Τέχνη. Γεωργούλης: "33 ερωτήσεις για τα αίτια του αδελφοκτόνου πολέμου"

Ο γνωστός Έλληνας δημοσιογράφος και δημοσιογράφος Σταμάτης Γεωργούλης έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «33 Ερωτήσεις για την Ουκρανοποίηση», στο οποίο εξέτασε, από την σκοπιά της ιστορίας, τα αίτια του τρέχοντος πολέμου στην Ουκρανία.

Με την ευγενική άδεια του συγγραφέα, τα «Αθηναϊκά Νέα» δημοσιεύουν μετάφραση επιλεγμένων κεφαλαίων (ερωτήσεων) από το βιβλίο. Όσοι επιθυμούν να αγοράσουν την πλήρη έκδοση της έκδοσης σε ηλεκτρονική μορφή μπορούν να το κάνουν. επί Σύνδεσμος.

Πρόλογος

Μία από τις σημαντικότερες κρίσεις του 21ου αιώνα, η ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022, θα κλονίσει τις διεθνείς σχέσεις για πολύ καιρό ακόμη. Το γεγονός αυτό καταγράφεται ως σημείο καμπής στις διεθνείς εντάσεις και ιδιαίτερα στις σχέσεις των δύο υπερδυνάμεων, η κλιμάκωση των οποίων οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις.

Τα οικονομικά μέτρα με τη μορφή κυρώσεων που επιβλήθηκαν από τη Δύση κατά της Ρωσίας σε σχέση με το ουκρανικό ζήτημα δεν φαίνεται να είχαν σημαντικό αντίκτυπο στη Ρωσία, της οποίας η ανθεκτικότητα ήταν απροσδόκητη για τη Δύση.

Ο μεγάλος κίνδυνος κρίσης σε περίπτωση αυτού του πολέμου είναι η χρήση πυρηνικών όπλων σε μια εποχή που ο πολιτικός πυρετός της αντιπαράθεσης αυξάνεται κατακόρυφα. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή επικρατεί πλήρως η ρεαλιστική πολιτική και αυτό το σενάριο απομακρύνεται οριστικά από τον ορίζοντα των πιθανοτήτων.

Ταυτόχρονα, η αποκλιμάκωση των στρατιωτικών χτυπημάτων από τη Ρωσία κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, με τους ισχυρισμούς της ότι απειλείται η εθνική της ασφάλεια, δεν φαίνεται να έχει καλή υποδοχή από τη Δύση.

Ωστόσο, υπάρχουν φωνές που επικρίνουν τη στάση της Ουκρανίας στο διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο για τη χρήση σχολείων και νοσοκομείων ως καταυλισμών, προκαλώντας αντιδράσεις στη Ρωσία και εκατοντάδες θανάτους. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, η Ουκρανία χρησιμοποιεί αστικές εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων σχολείων και παιδικών σταθμών, για τη στέγαση του στρατού, παραβιάζοντας έτσι τους πολιτισμένους κανόνες του πολέμου.

Όπως και να έχει, η ουκρανική κρίση γίνεται η κύρια κρίση ίσως αιώνων και η ανθρωπότητα τη διανύει με κομμένη την ανάσα. Όταν τελειώσει επιτέλους αυτός ο πόλεμος, τα πράγματα δεν θα επιστρέψουν ποτέ όπως ήταν πριν.

Ως αποτέλεσμα, η διεθνής κοινότητα θα εντελώς διαχωρισμένα. Η κυριαρχία και η εθνική ανεξαρτησία θα τεθούν υπό αμφισβήτηση, γεγονός που θα προκαλέσει σοβαρή ζημιά στο διεθνές δίκαιο. Η Δύση, σταθερή στις αξίες της της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, θα δοκιμάσει τον εαυτό της με την αυξανόμενη επιρροή του ΝΑΤΟ, που σταδιακά θα εξαπλωθεί σε όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και τις σοβιετικές δημοκρατίες, καθώς και σε ανεξάρτητες δυτικές χώρες που ήταν υπό την καταλυτική επιρροή και ηγεσία, όπως, για παράδειγμα, η Φινλανδία, η οποία ζει σε ένα καθεστώς ρωσικής επιρροής για περισσότερα από 70 χρόνια, και η ελάχιστα ελεγχόμενη Σουηδία, η οποία εντάσσεται ανοιχτά στο ΝΑΤΟ, υποβάλλοντας αίτηση για ένταξη, ενώ η αντίδραση της Ρωσίας σε αυτό που που συμβαίνει είναι πολύ έντονο.

