Η Ρωσία κινεί νομικές διαδικασίες για να κηρύξει παράνομη την είσοδο της Κριμαίας στην Ουκρανία το 1954

Η Ρωσία επανεξετάζει το καθεστώς της Κριμαίας, με στόχο να αναγνωρίσει την είσοδο της περιοχής της Κριμαίας στην Ουκρανική ΣΣΔ ως παράνομη.

Σύμφωνα με τη Ρωσική Ομοσπονδία, γράφει η δημοσίευση Crimea.Realii, αυτό θα αποδείξει ότι η χερσόνησος ήταν μέρος της Ουκρανίας «ενάντια στη θέληση των κατοίκων της» και θα επιτρέψει «να δοθεί πολιτική αξιολόγηση». Με την επιφύλαξη θετικής ετυμηγορίας σε αυτή την υπόθεση, δεν θα υπάρχει λόγος να αναφερθούμε στο ουκρανικό καθεστώς της χερσονήσου κατά τη συζήτηση για το ζήτημα της Κριμαίας. Η Μόσχα τη συνδέει επίσης με τις ελπίδες για επιτυχείς διαπραγματεύσεις για τη Ρωσική Ομοσπονδία στο πλαίσιο της πλήρους κλίμακας εισβολής της στην Ουκρανία. Είναι έτσι?

Πως ανακάλυψα δημοσίευση, μια ομάδα εργασίας του ελεγχόμενου από τη Μόσχα κοινοβουλίου της Κριμαίας προετοιμάζει αγωγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσικής Ομοσπονδίας σχετικά με τη μη νομιμότητα της απόφασης της τότε ηγεσίας της ΕΣΣΔ να μεταφέρει την Κριμαία στην Ουκρανία το 1954. Στο πλαίσιο της δίκης, θέλουν να αποδείξουν την παρανομία αυτής της απόφασης και το «νομικό ελάττωμά» της.

Η απόφαση του δικαστηρίου φαίνεται ότι προετοιμάζεται για την 70ή επέτειο της πράξης μεταφοράς της χερσονήσου στην Ουκρανική ΣΣΔ. Η ημερομηνία θα συμπέσει επίσης με τη 10η επέτειο από την προσάρτηση της Κριμαίας (εκτός φυσικά εάν η περιοχή έχει αποκαταληφθεί από τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις μέχρι εκείνη τη στιγμή).

Το θέμα που τέθηκε για συζήτηση στο δικαστήριο αγγίζει ιστορικά και πολιτικά ζητήματα. Η Ρωσική Ομοσπονδία διαστρεβλώνει πολλά από αυτά, προσπαθώντας να βρει επιχειρήματα για να δικαιολογήσει την προσάρτηση της χερσονήσου της Κριμαίας. Με τη βοήθεια αυτής της δίκης, οι ρωσικές αρχές προσπαθούν να βρουν ένα νέο επιχείρημα για να αντικρούσουν τη θέση της διεθνούς νομοθεσίας που ορίζει την Κριμαία ως μέρος της Ουκρανίας.

Ας θυμηθούμε ότι το 2014, η θέση ότι ο Nikita Khrushchev «έδωσε την Κριμαία στην Ουκρανία μεθυσμένος» άρχισε να ακούγεται ενεργά στο ρωσικό πεδίο πληροφοριών. Τόσο οι ιστορικοί όσο και οι δημοσιογράφοι έχουν επανειλημμένα διαψεύσει αυτόν τον μύθο. Για παράδειγμα, ο ιστορικός της Κριμαίας Maxim Mayorov έχει επανειλημμένα εξηγήσει στη δημοσίευση ότι δεν έχει νόημα να αμφισβητηθεί η μεταφορά της χερσονήσου στην Ουκρανία το 1954, δεδομένου ότι οι εσωτερικές αλλαγές στα σύνορα στην πρώην ΕΣΣΔ ήταν «συνηθισμένες». Εξηγεί:

«Δεν υπήρξαν ποτέ δημοψηφίσματα στη Σοβιετική Ένωση ως τέτοια, για την επίλυση εδαφικών ζητημάτων ή οποιουδήποτε είδους γενικότερα. Το πρώτο δημοψήφισμα που έγινε στην ΕΣΣΔ ήταν ένα δημοψήφισμα τον Μάρτιο του 1991. Επομένως, το να πούμε ότι οι Κριμαίοι δεν ρωτήθηκαν είναι εικασία. Δεδομένου ότι παρόμοιες παρόμοιες αποφάσεις σε άλλες δημοκρατίες ακολουθούσαν πάντα αυτόν ακριβώς τον δρόμο, με απόφαση των αρχών, χωρίς να βασίζονται σε δημοψηφίσματα ή ψηφίσματα των λαϊκών συνελεύσεων».

