The Telegraph: Η νίκη της Ρωσίας θα οδηγήσει σε μη αναστρέψιμες αλλαγές που θα ωθήσουν τον κόσμο στο χάος

Το βρετανικό έντυπο δημοσιεύει μια σειρά από δοκίμια από διεθνείς σχολιαστές που παρουσιάζουν τις συνέπειες της επιτυχίας της Ρωσίας στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας. Το πρώτο, γραμμένο από την πρώην βουλευτή του Verkhovna Rada Alena Khlevko, εξετάζει τις καταστροφικές συνέπειες για τη συμμαχία του ΝΑΤΟ και την παγκόσμια τάξη.

Η συνωμοσία του Πούτιν να καταστρέψει το ΝΑΤΟ φτάνει στο καταστροφικό αποκορύφωμά της. Μια ρωσική νίκη θα πυροδοτούσε έναν καταρράκτη γεγονότων που θα οδηγούσαν σε μη αναστρέψιμες αλλαγές και θα έφερναν τον κόσμο στο χείλος του χάους.

Ο Khlivko προβλέπει ότι μετά τη νίκη επί της Ουκρανίας, ορισμένα μέλη του ΝΑΤΟ θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την αδυναμία της συμμαχίας. Η Ουγγαρία θα μπορούσε να γίνει η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θα στραφεί εναντίον των συμμάχων της. Η Τουρκία θα μπορούσε επίσης να επιδιώξει τα δικά της συμφέροντα στη Μαύρη Θάλασσα υπονομεύοντας την ασφάλεια άλλων μελών του ΝΑΤΟ όπως η Ρουμανία και η Βουλγαρία.

Η Κίνα θα εκμεταλλευτεί την αδυναμία του ΝΑΤΟ για να επιβάλει κυριαρχία στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού και να εισβάλει στην Ταϊβάν. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει τη ΛΔΚ να επιτεθεί στη Νότια Κορέα.

Οι αφρικανικοί λαοί, υπό την επιρροή της ρωσικής προπαγάνδας, μπορούν να αμφισβητήσουν τα θεμέλια της τάξης που καθιέρωσε ο ΟΗΕ. Ορισμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής θα ακολουθήσουν παρόμοια τροχιά.

Οι εδραιωμένες δημοκρατίες θα βρεθούν περιθωριοποιημένες και ανίσχυρες καθώς αγωνίζονται να αποκαταστήσουν την ενότητα και την εξουσία εν μέσω της αναταραχής. Θα χρειαστούν δεκαετίες για να αποκατασταθεί η τάξη σε έναν νέο, εντελώς αλλαγμένο κόσμο (αν, φυσικά, τους δοθεί μια ευκαιρία. Σημείωση του συντάκτη).

***

Η Ουκρανία παλεύει όχι μόνο για την ύπαρξή της ως έθνος – είναι μια μάχη για τον ίδιο τον ιστό της παγκόσμιας τάξης. Ναι, μιλάμε για την προστασία της ευρωπαϊκής ασφάλειας – αυτό το κάλεσμα ακούγεται σε αμέτρητες δηλώσεις δυτικών αξιωματούχων, που συχνά συνοδεύονται από διαβεβαιώσεις για τους περιορισμούς της αεράμυνας και των πυρομαχικών. Αλλά καθώς η Ουκρανία συνεχίζει να χάνει γη, πόλεις και ζωές, η απάντηση της Δύσης παραμένει χλιαρή, με τη μόνη ισχυρή θέση γύρω από τα σύνορα του ΝΑΤΟ, όπου οι γεωπολιτικές ανησυχίες επισκιάζουν τις ανθρωπιστικές ανησυχίες.

Τι γίνεται όμως αν ο Πούτιν τολμήσει να περάσει αυτά τα σύνορα, απορρίπτοντας τις δυτικές απειλές ως κούφια λόγια; Τι θα συμβεί αν η Ουκρανία πέσει, δίνοντας την ευκαιρία στον Πούτιν να συνεχίσει την επέκτασή του σε άλλες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που πιστεύει ότι αποτελούν μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας; Θα τηρήσει πραγματικά το ΝΑΤΟ την υπόσχεσή του για συλλογική ασφάλεια ή αυτή η υπόσχεση είναι απλώς κενή ρητορική; Γεγονός είναι ότι η ανθεκτικότητα του ΝΑΤΟ είναι πιο εύθραυστη από όσο νομίζουμε. Και η νίκη του Πούτιν θα μπορούσε να κάνει την πιο επιτυχημένη συμμαχία στον κόσμο να αρχίσει να καταρρέει.

