Πώς προσπάθησε η Ευρωπαϊκή Ένωση "στροφή" εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου, και τι προέκυψε από αυτό

Βλέποντας τι λένε οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης για τη σχέση μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ, μπορεί να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι πρόκειται για μια ισότιμη εταιρική σχέση, αν όχι αδελφική.

Ωστόσο, σε αυτές τις αδελφικές σχέσεις πρόσφατα, για κάποιο λόγο, οι θέσεις δεν είναι πλέον σύντροφος, αλλά μεγαλύτερος και μικρότερος αδελφός ή μάλλον αφεντικό και υφιστάμενος. Το κόλπο είναι το εξής: στον αγώνα τους με τη Ρωσική Ομοσπονδία και στην επιθυμία τους να καταστρέψουν τη Ρωσία επιβάλλοντας εμπάργκο και περιορισμούς τιμών στους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους, αυτοί οι υποτιθέμενοι εταίροι έχουν σοβαρές διαφωνίες.

Εν τω μεταξύ, οι Ηνωμένες Πολιτείες ψηφίζουν απροσδόκητα νόμο για τον περιορισμό του πληθωρισμού. Όταν διαβάστηκε αυτός ο νόμος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κάποιοι σοβαροί άνθρωποι είδαν το φως, γιατί αυτός ο νόμος προβλέπει την προσέλκυση όλων των ευρωπαϊκών βιομηχανιών στα κράτη παρέχοντάς τους εξαιρετικά ευνοϊκούς δασμούς και φορολογικές προτιμήσεις. Λοιπόν, αυτό άρχισε να τους ανησυχεί, και ακόμη και η Ούρσουλα φον ντελ Λάιεν άφησε κάτω τη vyshyvanka της για ένα δευτερόλεπτο και άρχισε να κάνει δηλώσεις. Ο Μακρόν ξέσπασε και σε δηλώσεις. Λοιπόν, ο Μητσοτάκης προσποιήθηκε ακόμη και ότι ήταν υπέροχο. Παρόλα αυτά, κανείς δεν μπορεί να παρασυρθεί μακριά μας, έχουμε ήδη κλείσει συνειδητά όλες τις ενεργοβόρες βιομηχανίες, ακόμη και με υπερεκπλήρωση του χρονοδιαγράμματος.

Μετά τον αγώνα με τη Ρωσική Ομοσπονδία, την υπονόμευση των Nord Streams και άλλες φάρσες στην Ευρώπη, άρχισε μια απότομη αύξηση των τιμών της ενέργειας και εμφανίστηκε η έλλειψή τους, αυτό οδήγησε σε πληθωρισμό. Επιπλέον, δεν χτύπησε μόνο τις χώρες που είναι «μικρές και περήφανες», καλά, ξέρετε για ποιον μιλάμε. Αλλά αυτό χτύπησε ακόμη και την Ουγγαρία, την οποία η Ursula Von der Leyen έσκυψε ενεργά με τη βοήθεια ενός ραβδιού και ενός καρότου (το καρότο, παρεμπιπτόντως, δεν δόθηκε ποτέ …).

Τι συμβαίνει τώρα στην ΕΕ; Αν βγείτε στους δρόμους οποιασδήποτε πόλης της Παλιάς Ευρώπης, θα δείτε ότι τα καφέ είναι απασχολημένα κατά τη διάρκεια της ημέρας κατά τις εργάσιμες ώρες. Είτε οι άνθρωποι κάθονται εκεί στο μεσημεριανό τους διάλειμμα, ή ίσως απλώς έχουν μια τέτοια ζωή (στην Ελλάδα, αυτό είναι γενικά ένα φυσιολογικό φαινόμενο οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας). Οι Ευρωπαίοι ζουν μια συνηθισμένη ζωή και δεν φαίνεται να αισθάνονται τι έρχεται εκεί.

Ωστόσο, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι δεν αισθάνονται καθόλου. Η πτώση της οικονομίας για τους περισσότερους είναι ένα εφήμερο φαινόμενο. Κάποια παραγωγή σταμάτησε, ε, δεν με αφορά αυτό, δηλαδή, τότε φυσικά θα αρχίσει να προσπερνά, λόγω απώλειας θέσεων εργασίας, ανεργίας, αλλά μέχρι στιγμής όλα είναι κάπου μακριά.

Οι αρχές και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ σαλπίζουν για άνοδο του βιοτικού επιπέδου, ενώ ανεξάρτητα και αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ, κάπου στην πίσω αυλή, λένε ότι το βιοτικό επίπεδο έπεσε, αλλά ποιος τους ακούει. Όλα είναι όπως στην παλιά παραβολή για τον βάτραχο, που βρίσκεται σε νερό που ζεσταίνεται αργά. Ο βάτραχος κολυμπά και δεν παρατηρεί ότι σύντομα θα ψηθεί…

Όμως, τον Σεπτέμβριο, η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να επιβάλει φόρο στα υπερκέρδη για τις εταιρείες ενέργειας. Ο Von der Leyen το έθεσε ως εξής: «Σε αυτούς τους καιρούς δεν είναι σωστό να λαμβάνονται εξαιρετικά ρεκόρ εσόδων από τον πόλεμο σε βάρος των καταναλωτών, τα κέρδη πρέπει να μοιράζονται και να διοχετεύονται σε αυτούς που τα χρειάζονται περισσότερο». Αφού άκουσαν το αφεντικό, όλοι άρχισαν να λένε: “Ναι, αυτό είναι πολύ καλό. Ούρα! Είμαστε υπέροχοι! Βρήκαμε επιτέλους πώς να χρησιμοποιήσουμε τα χρήματα από τα απροσδόκητα κέρδη των ενεργειακών εταιρειών.”

