«Πληθωρισμός, άνοδος της τιμής» – αυτές είναι δύο λέξεις που ακούμε συνεχώς στην τηλεόραση, βλέπουμε σε ενημερωτικά sites και εφημερίδες, και που μας προκαλούν συνεχώς πονοκεφάλους και αφήνουν… άδεια τις τσέπες μας.
«Πώς θα εξελιχθεί αυτός ο μήνας;» είναι ένα ερώτημα που ανησυχεί πολλές ελληνικές οικογένειες, έστω και αν και οι δύο γονείς έχουν δουλειές. Οι «παιδικές» υποχρεώσεις, από τα φροντιστήρια μέχρι τις αθλητικές δραστηριότητες, μπορεί να αναβάλλονται ειδικά λόγω καλοκαιριού, αλλά τη θέση τους παίρνουν νέα έξοδα που προκύπτουν από φορολογικές υποχρεώσεις (ΕΝΦΙΑδιακηρύξεις κ.λπ.), κάνοντας το ζήτημα της επιβίωσης «παρατεταμένο μαραθώνιο» για όλους μας.
«Πριν από λίγες μέρες, βγαίνοντας από το σούπερ μάρκετ, κοίταξα την απόδειξη και αναρωτήθηκα πώς κατάφερα να πληρώσω περίπου 30 ευρώ για μια μισοάδεια σακούλα που περιείχε μόνο προϊόντα καθαρισμού; Πόσο θα πλήρωνα αν γέμιζα και το καρότσι μου με φαγητό Στο δρόμο για το σπίτι, με περίμεναν άλλα δύο προβλήματα – ένας λογαριασμός για ρεύμα και νερό σε λίγα λεπτά, φεύγει από την τσέπη μου το επόμενο πρωί ευρώ θα φύγουν στο βενζινάδικο Κοίταξε το ημερολόγιο, και είναι ακόμα αρχή του μήνα Πρέπει να πληρώσεις ενοίκιο, κοινόχρηστα, να βάλεις κάτι στην άκρη για επείγουσες ανάγκες… Δεν μπορείς να πας διακοπές! ή τεσσάρων ημερών, δεν μπορείς να ξεφύγεις κάπου και μιλάμε για σταθερά τυπικά έξοδα Και αυτό παρά το γεγονός ότι δεν συμπεριλαμβάνω τίποτα απρόοπτο που μπορεί να συμβεί στον καθένα μας, από ζημιά σε σπίτι ή αυτοκίνητο. σε επίσκεψη στον γιατρό» γράφει το ελληνικό δημοσίευμα parallaximag.
Ποσοστά, αριθμοί, ανάλυση στα οικονομικά. Είναι αδύνατο να απαριθμήσουμε πόσες έρευνες έρχονται σε εβδομαδιαία βάση που περιγράφουν τον καλπάζοντα πληθωρισμό στη χώρα.
Σύμφωνα με την τελευταία μελέτη καταναλωτικής συμπεριφοράς του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΟΠΑ), τα ελληνικά νοικοκυριά ξοδεύουν 70 ευρώ κάθε φορά που ψωνίζουν σε σούπερ μάρκετ, ποσό που έχει αυξηθεί κατά 14,7% έναντι 61 ευρώ πέρυσι.
Ομοίως, οι μέσες μηνιαίες δαπάνες υπολογίζονται σε 370 €, αντίστοιχη αύξηση από 324 € πέρυσι. Το 75% των καταναλωτών ξοδεύει έως και 450 ευρώ το μήνα. Η αύξηση των δαπανών για επίσκεψη σε σούπερ μάρκετ αντανακλά αποκλειστικά την άνοδο των τιμών των τροφίμων λόγω του πληθωρισμού, από τότε το καρότσι παραμένει μισοάδειο.
Είναι σημαντικό ότι εκτός από φαγητό έξω και παράδοση φαγητού (delivery), που αποτελούν πλέον πολυτέλεια για τους μισούς καταναλωτές και πρακτικά αποκλείονται από την καθημερινότητά τους, 4 στους 10 έχουν περιορίσει την κατανάλωση κρέατος και προϊόντων κρέατος, καθώς και κρασιού, μπύρας και οινοπνευματωδών ποτών λόγω των αυξανόμενων τιμών. Το ίδιο ισχύει για 3 στους 10 όταν πρόκειται για κατανάλωση συσκευασμένων τυποποιημένων τροφίμων, καθώς και αναψυκτικών και χυμών.