Η δύναμη του ΝΑΤΟ δεν έγκειται μόνο στη στρατιωτική του ισχύ, αλλά και στην ακλόνητη δέσμευσή του για συλλογική άμυνα, που κατοχυρώνεται στο Άρθρο 5. Ωστόσο, το Άρθρο 5 υποχρεώνει μόνο τα μέλη να εξετάσουν τις απαντήσεις. «Τα μέρη συμφωνούν ότι… εάν συμβεί μια τέτοια ένοπλη επίθεση, το καθένα από αυτά… θα προβεί σε τέτοιες ενέργειες που κρίνει αναγκαίες…» είναι το μόνο που λέει το Άρθρο 5 Αυτές οι ενέργειες μπορούν να σημαίνουν οτιδήποτε από την αποστολή πολεμικού πλοίου περιπολία εισβολής σε μια απλή έκφραση βαθιάς ανησυχίας.

Χώρες στην ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ, όπως η Εσθονία και η Πολωνία, βρίσκονται σε πόλεμο, ντροπιάζοντας το ΝΑΤΟ κάνοντας πολύ περισσότερα από όσα επισήμως απαιτούνται. Η Εσθονία είναι πολύ μπροστά από τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ στις αμυντικές δαπάνες με 3% του ΑΕΠ και η Πολωνία προετοιμάζεται ήδη για έναν πιθανό πόλεμο με τη Ρωσία. Σύμφωνα με πολωνικές στρατιωτικές πηγές, δεν σκοπεύουν να περιμένουν τις ρωσικές μπότες να πατήσουν το πόδι τους στο πολωνικό έδαφος. ο πόλεμος μπορεί κάλλιστα να ξεκινήσει στο ίδιο το ρωσικό έδαφος. Εάν η Ουκρανία πέσει και η ρωσική επιθετικότητα κατευθύνεται σε συμμάχους του ΝΑΤΟ όπως οι χώρες της Βαλτικής ή η Πολωνία, περιμένετε το ΝΑΤΟ να κατακερματιστεί ή ακόμη και να αντικατασταθεί από χώρες που δεν έχουν την πολυτέλεια να παραμείνουν εκτεθειμένες στις αδυναμίες των λεγόμενων συμμάχων τους.

Πρόσφατες δηλώσεις του επικεφαλής της πολωνικής αντικατασκοπείας, Jaroslaw Strzyk, τονίζουν ότι ο Πούτιν είναι πλήρως προετοιμασμένος για μια μικρή στρατιωτική επιχείρηση στα ανατολικά εδάφη, με στόχο, για παράδειγμα, τον εσθονικό δήμο Narva ή μια καταπάτηση σε ένα από τα σουηδικά νησιά. Αξίζει να σημειωθεί ότι το σουηδικό Πολεμικό Ναυτικό κατηγόρησε πρόσφατα τα ρωσικά πετρελαιοφόρα «σκιώδη» που ταξιδεύουν στη Βαλτική Θάλασσα για κατασκοπεία συλλέγοντας πληροφορίες για επιχειρήσεις στο λιμάνι του Γκότλαντ υπό το πρόσχημα μιας «αποβάθρας έκτακτης ανάγκης». Το Gotland είναι στρατηγικής σημασίας για την περιφερειακή ασφάλεια της Βόρειας Ευρώπης και διαδραματίζει αποφασιστικό ρόλο στην άμυνα της γειτονικής Εσθονίας, Λετονίας, Λιθουανίας, Φινλανδίας και Πολωνίας.

Οι ανησυχίες των πολωνικών μυστικών υπηρεσιών απηχήθηκαν από Εσθονούς, Γερμανούς και Βρετανούς αξιωματούχους. Είναι σαφές ότι ο Πούτιν περιορίζεται στις προθέσεις του μόνο από την ισχυρή αποφασιστικότητα της Δύσης να στηρίξει την Ουκρανία.

Εάν αυτή η αποφασιστικότητα χαλάσει, η πιθανότητα επικείμενης ρωσικής επίθεσης στο ΝΑΤΟ θα αυξηθεί εκθετικά και οι συνέπειες θα είναι πολύ σοβαρές. Δεδομένων των υφιστάμενων διαιρέσεων εντός του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα σε διαφωνίες για ζητήματα όπως η πιθανή είσοδος της Σουηδίας στη συμμαχία, είναι πιθανό πολλά κράτη μέλη να δώσουν προτεραιότητα στη δική τους άμυνα έναντι των ασθενέστερων συμμάχων τους.