Έτσι, αυτός ο πόλεμος έδειξε πόσο μοναχική είναι η Ουκρανία, κάτι που για τη Ρωσία έχει διπλή σημασία. Πρώτον, ως η νούμερο δύο παλιά σοβιετική σοσιαλιστική δημοκρατία, στενά συνδεδεμένη με τη σημερινή Ρωσία, είναι ένα είδος suis generis γι’ αυτήν και, ως εκ τούτου, πρέπει να παραμείνει γαντζωμένη στο ρωσικό άρμα της πολιτικής επιλογής, αφού για τη Ρωσία παραμένει ο βασικός πυλώνας της ασφάλειας και της ύπαρξής του..

Δεύτερον, οποιαδήποτε απόπειρα προσέλκυσης της Ουκρανίας στους δυτικούς θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ θα έχει ως αποτέλεσμα τη Ρωσία να αντιμετωπίσει αρνητικές οικονομικές συνέπειες, ειδικά το γεγονός ότι το ρωσικό αέριο θα είναι το κύριο πρόβλημα κάθε σπιτιού ενόψει του χειμώνα, ειδικά στον η Δύση.

Αυτό μεταφράζεται σε μια «ουκρανοποίηση» του τύπου «φινλανδοποίησης» των διεθνών σχέσεων, βασικό συστατικό του Ψυχρού Πολέμου που συγκλόνισε τον κόσμο για περίπου επτά δεκαετίες και τείνει να εξελιχθεί στο κύριο πολιτικό πρόβλημα της εποχής μας. Το οποίο είναι το θέμα αυτού του βιβλίου με τη μορφή 33 ερωτήσεων και απαντήσεων που επιχειρούν να ρίξουν φως στις πιο σκοτεινές πτυχές του αδελφοκτόνου πολέμου, τα αίτια του οποίου παραμένουν ασαφή μέχρι σήμερα.

Από την άλλη πλευρά, η Κίνα, ως η αναδυόμενη υπερδύναμη του 21ου αιώνα, προσπαθεί να επιβληθεί υιοθετώντας μια διακριτικά ουδέτερη αλλά κραυγαλέα φιλορωσική στάση, ενώ οι απειλές της να προσαρτήσει την Ταϊβάν και να διεκδικήσει συμπλέγματα νησιών στη θαλάσσια περιοχή είναι διαχρονικές. Η επιρροή του στην αφρικανική ήπειρο είναι επίσης ασυναγώνιστη, καθώς έχει κατακλύσει τις αφρικανικές αγορές με οικονομικά έργα, κάνοντάς τον να εξαρτάται από τα κινεζικά συμφέροντα. Από αυτή την κρίση απορρέει ο ρόλος της Τουρκίας, η οποία προσπαθεί να επιβάλει τη σφραγίδα της ως αναδυόμενης βασικής περιφερειακής δύναμης στην ευαίσθητη γεωπολιτική περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και της Ανατολικής Μεσογείου.

Ως εκ τούτου, αυτό το βιβλίο επιχειρεί να ρίξει φως στη σύνθετη σύγκρουση των σχέσεων Ρωσίας-Ουκρανίας της τελευταίας χιλιετίας, ως το επίκεντρο των σχέσεων Ανατολής-Δύσης, που ήταν πάντα δύσκολες, αλλά σήμερα έχουν γίνει μια από τις πιο δυσεπίλυτες κρίσεις του αιώνα λόγω στη σφοδρή εμπλοκή ενός διεθνούς παράγοντα, δηλαδή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη μια και της Ρωσίας από την άλλη.

Ερώτηση 3 – VLADIMIR ZELENSKIY: ΕΙΚΟΝΙΚΟΣ Ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΟΜΩΝΥΜΗΣ ΤΗΛ ΣΕΙΡΑΣ;

“Το πραγματικό είναι προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι πλασματικά, και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν είναι αληθινή.”

Στα αγγλικά, η παραπάνω αρχή δηλώνεται ως εξής: “Αυτό το βιβλίο είναι εξ ολοκλήρου προϊόν της φαντασίας του συγγραφέα. Όλα τα ονόματα, οι χαρακτήρες, τα μέρη και τα γεγονότα που εμφανίζονται σε αυτό είναι εικονικά. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα, μέρη, οργανισμούς ή άτομα, είτε ζωντανός ή νεκρός, είναι εντελώς τυχαίο.

