Η αναταραχή στο Ιράν αυξάνεται. Θύματα μεταξύ των διαδηλωτών

Διεθνή δημοσιεύματα ανέφεραν ότι Ιρανές κρατούνται για τέτοιες «συνομιλίες» σε όλη τη χώρα εδώ και ένα μήνα. Ο Πρόεδρος Ibrahim Raisi υπέγραψε στις 15 Αυγούστου ένα διάταγμα που απαγορεύει τα κοσμικά γυναικεία ρούχα και επιβάλλει αυστηρότερες ποινές για παραβίαση του αυστηρού κώδικα, ακόμη και στο διαδίκτυο. Γυναίκες έχουν συλληφθεί σε όλη τη χώρα μετά την ανακήρυξη της 12ης Ιουλίου σε εθνική «ημέρα χιτζάμπ και αγνότητας».

εν τω μεταξύ μέσα #Ιράν. Με αυτό που πολέμησαν, κάτι έπεσαν. pic.twitter.com/YnjBil3OPG

— MariVanna (@lalabayramova7) 21 Σεπτεμβρίου 2022

Μετά την ανατροπή του μονάρχη στη χώρα το 1979 και την επανάσταση, το κράτος έγινε Ισλαμική Δημοκρατία. Σύμφωνα με το νόμο, κάθε γυναίκα πρέπει να φοράει χιτζάμπ.

«Υπάρχουν ειδικά λεωφορεία, περνούν μέσα στην πόλη, ελέγχουν πώς ντύνονται οι γυναίκες. Αν μια γυναίκα δεν είναι ντυμένη σύμφωνα με τα πρότυπα, την πηγαίνουν σε ένα λεωφορείο, την πηγαίνουν σε ειδικό ίδρυμα, κάνουν διάλεξη, καλούν τους γονείς ή τον σύζυγό της, τα ρούχα της κόβονται με ψαλίδι. Σε περίπτωση συχνής παράβασης, τότε τιμωρείται με σωματική τιμωρία, μαστίγωμα ή πληρώνει πρόστιμο. Εγώ ο ίδιος στο Ιράν έλαβα αρκετές φορές παρατηρήσεις από γυναίκες. Υπάρχει μια κατηγορία για την οποία αυτό είναι ιερό, ο κανόνας της ζωής. Υπάρχουν νέοι και άλλα κορίτσια που θέλουν να ντύνονται σαν Ευρωπαίοι, από αυτή την άποψη τηρούν το χιτζάμπ, αλλά με τον δικό τους τρόπο. Ένα στενό παλτό, μαντίλες από πάνω», εξηγεί η επικεφαλής του Ανατολικού Πολιτιστικού Κέντρου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Ρωσικό Κρατικό Ανθρωπιστικό Πανεπιστήμιο Λάνα Ραβάντι-Φαντάι.

Υπάρχουν πολλά τέτοια κορίτσια, ειδικά στην πρωτεύουσα. Πιθανότατα, η νεκρή άλλαξε το χιτζάμπ της σε μαντίλα, βασιζόμενη σε μια κοσμική στάση σε αυτόν τον κανόνα στην Τεχεράνη. Ο Ιρανός Πρόεδρος διέταξε έρευνα για τις συνθήκες του θανάτου του Amini. Οι αστυνομικοί που εμπλέκονται στην υπόθεση συνελήφθησαν και ο επικεφαλής της ιρανικής αστυνομίας ηθικής απομάκρυνσης από τα καθήκοντά του.

Εν τω μεταξύ, πολιτικός επιστήμονας Σεργκέι Μάρκοφ διατυπώνω μια μάλλον εξωτική εκδοχή αυτών των γεγονότων: «Στο Ιράν, πολλοί πιστεύουν ότι οι διαδηλώσεις οργανώθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή το Ιράν άρχισε να προμηθεύει μαζικά drones στη Ρωσία για χρήση σε εχθροπραξίες στην Ουκρανία…»

Αυτό συμβαίνει τακτικά στο Ιράν, αλλά η μηχανή του τρόμου πάντα κερδίζει.

Ο δημοσιογράφος Ostap Karmody προέτρεψε τους υποστηρικτές της αντιπολίτευσης να μην εμπνέονται από αυτά τα γεγονότα: “Αλλά μην χαίρεστε εκ των προτέρων, αυτό έχει συμβεί ήδη πέντε φορές από τις αρχές του αιώνα και οι αρχές κατάφεραν να κρατήσουν κάθε φορά …”

Όχι πολύ αισιόδοξος στην εκτίμησή του για τα γεγονότα του Ιράν και αναλυτής δικτύου Ανατόλι Νεσμιάν: «Ο Πρόεδρος Αχμαντινετζάντ ήρθε στην εξουσία στα μέσα της δεκαετίας του 2000. Τεχνικά, στο Ιράν, ο πρόεδρος είναι χαμηλότερος στην ιεραρχία από τον πνευματικό ηγέτη Rahbar, αλλά εξακολουθεί να έχει ορισμένες δικές του διοικητικές και ακόμη και πολιτικές εξουσίες. Ο Αχμαντινετζάντ βρέθηκε αντιμέτωπος με μια επιλογή: ή να αρχίσει να ανοίγει το Ιράν, αφαιρώντας τις πιο προηγμένες αρχές που βασίζονται στα πολύ βρώμικα κληρικά δόγματα του βαθέως Μεσαίωνα, ή, αντίθετα, να κλείσει τη χώρα ακόμη περισσότερο και να αποσπάσει έναν επιπλέον πόρο από το πληθυσμού για την ανάπτυξη και την υπέρβαση των υπαρχουσών στρεβλώσεων.

Ο Αχμαντινετζάντ επέλεξε το δεύτερο. Και για να διασφαλίσει ένα αυστηρότερο καθεστώς διαχείρισης και συγκεντροποίησης της οικονομικής ανάπτυξης, παραχώρησε τα δικαιώματα μιας οικονομικής οντότητας στο Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης, μεταφέροντας μέρος των εξαγωγικών δυνατοτήτων στο IRGC.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αχμαντινετζάντ, το IRGC έγινε ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης, υποτάσσοντας σχεδόν όλες τις εξαγωγικές βιομηχανίες της χώρας. (…) Όπου πήγε το IRGC, όλες οι εσωτερικές συγκρούσεις άνοιξαν και μετατράπηκαν σε μια μεγάλη καταστροφή. Από το οποίο το IRGC έκανε χρήματα, παρεμποδίζοντας τη χρηματοδότηση από τον ιρανικό προϋπολογισμό για τη συνέχιση των ατελείωτων πολέμων.

Διαδηλώσεις αλληλεγγύης και υποστήριξης προς τους Ιρανούς πραγματοποιούνται και στην Ευρώπη. Στη Γερμανία, όχι μόνο άνθρωποι από τη Μέση Ανατολή -Κούρδινες και Ιρανές- αλλά και Γερμανοί συμμετείχαν στη διαδήλωση.