29.03.2024

Αθηναϊκά Νέα

Νέα από την Ελλάδα

Γνώμη εμπειρογνωμόνων: πρόβλεψη για την κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία

Σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο LETA, με καταγωγή από το Νίζνι Νόβγκοροντ, οικονομολόγος, συγγραφέας 15 μονογραφιών Vladislav Inozemtsev (1968), ο οποίος ζει και εργάζεται στην Ουάσιγκτον, έδωσε το όραμά του για τα γεγονότα στην Ουκρανία. Παρακολουθεί συνεχώς την κατάσταση στην πατρίδα του και κάνει προβλέψεις. Σύμφωνα με τον ειδικό, η πικρία του πολέμου της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατά της Ουκρανίας θα αυξηθεί μόνο. Περαιτέρω – χωρίς περικοπές *.

– Vladislav Leonidovich, πριν από την Πρωτοχρονιά εκφράσατε μια φόρμουλα σύμφωνα με την οποία τόσο ο πόλεμος θα σταματήσει, όσο και το Κίεβο και η Μόσχα θα σώσουν το πρόσωπό τους. Τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων έχουν κλονίσει την αισιοδοξία σας;

– Μάλλον, υπάρχει κάποια παρεξήγηση της άποψής μου. Μίλησα για το γεγονός ότι ο πόλεμος βλάπτει σοβαρά τη σταθερότητα του ρωσικού καθεστώτος και το Κρεμλίνο πρέπει να σκεφτεί να αποδεχτεί το αναπόφευκτο της ήττας. Ταυτόχρονα, διαφώνησα με την άποψη, η οποία είναι εξαιρετικά διαδεδομένη σήμερα, ότι το σημερινό ρωσικό καθεστώς δεν θα επιβιώσει από μια τέτοια ήττα. Επιπλέον, δεν εξέφρασα καμία «αισιοδοξία», γιατί θεώρησα (και εξακολουθώ να θεωρώ) ότι είναι εξαιρετικά απίθανο ο Β. Πούτιν να επιλέξει την επιλογή της «ελεγχόμενης» αποχώρησης της Ρωσίας από τον πόλεμο και δεν θα προσκολληθεί στο τελευταίο. για τις υποτιθέμενες πιθανότητες νίκης επί της Ουκρανίας. Επομένως, μου είναι δύσκολο να απαντήσω στην ερώτησή σας, εκτός από το τελευταίο μέρος: ναι, είμαι σίγουρος ότι η κλιμάκωση του πολέμου είναι αναπόφευκτη – με την εισροή δυτικών όπλων, το Κίεβο θα προσπαθήσει να προχωρήσει και η Μόσχα θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν να, αν όχι να προχωρήσουμε βαθύτερα στην Ουκρανία, τότε τουλάχιστον να κρατήσουμε τα κατεχόμενα εδάφη. Επομένως, η πικρία της αντιπαράθεσης μόνο θα αυξηθεί.

— Ως άτομο που ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες και γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες της πολιτικής νοοτροπίας εκεί, πώς θα αξιολογούσατε το άρθρο των Condoleezza Rice και Robert Gates «Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος της Ουκρανίας», που δημοσιεύτηκε στην Washington Post; Μπορεί να αξιολογηθεί ως προσωπική άποψη συνταξιούχων πολιτικών ή αποτελεί αντανάκλαση της θέσης μέρους του κατεστημένου;

– Φυσικά, αυτή είναι η θέση ενός μέρους της πολιτικής τάξης των Ηνωμένων Πολιτειών – δεν έχω καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Μεταξύ των Αμερικανών πολιτικών – τόσο δεξιών όσο και αριστερών – υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι είναι σωστό να επιλυθεί η σύγκρουση το συντομότερο δυνατό. Η αστάθεια στην Ευρώπη, η πιθανή αστάθεια του καθεστώτος σε μια πυρηνική δύναμη, η απειλή της επέκτασης της σύγκρουσης και η προσέλκυση νέων χωρών σε αυτήν – όλα αυτά καθιστούν μια τέτοια επιθυμία πολύ ισχυρή.

Η ιδέα ότι η Ουκρανία δεν μπορεί να βγει νικήτρια ή ότι η Ρωσία δεν μπορεί να ηττηθεί στο πεδίο της μάχης, είναι μόνο ένα μέρος του επιχειρήματος για να πειστούν οι πολιτικοί ότι η Δύση πρέπει να ασκήσει πίεση για ειρηνευτικές συνομιλίες. Ωστόσο, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου εδώ ότι αυτή η θέση στο σύνολό της δεν πρέπει να μεταβιβαστεί ως άποψη σχετικά με τη σκοπιμότητα του τερματισμού του πολέμου με οποιοδήποτε μέσο, ​​που μπορεί να περιλαμβάνει την άρνηση υποστήριξης του Κιέβου. Το τελευταίο, όπως το βλέπω, δεν συζητείται καθόλου σήμερα, και η θέση των ΗΠΑ εξελίσσεται από λιγότερο σε πιο καθοριστική και όχι το αντίστροφο.