Αυτό το πρότυπο έχει υιοθετηθεί για τη μυθοπλασία και τον κινηματογράφο από τη δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα, αφού χωρίς εξαίρεση, οι ταινίες χρησιμοποιούσαν αυτές τις λέξεις ως λεζάντα για να αποφύγουν πιθανή αποζημίωση σε περίπτωση κατηγορίας για συκοφαντική δυσφήμιση από οποιονδήποτε πολίτη χωρίς τη συγκατάθεσή του, εάν η δράση ήταν κατά λάθος (ή όχι τυχαία) συνέπεσε με πραγματικό όνομα ή γεγονότα. Είναι γνωστό στην ιστορία του κινηματογράφου ότι οι MGM πλήρωσαν πολύ ακριβό τίμημα για την ταινία τους που ονομάζεται “Lost Splendor: An Amazing Memoir of the Man Who Killed RasputinΣε αυτό, ο φερόμενος δολοφόνος του διαβόητου Ρασπούτιν, ο Γιουσούποφ, σύζυγος της ανιψιάς του Τσάρου Νικολάου, κατάφερε να κερδίσει μια υπόθεση για λογαριασμό της συζύγου του, η οποία φέρεται να βιάστηκε, λαμβάνοντας αποζημίωση 100.000 λιρών από το δικαστήριο του Λονδίνου το 1934, ως αποζημίωση αποκατάστασης από την MGM, η οποία τους ανάγκασε να αποσύρουν την ταινία από τη διανομή.

Καμία ταινία όμως δεν θέλει να χρησιμοποιήσει αυτή την επιγραφή, που παραπέμπει στη μοναδική πρωτοτυπία στον κόσμο. Μια τέτοια ταινία, φυσικά, θα μπορούσε να είναι μια ταινία με μεγάλη δημοσιότητα που ανύψωσε τον Πρόεδρο Volodymyr Zelensky στην υψηλότερη θέση της χώρας του με το όνομα «Servant of the People», στην οποία, αντί για λεζάντες, θα μπορούσε κανείς να γράψει στο τέλος του υπότιτλος (συντελεστές) της ταινίας, παραποιώντας τα παγκόσμια πρότυπα τα εξής: “Το πραγματικό δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις δεν είναι πλασματικά και οποιαδήποτε ομοιότητα δεν είναι τυχαία, αλλά ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.“. Η πρεμιέρα έγινε στις 16 Οκτωβρίου 2015. Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Βασίλι Πέτροβιτς Γκολομπορόντκο (Βλαντιμίρ Ζελένσκι) σε ηλικία μόλις άνω των 30 ετών. Ως καθηγητής ιστορίας, ο Vasil κερδίζει το αρχαιρεσίες Πρόεδρος της Ουκρανίας μετά από σκληρή κριτική στην κυβέρνηση για διαφθορά στην Ουκρανία. Ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι, ηθοποιός στο επάγγελμα και παραγωγός της σειράς, μετά την προβολή 51 επεισοδίων με υψηλή βαθμολογία, στις 31 Μαρτίου 2018 ίδρυσε το ομώνυμο κόμμα με το ίδιο ακριβώς λογότυπο που χρησιμοποιήθηκε στη σειρά και κέρδισε τις προεδρικές εκλογές. Σύμφωνα με την υπόθεση της ταινίας, μια φοιτήτρια ανεβάζει ένα βίντεο με δριμύτατη κριτική στην κυβέρνηση και το ανεβάζει στο YouTube, όπου γίνεται viral, δηλ. το πρώτο θέμα στα κοινωνικά δίκτυα. Όλοι οι πολίτες υποστηρίζουν το ξέσπασμα του Βασίλι και αρχίζουν να συγκεντρώνουν χρήματα για την εκστρατεία του για να γίνει πρόεδρος. Και, προς έκπληξη όλων, εκλέγεται με μεγάλη διαφορά!

Καρέ από την ταινία Υπηρέτης του Λαού. Πρωταγωνιστεί ο Β. Ζελένσκι.

