Το πρώην σανατόριο στην Πάρνητα κηρύχθηκε αρχιτεκτονικό μνημείο

Αρχιτεκτονικό μνημείο ανακηρύχθηκε από το υπουργείο Περιβάλλοντος το πρώην αντιφυματικό σανατόριο στην Πάρνηθα, βόρεια της Αθήνας. Το κτίριο ανήκει πλέον στην κρατική εταιρεία Public Real Estate, η οποία σκοπεύει να συνεχίσει την ανάπτυξή του.

Η βιομηχανική παραγωγή πενικιλίνης οδήγησε στην παρακμή όλων αυτών των ιατρείων από τη δεκαετία του 1940. Αυτό στο Πάρνητ συνέχισε να λειτουργεί μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Ανελήφθη από τον Εθνικό Οργανισμό Τουρισμού το 1965 και λειτούργησε ως ξενοδοχείο μέχρι το 1967 και μέχρι το 1984 στέγασε τον Οργανισμό Τουριστικής Εκπαίδευσης. Μετά από αυτό, εγκαταλείφθηκε.

Το εγκαταλελειμμένο σανατόριο φωτογραφήθηκε πριν από λίγα χρόνια από τον καλλιτέχνη Χρήστο Σιμάτο. Οι φωτογραφίες του έγιναν υλικό για μια έκθεση με τίτλο «Unreal House» στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών. Εδώ και παρακάτω μια φωτογραφία του Χρήστου Σιμάτου.

Η απόφαση για το διορισμό του σανατόριου υπογράφηκε στα τέλη Ιουλίου και δημοσιεύτηκε χθες στην ιστοσελίδα της Διαύγειας. Τιμολογείται ως «το αρχικό κτίριο όπως υπήρχε πριν από το 1965 και όχι μεταγενέστερες προσθήκες και επεμβάσεις που του άλλαξαν χαρακτήρα».

Το επεξηγηματικό σημείωμα της Διεύθυνσης Συντήρησης Κτιρίων του Υπουργείου Περιβάλλοντος προσφέρει, όπως πάντα, μια λεπτομερέστατη ματιά στην ιστορία του. Έτσι, σύμφωνα με το τμήμα, το κτίριο χτίστηκε τη δεκαετία του ’30 του 20ου αιώνα. Έγινε γνωστό αφού νοσηλεύτηκε εκεί ο γνωστός Έλληνας ποιητής Γιάννης Ρίτσας από τον Οκτώβριο του 1937 έως τον Απρίλιο του 1938.

Το 1965 το κτίριο παραδόθηκε στον ΕΟΤ και χρησιμοποιήθηκε ως οικοτροφείο με 200 κλίνες. Ωστόσο, λόγω της γειτνίασής του με το καζίνο Mont Parnasse, αποφασίστηκε το 1967 να στεγάσει έναν οργανισμό τουριστικής εκπαίδευσης. Εκεί λειτούργησαν τουριστικές σχολές μέχρι το 1984, οπότε μεταφέρθηκαν στην Ανάβυσσο. Έκτοτε το κτίριο του σανατόριου εγκαταλείφθηκε.

Η αρχιτεκτονική του αξία είναι σημαντική. Σύμφωνα με την επεξηγηματική έκθεση του Τμήματος Διατηρητέων Κτιρίων του Υπουργείου Περιβάλλοντος, το κτήριο είναι έργο του διάσημου αρχιτέκτονα Ιωάννη Αντωνιάδη (1890-1977), λατρείας του Μεσοπολέμου, που εκείνη την εποχή κατείχε τη θέση. προϊσταμένου τεχνικών υπηρεσιών στον Ευαγγελισμό. Κατά τη διάρκεια τεσσάρων ετών, ο Αντωνιάδης επισκέφτηκε πολλά σανατόρια στη χώρα και στο εξωτερικό και ανέπτυξε οκτώ εκδοχές του έργου του, το οποίο κατέληξε στη δημιουργία ενός ενιαίου πενταόροφου κτιρίου. Το κτίριο χτίστηκε σε τρεις φάσεις, με τη νοτιοανατολική όψη να είναι η πιο ενδιαφέρουσα, που ανεβαίνει σε σκαλοπάτια για να επιτρέπει σε όλους τους ασθενείς να λαμβάνουν ηλιακό φως.

