος, με δύο κινητήρες στην κορυφή, σύμβολα της δύναμης και της δύναμης. Θυμίζει, και ίσως σκόπιμα μιμείται, τα σχολαστικά αποδομένα πλάνα του αείμνηστου Tony Scott, σκηνοθέτη του πρώτου και, κατά τη γνώμη μου, ασυναγώνιστου Top Gun.

Αποτυπώνει μια εξιδανικευμένη εικόνα της ρητορικής του ίδιου του πρωθυπουργού: έναν ηγέτη που μπαίνει στη μάχη με αυτοπεποίθηση και αυτοπεποίθηση, πάντα ένα βήμα μπροστά από τους υπόλοιπους.

Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η φωτογραφία, όπως και όλη η σημερινή επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην αεροπορική βάση της Ελευσίνας, δεν είναι παρά μια προσπάθεια επειγόντως διόρθωσης της μάλλον αμαυρωμένης φήμης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Άλλωστε το θέμα δεν είναι ότι πήγε σήμερα στην αεροπορική βάση, αλλά κυρίως ότι δεν τόλμησε να επισκεφθεί τις καμένες περιοχές της Αττικής. Με άλλα λόγια, αποφάσισε να σπάσει ακόμη και αυτό το παραδοσιακό πολιτικό πρωτόκολλο που απαιτεί από τον πρωθυπουργό και τους πολιτικούς ηγέτες να επισκέπτονται τοποθεσίες καταστροφής για να ενημερώνονται για τα γεγονότα και να αποκτούν από πρώτο χέρι εικόνα για την καταστροφή.

Γιατί στην περίπτωση του Πρωθυπουργού είναι προφανές ότι το κυριότερο είναι να αποφευχθεί πάση θυσία ο πρωθυπουργός να φωτογραφηθεί στο φόντο της καμένης Αττικής. Και ακόμη περισσότερο – για να αποφύγει κάθε ευκαιρία να συναντήσει την οργή των κατοίκων, οι οποίοι επί δύο ημέρες παρακολουθούσαν τις ενέργειες αυτού που δημιούργησε. έδρα των πολιτειώνΕΝΑ.

Γνωρίζω καλά ότι το προσωπικό δημοσίων σχέσεών του απαντά σε τέτοιες επικρίσεις. Ότι η αντιπολίτευση εκμεταλλεύεται τοξικά τον πόνο και την οργή του κόσμου και ότι είναι πιο σημαντικό ο πρωθυπουργός να πάει σε αυτούς που μάχονται και συντονίζουν το έργο της κυβέρνησης παρά να επισκεφτεί τις καμένες περιοχές. Αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι οι πολίτες έχουν ήδη συνοψίσει τα αποτελέσματα.

Συνειδητοποίησαν ότι η χώρα ήταν και πάλι ανυπεράσπιστη απέναντι στις πυρκαγιές, οι οποίες, όπως γνωρίζουμε εδώ και καιρό, θα είναι πολύ πιο έντονες και πολύπλοκες. Είδαν στην πράξη ότι οι διαβεβαιώσεις ότι ήμασταν πραγματικά έτοιμοι αυτή τη φορά έγιναν σκόνη όταν η φωτιά έφτασε στο Χαλάνδρι. Είδαν με τα μάτια τους ότι οι πολίτες έπρεπε να τρέξουν με λάστιχο για να κλείσουν τις μαύρες τρύπες στον κυβερνητικό σχεδιασμό. Και πλανώνται αν νομίζουν ότι θα καταφέρουν επικοινωνιακά να χωρίσουν τον πρωθυπουργό από την καταστροφή στην Αττική.

Γιατί ήταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, το πολιτικό και επικοινωνιακό του επιτελείο, που πέρασε πέντε χρόνια καλλιεργώντας την ιδέα ότι ήταν στο επίκεντρο όλων των αποφάσεων και στην καρδιά της εκτελεστικής εξουσίας. Αν όμως είναι έτσι, τότε είναι και ο πρώτος που θα απαντήσει και αυτός που για ευνόητους λόγους θα πρέπει να πληρώσει το υψηλότερο πολιτικό τίμημα. Για το λόγο αυτό, αφήστε τον Πρωθυπουργό και τη διοίκησή του να εγκαταλείψουν τις προσπάθειες επικοινωνιακής διακυβέρνησης και να πιάσουν δουλειά.