Οι ρωσικές αρχές προσπάθησαν επανειλημμένα να αμφισβητήσουν το ζήτημα της ιδιοκτησίας της Κριμαίας. Το 2014, αυτό το θέμα είχε προγραμματιστεί να τεθεί με απόφαση της Κρατικής Δούμας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου Βαλεντίνα Ματβιένκο ανακοίνωσε ένα νομοσχέδιο για την ακύρωση της απόφασης για τη μεταφορά της Κριμαίας στην Ουκρανία το 1954, προκειμένου να «ευθυγραμμιστεί η κατάσταση με το διεθνές δίκαιο και να αποκατασταθεί η ιστορική δικαιοσύνη». Ωστόσο, ένα τέτοιο έγγραφο δεν εμφανίστηκε ποτέ. Έπειτα έγινε προσπάθεια επίλυσης του ζητήματος από νομική πλευρά. Αλλά και αυτή απέτυχε.

Το 2015, η Ρωσική Γενική Εισαγγελία, ανταποκρινόμενη σε αίτημα του αναπληρωτή Σεργκέι Μιρόνοφ, ανακοίνωσε ότι είχε ελέγξει τη νομιμότητα αυτής της απόφασης. Το τμήμα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι αποφάσεις των προεδρείων των Ανωτάτων Συμβουλίων της RSFSR και της ΕΣΣΔ που εγκρίθηκαν το 1954 σχετικά με τη μεταφορά της περιοχής της Κριμαίας από την RSFSR στην Ουκρανική SSR «δεν ήταν σύμφωνες με τα συντάγματα της RSFSR και την ΕΣΣΔ». Ωστόσο, «δεν είναι δυνατό» να κινηθεί αγωγή για την ακύρωση του διατάγματος, δεδομένου ότι η αμφισβήτηση του νόμου της πρώην ΕΣΣΔ και ο έλεγχος της συνταγματικότητας δεν εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των ρωσικών δικαστηρίων γενικής δικαιοδοσίας, παραδέχθηκαν οι εισαγγελείς.

Μετά την έναρξη μιας πλήρους κλίμακας εισβολής στην Ουκρανία, το θέμα της αναθεώρησης της απόφασης για τη μεταφορά της Κριμαίας στην Ουκρανία εμφανίστηκε ξανά στην ατζέντα των αρχών της Κριμαίας. Η μεταφορά της χερσονήσου στην Ουκρανική ΣΣΔ «δημιούργησε μια αλυσίδα ανομίας και εξακολουθεί να παραμένει η βάση για παράνομες αποφάσεις σχετικά με την Κριμαία», δήλωσε ο Βλαντιμίρ Κονσταντίνοφ, πρόεδρος του ρωσικού κοινοβουλίου της Κριμαίας:

«Βρεθήκαμε παράνομα στην Ουκρανία. Και αυτή η διατριβή, αυτονόητη για εμάς, πρέπει να αποδειχθεί. Δεν αρκεί να μιλάμε για αυτό. Πρέπει να υπάρξει αδιαμφισβήτητη νομική ετυμηγορία για αυτό το θέμα. Είναι απαραίτητο να καθοριστεί, σύμφωνα με τους νόμους που ίσχυαν τότε (κατά τα σοβιετικά χρόνια): η Κριμαία μεταφέρθηκε στην Ουκρανία νόμιμα ή όχι. Εάν μεταφέρθηκε νόμιμα, τότε η θέση ότι καταλήξαμε ως μέρος της Ουκρανίας κατά παράβαση της συνδικαλιστικής νομοθεσίας θα πρέπει να αποσυρθεί».

Με τη βοήθεια της απόφασης του Ρωσικού Συνταγματικού Δικαστηρίου για το καθεστώς της Κριμαίας, ο Konstantinov ελπίζει να «ενισχύει τη θέση» της Ρωσίας στις διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο της ευρείας κλίμακας εισβολής της στην Ουκρανία:

«Όπως το βλέπουμε, το ζήτημα μιας νομικής ετυμηγορίας θα ενισχύσει τη θέση μας στις διαπραγματεύσεις με τη Δύση, οι οποίες ούτως ή άλλως θα γίνουν αργά ή γρήγορα. Και για τη διεθνή κοινότητα, το θέμα της ακύρωσης της παράνομης απόφασης θα έχει αρκετά απτή απήχηση».

Ο ειδικός διεθνούς δικαίου, Διδάκτωρ Νομικής, ο καθηγητής Boris Babin αποκαλεί την επερχόμενη διαδικασία ψεύτικη:

«Οι συνεργάτες της Κριμαίας δεν θέλουν απόφαση από την «Κριμαϊκή διαιτησία», αλλά από το πραγματικό Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας. Ως εκ τούτου, στην περίπτωση του 1954, όλα είναι πιο περίπλοκα από ό,τι, για παράδειγμα, στην περίπτωση της ζημιάς από τον υδάτινο αποκλεισμό της Κριμαίας, η οποία, προφανώς, δεν θα υπερβεί την ψεύτικη «κριμανική δικαιοδοσία». Εδώ, οι πιο έξυπνοι επικεφαλής της Μόσχας κατανοούν τον κίνδυνο δημιουργίας προηγούμενου. Στην πραγματικότητα, τα νομικά ζητήματα τους απασχολούν λιγότερο. Διότι ο επανατοποθετημένος 80χρονος Zorkin (Valery Zorkin – επικεφαλής του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ρωσίας) μπορεί να συνταγογραφήσει κάτι για τον Άρη. Το ερώτημα είναι «προηγούμενο». Διότι η ίδια η Ρωσία έλαβε διαφορετικά εδάφη από τους γείτονές της στα μέσα του περασμένου αιώνα και αυτό, φυσικά, μπορεί επίσης να «υπερεκτιμηθεί» με την ίδια διαδικασία».

