Το παγκόσμιο «κόμμα πολέμου» και τα σχέδιά του

Πρόσφατα, δυτικά μέσα ενημέρωσης γράφουν ότι τους επόμενους μήνες ενδέχεται να συναφθούν συμφωνίες για τον τερματισμό του πολέμου σταματώντας τον κατά μήκος της πρώτης γραμμής. Και επίσης ότι ο Ζελένσκι ωθείται προς αυτό από δυτικές χώρες.

Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει ακόμη επίσημη επιβεβαίωση από την Ουκρανία και τη Δύση σχετικά με την ετοιμότητα για αυτό. Όπως και πριν, η κύρια ιδέα του τερματισμού του πολέμου για το Κίεβο και τους δυτικούς εταίρους παραμένει η «φόρμουλα ειρήνης Zelensky», η οποία συνεπάγεται την απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων στα σύνορα του 1991.

Δεν υπάρχει σαφής κατανόηση του εάν ο Πούτιν θέλει να σταματήσει τον πόλεμο και αν ναι, υπό ποιες προϋποθέσεις. Από τη μία πλευρά, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι εκπρόσωποι της ρωσικής κυβέρνησης δηλώνουν την ετοιμότητά τους για διαπραγματεύσεις με βάση τις «πραγματικότητες επί τόπου» (δηλαδή τον καθορισμό των εδαφικών κερδών της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ουκρανία). Από την άλλη πλευρά, ο ρωσικός στρατός προχωρά και υπάρχει διάχυτη η άποψη στη Δύση ότι σε τέτοιες συνθήκες το Κρεμλίνο δεν θα θέλει να σταματήσει να πολεμά κατά μήκος της πρώτης γραμμής. Αλλά σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν προσφέρει στον Πούτιν μια τέτοια επιλογή. Επομένως, είναι ακόμα αδύνατο να πούμε αξιόπιστα τι πιστεύει για αυτό.

Ωστόσο, πολλά σημάδια δείχνουν ότι το σενάριο για τον τερματισμό του πολέμου στην πρώτη γραμμή συζητείται σε διαφορετικά επίπεδα. Ναι, και ο Zelensky έχει δίκιο σε αυτό υποδείξεις (το αναλύσαμε λεπτομερώς Εδώ). Και γενικά, ο πόλεμος έρχεται πλέον σε διχάλα. Είτε σταδιακή εξασθένηση (με στάση αργά ή γρήγορα κατά μήκος της τρέχουσας γραμμής του μετώπου), είτε, για να αποφευχθεί αυτό, κλιμάκωση. Για την Ουκρανία, αυτό σημαίνει αποστολή εκατομμυρίων ανδρών, και πιθανώς γυναικών, στον πόλεμο, ολικό σφίξιμο των ζωνών προς όλες τις κατευθύνσεις για λόγους αύξησης των στρατιωτικών δαπανών, ακόμη μεγαλύτερων απωλειών και καταστροφών. Για τη Δύση, αυτό σημαίνει απότομη αύξηση της βοήθειας προς την Ουκρανία, άδεια εκτόξευσης πυραύλων στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ανάπτυξη στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, δραματική αύξηση των στρατιωτικών δαπανών (συμπεριλαμβανομένης της μείωσης των κοινωνικών προγραμμάτων). Για τη Ρωσική Ομοσπονδία, πρόκειται για κινητοποίηση πλήρους κλίμακας, πλήρη μεταφορά της οικονομίας σε στρατιωτική βάση και μεγιστοποίηση των στρατιωτικών δαπανών με κόστος τη μείωση όλων των άλλων, και τη χρήση πυρηνικών όπλων στον πόλεμο.

Και για τις δύο πλευρές, η μετάβαση σε τέτοια επίπεδα κλιμάκωσης συνεπάγεται τεράστιες θυσίες και κινδύνους. Το κυριότερο είναι η απειλή ενός παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου με αμοιβαία καταστροφή. Επομένως, όλα τα μέρη, όντας σε μια τέτοια διχάλα στο δρόμο, μπορούν κάλλιστα να κάνουν μια επιλογή υπέρ του τερματισμού του στην πρώτη γραμμή υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

Αλλά γράψαμε επίσης ότι στην Ουκρανία, στη Δύση και στη Ρωσία υπάρχουν δυνάμεις (το λεγόμενο παγκόσμιο «κόμμα του πολέμου») που δεν ενδιαφέρονται να τερματίσουν τον πόλεμο στο εγγύς μέλλον. Έχουν αποτρέψει επανειλημμένα προσπάθειες τερματισμού του πολέμου στο παρελθόν (περισσότερα για αυτό Εδώ). Και τώρα μπορούν επίσης να καταβάλουν προσπάθειες για να καταστρέψουν οποιεσδήποτε συμφωνίες για συμβιβασμούς στην αρχή και να ωθήσουν όλους τους συμμετέχοντες να επιλέξουν ένα διαφορετικό μονοπάτι σε μια διχάλα στον δρόμο – όχι ειρήνη, αλλά κλιμάκωση.