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, νομίζω ότι η Ουάσιγκτον επωφελείται τώρα από τη συνέχιση του πολέμου και την εξάντληση (και την αυξημένη απομόνωση) της Ρωσίας στα χέρια των Ουκρανών, αν και χάρη στη στρατιωτική βοήθεια από τη Δύση. Η στρατηγική της υποστήριξης ενός από τα αντιμαχόμενα μέρη, με τη δική του μη συμμετοχή σε εχθροπραξίες, ήταν χαρακτηριστική της Αμερικής σε ολόκληρο τον εικοστό αιώνα, δεν υπάρχει τίποτα νέο σε αυτό. Ταυτόχρονα, επαναλαμβάνω, δεν πρέπει να ψάχνει κανείς σε «σήματα» όπως αυτό που σημειώσατε για αποδείξεις ότι οι ΗΠΑ μπορεί ξαφνικά να κατανοήσουν τις «ανησυχίες» του Β. Πούτιν.

– Πώς αξιολογείτε τη θέση της Δυτικής Ευρώπης: άλλοτε υπόσχονται όπλα, άλλοτε όχι; Μπορεί η Ουκρανία να εμπιστευτεί την Ευρωπαϊκή Ένωση;

— Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το κύριο θύμα αυτού του πολέμου εκτός της ίδιας της Ουκρανίας. Έκανε πολλά για την Ουκρανία και τους Ουκρανούς: τοποθέτησε εκατομμύρια πρόσφυγες, παρείχε σοβαρή οικονομική βοήθεια και δάνεια, εις βάρος των δικών του συμφερόντων, επέβαλε ευαίσθητες οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας.

Όσον αφορά την προμήθεια όπλων, οι ευρωπαϊκές χώρες δεν είχαν και δεν έχουν συμφωνίες με την Ουκρανία που θα απαιτούσαν την παροχή στρατιωτικής βοήθειας σε αυτήν, και επομένως ό,τι κάνουν είναι ένα είδος πράξης καλής θέλησης και, κατά συνέπεια, δεν γίνεται αυτομάτως. Φυσικά, υπάρχουν ανησυχίες για το πόσο θα εξοργίσουν τη Μόσχα τέτοιες προμήθειες. Υπάρχουν επίσης ερωτήματα σχετικά με την αμυντική τους ικανότητα.

Τέλος, είναι επίσης πολύ σημαντικό ότι ΕΕ είναι μια ισχυρή υπερεθνική δομή, με τους κανόνες της οποίας πρέπει να υπολογίζουν όλες οι χώρες (ή που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως δικαιολογίες για αδράνεια). Ως εκ τούτου, ήταν δύσκολο να περιμένουμε από την αρχή αποφασιστική δράση από τους Ευρωπαίους. Στην πραγματικότητα, θα απαντούσα ότι η Ουκρανία δεν πρέπει να εμπιστεύεται την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά να βασίζεται σε αυτήν – απλώς και μόνο επειδή, όσο κυνικό κι αν ακούγεται, η ΕΕ δεν υποσχέθηκε τίποτα στο Κίεβο και η Ουκρανία δεν έχει το δικαίωμα να απαιτήσει από αυτήν. Καταλαβαίνω ότι αυτό μπορεί να παρηγορήσει λίγους ανθρώπους, αλλά έτσι είναι. Η Ευρώπη βοηθά την Ουκρανία και η βοήθεια θα αυξηθεί, αλλά η πίεση σε αυτόν τον τομέα μπορεί να είναι αντιπαραγωγική.

– Και η ίδια η ΕΕ είναι σε θέση να σταματήσει την αντιπολίτευση στις τάξεις της – σε αυτή την περίπτωση, εννοώ τις δηλώσεις και τις ενέργειες του Βίκτορ Όρμπαν; Θα έρθει η έξοδος της Ουγγαρίας από την ΕΕ ή ο αποκλεισμός της;

– Όχι, δεν θα γίνει. Ο Όρμπαν παίζει ένα έξυπνο παιχνίδι μεγιστοποίησης των δικών του κερδών και τροφοδότησης του λαϊκιστικού αισθήματος που κεφαλαιοποιεί. Ούτε ο ίδιος ούτε η ηγεσία της ΕΕ επιδιώκουν την έξοδο της Ουγγαρίας από την ΕΕ.