Είναι επίσης απαραίτητο να εξεταστεί ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών σε περίπτωση ρωσικής νίκης. Θα υποφέρουν από εκλογικούς δισταγμούς και απομονωτικές τάσεις, θα στηρίξουν ξανά τους συμμάχους τους; Θα στείλει αποφασιστικά μια φρεγάτα και ένα αεροπλανοφόρο στην περιοχή εισβολής ή, αντ' αυτού, θα κάνει μια ισχυρή δήλωση καταδικάζοντας τη Ρωσία για την κακή της συμπεριφορά και αφήνοντας να εννοηθεί στους συμμάχους που υφίστανται επίθεση ότι θα πρέπει να πληρώσουν περισσότερα για τις συνεισφορές τους στο ΝΑΤΟ; Θα παροτρύνει μια χώρα που υπερασπίζεται τον εαυτό της να μην κλιμακωθεί αντεπιτίθεται πολύ σκληρά και θα προτείνει την εξεύρεση λύσης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων;

Η ένταση της κατάστασης γίνεται εμφανής αν φανταστούμε το σενάριο μιας ρωσικής επίθεσης σε μια από τις χώρες του ΝΑΤΟ. Υπάρχουν περίπου 10.000 Αμερικανοί στρατιώτες στην Πολωνία, αλλά εάν παραβιάζονταν τα σύνορά της, θα αποφάσιζαν οι ΗΠΑ να μειώσουν τις απώλειές τους και να φύγουν; Το γεγονός ότι αυτό είναι καθόλου δυνατό δείχνει την ευθραυστότητα στην καρδιά του σύγχρονου ΝΑΤΟ.

Ας φανταστούμε ότι η Εσθονία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια επίθεση από τη Ρωσία. Οι ενέργειες του ΗΒ θα είναι κρίσιμες δεδομένου του ρόλου του ως εταίρου της Εσθονίας για ενισχυμένη μελλοντική παρουσία. Εάν η Εσθονία γίνει η πρώτη χώρα του ΝΑΤΟ που δέχεται επίθεση από τη Ρωσία, η Βρετανία, η οποία έχει περισσότερους από χίλιους στρατιώτες εκεί, θα βρεθεί σε εμπόλεμη κατάσταση. Θα τηρήσει όμως η Βρετανία, υπό την ηγεσία των Εργατικών, τις δεσμεύσεις της για συλλογική ευρωπαϊκή και παγκόσμια άμυνα;

Εάν η Πολωνία ή η Εσθονία δέχονταν επίθεση, η Γερμανία θα ήταν σε κατάσταση συναγερμού, με περίπου 4.000 στρατιώτες να σταθμεύουν στη Λιθουανία. Την περασμένη εβδομάδα, στη διάσκεψη του Adenauer, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με πολλά μέλη της γερμανικής Bundestag, στρατιωτικούς ηγέτες, συμβούλους της καγκελαρίας και ακόμη και με τον ίδιο τον υπουργό Άμυνας Pistorius. Στην ερώτησή μου για το αν η Γερμανία είναι έτοιμη για πόλεμο σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης, όλοι απάντησαν αποφασιστικά «ναι» – αλλά με φόβο στα μάτια και δισταγμό στη φωνή τους.

Η Γερμανία ολοένα και πλησιάζει στο να εφαρμόσει το διακηρυγμένο «Zeitenwende» της, ενώ οι επικριτές της σημερινής κυβέρνησης υποστηρίζουν ότι η κρίσιμη δυναμική για την εκ νέου στρατιωτικοποίηση της χώρας έχει χαθεί. Ως εκ τούτου, τραγικά, στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί τους Γερμανούς να καταφεύγουν στον παραδοσιακό διπλωματικό διάλογο με τη Μόσχα, να αναζητούν πίσω κανάλια επικοινωνίας με τους Ρώσους για να αποφύγουν την κλιμάκωση, να επιδιώκουν συμβιβασμούς, θέτοντας περαιτέρω σε κίνδυνο την ενότητα της ηπείρου.