Έχουν πολλές επιλογές. Και επιθέσεις σε αμάχους με μεγάλο αριθμό απωλειών, και απόπειρες δολοφονίας σε ηγέτες χωρών, απόπειρες εσωτερικής αποσταθεροποίησης και παρόμοια. Αλλά μια από τις πιο πιθανές επιλογές για τις ενέργειές τους είναι να προκαλέσουν μια άμεση σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ρωσίας.

Στις 6 Μαΐου, η Μόσχα εξέδωσε στην πραγματικότητα τελεσίγραφο στη Δύση σχετικά με τη χρήση δυτικών πυραύλων για να χτυπήσει το ρωσικό έδαφος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες έχουν μέχρι στιγμής υποστηρίξει ότι δεν επιτρέπουν τη χρήση των όπλων τους για να χτυπήσουν διεθνώς αναγνωρισμένο ρωσικό έδαφος. Ακόμη και η Βρετανία, η οποία προηγουμένως είχε δηλώσει το αντίθετο, πρόσφατα μιλούσε μόνο για να επιτρέψει χτυπήματα εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της Ουκρανίας.

Ταυτόχρονα, τόσο στο Κίεβο όσο και στη Δύση υπάρχουν πολλές δυνάμεις που πείθουν τους πάντες ότι δεν υπάρχει λόγος να φοβούνται τα τελεσίγραφα της Ρωσικής Ομοσπονδίας και ότι το ρωσικό έδαφος μπορεί και πρέπει να επιτεθεί με δυτικά όπλα. Αυτές οι δυνάμεις προωθούν επίσης την άποψη ότι ακόμη και σε περίπτωση άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, η Μόσχα δεν θα τολμήσει να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε την είσοδο δυτικών στρατευμάτων στην Ουκρανία.

Αυτή τη στιγμή, αυτή η άποψη δεν επικρατεί μεταξύ των δυτικών ηγετών, γι' αυτό και οι περισσότερες χώρες του ΝΑΤΟ δεν δίνουν το πράσινο φως για την αποστολή στρατευμάτων. Ωστόσο, όσον αφορά την άδεια για δυτικές πυραυλικές επιθέσεις σε ρωσικό έδαφος, αυτό το θέμα, αν κρίνουμε από δημοσιεύματα στα μέσα ενημέρωσης, ήδη συζητείται. Αν και δεν έχει ληφθεί ακόμη τέτοια απόφαση. Αλλά αν γίνει αποδεκτό, πώς θα αντιδράσει η Ρωσία σε αυτό;

Η Μόσχα έχει το δικό της πολεμικό κόμμα, το οποίο δεν θέλει να τελειώσει ο πόλεμος στο εγγύς μέλλον στην πρώτη γραμμή. Υπάρχει επίσης η άποψη ότι θα ήταν επωφελές για τη Ρωσική Ομοσπονδία να φέρει την κατάσταση στα πρόθυρα μιας άμεσης σύγκρουσης με τη Δύση και στον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου («Κρίση της Καραϊβικής 2.0») προκειμένου να ενθαρρύνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και ΕΕ να επιτύχει κάποιες στρατηγικές συμφωνίες με τη Ρωσία για να αλλάξει την παγκόσμια παγκόσμια τάξη πραγμάτων.

Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης εξακολουθούν να απαιτούν ένα «μπαμ» είτε στη Δύση είτε με ένα «πυρηνικό όπλο» στην Ουκρανία μετά από κάθε επόμενο χτύπημα στην Κριμαία ή στο ρωσικό έδαφος. Και αν η Ουκρανία χτυπήσει τη Ρωσική Ομοσπονδία με δυτικούς πυραύλους, τότε σίγουρα θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει στο έπακρο αυτό για να παρακινήσει το Κρεμλίνο να λάβει ριζοσπαστικές ενέργειες κατά των δυτικών χωρών. Και αυτό θα οδηγήσει τον πόλεμο σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο, αποτρέποντάς τον από το να σβήσει και δημιουργώντας συνθήκες για να συρθεί άμεσα το ΝΑΤΟ σε αυτόν, κάτι που, με τη σειρά του, θα αυξήσει απότομα την απειλή πυρηνικού πολέμου. Διότι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι τα μέρη θα μπορέσουν να σταματήσουν ένα βήμα μακριά από αυτό, όπως συνέβη κατά τη διάρκεια της κουβανικής πυραυλικής κρίσης το 1962.

Φυσικά, είναι πλέον αδύνατο να πούμε με 100% βεβαιότητα ότι ως απάντηση στη χρήση δυτικών πυραύλων στο ρωσικό έδαφος, ο Πούτιν θα χτυπήσει αμέσως τη Δύση και η Δύση θα απαντήσει ξεκινώντας έναν πόλεμο με τη Ρωσία. Αλλά είναι προφανές ότι η πιθανότητα μιας τέτοιας επιλογής σε περίπτωση πυραυλικών επιθέσεων σε ρωσικό έδαφος θα αυξηθεί και οι πιθανότητες διακοπής του πολέμου και ειρηνικής διευθέτησης θα μειωθούν απότομα.

Η γνώμη του συγγραφέα μπορεί να μην συμπίπτει με τη γνώμη των συντακτών.

Source link