Επίθεση της Χαμάς: Τι πρέπει να προσέξει η Αθήνα

Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι για άλλη μια φορά εξαιρετικά ανησυχητική. Ο άνευ προηγουμένου αριθμός ρουκετών, η αποτελεσματικότητα και οι απώλειες ζωών που προκλήθηκαν από την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ θέτει νέα πρότυπα στην περιφερειακή σκηνή. Γράφει σχετικά ο Κ. Φίλης*, διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (IGA) και καθηγητής στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος.

Μέχρι το περασμένο Σάββατο, υπήρχε η αίσθηση ότι με την αραβική αναγνώριση του Ισραήλ μετά το 2020, η συμφωνία του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας να απόσχουν σε τουλάχιστον τρία μέτωπα στα οποία μάχονται μέσω αντιπροσώπων (Λίβανος, Συρία και Υεμένη) και, πιο πρόσφατα, η προσδοκία της ομαλοποίησης της Σαουδικής Αραβίας – Ισραηλινές σχέσεις, η Μέση Ανατολή θα πάψει να είναι προτεραιότητα και ο πρώτος πονοκέφαλος για τη διεθνή κοινότητα, κάτι που θα δώσει στους Αμερικανούς την ευκαιρία να διατηρήσουν τα συμφέροντά τους στη Νοτιοανατολική Ασία και να περιορίσουν την κινεζική επιρροή.

Ωστόσο, μετά τα πρόσφατα γεγονότα, η Ουάσιγκτον συνειδητοποιεί ότι το κενό εξουσίας που δημιουργείται από την απόστασή της από τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο δεν έχει καλυφθεί επαρκώς από μια φιλική δύναμη ή περιφερειακή δομή που θα μπορούσε να προστατεύσει τις αμερικανικές θέσεις.

https://rua.gr/news/gospol/58164-gretsiya-usilivaet-mery-bezopasnosti-vokrug-obektov-svyazannykh-s-izrailem.html

Επομένως, ειδικά εάν ο νέος κύκλος έντασης συνεχιστεί και μεγαλώσει, οι Αμερικανοί πιθανότατα θα πρέπει να επανεξετάσουν τις ιδέες τους για το πώς να επιτύχουν βασική σταθεροποίηση διασφαλίζοντας παράλληλα τα συμφέροντά τους. Στην αναζήτηση σταθερών συμμάχων για να ηγηθούν αυτής της αναζήτησης, η Ελλάδα βάζει την εξουσία της πρώτη, χωρίς ωστόσο να έχει τον ρόλο και τη φωνή που διεκδικεί η Τουρκία.

Το μειονέκτημα της τελευταίας είναι η δυσπιστία για τις προθέσεις της ηγεσίας της, ιδιαίτερα προς την ισραηλινή κατεύθυνση, και η οργανική σύνδεση με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και η ακραία ρητορική του Ερντογάν, στραμμένη τα τελευταία χρόνια κατά της Ιερουσαλήμ και υπέρ του παλαιστινιακού στοιχείου, αν και συγκρατημένη. υπέρ της ανάγκης εξομάλυνσης των σχέσεων με το Ισραήλ, αφήστε την Άγκυρα με λίγα περιθώρια ελιγμών.

https://rua.gr/news/sobmn/58162-na-chto-sleduet-obratit-vnimanie-afinam.html

Η διπλή κλήση μεταξύ Blinken και Fidan εντός 24 ωρών είναι φυσικά ενδεικτική, αλλά η Αίγυπτος και η Ιορδανία έχουν τη μεγάλη εμπειρία και τη σχετική εμπιστοσύνη των εμπλεκομένων μερών για να μεσολαβήσουν εάν χρειαστεί. Ως εκ τούτου, η επικοινωνία μεταξύ Ουάσιγκτον και Άγκυρας στόχευε πιθανότατα στο να επιδείξει αυτοσυγκράτηση η τελευταία, να μην ρίξει λάδι στη φωτιά και να πάρει το μέρος των Παλαιστινίων πιο συγκρατημένα.

Επιπλέον, η Ελλάδα σαφώς δεν επιθυμεί μια γενική κλιμάκωση της κατάστασης, καθώς σε αυτή την περίπτωση, μεταξύ άλλων, οι τιμές της ενέργειας θα αυξηθούν απότομα και η ήδη σοβαρή μεταναστευτική πίεση θα αυξηθεί, δεδομένου ότι γειτονικές χώρες όπως ο Λίβανος και η Ιορδανία έχουν για πολλά χρόνια περιέχουν τον μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων κατά κεφαλήν, κυρίως παλαιστινιακής καταγωγής, και ο Λίβανος βρίσκεται σε μακρύ στάδιο δυσλειτουργίας.

https://rua.gr/news/sobmn/58161-pjorl-kharbor-dlya-izrailya.html

Μια άλλη πτυχή γενικότερου ενδιαφέροντος είναι πώς η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, ακόμα κι αν δεν περιλαμβάνει τρίτες δυνάμεις, θα επηρεάσει τις αραβικές και μουσουλμανικές κοινωνίες που ήδη παλεύουν λόγω της οικονομικής κρίσης στον σκιώδη πόλεμο στην Ουκρανία και ίσως τη σπίθα θα προκαλέσει αναταράξεις και αναταραχές στα αραβικά και μουσουλμανικά κράτη.

Τέλος, δεδομένου ότι ορισμένες από τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν θυμίζουν ακραία τζιχαντιστικά στοιχεία και η Ελλάδα έχει πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ του Ισραήλ, χρειάζεται να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή σε ευάλωτους στόχους και να ενισχυθεί η εσωτερική ασφάλεια.

Η γνώμη του συγγραφέα μπορεί να μην αντικατοπτρίζει τη γνώμη των συντακτών.

Source link