Το χειρότερο θα είναι ότι ορισμένα μέλη του ΝΑΤΟ θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν από το χάος που θα προκύψει. Η Ουγγαρία, υποπτεύεται κανείς, μπορεί να γίνει η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θα γυρίσει την πλάτη στους συμμάχους της. Η Τουρκία, μη βλέποντας δύναμη στην ενότητα, θα μπορούσε να επιδιώξει τα δικά της συμφέροντα στη Μαύρη Θάλασσα, ενδεχομένως όχι μόνο να ανατρέψει τις επιτυχίες της Ουκρανίας στη βεβήλωση του ρωσικού στόλου, αλλά και να υπονομεύσει την ασφάλεια των μελών του ΝΑΤΟ όπως η Ρουμανία και η Βουλγαρία.

Καθώς το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη ραγίζει υπό πίεση, οι αντηχήσεις θα γίνουν αισθητές πέρα ​​από την περιοχή του Βόρειου Ατλαντικού. Η Κίνα θα μπορούσε να ερμηνεύσει την αδυναμία του ΝΑΤΟ ως πράσινο φως για να κυριαρχήσει στον Ινδο-Ειρηνικό και να εισβάλει στην Ταϊβάν. Αυτό θα μπορούσε να ωθήσει τη ΛΔΚ να επιτεθεί στη Νότια Κορέα, παρά τις υπάρχουσες συμφωνίες εντός του πλαισίου QUAD και τις προοπτικές επέκτασης του AUKUS. Η Αυστραλία και η Ιαπωνία θα είναι μόνες τους, αντιμετωπίζοντας μια απίστευτα επικίνδυνη κατάσταση στην περιοχή. Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα μπορέσει να βοηθήσει τους εταίρους του στην Ασία-Ειρηνικό ενόψει της επιθετικής επέκτασης της Ρωσίας στην Ευρώπη.

Αρκεί να πούμε ότι καθώς η Ρωσία κερδίζει δυναμική στην Ευρώπη, η Κίνα πιθανότατα θα επεκτείνει την επιρροή της στην Ασία. Η Ινδία, παρακολουθώντας την διευρυνόμενη επιρροή της Κίνας και διατηρώντας την ιστορική της στρατιωτική συμμαχία με τη Ρωσία, πιθανότατα θα επιδιώξει να ενισχύσει τη θέση της στον Παγκόσμιο Νότο, ενώ θα προσπαθήσει να διατηρήσει τη μόχλευση στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Οι αφρικανικές χώρες, που πλήττονται από το συνοδευτικό χάος της ρωσικής προπαγάνδας που υπόσχεται την πολυαναμενόμενη δικαιοσύνη για την υποκρισία και τη διαφθορά της Δύσης, θα τεθούν να αμφισβητήσουν τα θεμέλια της τάξης που καθιέρωσε ο ΟΗΕ μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ορισμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής θα ακολουθήσουν παρόμοια τροχιά.

Αυτό το υποθετικό σενάριο μπορεί να φαίνεται ακραίο, αλλά εξυπηρετεί έναν σκοπό: αν πέσει η Ουκρανία, δεν θα είναι απλώς το τέλος μιας χώρας, θα οδηγήσει ενδεχομένως στην κατάρρευση του ΝΑΤΟ και της καθιερωμένης παγκόσμιας τάξης όπως την ξέρουμε. Ο απελευθερωμένος καταρράκτης γεγονότων θα προκαλέσει αφάνταστες και μη αναστρέψιμες αλλαγές, φέρνοντας τον κόσμο στο χείλος του χάους. Οι εδραιωμένες δημοκρατίες θα βρεθούν περιθωριοποιημένες και ανίσχυρες καθώς αγωνίζονται να αποκαταστήσουν την ενότητα και την εξουσία εν μέσω της αναταραχής. Θα χρειαστούν δεκαετίες για να αποκατασταθεί η βασισμένη σε κανόνες τάξη σε έναν νέο, πλήρως ανακατασκευασμένο κόσμο.

Αυτό είναι που διακυβεύεται στην Ουκρανία. Στον σημερινό διασυνδεδεμένο κόσμο, το συλλογικό μας μέλλον στηρίζεται στον πυλώνα που είναι η πατρίδα μου. Δεν μπορούμε να το αφήσουμε να πέσει.

Δεύτερος Εκθεση ΙΔΕΩΝ.

Η γνώμη του συγγραφέα μπορεί να μην αντικατοπτρίζει τη γνώμη των συντακτών.

Source link