Χτίστηκε σε τρεις φάσεις, με τη νοτιοανατολική πλευρά του σανατόριου να υψώνεται κλιμακωτά για να επιτρέπει σε όλους τους ασθενείς να λαμβάνουν ηλιακό φως.

Αργότερα μετατράπηκε σε «Ξενώνα» και σε σχολή διδασκαλίας τουρισμού

Όταν το κτίριο μετατράπηκε σε ξενοδοχείο από τον ΕΟΤ, υπέστη πολλές αλλαγές υπό τη διεύθυνση του αρχιτέκτονα Σπύρου Μπονάνου. Το σημαντικότερο ήταν η μετατόπιση της κύριας εισόδου, η οποία τοποθετήθηκε στον δεύτερο όροφο, με την προσθήκη σκάλας. Σημαντική ήταν επίσης η δημιουργία ορόφων, όταν το κτίριο μεγάλωνε σταδιακά, με στόχο να φτάσει τους πέντε ορόφους.

Σύμφωνα με ειδικούς του Υπουργείου Προστασίας Περιβάλλοντος, το κτίριο υποβλήθηκε σε πράξεις βανδαλισμού και το εσωτερικό είναι σε εξαιρετικά παραμελημένη κατάσταση: έχουν αποσυναρμολογηθεί δάπεδα και κουφώματα, έχουν κλαπεί μεταλλικά κάγκελα. «Αυτό είναι ένα από τα λίγα παραδείγματα κτιρίων υγιεινής στην Ελλάδα σε τόσο μεγάλη κλίμακα που διατήρησαν πραγματικά πολλά στοιχεία της αρχικής του μορφής. Πιστεύουμε ότι πρόκειται για ένα κτίριο που σηματοδοτεί την ιστορία των ελληνικών υγειονομικών ως ένα σημαντικό κεφάλαιο στη δύσκολη εποχή της φυματίωσης, και το οποίο, όπως και άλλα σανατόρια εξαφανίζεται μαζί με αυτό που αντιπροσωπεύει. Η αποκατάστασή τους, με την ενσωμάτωση νέων συμβατών χρήσεων, θα αναδείξει αυτό το ξεχασμένο μέρος της ιστορίας μας στον σύγχρονο κόσμο (…) Είναι επίσης ένα παράδειγμα την αρχιτεκτονική του Ιωάννη Αντωνιάδη, που κινείται μεταξύ της ελληνικής εκδοχής του στυλ art deco και του αναδυόμενου μοντερνισμού», καταλήγει η υπηρεσία.

Σηματοδοτεί την ιστορία του ελληνικού σανατόριου, το οποίο, όπως και άλλα σανατόρια στην Ελλάδα, σβήνει ως τάξη.

Η απόφαση αυτή ισοδυναμεί με διάσωση του κτιρίου και δίνει στην ΕΤΑΔ ΑΕ τη βάση για την περαιτέρω χρήση του. Οι επιτρεπόμενες χρήσεις στη ζώνη αυτή είναι «τουρισμός-αναψυχή», οπότε η απόφαση είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Στο Ταμείο Ανάκαμψης περιλαμβάνεται μελέτη σκοπιμότητας (280.000 ευρώ), βάσει της οποίας θα ληφθεί απόφαση για περαιτέρω βήματα.

Το μέρος επιλέχθηκε μετά από μελέτη του αέρα και του κλίματος του βουνού προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η θεραπεία της φυματίωσης.
Ιστορικό σανατόριο στην Πάρνη-6

Το κτίριο έχει υποστεί βανδαλισμούς και το εσωτερικό είναι σε κατάσταση σοβαρής παραμέλησης καθώς δάπεδα και κουφώματα έχουν καταστραφεί ή κλαπεί.

Υ.Γ Καλά που πάρθηκε η απόφαση, κρίμα που είναι αργά, γιατί κατά τη γνώμη μου είναι αργά να σωθεί αυτό το κτίριο. 40 χρόνια ερήμωσης έκαναν τη δουλειά τους. Και το κτίριο, για να είμαι ειλικρινής, δεν είναι το καλύτερο δείγμα αρχιτεκτονικής.

Παραφυσικά φαινόμενα στο σανατόριο Parnity

Δείτε επίσης: Ένα τρομακτικό μουσείο σε … σανατόριο στον Πάρνηφ

Source link