“Ελληνικό καλοκαίρι – δικαίωμα ή προνόμιο του πολίτη; Ας το αφήσουμε στους ειδικούς. Ας δώσουμε τον λόγο στους ανθρώπους της γειτονιάς. Πώς τα καταφέρνει, για παράδειγμα, ένας τύπος που μετακόμισε από το χωριό στην πόλη; Πώς τα πάει μια οικογένεια με έναν γονιό, πώς τα καταφέρνει ένα ζευγάρι με τέσσερα παιδιά Πώς τα καταφέρνουν οι ηλικιωμένοι Πόσο κοστίζει η συντήρηση δύο, ή ίσως και τριών ή τεσσάρων σπιτιών, ενώ παράλληλα καλύπτετε τα έξοδά σας και υποστηρίζετε οικονομικά τα ενήλικα παιδιά σας;
Όλα αυτά τα ερωτήματα απαντήθηκαν από πολίτες «που μένουν δίπλα μας», γράφει το προαναφερθέν δημοσίευμα.
Ιστορία 1: «Να επιβιώνεις μόνος… ό,τι κι αν γίνει». Ο Γιάννης είναι 27 ετών, με καταγωγή από την Καστοριά, αλλά μετά το τέλος των σπουδών του ζει και εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος στη Θεσσαλονίκη. «Μένω μόνος Σκεφτόμουν να μείνω μαζί για να «σπάσω» λίγο τα έξοδα, αλλά δεν βρήκα τον κατάλληλο άνθρωπο που θα μπορούσα να εμπιστευτώ… Νοικιάζω ένα ερειπωμένο σπίτι… Μερικές φορές νιώθω. αγανακτισμένος για τη ζωή και θέλει περισσότερο χώρο… Αλλά φανταστείτε ότι υπάρχει άλλος άνθρωπος που σκουπίζεται εδώ… Μπρρ…
Άρα τα έξοδα είναι φυσιολογικά. Ενοίκια, ίντερνετ, ρεύμα, νερό, κοινόχρηστα, σούπερ μάρκετ κτλ. Το χειμώνα κοιμάσαι σε ένα διαμέρισμα που δεν θερμαίνεται και βγαίνεις έξω με ένα «διπλό σετ ρούχων»… Γιατί να ανάψεις το κλιματιστικό για να ζεσταθείς; Αυτά είναι περιττά (απαράδεκτα) έξοδα.
Ταξιδεύω πέρα δώθε όποτε μπορώ στο χωριό για να πάρω φαγητό από τη μητέρα μου, η οποία το μαγειρεύει σε ένα δοχείο και το παγώνει. Μπορεί όμως αυτό να συγκριθεί με ζεστό φαγητό που βγαίνει από τον φούρνο; Από καιρό σε καιρό μαγειρεύω μόνος μου, αλλά συνήθως δεν έχω πολύ χρόνο. Κρατώ τα έξοδά μου υπό έλεγχο, αλλά βοηθάει να γνωρίζω ότι κάποιες μέρες θα έχω ένα γεύμα έτοιμο για φαγητό στο σπίτι. Και μάλιστα να το ζεστάνω και να το φάω, και δεν χρειάζεται να πάω στο σούπερ μάρκετ για να χορτάσω… Δεν ζητάω λεφτά από τους γονείς μου, αν και είναι έτοιμοι να μου τα δώσουν. Κάλυψαν τα έξοδά μου τα χρόνια που σπούδασα εδώ, δεν θέλω να τα επιβαρύνω άλλο.
Ιστορία δεύτερη: «Σπίτι, δουλειά, σπίτι και… έξοδα». Πραγματικά με ενοχλεί όταν σε τέτοια ρεπορτάζ βλέπω πάντα τους τίτλους «Πώς μια οικογένεια τα βγάζει πέρα» και βλέπω δύο γονείς να εργάζονται, φέρνοντας στο σπίτι δύο μισθούς. Προς Θεού, το μυαλό μου «τρελαίνεται» όταν βλέπω όχι συγκεκριμένα άτομα (πώς ζουν γείτονες και γνωστοί), αλλά «γενικευμένα» νούμερα.