Ο «Υπηρέτης του Λαού» ακολουθεί τον Βασίλι στη νέα του ζωή ως πρόεδρος και δείχνει πώς χειρίζεται τις προσδοκίες όχι μόνο του έθνους, αλλά και της οικογένειας και των φίλων του. Ο Βασίλι δεν θέλει να αλλάξει τίποτα στη ζωή του. Θέλει να μείνει δικός του, να ζήσει στο δικό του διαμέρισμα με τους γονείς του, να δανειστεί χρήματα από φίλους στο τέλος του μήνα και να πάει με το ποδήλατο στη δουλειά. Όλα λοιπόν είχαν προβλεφθεί στην ταινία και τίποτα δεν ήταν τυχαίο, γιατί όλα τελικά μετατράπηκαν σε ζωντανή πραγματικότητα. Το μόνο πρόβλημα που απέτυχε να προβλέψει η ταινία ήταν τι θα γινόταν ο υπηρέτης του λαού αν ξεσπούσε ένας αιματηρός πόλεμος που θα έθετε τον ίδιο και τον λαό του με το ζωτικό δίλημμα ζωή ή θάνατος; Θα γίνει θύμα ο πρόεδρος της για να σώσει τον λαό του;

Σε αυτή την υποθετική περίπτωση, ισχύει η δήλωση/επιλογή του τέλους του υπότιτλου “Αυτό είναι έργο φαντασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι εικονικά, και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν είναι αληθινή”, καθώς είναι πλέον το πιο ισχυρό πρόσωπο στο η χώρα. Θα πετύχει σε αυτό το έργο ή θα καταστραφεί από τις σκοτεινές δυνάμεις που επιδιώκουν να συντρίψουν τον λαό του, στον οποίο έχει ορκιστεί τιμή τιμής να παραμείνει αιώνια και ατελείωτα πιστός στον αληθινό του υπηρέτη; Το πιο σημαντικό, μετά τα τραγικά γεγονότα της ρωσικής εισβολής, η ταινία απαθανατίστηκε από τα κορυφαία τηλεοπτικά μέσα του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του ελληνικού τηλεοπτικού καναλιού Antenna, αποδεικνύοντας ότι η ζωή είναι αυτή που γράφει τα πιο ελκυστικά σενάρια που αποτυπώνονται σε τηλεοπτικές ταινίες, ακόμα κι αν έχουν χαμηλές βαθμολογίες σε πολλές χώρες.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι πιθανό ότι ο Πρόεδρος της Ουκρανίας δεν θα είχε αποκτήσει την εξουσία αν δεν είχε προβληθεί η επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά Servant of the People, στην οποία ήταν ο κύριος χαρακτήρας. Θα παραμείνει έτσι σε ένα ακραίο σενάριο εχθροπραξιών που απειλούν να μειώσουν την εθνική ανεξαρτησία και ακεραιότητα της χώρας του σε ερείπια; Σε κάθε περίπτωση, η διεθνής κατακραυγή από την ταινία, σε συνδυασμό με την ακατανόητη κατακραυγή προς τους Δυτικούς από τη ρωσική εισβολή, έχουν κάνει τον Πρόεδρο Ζελένσκι πολιτικό αστέρι της διεθνούς τηλεόρασης.

Σχετικά με τον Συγγραφέα: Σταμάτης XP. Ο Γεωργούλης είναι Διδάκτωρ Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο RARIS-XI. Δίδαξε και δίδαξε στο Ανώτατο Στρατιωτικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (Α.Σ.Ε.Ι) της Στρατιωτικής Σχολής Ευέλπις, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, στη Σχολή Εθνικής Αστυνομικής Ασφάλειας και στη Σχολή Ναυτικού Πολέμου. . Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε εκλογικές αποστολές ως διεθνής εκλογικός παρατηρητής στην Αιθιοπία (1992) και στην Καμπότζη (1993) στα Ηνωμένα Έθνη, στη Νότια Αφρική (1994) και στη Μοζαμβίκη (1994) στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Αλβανία (1997) στον Οργανισμό Ασφάλειας και Συνεργασίας στην Ευρώπη. Εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Επιτροπή Τοπικής και Περιφερειακής Δημοκρατίας του Συμβουλίου της Ευρώπης. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων και της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Διεθνούς Δικαίου. Έχει δημοσιεύσει πάνω από 30 βιβλία και μονογραφίες, καθώς και εκατοντάδες άρθρα σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά.

Source link