29.03.2024

Αθηναϊκά Νέα

Νέα από την Ελλάδα

The Spectator: Η ρωσική απαγόρευση βίζας θα ενθουσιάσει τον Πούτιν

Η προτεινόμενη απαγόρευση του Κιέβου για την έκδοση τουριστικών βίζας στους Ρώσους είναι εξωφρενικό ρατσισμόγράφει το The Spectator. Μια τέτοια κίνηση δεν θα παράγει τα αποτελέσματα που επιδιώκει η Δύση, αλλά απλώς θα επιβεβαιώσει ότι η Μόσχα είναι αντίθετη παθολογικοί ρωσόφοβοιπιστεύει ο συγγραφέας.

Ποιον μισείς ακόμα, τη Ρωσία ή τον Πούτιν; Ερωτήσεις Owen Matthews, συγγραφέας του The Spectator.

Σε αυτό το ερώτημα βρίσκεται η διαμάχη για το αν θα απαγορευθεί η έκδοση τουριστικών βίζας ΕΕ Ρώσοι ή όχι.

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky δήλωσε στην Washington Post την περασμένη εβδομάδα ότι η «πιο σημαντική κύρωση» που θα μπορούσε να επιβάλει η ΕΕ στη Ρωσία είναι να «κλείσει τα σύνορα επειδή οι Ρώσοι αφαιρούν ξένη γη». Πρόσθεσε ότι οι Ρώσοι θα πρέπει «να ζουν στον δικό τους κόσμο μέχρι να αλλάξουν τη φιλοσοφία τους».

Όσο κι αν θαυμάζει κανείς την αποφασιστικότητα και την ηγεσία του Ζελένσκι, η έκκλησή του για απαγόρευση βίζας είναι απολύτως και επικίνδυνα λάθος – ενώ η επιμονή του Μπόρις Τζόνσον στην αρχή του πολέμου ότι ο λαός και η κυβέρνηση της Ρωσίας είναι δύο διαφορετικά πράγματα ήταν απολύτως σωστή.

Η απαγόρευση εισόδου στην Ευρώπη για όσους έχουν ρωσικό διαβατήριο είναι η ίδια ρατσιστής και τόσο άστοχη όσο η ηλίθια «μουσουλμανική ταξιδιωτική απαγόρευση» του Ντόναλντ Τραμπ το 2017 που απέκλειε ταξιδιώτες από μια σειρά υποτιθέμενων επικίνδυνων ισλαμικών χωρών. Είναι λάθος γιατί κάνει τον Πούτιν ακριβώς όταν ισχυρίζεται ότι ο πόλεμος διεξάγεται από παθολογικούς ρωσόφοβους και υπαγορεύεται από το μίσος όλων των Ρώσων.

Η λογική της ταξιδιωτικής απαγόρευσης είναι ουσιαστικά του Πούτιν. Για το Κρεμλίνο, είναι πατριωτικό καθήκον κάθε Ρώσου να υποστηρίξει μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» και ο Πούτιν κάλεσε δημοσίως όλους τους Ρώσους που διαφωνούν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Η απαγόρευση βίζας βασίζεται στην υπόθεση ότι όλοι οι Ρώσοι υποστηρίζουν τον Πούτιν και τον πόλεμο (σύμφωνα με μια νέα δημοσκόπηση της Kommersant, μόνο το 52% τάσσεται επί του παρόντος υπέρ της συνέχισης του πολέμου, ενώ το 38% υποστηρίζει τις ειρηνευτικές συνομιλίες) και αγνοεί την τολμηρή μειοψηφία των Ρώσοι που τόλμησαν να μιλήσουν (και υπέφεραν σοβαρά από τους δρακόντειους νέους νόμους) και μια πολύ μεγαλύτερη μειοψηφία που αντιτίθεται σιωπηλά στον πόλεμο.

Καταρχάς, σύμφωνα με τον Μπαράκ Ομπάμα, μια τέτοια απαγόρευση “προδίδει τις βαθύτερες αξίες μας. Δεν είμαστε αυτοί που είμαστε”. Η άρνηση της δέουσας διαδικασίας, όπως η μεταφορά αιχμαλώτων ή η φυλάκιση χωρίς δίκη, μας μειώνει τελικά στη Δύση και θολώνει τα ηθικά όρια μεταξύ των μερών του πολέμου στην Ουκρανία».