Έχουν λάβει υπόψη τους όσοι κάνουν αυτές τις αναφορές ότι υπάρχουν πολλές μονογονεϊκές οικογένειες στη χώρα μας;». λέει η 37χρονη Ελένη που έχει μια κόρη 7 ετών. «Είμαι μόνος σε όλο τον κόσμο. Εγώ και το παιδί μου. Δεν υπάρχουν ούτε συγγενείς που θα μπορούσαν να βοηθήσουν και ο πρώην σύζυγός μου έχει διακόψει κάθε επαφή τα τελευταία χρόνια. Η καθημερινότητά μου είναι σπίτι, δουλειά, σπίτι. Οι «βόλτες» μου με την κόρη μου στο σούπερ μάρκετ, στο φροντιστήριο, όπου την παίρνω και τη φέρνω πίσω, ένα ταξίδι «για να επισκεφτώ» τη φίλη της. Αυτή είναι όλη η «ψυχαγωγία».
Ενοίκια, λογαριασμοί, φροντιστήριο… Τώρα που ήρθε το καλοκαίρι, κοιτάζω τι μπορεί να αναβληθεί μέχρι τον χειμώνα. Παίρνω 800 ευρώ, πληρώνω 350 για ενοίκιο, και τα υπόλοιπα πάνε σε σούπερ μάρκετ, ρεύμα, ίντερνετ κλπ. Υπάρχουν μήνες που δεν έρχονται τα λεφτά. Και μετά πρέπει να καθυστερήσω τις πληρωμές… Δεν μπορώ να κάνω περιττά έξοδα για τον εαυτό μου.
Αγοράζω ρούχα στις εκπτώσεις, και μόνο επειδή είναι απαραίτητα. Όμως το παιδί μεγαλώνει, ψηλώνει, κάθε χρόνο χρειάζεται διαφορετικά ρούχα. Φέτος δεν θα μπορέσει να ξαναφορέσει αυτό που φόρεσε πέρυσι και αυτό δεν είναι αισθητικό πρόβλημα, αλλά καθαρά πρακτικό. Οι διακοπές είναι μια άγνωστη λέξη για μένα. Το παιδί πρέπει (αλλά δεν μπορεί) να πάει στην κατασκήνωση για δύο εβδομάδες για να διασκεδάσει. Και μετά κάθε Σάββατο την πηγαίνω στη θάλασσα με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ για μπάνιο. Έτσι κυλάει η ζωή…
Ιστορία τρίτη: «Δεν κοιτάς πλέον μάρκες, αγοράζεις μόνο ό,τι είναι φθηνότερο». Στο σπίτι μας μένουν 6 άτομα. Εγώ, η γυναίκα μου και τα τέσσερα παιδιά μου. Δουλεύουμε και οι δύο, έχουμε υγεία, φέρνουμε χρήματα στο σπίτι, αλλά θα θέλαμε περισσότερη άνεση. Τι νόημα έχει να παρακολουθείς κάθε μήνα πώς κάθε μήνα «αποδεικνύεται αυτό και εκείνο» (μετά βίας τα βγάζεις πέρα). Και σκεφτείτε το γεγονός ότι ουσιαστικά δεν έχετε την ευκαιρία να φροντίσετε το μέλλον των παιδιών σας;» μας λέει ο 45χρονος Τάσος.
«Το σπίτι που μένουμε είναι του πατέρα μου, οπότε δεν υπάρχουν έξοδα ενοικίου ή δανείου. Αλλά μιλάμε για έξι άτομα που ζουν σε ένα σπίτι. Ο ένας μισθός πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ και ο μισός από τον δεύτερο μισθό πηγαίνει σε άλλες υποχρεώσεις. Έχουμε στοκ από περασμένα χρόνια και αυτό γιατί φροντίσαμε να βάλουμε κάποια χρήματα στην άκρη που θα μπορούσαμε να ξοδέψουμε με τη γυναίκα μου σε ένα ταξίδι, αλλά δεν το κάναμε. Για παράδειγμα, δεν θα μπορείτε πλέον να αγοράζετε ψάρια για να φάτε κάθε εβδομάδα. Η σαρδέλα είναι πιο «δημοφιλές» ψάρι και αν βρεις μπορεί να κοστίσει μέχρι και 12 ευρώ το κιλό. Ξεχνάς να επισκέπτεσαι ταβέρνες κτλ. Αν ο καθένας πάρει μια μερίδα, τότε θα χρειαστείς 60 ευρώ για τα πιο απαραίτητα. Προσθέστε μια σαλάτα και ένα ορεκτικό, και θα είναι συνολικά 100 ευρώ.