Θα το πω διαφορετικά, Αντί για εγγενώς ακατάλληλες προσπάθειες ελέγχου των ζημιών, αφήστε τους να προσπαθήσουν να απαντήσουν στις πραγματικά καίριες ερωτήσεις:

• Γιατί, παρά τα μεγάλα ευρωπαϊκά κονδύλια που διατίθενται για την καταπολέμηση των δασικών πυρκαγιών και την πολιτική άμυνα, το μέγιστο που πετύχαμε είναι ότι έχουν ανατεθεί συμβάσεις αλλά δεν έχουν υλοποιηθεί έργα;
• Σε ποιο βαθμό έχουν πράγματι εφαρμοστεί οι σχετικές δραστηριότητες (και όχι απλώς «ανάπτονται συμβάσεις»);
• Γιατί, παρά τον έγκαιρο εντοπισμό και την αρχική κινητοποίηση για τον περιορισμό της πυρκαγιάς του Βαρνάβα, αφέθηκε να αναπτυχθεί εκτός ελέγχου και να αναπτυχθεί;
• Δεν θα έπρεπε όλος ο σχεδιασμός από το Μάτι και μετά να έχει σχεδιαστεί ακριβώς για μια τέτοια κατάσταση: μια πυρκαγιά που μεγαλώνει γρήγορα και απειλεί κατοικημένες περιοχές; Ή μήπως όλη η εστίαση είναι στο 112 και η γρήγορη εκκένωση για να αποφευχθούν θύματα, παρά στην κατάσβεση της φωτιάς;
• Τι ακριβώς συμβαίνει με τα αεροπορικά περιουσιακά στοιχεία; Πόσα από αυτά μπορούν να λειτουργούν κάθε δεδομένη στιγμή; Τι συμβαίνει εάν, για παράδειγμα, έχουμε δύο μεγάλες πυρκαγιές ταυτόχρονα; Υπάρχουν αρκετά κονδύλια και ποια μέτρα έχουν ληφθεί προς αυτή την κατεύθυνση;
• Ποια είναι η πραγματική ετοιμότητα της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού συνολικά; Ή μήπως ο τόνος που δίνουν υφυπουργοί όπως ο Βασίλης Οικονόμου, ο οποίος παρότι βουλευτής Ανατολικής Αττικής, επέλεξε να κάνει πάρτι σε νυχτερινό κέντρο της Ρόδου παρά να σταθεί με τους ψηφοφόρους του;
• Θα αναλάβουν οι σωστοί την ευθύνη για την καταστροφή ή θα ξαναδούμε τις ίδιες τακτικές όπως στην περίπτωση της τραγωδίας των Τεμπών, όπου η κυβέρνηση απλώς άφησε τον εαυτό της;

Αυτά είναι τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν. Και θα πρέπει να απαντηθούν από έναν πρωθυπουργό που νοιάζεται για την ουσία και όχι την επικοινωνία. Άλλωστε, η χώρα χρειάζεται έναν ηγέτη, όχι έναν άλλο Τομ Κρουζ.

Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος – επιμελητής της μεγαλύτερης ελληνικής έκδοσης in.gr

Σημείωση του συντάκτη. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι σε ένα μήνα στην επόμενη ΔΕΘ, ο πληθυσμός της Ελλάδας θα χειροκροτεί με χαρά, κοιτάζοντας με χαρά τον μεγάλο ηγέτη του έθνους Κυριάκο Μητσοτάκη, που δίνει απλόχερα τις υποσχέσεις του για μια καλύτερη ζωή δεξιά και αριστερά. Ο λαός της Ελλάδας θα προσπαθήσει να ξεχάσει και να μην θυμηθεί τις φωτιές και τα προβλήματα της χώρας. Και μόνο η αντιπολίτευση και οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι θα σφυρηλατήσουν το κεφάλι τους σε αυτόν τον τοίχο της τεμπελιάς, της βλακείας και της αδιαφορίας. Αλλά ποιος θα τους ακούσει…

Source link