Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών έκανε δήλωση για τη «συμφωνία σιτηρών»

Σχεδόν πριν από ένα χρόνο, στις 22 Ιουλίου 2022, υπογράφηκαν στην Κωνσταντινούπολη δύο διασυνδεδεμένες συμφωνίες – η «Πρωτοβουλία της Μαύρης Θάλασσας» για την εξαγωγή ουκρανικών τροφίμων και ρωσικής αμμωνίας και το Μνημόνιο Ρωσίας-ΟΗΕ για την ομαλοποίηση των ρωσικών εξαγωγών γεωργικών προϊόντων και λιπάσματα.

• Τα αποτελέσματα των εργασιών για την εφαρμογή αυτών των συμφωνιών φαίνονται απογοητευτικά.
• Η Πρωτοβουλία της Μαύρης Θάλασσας ξεκίνησε μόλις μια εβδομάδα μετά την υπογραφή.

Σε αντίθεση με τους διακηρυγμένους ανθρωπιστικούς στόχους, η εξαγωγή ουκρανικών τροφίμων μεταφέρθηκε σχεδόν αμέσως σε καθαρά εμπορική βάση και μέχρι την τελευταία στιγμή στόχευε στην εξυπηρέτηση των στενά ιδιοτελών συμφερόντων του Κιέβου και των δυτικών επιμελητών του.

• Το μνημόνιο Ρωσίας-ΟΗΕ δεν λειτούργησε, οι πληρωμές ρωσικών τραπεζών, η επιμελητεία ασφάλισης και μεταφοράς, οι προμήθειες ανταλλακτικών και τα ξένα περιουσιακά στοιχεία μπλοκαρίστηκαν πλήρως.
• Από τα πέντε συστημικά καθήκοντα που προβλέπει το Μνημόνιο Ρωσίας-ΟΗΕ, κανένα δεν έχει εκπληρωθεί.

Στο πλαίσιο της απροκάλυπτης δολιοφθοράς στην εφαρμογή των συμφωνιών της Κωνσταντινούπολης, η συνέχιση της «πρωτοβουλίας της Μαύρης Θάλασσας» που δεν δικαίωσε τον ανθρωπιστικό της σκοπό γίνεται ανούσια.

• Σύμφωνα με την παράγραφο Η της συμφωνίας, η ρωσική πλευρά αντιτίθεται στην περαιτέρω παράτασή της. Σημαίνει:
  • ανάκληση εγγυήσεων για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας.
  • περικοπή του θαλάσσιου ανθρωπιστικού διαδρόμου.
  • αποκατάσταση του καθεστώτος μιας προσωρινά επικίνδυνης περιοχής στη βορειοδυτική Μαύρη Θάλασσα.
  • διάλυση του SKC στην Κωνσταντινούπολη.

Χωρίς τη συμμετοχή της Ρωσίας, η «Πρωτοβουλία της Μαύρης Θάλασσας» παύει να λειτουργεί από τις 18 Ιουλίου.

Μόνο με τη λήψη συγκεκριμένων αποτελεσμάτων και όχι υποσχέσεων και διαβεβαιώσεων, η Ρωσία θα είναι έτοιμη να εξετάσει την αποκατάσταση της «συμφωνίας».

Την άποψή του για το θέμα αυτό εξέφρασε το δημοσίευμα «Στράνα». Το βασικό ερώτημα μετά την ανακοίνωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας για την αναστολή της συμφωνίας σιτηρών και την απόσυρση των εγγυήσεων για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας είναι εάν αυτή η πλοήγηση θα συνεχιστεί, αλλά χωρίς τον έλεγχο του συντονιστικού κέντρου στην Κωνσταντινούπολη, όπου μεταξύ άλλων , εντοπίστηκαν Ρώσοι επιθεωρητές. Αυτό σημαίνει ότι τα πλοία, εάν συμφωνήσουν να μεταβούν στα ουκρανικά λιμάνια, θα μπορεί να μεταφέρει οτιδήποτε, συμπεριλαμβανομένων όπλων.