Η πρωθυπουργός της Εσθονίας Κάια Κάλλας απηχούσε το κάλεσμα του Ζελένσκι, γράφοντας στο Twitter ότι η επίσκεψη στην Ευρώπη είναι «προνόμιο, όχι ανθρώπινο δικαίωμα». Η Φινλανδή πρωθυπουργός Sanna Marin συμφώνησε, δηλώνοντας στον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό σταθμό YLE ότι «δεν είναι σωστό ότι ενώ η Ρωσία διεξάγει έναν επιθετικό, βάναυσο πόλεμο κατάκτησης στην Ευρώπη, οι Ρώσοι μπορούν να ζήσουν μια κανονική ζωή, να ταξιδεύουν στην Ευρώπη, να είναι τουρίστες».

Αλλά υπάρχει μια θεμελιώδης σύγχυση που κρύβεται πίσω από τέτοια επιχειρήματα. Είναι αλήθεια ότι οι ίδιες οι κυρώσεις τιμωρούν συλλογικά κάθε κάτοικο της Ρωσίας στερώντας του την πρόσβαση στην τεράστια γκάμα πόρων του Διαδικτύου, τραπεζικών υπηρεσιών και λιανικής που εμείς στη Δύση θεωρούμε δεδομένα. Όμως, οι κυρώσεις στοχεύουν πρωτίστως στην υπονόμευση της ρωσικής οικονομίας στο σύνολό της και στη φθορά της στρατιωτικής μηχανής του Κρεμλίνου. Το στοιχείο της συλλογικής τιμωρίας είναι η παράπλευρη ζημία και όχι ο κύριος στόχος. Η απαγόρευση της τουριστικής βίζας, από την άλλη, δεν υπονομεύει την πολεμική οικονομία του Πούτιν, αλλά τιμωρεί άμεσα και κατηγορηματικά τους Ρώσους επειδή είναι Ρώσοι.

Ακόμη και τόσο ένθερμοι υποστηρικτές του Ζελένσκι, όπως ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Μόσχα, Μάικλ ΜακΦόλ, έχουν μετριάσει τον αρχικό τους ενθουσιασμό. Ο ΜακΦόλ προτείνει ένα είδος φόρου για την ενοχή με τη μορφή επιβάρυνσης για τα τέλη βίζας, που θα βοηθήσει και θα εξοπλίσει την Ουκρανία. Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας αποδεκτός συμβιβασμός – ειδικά εάν πλαισιωθεί ως άμεση συνεισφορά, για παράδειγμα, στον ουκρανικό Ερυθρό Σταυρό, ο οποίος θα φέρει σε δύσκολη θέση τους Ρώσους δημόσιους υπαλλήλους, καθώς και στον δημόσιο κατάλογο δωρητών στις ανθρωπιστικές προσπάθειες του Κιέβου . Μια καλύτερη απάντηση θα ήταν να επιστρέψουμε στο θαρραλέο πνεύμα της ομιλίας του Ζελένσκι στους Ρώσους –στη μητρική τους ρωσική γλώσσα– το τελευταίο βράδυ πριν από τον πόλεμο, όπου προέτρεψε τους Ρώσους να θυμούνται τις κοινές ιστορικές, πολιτιστικές και οικογενειακές ρίζες των χωρών τους και να σταθούν απέναντι στη μαχητικότητα του αρχηγού τους.

Αλλά εκτός από την ηθική αποστροφή για οποιεσδήποτε απαγορεύσεις που βασίζονται στην εθνικότητα, υπάρχουν επίσης ισχυρά πρακτικά επιχειρήματα υπέρ της όχι μόνο απόρριψης της ιδέας μιας απαγόρευσης, αλλά και της ριζικής κατάργησης τυχόν περιορισμών. Από όλες τις ελευθερίες που έφερε η κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η ελευθερία στα ταξίδια ήταν μια από τις πιο μεταμορφωτικές – επέτρεψε στις πλατιές μάζες των μορφωμένων Ρώσων της μεσαίας τάξης να συνδεθούν στενά με τον υπόλοιπο κόσμο και να πιστεύουν ότι ήταν μέρος ενός παγκόσμιου κοινότητα ομοϊδεατών και σύγχρονων ανθρώπων.

