«Μωρά στη σοφίτα»: Μια ανατριχιαστική ιστορία εγκαταλελειμμένων μωρών στην Αθήνα της δεκαετίας του 1960

Το 1960, εργολάβοι κατασκευής έκαναν μια τρομακτική ανακάλυψη. Έβλεπαν ένα τρομερό θέαμα. Μιλάμε για «μωρά σοφίτα» που πετάχτηκαν στις ταράτσες της Αθήνας επειδή γεννήθηκαν με γενετικά ελαττώματα ή ήταν απλά «ανεπιθύμητα».

Την εποχή που τα μωρά γεννιούνταν με γενετικά ελαττώματα, παιδιά εκτός γάμου ή απλά ανεπιθύμητα, οι γυναίκες απλά τα… πετούσαν στις σοφίτες που υπήρχαν στα παλιά σπίτια. Μόλις οι εργολάβοι άρχισαν τις μεγάλες κατεδαφίσεις πολυκατοικιών, έπρεπε να αντιμετωπίσουν το φρικιαστικό θέαμα των μουμιοποιημένων μωρών περισσότερες από μία φορές.

Ο λόγος που τα πτώματα των νεογέννητων έμειναν ανέπαφα είναι απλός. Στις σοφίτες, προφανώς, υπήρχαν ευνοϊκές συνθήκες για το γεγονός ότι το σώμα δεν αποσυντέθηκε, αλλά, όπως ήταν, “μουμιοποιήθηκε”.

Σημειωτέον ότι, εκτός από ανωμαλίες, αναπηρία ή πρόωρη γέννηση παιδιών, τα νεαρά κορίτσια που ήρθαν από τα νησιά και προσλαμβάνονταν να δουλέψουν ως υπηρέτριες σε πλούσια σπίτια συχνά άφηναν τα μωρά τους σε σοφίτες. Ανήλικα, αθώα και ανόητα κορίτσια παρασύρθηκαν (ή βιάστηκαν) από άνδρες στο σπίτι όπου δούλευαν ή από απατεώνες, πλανόδιους πωλητές.

Τότε στην Αθήνα ήταν μεγάλο πρόβλημα να κάνεις έκτρωση. Για να μην στιγματιστούν ως «ανύπαντρες μητέρες με απογόνους», οι τοκετοί αναγκάζονταν να αφήσουν το παιδί τους… στο πατάρι.

Το 1970, ένα πτώμα ξεβράστηκε στην ακτή του νησιού της Καρπάθου πετρωμένο νεογέννητο. Ζύγιζε 650 γραμμάρια και είχε ύψος μόλις 51 εκατοστά. Μετά από έλεγχο σε ειδικά εργαστήρια εκείνης της εποχής, διαπιστώθηκε ότι το παιδί πιθανότατα πέθανε λίγο μετά τη γέννησή του.

Η απάντηση στο εύλογο ερώτημα «γιατί δεν το ροκάνισαν τα σαρκοφάγα ψάρια;». έτσι: το σώμα πετάχτηκε σε πολύ βαθιά νερά. Οι συνθήκες που έκαναν το παιδί να πνιγεί και να μην επιπλέει στην επιφάνεια της θάλασσας εξακολουθούν να είναι μυστηριώδεις.

Source link