Πώς θα αξιολογούσατε την αποτελεσματικότητα των οικονομικών κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας σε μια κλίμακα 10 βαθμών;

– Κατά 5-6 πόντους.

— Τι υποδηλώνει η εμπειρία σας ως οικονομολόγος: για πόσο καιρό θα είναι σε θέση η Μόσχα να διατηρήσει τη συναλλαγματική ισοτιμία του ρουβλίου και να παρέχει προϊόντα στα ράφια των καταστημάτων;

– Άπειρα μακρύ. Όσο για την πορεία, η Μόσχα έδειξε το περασμένο καλοκαίρι πόσο διαχειρίσιμη είναι. Αρκούσε να εισαχθεί ένας κανόνας για την 100% πώληση των κερδών σε συνάλλαγμα από τους εξαγωγείς και ο πανικός υποχώρησε. Δεν είναι κερδοφόρο για τις ρωσικές αρχές τώρα να καταστρέψουν τη σταθερότητα στην αγορά συναλλάγματος, επομένως πιστεύω ότι το δολάριο και το ευρώ θα αυξηθούν λίγο πιο γρήγορα από τον πληθωρισμό, αλλά δεν θα δούμε καμία αποτυχία.

Όσον αφορά τα εμπορεύματα στα ράφια, όσον αφορά τα τρόφιμα, η Ρωσία είναι αυτάρκης. Επιπλέον, σημειώνω ότι δεν υπάρχουν κυρώσεις από τη Δύση σε αυτόν τον τομέα – οι Ρώσοι αγρότες χρησιμοποιούν επίσης ευρωπαϊκούς σπόρους, αυγά εκκολαπτηρίου, εμβόλια ζώων, λυκίσκο ή αρωματικές ύλες, όπως πριν. Και αν η Ρωσία θέλει να εισάγει προϊόντα από τις ΗΠΑ ή την ΕΕ, θα χρειαστεί μόνο να αναθεωρήσει τους δικούς της κανόνες που θεσπίστηκαν το 2014 και όχι να ζητήσει την άρση των δυτικών κυρώσεων και τα καταναλωτικά αγαθά εισάγονται κυρίως από αναπτυσσόμενες χώρες.

Επιπλέον, από την άνοιξη υπάρχει ένα σύστημα «παράλληλων εισαγωγών», στο οποίο κάθε άτομο ή εταιρεία μπορεί να εισάγει δυτικά προϊόντα στη Ρωσία χωρίς διατυπώσεις, έτσι το ίδιο iPhone14 πωλείται σε κάθε σαλόνι επικοινωνίας της Μόσχας, παρά το γεγονός ότι η Apple δεν δραστηριοποιείται επίσημα στη Ρωσία. Ας διαχωρίσουμε λοιπόν την πραγματικότητα και τις βίαιες φαντασιώσεις στο στυλ της επιστροφής της σπανιότητας από την ύστερη σοβιετική εποχή.

– Λοιπόν, αν κοιτάξετε την άλλη πλευρά του μετώπου, δεν θα αποδειχθεί ότι η ουκρανική οικονομία, το χρηματοπιστωτικό της σύστημα θα εξαντλήσουν τις δυνατότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Εξάλλου, η Ευρώπη έχει πολλές προβληματικές χώρες – την ίδια Ελλάδα, για παράδειγμα.

– Εδώ είναι απαραίτητο να διαχωριστούν σαφώς οι πολιτικές και οικονομικές πτυχές. Από καθαρά οικονομική/οικονομική έννοια, δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Η Ευρώπη έχει ήδη ξοδέψει τουλάχιστον 20 δισεκατομμύρια ευρώ για να στηρίξει την Ουκρανία, μέσω της παροχής διαφόρων τύπων οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας, και έχει προγραμματίσει να διαθέσει άλλα 18 δισεκατομμύρια για το 2023, αλλά ταυτόχρονα, άμεση ζημιά στις ευρωπαϊκές χώρες από τις αυξημένες τιμές για ενεργειακούς πόρους ανήλθαν σε περίπου 500 δις πέρυσι.