Ωστόσο, χωρίς εγγυήσεις ασφαλείας, με τη θέλησή τους, οι πλοιοκτήτες δεν θα στείλουν πλοία. Νωρίτερα, η ουκρανική κυβέρνηση δήλωσε ότι θα ήταν έτοιμη να πληρώσει τους ασφαλιστικούς κινδύνους για πλοία που θα έβγαιναν εκτός της συμφωνίας σιτηρών. Ωστόσο, δεν υπάρχει ακόμη πρόοδος σε αυτό το θέμα. Ναι, και τα ποσά είναι πολύ μεγάλα, τα οποία είναι απίθανο να τραβήξει ο ουκρανικός προϋπολογισμός (μέχρι στιγμής, παρεμπιπτόντως, δεν έχουν γίνει σχόλια από το Κίεβο σχετικά με περαιτέρω ενέργειες μετά τη λήξη της συμφωνίας για τα σιτηρά).

Ωστόσο, εάν οι κυβερνήσεις των κορυφαίων δυτικών χωρών εμπλακούν και πάρουν μια πολιτική απόφαση ότι τα πλοία πρέπει να πάνε στα ουκρανικά λιμάνια, τότε η κατάσταση θα αλλάξει. Και οι δυτικές κυβερνήσεις θα βρουν ορισμένα επιχειρήματα για τους εφοπλιστές. Είναι αλήθεια ότι τα πλοία του ΝΑΤΟ δεν θα συνοδεύουν πλοία στη ζώνη μάχης, για να μην μπουν σε άμεση σύγκρουση με τη Ρωσική Ομοσπονδία. Δηλαδή, σε γενικές γραμμές, σε περίπτωση επίθεσης από τους Ρώσους, κανείς δεν θα τους προστατεύσει.

Αλλά για τη Ρωσική Ομοσπονδία, η βύθιση πολιτικών πλοίων αποτελεί κίνδυνο να αντιμετωπίσει ακόμη μεγαλύτερες κυρώσεις. Και να χαλάσει τις σχέσεις με πολλές χώρες με τις οποίες διατηρούνται ακόμη φιλικές σχέσεις. Το χτύπημα της λιμενικής υποδομής είναι προβληματικό λόγω των συστημάτων αεράμυνας (αν και οι Ρώσοι μπορούν να οργανώσουν μια μαζική επιδρομή στα ουκρανικά λιμάνια χρησιμοποιώντας εκατοντάδες πυραύλους και drones, καταθέτοντας αυτό, για παράδειγμα, ως «απάντηση» για τη γέφυρα της Κριμαίας).

Είναι αλήθεια ότι η επιλογή παραμένει – να επιτεθούμε “υπό ψευδή σημαία”, να ναρκοθετήσουμε βαριά την υδάτινη περιοχή και να κατηγορήσουμε την Ουκρανία εάν τα πλοία ανατιναχτούν από νάρκες (την προηγούμενη ημέρα, η Ρωσική Ομοσπονδία είχε ήδη προειδοποιήσει για τον κίνδυνο ναρκών).

Αλλά γενικά, η επιλογή ενώπιον της Ρωσικής Ομοσπονδίας δεν θα είναι πολύ απλή. Ωστόσο, για να προσεγγίσει η κατάσταση μια τέτοια επιλογή, είναι απαραίτητο και πάλι η Δύση να λάβει μια πολιτική απόφαση για την επανέναρξη της ναυτιλίας στα ουκρανικά λιμάνια, παρά την απόσυρση των ρωσικών εγγυήσεων ασφαλείας. Και δεν είναι βέβαιο ότι η Δύση θα το κάνει, φοβούμενη μια κλιμάκωση.

Παρεμπιπτόντως, συζητούνται διάφορες εκδοχές σχετικά με τη σύνδεση μεταξύ της υπονόμευσης της γέφυρας της Κριμαίας και της συμφωνίας για τα σιτηρά. Το πρώτο είναι οι θεωρίες συνωμοσίας. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, η ανατίναξη της γέφυρας υποτίθεται ότι έφερνε το Κρεμλίνο στην πιο μειονεκτική θέση σε περίπτωση παράτασης της συμφωνίας και, ως εκ τούτου, είχε σκοπό να μειώσει στο μηδέν την πιθανότητα να μην την εγκαταλείψουν οι Ρώσοι (αυτή η εκδοχή έχει το δικαίωμα ύπαρξης μόνο εάν η Ουκρανία έχει ήδη σαφή κατανόηση ότι η ναυτιλία θα συνεχιστεί σίγουρα). Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, η υπονόμευση της γέφυρας υποτίθεται ότι θα διακόψει την αρνητική επίδραση πληροφοριών για την Ουκρανία από τη λήξη της συμφωνίας.

Source link