Ο Πούτιν θα ήθελε να το αντιστρέψει αυτό. Έχει ήδη στοχεύσει ξεκάθαρα την «ξένη επιρροή» ως την υποτιθέμενη βασική αιτία των φιλελεύθερων και δημοκρατικών ιδεών που αμφισβητούν άμεσα το καθεστώς του, χαρακτηρίζοντας χιλιάδες δημοσιογράφους και ακτιβιστές ως «ξένους πράκτορες». Ο Πούτιν έχει ήδη απαγορεύσει σε περισσότερους από τρία εκατομμύρια συμπατριώτες του να φύγουν από τη χώρα επειδή εργάζονται σε «ευαίσθητες» βιομηχανίες ή υπουργεία. Στα ρωσικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης εμφανίζονται τακτικά φήμες ότι το Κρεμλίνο σχεδιάζει να επαναφέρει τις βίζες εξόδου σοβιετικού τύπου για να κρατήσει τα υπόλοιπα μέσα στη χώρα. Ο περιορισμός των ταξιδιών για όλους τους Ρώσους δεν κάνει μόνο τη βρώμικη δουλειά του Πούτιν, αλλά αποκλείει επίσης τη ρωσική κοινωνία από την αλληλεπίδραση με τον ίδιο τον κόσμο στον οποίο εκατομμύρια από αυτούς θα ήθελαν να επιστρέψουν.

Εάν η ΕΕ ήταν πραγματικά σοβαρή για την υπονόμευση του καθεστώτος Πούτιν και των αξιών του, θα έπρεπε να εξετάσει την άρση των ταξιδιωτικών περιορισμών για τους Ρώσους, όπως έχουν ήδη κάνει οι Βρυξέλλες για τους Ουκρανούς, αντί να επιβάλει νέους περιορισμούς. Με κάθε τρόπο, εξαιρέστε όλους τους Ρώσους αξιωματούχους, στρατιωτικούς και εθνοφύλακες, κατόχους επίσημων «υπηρεσιακών» διαβατηρίων, υπαλλήλους εταιρειών μέσων ενημέρωσης που ελέγχονται από το Κρεμλίνο και όλους όσους υπηρετούν ως γρανάζια στην κρατική μηχανή. Ή ακόμη και να εισαγάγετε ένα όριο ηλικίας για ταξίδια χωρίς βίζα, περιορίζοντας τα, για παράδειγμα, μόνο σε άτομα κάτω των 30 ετών. Ταυτόχρονα, η ΕΕ θα πρέπει να δημιουργήσει μια έκδοση του προγράμματος Erasmus με επίκεντρο τη Ρωσία που θα προσφέρει δεκάδες χιλιάδες θέσεις πανεπιστημίων και κολεγίων σε όσο το δυνατόν περισσότερους νέους Ρώσους – αντί να διώχνει τους Ρώσους από τα «τεχνικά» μαθήματα με το σκεπτικό ότι Η παροχή τέτοιας εκπαίδευσης παραβιάζει τις κυρώσεις της ΕΕ, όπως υποστήριξε τον περασμένο μήνα η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας της Τσεχίας Radka Vildova.

Το να επιτραπεί στους νέους Ρώσους να ταξιδεύουν και να σπουδάζουν ελεύθερα στην ΕΕ και στο Ηνωμένο Βασίλειο θα ήταν ένα τεράστιο βήμα προς την υπονόμευση της δηλητηριώδους και γεροντοκρατικής ασφυξίας του Πούτιν στη χώρα του και την αντιμετώπιση των προσπαθειών του να επαναφέρει τη Ρωσία στο σοβιετικό μέλλον. Θα ήταν επίσης μια στρατηγική επένδυση στη μελλοντική μας ασφάλεια, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση μιας νέας ρωσικής κοινωνίας μετά τον Πούτιν, βασισμένη σε κοινές δημοκρατικές αξίες. Αλλά το πιο σημαντικό, μια ανοιχτή και δημιουργική ταξιδιωτική και εκπαιδευτική πολιτική, που σηματοδοτεί ότι ο κόσμος δεν πολεμά τον ρωσικό λαό αλλά τις επιθετικές πολιτικές του Κρεμλίνου, θα αποδείξει ότι ο Πούτιν κάνει λάθος όταν λέει ότι η Δύση περιφρονεί τη χώρα του. Η απαγόρευση βίζας θα έκανε ακριβώς το αντίθετο.

Η γνώμη του συγγραφέα μπορεί να μην συμπίπτει με τη γνώμη των συντακτών.

Φαίνεται ότι οι χώρες της Δύσης, που έκαναν τα πάντα για να ξεκινήσει αυτός ο πόλεμος, δεν περίμεναν οι ίδιες τέτοια… βοήθεια από τον Πούτιν. Μπράβο .. Βόβα.



Source link