Ως εκ τούτου, νομίζω ότι τώρα, όταν λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με τη στήριξη της Ουκρανίας, οι Βρυξέλλες συγκρίνουν τα διατιθέμενα ποσά όχι με δάνεια που παρέχονται στην Ελλάδα και όχι με κεφάλαια που στοχεύουν στην καταπολέμηση του Covid, αλλά με τη ζημιά που προκαλεί η ρωσική επιθετικότητα στις ευρωπαϊκές οικονομίες και ως εκ τούτου τα κίνητρα αρκετά για να υποστηρίξουν την Ουκρανία, και η κλίμακα του κόστους για αυτούς τους σκοπούς ήταν και παραμένει αρκετά μέτρια σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

– Εξετάζετε το ενδεχόμενο ταραχής στα περίχωρα της Ρωσίας λόγω αστάθειας στον κοινωνικοοικονομικό τομέα, από δυσαρέσκεια για την κινητοποίηση;

– Δεν. Σε γενικές γραμμές, η κατάσταση στη Ρωσία παραμένει πολύ πιο σταθερή από ό,τι οι φυγάδες Ρώσοι αντιπολιτευόμενοι το κάνουν στο ευρωπαϊκό κοινό. Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ο πόλεμος με την Ουκρανία ξεκίνησε όπως ο πόλεμος του Πούτιν, αλλά στην πραγματικότητα αποδείχθηκε ότι ήταν πόλεμος της Ρωσίας. Οι δολοφονίες και οι καταχρήσεις στην ίδια Μπούχα δεν είναι τόσο η εκπλήρωση της εντολής του Πούτιν, αλλά οι ενέργειες απλών Ρώσων, απαλλαγμένων από κάθε ευθύνη. Πριν από οποιονδήποτε πόλεμο στη Ρωσία, περίπου 5.000 γυναίκες ετησίως δολοφονούνταν από τους ίδιους τους συζύγους και τους συζύγους τους, επομένως δεν πρέπει κανείς να θαυμάζει τις υπέροχες ιδιότητες των ανθρώπων, που υποτίθεται ότι απλώς ξεγελιούνται από την προπαγάνδα του Πούτιν.

Καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται, η υποστήριξή του μπορεί ακόμη και να αυξηθεί, καθώς υπάρχει ένας παράγοντας εκδίκησης, δυσαρέσκειας για ήττες κ.λπ. ένας στρατιώτης που επιστρατεύεται στις περιοχές Ivanovo ή Kostroma και οι συγγενείς του θα λάβουν όλη την ομοσπονδιακή και περιφερειακή αποζημίωση για το θάνατό του. Το ποσό τους θα είναι από 19 έως 23 μέσους ετήσιους μισθούς που λαμβάνουν οι άνθρωποι σε αυτές τις περιοχές, επομένως δεν νομίζω ότι ο πόλεμος θα συναντήσει ολοένα και μεγαλύτερη αντίσταση. Εξεγέρσεις στα περίχωρα μπορούν να συμβούν, αλλά μόνο εάν υπάρξει σοβαρή αποδυνάμωση της κεντρικής κυβέρνησης, και δεν βλέπω ακόμη καμία ένδειξη ότι αυτό μπορεί να συμβεί σύντομα.

— Τι πιστεύετε για τις πλησιέστερες προοπτικές των χωρών της Βαλτικής;

«Μου φαίνεται ότι η Ρωσία δεν θα τολμήσει ποτέ να επιτεθεί σε καμία από τις χώρες του ΝΑΤΟ και επομένως δεν αναμένω αλλαγές στη μοίρα της Λετονίας ή των γειτονικών χωρών που σχετίζονται με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Βλέπω ως πρόβλημα μια μεγάλης κλίμακας εισροή Ρώσων μεταναστών, οι οποίοι, καθώς οι βίδες σφίγγονται στη Ρωσία, θα έχουν όλο και λιγότερες ευκαιρίες να συντηρηθούν σε βάρος των κεφαλαίων που προέρχονται από την πατρίδα τους και δεν θα είναι έτοιμοι να να ενταχθούν στις κοινωνίες που τα έχουν αποδεχτεί. Ωστόσο, αυτή είναι ίσως η μόνη σοβαρή πρόκληση στην ημερήσια διάταξη.

Και, πιθανώς, η Λετονία και άλλες χώρες της Βαλτικής θα πρέπει να απαλλαγούν από την παρουσία βαθιάς ριζωμένης ρωσικής επιχείρησης σε αυτές, κάτι που μπορεί να έχει κάποιες συνέπειες για την οικονομία. Ωστόσο, φυσικά, η σύγκριση οποιουδήποτε από τα παραπάνω με τις κακουχίες που συνέβησαν στον ουκρανικό λαό κατά κάποιο τρόπο δεν είναι απολύτως αξιοπρεπές …

*Η έκφραση «χωρίς περικοπές» σημαίνει ότι το κείμενο δημοσιεύεται χωρίς να αποκόπτονται ορισμένα ή ορισμένα από τα μέρη τους.

Μια πηγή



Source link