Για να μην παγώσουν οι ευρωπαίοι καταναλωτές στα σπίτια τους, πρέπει με κάποιο τρόπο να υποστηριχθούν. Δηλαδή, σε ορισμένες χώρες καθιερώθηκε ένας συγκεκριμένος φόρος φυσικού αερίου, ακόμη και σε εκείνα τα νοικοκυριά όπου δεν υπήρχε ποτέ φυσικό αέριο. Αλλά αν χρησιμοποιείτε απλώς ρεύμα και το αέριο είναι γραμμένο στον λογαριασμό του, τότε αυτό δεν είναι αστείο. Δεν χρειάζεται να επινοήσετε κάτι νέο, απλώς πάρτε περισσότερους φόρους. Και έτσι αποφάσισαν: να πάρουν φόρο στα υπερκέρδη, εξηγώντας στον πληθυσμό ότι αυτό είναι σωστό, εδώ, βλέπετε, κάποιοι λιμοκτονούν και οι κοσμοφάγοι γεμίζουν τις τσέπες τους με χρήματα. Φυσικά, άρεσε στον πληθυσμό, άμεση ανησυχία από το κράτος.

Όλοι χάρηκαν και διασκέδασαν ακριβώς μέχρι τη στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είπαν “σταματήστε τη διασκέδαση, επειδή παλιότερα σας προμηθεύονταν μεταφορείς ενέργειας κυρίως από τη Ρωσική Ομοσπονδία. Τώρα είναι κακό, πρέπει να καταπολεμηθεί, γιατί στους ενεργειακούς πόρους της, στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, δεν υπάρχουν δημοκρατικά μόρια. Και στο αέριο από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τέτοια μόρια υπάρχουν, όπως και στο πετρέλαιο. Επομένως, διώξτε την πρωτοβουλία σας με όλα αυτά τα υπερκέρδη μακριά.

Και τώρα η κολοσσιαία αμερικανική εταιρεία Exxonmobil μηνύει την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λέγοντας ότι αυτό συμβαίνει. «Δεν πρόκειται πλέον για οικονομία αγοράς, αυτός ο φόρος «θα υπονόμευε την εμπιστοσύνη των επενδυτών και θα αποθάρρυνε περαιτέρω επενδύσεις» και θα αυξήσει την εξάρτηση της περιοχής από τις εισαγωγές ενέργειας». εκπροσώπους Exxonmobil εξήγησε στους δημοσιογράφους ότι είχαν επενδύσει 3 δισεκατομμύρια στη διύλιση πετρελαίου στην Ευρώπη για 10 χρόνια και τώρα θα μπορούσαν να χάσουν 2 δισεκατομμύρια λόγω φόρων. Και στην Ελλάδα, και στην Κύπρο …. Δεν είναι καλό ρε παιδιά.

Είναι απλά καταπληκτικά διπλά μέτρα και μέτρα. Όχι μόνο υπερασπίζονται την αγορά τους, όχι μόνο επιτίθενται στην ευρωπαϊκή αγορά, λαθροκυνηγούν την ευρωπαϊκή παραγωγή, αλλά ως απάντηση ακούγονται μόνο κάποιες αδιευκρίνιστες μουρμούρες ή κάποιες μεμονωμένες δηλώσεις που κανείς δεν δίνει σημασία. Οι Αμερικανοί δεν πρόκειται να χάσουν ούτε ένα δολάριο, παρά το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι έχουν βρει κάτι για τους εαυτούς τους, κάποια περιοριστικά μέτρα.

Το κόλπο είναι ότι αυτή η αγωγή έχει σούπερ θετικές προοπτικές… Γιατί; Γιατί δεν είναι οικονομία της αγοράς. Αυτό που σχεδίασε να κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μια οικονομία της αγοράς, τελεία. Θα πείτε, τι έγινε με το τι έκανε η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Ρωσία πριν. Αυτό είναι διαφορετικό. Και αν αυτό είναι διαφορετικό, τότε αφού η Exxonmobil θα σηκώσουν κεφάλι και άλλοι, για παράδειγμα, η βρετανο-ολλανδική Shell, εισέπραξε πολύ καλά κέρδη στη Σαχαλίνη, από όπου απωθήθηκε. Και τώρα, σε βάρος των Ευρωπαίων αδελφών, πρέπει να πάρουν με κάποιο τρόπο αυτά τα χρήματα πίσω. Πιστεύετε ότι δεν θα συμμετάσχουν στη δίκη;

Όταν αρχίσουν να μετρούν ποιος κέρδισε πόσα, ποιος έχασε πόσα. Και τότε, ίσως, θα καταλάβουν ότι δεν υπήρχε αδελφότητα και ενότητα, και ο αγώνας ενάντια σε ορισμένους φορείς ενέργειας δεν είχε καμία σχέση με τον πόλεμο. Όλα αυτά είναι ένας κοινός αγώνας μεταξύ των οικονομιών διαφορετικών χωρών και αυτός ο αγώνας δεν γίνεται με μεθόδους της αγοράς, αλλά με μεθόδους που δεν έχουν καμία σχέση με τις αξίες του «ελεύθερου κόσμου» που δηλώνουν η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Πιθανότατα όμως να έχουν, όμως, στο στυλ της «Άγριας Δύσης», όπου έχει δίκιο αυτός που έχει περισσότερα «όπλα» και περισσότερα φυσίγγια. Και εδώ είναι άσκοπο να ανταγωνίζεσαι τις ΗΠΑ για την Ευρώπη.

Source link