Λευκές ελιές: μια σπάνια ποικιλία, ένα θαύμα της Ελλάδας

Μια σπάνια ποικιλία ελιών, η καταγωγή της οποίας είναι γνωστή από την αρχαιότητα, ονομάζεται Leucocarpa ή Leucolea και έχει μικρούς καρπούς που όταν ωριμάσουν γίνονται ελεφαντόδοντο.

«Διανεμημένη κυρίως στις περιοχές της νότιας Ιταλίας (και συγκεκριμένα στην Καλαβρία), η ποικιλία ελιάς, κατά πάσα πιθανότητα, μεταφέρθηκε στην Ελλάδα (Μεγάλη Ελλάδα ή Μεγάλη Ελλάς, Magna Graecia στα λατινικά, Magna Grecia στα ιταλικά). Τι είπε ο Innocenzo Muzzalupo, Ερευνητής στο Συμβούλιο Αγροτικής Έρευνας και Οικονομίας στο Κέντρο Έρευνας Ελιάς, Εσπεριδοειδών και Δέντρων (CREA-OFA). Λόγω του λευκού χρώματος του καρπού, που στη δυτική κουλτούρα συμβολίζει την αγνότητα, έχει χρησιμοποιηθεί κυρίως για θρησκευτικούς σκοπούς.

«Το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο που παράγεται από αυτή την ποικιλία έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με όλα τα άλλα όσον αφορά τη σύνθεση λιπαρών οξέων, τις γεύσεις και τα αρώματα που χαρακτηρίζουν ένα ελαφρύ φρουτώδες προϊόν», εξήγησε.

Ένας μικρός αριθμός καλλιεργητών το χρησιμοποιεί σε μείγματα με άλλες κοινές ποικιλίες ελιάς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Λευκόκαρπα προοριζόταν για τα μυστήρια και άλλες καθολικές τελετές, και στο παρελθόν για το χρίσμα του αυτοκράτορα κατά την τελετή επιβεβαίωσης.

Αυτό είναι μια ακόμη απόδειξη ότι οι αρχαίοι άνθρωποι, ανεξάρτητα από την πίστη τους, συνέδεαν τις ελιές και το ελαιόλαδο με την αγιότητα, όπως έκαναν στην Αθήνα και σε πολλά άλλα μέρη στη Μεσόγειο. Και μέχρι σήμερα, οι ελιές θεωρούνται παγκοσμίως ιερό δέντρο και σύμβολο ειρήνης.

Μια σπάνια ποικιλία Leucocarpa, όταν εξετάστηκε από γενετιστές, αποδείχθηκε ότι ανήκει σε ένα μόνο είδος. Οι αγρότες φροντίζουν καλά αυτά τα ελαιόδεντρα.

«Η ωρίμανση της ελιάς περιλαμβάνει δύο φάσεις: πρώτον, τη σύνθεση της χλωροφύλλης, η οποία χρωματίζει τους καρπούς αρχικά πράσινους, και μετά γίνονται εκπληκτικά λευκοί, χάνουν το χρώμα τους», εξηγεί ο κ. Muzzalupo, συνεχίζοντας, «ταυτόχρονα γενικά στις ελιές, όπως και στα περισσότερα φρούτα, ενεργοποιείται η σύνθεση ανθοκυανινών και άλλων φλαβονοειδών. Αυτό είναι που προκαλεί το γαλαζωπό ή μαύρο χρώμα τους.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι ορισμένες ποικιλίες κατά το πρώτο μέρος της ωρίμανσης μετατρέπονται σε μια πολύ ανοιχτή απόχρωση πράσινου, σχεδόν λευκού. Για παράδειγμα, η Biancolilla, της οποίας το όνομα θυμίζει λευκό (Bianco στα ιταλικά), ονομάζεται ελαφρώς Leucocarpa σε ορισμένες περιοχές, επειδή μετά την αποικοδόμηση της χλωροφύλλης, οι καρποί παραμένουν λευκοί για έως και είκοσι ημέρες, μέχρι να εμφανιστεί η χρωστική ουσία.

«Στο Leucocarpa, δεν υπάρχει καθόλου ενεργοποίηση φλαβονοειδών και ανθοκυανινών», εξήγησε ο Muzzalupo. «Αυτή είναι η μόνη ποικιλία που παραμένει λευκή σε οποιοδήποτε στάδιο ωρίμανσης και αν αφήσουμε τους καρπούς στα δέντρα μέχρι τα τέλη του χειμώνα, θα τους βρούμε λευκούς, που τείνουν να κιτρινίζουν (ελεφαντόδοντο) λόγω της οξείδωσης των λιπιδίων. Στη μελέτη μας, προσπαθήσαμε να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό», λέει ο ειδικός.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η διαφοροποίηση σε ορισμένα γονίδια αναστέλλεται στο επίπεδο ορισμένων ενζύμων μέσω μιας ρυθμιστικής διαδικασίας. Αργότερα, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ποιοι ρυθμιστικοί μηχανισμοί εφαρμόζονται μέσω συγκεκριμένων microRNA. Αυτή η τελευταία ανακάλυψη οδήγησε στη δημοσίευση της μελέτης.

Source link