«Οι νοσοκόμες χτύπησαν και έδεσαν τον πατέρα μου στο νοσοκομείο», αναφέρει ο δημοσιογράφος Νίκος Ασλανίδης σε καταγγελία του κατά του προσωπικού του νοσοκομείου Παπαγεωργίου στη Θεσσαλονίκη.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο 98χρονος πατέρας του έπεσε θύμα κακομεταχείρισης στο νοσοκομείο. Νοσηλεύτηκε και την επόμενη μέρα, λέει ο δημοσιογράφος, ο ηλικιωμένος αντιμετώπισε πρωτοφανή σκληρότητα:
«Παρακάλεσε τις νοσοκόμες να του δώσουν πιτζάμες γιατί ήταν γυμνός από τη μέση και κάτω και κρύωνε. Οι νοσοκόμες τον αγνόησαν και σηκώθηκε από το κρεβάτι για να το βγάλει από την τσάντα του και να το φορέσει. Μόλις επέστρεψε στο κρεβάτι του, εμφανίστηκαν δύο νοσοκόμες, του έβαλαν ράβδους στο κρεβάτι και του έδεσαν τα χέρια με γάζα… Μάταια ρώτησε γιατί τον έδεναν. Δεν του απάντησαν, αλλά προσπάθησαν να τον δέσουν με το ζόρι… Ο πατέρας μου κάλεσε άλλους ηλικιωμένους ασθενείς για βοήθεια, αλλά κανείς δεν τον βοήθησε, προφανώς γιατί φοβήθηκαν ότι θα λάβουν την ίδια «θεραπεία». Αν και ο πατέρας είναι 98 ετών, προσπάθησε να αντιδράσει και έσπρωξε τη νοσοκόμα με το δεξί του χέρι, αλλά εκείνη άρχισε να τον χτυπά στο χέρι αφήνοντας μώλωπες που φαίνονται ακόμη. Μετά από αυτό «παραδόθηκε» και δέθηκε…».
Ο κ. Ασλανίδης απευθύνθηκε στον υπουργό Υγείας της Ελλάδας, Θάνο Πλεύρη, τον αναφέρει thestival.gr:
«Κύριε υπουργέ, ο πατέρας μου ήταν τυχερός σε αυτή τη δοκιμασία. Αναρωτιέμαι όμως πόσοι ασθενείς είναι τόσο άτυχοι, γιατί κατόπιν αιτήματος ενημερώθηκα ότι πολλά νοσοκομεία ακολουθούν την ίδια τακτική! Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι το δέσιμο γίνεται για το καλό τους… Ποιος όμως αποφασίζει ποιον και πότε θα δέσουν; Ποια είναι τα κριτήρια; Το περιορισμένο ιατρικό προσωπικό ισχυρίζεται ότι δεν έχει χρόνο να απαντήσει σε όλους τους ασθενείς, οπότε καταφεύγει σε αυτή τη λύση… Είναι νόμιμο όμως αυτό; Πριν από ένα χρόνο, πολύ σωστά ψηφίσατε νόμο που προβλέπει αυστηρές ποινές για το δέσιμο των ζώων (βοσκός). Είναι δυνατόν να επιτραπεί το δέσιμο των ασθενών;
Ολόκληρο το κείμενο της καταγγελίας του Νίκου Ασλανίδη:
«Κύριε Υπουργέ.
Στις 25/08/2022 πήγα τον ηλικιωμένο πατέρα μου Γεώργιο Ασλανίδη, 98 ετών, στα επείγοντα του Νοσοκομείου Παπαγεωργίου Θεσσαλονίκης, καθώς είχε αιματουρία. Ο εφημερεύων γιατρός έκρινε ότι έπρεπε να νοσηλευτεί, και εισήχθη στην ουρολογική κλινική του ίδιου νοσοκομείου.
Όπως γνωρίζετε, λόγω της πανδημίας απαγορεύεται η είσοδος συνοδών και η νοσοκόμα που τον παρέλαβε με διαβεβαίωσε ότι δεν χρειάζεται να ανησυχώ, γιατί θα φροντιστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το προσωπικό του νοσοκομείου με ενημέρωσε ότι οι γιατροί της ουρολογικής κλινικής θα με ενημέρωναν τηλεφωνικά την επόμενη μέρα για την κατάσταση της υγείας του.
Την επόμενη μέρα (26/8), βλέποντας ότι δεν επικοινώνησαν μαζί μου, τηλεφώνησα στον εφημερεύοντα γιατρό στις 20:00, και μου είπε ότι η αιματουρία είχε μειωθεί, αλλά ο πατέρας μου ανησύχησε λίγο…
Δεδομένου ότι ο πατέρας μου δεν έχει κινητό τηλέφωνο και δεν μπορώ να μιλήσω μαζί του, τηλεφώνησα το επόμενο πρωί (27/08) και μίλησα με μια νοσοκόμα που μου είπε ότι ο πατέρας μου έκλαιγε όλο το βράδυ… Τη ρώτησα τι ο λόγος, η απάντηση ήταν ότι μάλλον είχε άνοια… Την διαβεβαίωσα ότι ο πατέρας μου μπορεί να είναι 98 ετών, αλλά όχι μόνο δεν έχει άνοια, αλλά, αντίθετα, διακρίνεται από διαύγεια μυαλού. Δεν δημιούργησε ποτέ κανένα πρόβλημα. Μάλιστα, πριν από δέκα μήνες, όταν εισήχθη στο Νοσοκομείο Γεννηματάς στη Θεσσαλονίκη για τον ίδιο λόγο, οι νοσηλευτές σημείωσαν την ανταπόκρισή του.
