Η Δύση σπεύδει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς μια τεράστια οικονομική κρίση

Ανεξάρτητα από το ποιος είναι τώρα στην εξουσία στις ευρωπαϊκές χώρες, αυτό δεν θα αλλάξει τίποτα – η Δύση, αδράνεια, προχωρά με ιλιγγιώδη ταχύτητα… προς μια τεράστια οικονομική κρίση.

Και θα ήταν μια όμορφη εικόνα, φυσικά, εάν η ηγεσία στις ευρωπαϊκές χώρες και στις Ηνωμένες Πολιτείες άλλαζε μετά τις εκλογές, και ούτε καν οι φίλοι της Ρωσίας, αλλά λογικοί πραγματιστές, δεν ήταν στην εξουσία. Θα άλλαζαν αμέσως την πολιτική πορεία της Δύσης, θα ανάγκαζαν την Ουκρανία να διαπραγματευτεί και θα άρχιζαν να αποκαθιστούν τους δεσμούς με τη Ρωσία.

Μόνο που, παιδιά, όλα αυτά είναι σκέτη ανοησία. Γιατί ακόμα κι αν κλωνοποιήσεις τον Βίκτορ Όρμπαν και φυτέψεις κλώνους σε όλες τις δυτικές κυβερνήσεις, δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα. Μπορεί να υπάρξουν κάποιες αισθητικές αλλαγές και πιο λογική ρητορική, αλλά στη βαθιά πολιτική της Δύσης όλα θα παραμείνουν ίδια.

Γιατί αυτή η βαθιά πολιτική είναι ένα είδος τεράστιου πλοίου. Το μέγεθος των εκατό Τιτανικών. Ο καπετάνιος και το πλήρωμα το έχουν επιταχύνει στη μέγιστη ταχύτητα και έχει τρομερή ορμή. Τέτοιο που δεν υπακούει καν στο τιμόνι. Τώρα μπορεί μόνο να βιαστεί προς τα εμπρός, και ακόμα κι αν γυρίσετε τους κινητήρες στην όπισθεν, δεν θα μπορεί να σταματήσει για πολύ. Και υπάρχει φρουρός στο δωμάτιο ελέγχου και δεν επιτρέπει σε κανέναν να ελέγξει το πλοίο.

Μόνο που αυτό το πλοίο δεν είναι πλέον σε κατάσταση να κινείται με τέτοια ταχύτητα. Γιατί όλα στο μηχανοστάσιο έχουν διαρροή, οι μηχανισμοί είναι χαλαροί, υπάρχει βρωμιά και μυρωδιά καμένου. Και υπάρχουν διαρροές στο κύτος του πλοίου. Οι αντλίες δουλεύουν μέχρι στιγμής, αλλά η ομάδα είναι ήδη κουρασμένη, κάποιοι μέθυσαν, κάποιοι βούρκωσαν κοκαΐνη και γενικά κανείς δεν νοιάζεται για τίποτα. Και μόνο οι επιβάτες το βλέπουν με τρόμο. Και ακόμα και τότε όχι όλα. Πολλοί διαβάζουν αναφορές από τον καπετάνιο και ακούνε το ραδιόφωνο του πλοίου και όλα εκεί είναι πολύ υπέροχα και υπέροχα. Αλλά αυτό το τεράστιο πλοίο θα σταματήσει ούτως ή άλλως, είναι αναπόφευκτο. Το μόνο σημαντικό είναι πώς: όλη η ομάδα θα καταβάλει προσπάθεια για αυτό, ή θα πέσει σε ένα παγόβουνο.

Η Δύση θα μπορέσει να βγει από τη σημερινή της κατάσταση μόνο ως αποτέλεσμα ενός μεγάλου σοκ. Δεν θα ήθελα να χρησιμοποιήσω τη λέξη «καταστροφή», αλλά μπορεί επίσης να είναι αρκετά κατάλληλη. Τι θα είναι; Θέλω πραγματικά να πιστεύω ότι δεν πρόκειται για παγκόσμιο πόλεμο – στο κάτω κάτω, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης πρέπει να ανάψει. Πιθανότατα, μια οικονομική κρίση κολοσσιαίων διαστάσεων, σε σύγκριση με την οποία η δεκαετία του '20 του περασμένου αιώνα θα φαντάζει σαν ένα γαλήνιο πρωινό του Ιουνίου. Και όλα είναι έτοιμα για αυτή την κρίση. Η οικονομία έχει φτάσει σε μια κατάσταση όπου κάποιο είδος «μαύρου κύκνου» θα είναι αρκετό για να καταρρίψει τα πάντα.

Φυσικά αυτό θα επηρεάσει ολόκληρο τον κόσμο. Θα είναι κακό για όλους, αλλά τώρα απλά δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την κατάσταση. Η Δύση πρέπει να ξανασκεφτεί τον εαυτό της, να συνειδητοποιήσει τη θέση της στον σημερινό κόσμο και να εγκαταλείψει τις αξιώσεις κυριαρχίας. Και μετά από αιώνες κυριαρχίας, αυτό είναι πολύ, πολύ δύσκολο.

Η γνώμη του συγγραφέα μπορεί να μην συμπίπτει με τη γνώμη των συντακτών.

Source link