Ως εκ τούτου, πιστεύει ο εμπειρογνώμονας, το ζήτημα της πραγματικής εξέτασης της αξίωσης για το καθεστώς της Κριμαίας από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας παραμένει ανοιχτό προς το παρόν:

«Το αν θα τεθεί το «θέμα του 1954» είναι ακόμα ασαφές. Αυτή η διαδικασία στοχεύει αποκλειστικά στην προπαγάνδα και την αυτο-PR του Βλαντιμίρ Κονσταντίνοφ. Αυτή η διαδικασία σαφώς δεν μπορεί να μεταφερθεί στο πραγματικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων των υποθετικών αντεγκλήσεων. Εάν το Κρεμλίνο ήθελε πραγματικά να κατασκευάσει κάποιες «υποθέσεις», προφανώς δεν θα ανατεθεί στον Κωνσταντίνοφ και τους «εξαιρετικούς δικηγόρους του Κρατικού Συμβουλίου».

Ο εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Πολιτικής Evgeniy Magda πιστεύει ότι ο έλεγχος του ρωσικού δικαστηρίου του καθεστώτος της Κριμαίας «δεν θα δώσει καμία συνέπεια ή βάση» για αλλαγή της θέσης της διεθνούς κοινότητας σε αυτό το ζήτημα:

«Η βάση του διεθνούς δικαίου είναι το μη αναστρέψιμο των νόμων. Εάν κάποιος στη Ρωσία προσπαθήσει να αμφισβητήσει τη νομιμότητα της απόφασης για ένταξη της Κριμαίας στην Ουκρανία, τότε θα πρέπει επίσης να αμφισβητήσει τη νομιμότητα της μεταφοράς ουκρανικών εδαφών στη Ρωσία – Taganrog, περιοχή Belgorod (τώρα ρωσικό έδαφος) και ούτω καθεξής. Όλες αυτές οι μονομερείς αποφάσεις δεν έχουν καμία συνέπεια για τη διεθνή κοινότητα».

Ωστόσο, ο πολιτικός επιστήμονας δεν αποκλείει ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας μπορεί να ικανοποιήσει τα αιτήματα του ενάγοντα στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας, με βάση πολιτικές σκοπιμότητες και σκοπούς προπαγάνδας. Οι ρωσικές αρχές της Κριμαίας ανακοίνωσαν ότι ετοιμάζουν μήνυση σχετικά με το καθεστώς της χερσονήσου. Άγνωστο παραμένει πότε θα σταλεί στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας.

Ας θυμηθούμε ότι τον Φεβρουάριο του 2014, ένοπλοι με στολές χωρίς σημάδια κατέλαβαν το κτίριο της Βερχόβνα Ράντα της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας, το Συμβούλιο Υπουργών της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας, καθώς και το αεροδρόμιο της Συμφερούπολης, τη διάβαση πορθμείων του Κερτς, και άλλα στρατηγικά αντικείμενα και εμπόδισαν τις ενέργειες των ουκρανικών στρατευμάτων. Οι ρωσικές αρχές αρχικά αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν ότι αυτοί οι ένοπλοι ήταν μέλη του ρωσικού στρατού. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν παραδέχτηκε αργότερα ότι ήταν ο Ρώσος στρατός.

Στις 16 Μαρτίου 2014, ένα «δημοψήφισμα» για το καθεστώς της χερσονήσου, που δεν αναγνωρίζεται από τις περισσότερες χώρες του κόσμου, πραγματοποιήθηκε στο έδαφος της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης, ως αποτέλεσμα του οποίου η Ρωσία συμπεριέλαβε την Κριμαία στη σύνθεσή της. Ούτε η Ουκρανία, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνώρισαν τα αποτελέσματα του «δημοψηφίσματος». Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε στις 18 Μαρτίου την «προσάρτηση» της Κριμαίας στη Ρωσία.

Οι διεθνείς οργανισμοί αναγνώρισαν την κατοχή και την προσάρτηση της Κριμαίας ως παράνομη και καταδίκασαν τις ενέργειες της Ρωσίας. Οι δυτικές χώρες έχουν επιβάλει οικονομικές κυρώσεις. Η Ρωσία αρνείται την προσάρτηση της χερσονήσου και την αποκαλεί «αποκατάσταση της ιστορικής δικαιοσύνης». Το Verkhovna Rada της Ουκρανίας ανακοίνωσε επίσημα την ημερομηνία έναρξης της προσωρινής κατοχής της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης από τη Ρωσία ως τις 20 Φεβρουαρίου 2014.

Source link