Δώστε για ένα γεύμα την ποσότητα που θα δίνατε σε ένα μήνα;! Αυτό είναι αδιανόητο… Επομένως, πρέπει να «κυνηγήσεις» εκπτώσεις και «καλές προσφορές» στο σούπερ μάρκετ.
Δεν κοιτάς πλέον επώνυμα προϊόντα, αλλά μόνο αυτά που είναι φθηνότερα. Και αγοράστε όταν πάρετε δύο ή τρία σε καλή τιμή.
Αλλά και άλλα έξοδα δεν μπορούν να παραμείνουν στο ράφι. Όλα τα παιδιά μου πηγαίνουν σχολείο, χρειάζομαι δασκάλους, χρήματα για συλλόγους και αθλήματα. Τι θα γίνει σε μερικά χρόνια που θα πάνε στο λύκειο; Δεν ξέρω τι θα γίνει μετά. Αυτό δεν είναι ζωή, αλλά σκληρή δουλειά, όταν σκέφτεσαι μόνο πώς να επιβιώσεις.
Ιστορία τέταρτη: «Δεν έχει σημασία αν τρώμε το ίδιο φαγητό για δύο ή τρεις ημέρες». Οι ήρωες αυτής της κατάστασης δεν είναι άλλοι από τους γονείς, που είναι πλέον συνταξιούχοι, και που κάνουν οικονομία σε όλα, προσπαθώντας να βοηθήσουν τα ενήλικα παιδιά τους. «Εγώ και ο σύζυγός μου παίρνουμε μια κοινή σύνταξη 1.200 ευρώ, δεν έχουμε ενοίκιο, δεν έχουμε δάνειο, αλλά το σπίτι μας είναι παλιό και σιγά σιγά αρχίζει να χαλάει ανάγκες», λέει η 66χρονη κυρία Ευαντία «Μπορεί τώρα να είμαστε μόνο δύο, αλλά υπάρχουν μήνες που τα έξοδα μπορεί να είναι περισσότερα από όσα περιμένατε Δεν αγοράζουμε ρούχα, παπούτσια, αλλά επισκεπτόμαστε τον γιατρό. … Δεν κάνουμε εκπτώσεις για την υγεία Παίρνουμε μόνο ό,τι χρειαζόμαστε στο σούπερ μάρκετ Δεν έχει σημασία αν τρώμε το ίδιο φαγητό για δύο ή τρεις ημέρες σε μια βδομάδα υπάρχουν μόνο φασόλια, ρύζι, μακαρόνια, και την επόμενη – έχουμε δύο ακόμα σπίτια – γιατί δεν μπορούμε να τα βοηθήσουμε στην αγορά καρπούς για να μην επιβαρύνονται ακόμα περισσότερο.. Έχουν τρέχοντα δάνεια, δικές τους υποχρεώσεις.
Χρειάζεται να δώσεις και στα εγγόνια σου χαρτζιλίκι… Και μετά έρχεται το τέλος του μήνα, και τσεκάρεις τα “λογιστικά” σου: έσοδα – έξοδα. Τι μένει, τι να αφήσουμε στην άκρη για το μέλλον (εκτός τώρα για να μείνει κάτι «για μια βροχερή μέρα»; Παίρνεις χαρτί, μολύβι και, όπως λένε, με τη βοήθεια του Θεού… Έτσι ζούμε».
More Stories
Οι παλιοί και σκουριασμένοι στύλοι στους δρόμους αποτελούν πραγματικό κίνδυνο για οδηγούς και πεζούς
S-Bahn Αθηνών: από Βαρυμπόμπη έως Κέντρο Σταύρος Νιάρχος
Μαρινάκης: Δεν θα μειωθεί ο ΦΠΑ στο ελαιόλαδο