Έπρεπε να πάω στον Παπαγεωργίου να δω τι γίνεται. Ο πατέρας μου παραπονέθηκε, μου ζήτησε να υπογράψω τα έγγραφα και να τον πάω σπίτι αφού σταμάτησε η αιματουρία. Αφού έλαβα οδηγίες από τον εφημερεύοντα γιατρό, υπέγραψα και πήγα στο δωμάτιο του πατέρα μου. Εκεί τον βρήκα να κοιμάται βαθιά. Τον ξύπνησα και με δυσκολία τον έβαλα σε αναπηρικό καροτσάκι για να τον πάω στο σπίτι μου στα Γιαννιτσά.
Κοιμόταν σε όλη τη διαδρομή και για τις επόμενες 18-20 ώρες… Προφανώς ήταν υπό την επήρεια κάποιου είδους υπνωτικού χαπιού, γιατί ο πατέρας μου δεν κοιμάται πάνω από 6-7 ώρες την ημέρα. Δυσκολευόμουν να τον ξυπνήσω κάθε δύο ώρες σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού και να του έδινα νερό να πιει γιατί υπήρχε κίνδυνος αφυδάτωσης. Όταν τελικά κατάφερε να ξυπνήσει το επόμενο πρωί (28/8), τον ρώτησα πώς ένιωθε και μετά μου είπε την απίστευτη ιστορία του.
Την επομένη της νοσηλείας του (26/8) παρακάλεσε τις νοσοκόμες για πιτζάμες γιατί ήταν γυμνός από τη μέση και κάτω και κρύωνε. Οι νοσοκόμες τον αγνόησαν και σηκώθηκε από το κρεβάτι για να το βγάλει από την τσάντα του και να το φορέσει. Μόλις επέστρεψε στο κρεβάτι του, εμφανίστηκαν δύο νοσοκόμες, του έβαλαν ράβδους στο κρεβάτι και του έδεσαν τα χέρια με γάζα… Μάταια ρωτούσε γιατί τον έδεναν. Δεν του απάντησαν, αλλά προσπάθησαν να τον δέσουν με το ζόρι…
Ο πατέρας μου ζήτησε βοήθεια από άλλους ηλικιωμένους ασθενείς, αλλά κανείς δεν τον βοήθησε, προφανώς επειδή φοβούνταν ότι θα λάμβαναν την ίδια θεραπεία. Αν και είναι 98 ετών, προσπάθησε να αντιδράσει και έσπρωξε τη νοσοκόμα με το δεξί του χέρι, αλλά εκείνη άρχισε να τον χτυπά στο χέρι αφήνοντας μώλωπες που φαίνονται ακόμη. Μετά από αυτό «παραδόθηκε» και δέθηκε…
Ο πατέρας δεν θυμάται πόσες ώρες ήταν δεμένος. Αυτό που θυμάται έντονα είναι το αίσθημα φόβου ότι ήρθε το τέλος του… Όπως είπε χαρακτηριστικά, αν δεν είχα πάει να τον πάρω από το νοσοκομείο, θα είχε πεθάνει γιατί η καρδιά του «φτερούγιζε»… θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι έχει σοβαρό πρόβλημα καρδιάς (κολπική μαρμαρυγή) και το γεγονός αυτό ήταν γνωστό στο ιατρικό επιτελείο, γιατί το δήλωσα από την πρώτη στιγμή, σημείωσαν μάλιστα και τα φάρμακα που έπαιρνε.
Κύριε Υπουργέ. Ο πατέρας μου ήταν τυχερός σε αυτή τη δοκιμασία. Αναρωτιέμαι όμως πόσοι ασθενείς είναι τόσο άτυχοι, γιατί κατόπιν αιτήματος ενημερώθηκα ότι πολλά νοσοκομεία ακολουθούν την ίδια πρακτική!
Η επίσημη δικαιολογία είναι το δέσιμο για το καλό τους… Ποιος όμως αποφασίζει ποιον και πότε θα δέσουν; Ποια είναι τα κριτήρια; Το λιγοστό ιατρικό προσωπικό υποστηρίζει ότι δεν έχει χρόνο να απαντήσει σε όλους τους ασθενείς, οπότε καταφεύγουν σε αυτή τη λύση… Είναι όμως νόμιμη;
Πριν από ένα χρόνο, πολύ σωστά ψηφίσατε νόμο που προβλέπει αυστηρές ποινές για το δέσιμο των ζώων (βοσκός). Επιτρέπεται η σύνδεση ασθενών;
Αναμένοντας τις άμεσες ενέργειές σας για να σταματήσει αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο, είμαι στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση».
Ο Νίκος Ασλανίδης είναι δημοσιογράφος.
More Stories
Το έκοψαν ή το δάγκωσαν, αλλά… λείπει μέρος του αυτιού
Θεσσαλονίκη: 49χρονη έκοψε τις φλέβες της και πήδηξε από το μπαλκόνι του 5ου ορόφου
Ένα 12χρονο αγόρι απείλησε με μαχαίρι συμμαθητή του μετά από καυγά – συνελήφθησαν και οι δύο