29.03.2024

Αθηναϊκά Νέα

Νέα από την Ελλάδα

Κατάληψη της δημοκρατίας

Η αισθητή διαίρεση του έθνους (με την έννοια της διαχρονικής ταυτότητας του ελληνικού πολιτισμού και λαού) γίνεται εμφανής σε κάθε πτυχή της καθημερινής πολιτικής ζωής σε σχέση με ένα ξένο κράτος, το οποίο κυριολεκτικά αντιμετωπίζεται ως ξένο σώμα, ως προς το θεσμικό ρόλο ως τιμόνι και σεβασμό στην εθνική κυριαρχία της Πατρίδας μας.

Είναι προφανές ότι τα κυβερνητικά μας στελέχη στο σύνολό τους εκφράζουν αυθαίρετα και αντιστρέφουν απέραντο μίσος για κάθε τι ελληνικό (γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός, εκπαίδευση) και λειτουργούν ως μη εθνικοί φερέφωνοι της άρχουσας τάξης της παγκοσμιοποίησης, αγνοώντας παντελώς τα οξεία και απεριόριστα προβλήματα της ζωντανή και τρέχουσα πραγματικότητα.

Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από τον εορτασμό της υποτιθέμενης αποκατάστασης της δημοκρατίας, που έμοιαζε περισσότερο με μια βαρετή αισθητική και πρακτική συσκευή των «ταραχών» νουβό πλούτων παρά ως υποτιθέμενο θεσμικό φόρο τιμής στην υποτιθέμενη αποκατάσταση του κοινοβουλευτισμού.

Μια τέτοια σύγχρονη αντίληψη (δηλαδή των σημερινών πολιτικών) για τη δημοκρατία δεν της προσδίδει το κατάλληλο καθεστώς ως πολιτική έννοια ανοιχτή σε αιώνια εξέλιξη και προσανατολισμένη σε βελτιωτικές λύσεις με ολοκληρωμένες θυσίες από την πλευρά των πολιτών και των πολιτικών ως παράδειγμα. Αντίθετα, όμως, η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι η δημοκρατία μιας προνομιούχου κάστας, διορισμένης άνωθεν, είναι ένα ανάρμοστο εργαλείο και εφαλτήριο, με τη βοήθεια του οποίου οι μεροκαματιάρηδες από τμήματα μπορούν να καταλάβουν βασικούς κρατικούς θεσμούς και θέσεις.

Εχθρός της δημοκρατίας είναι η θεσμική βία και ενίοτε το πραξικόπημα, η αυθαιρεσία των κρατικών θεσμών εναντίον του λαού και του έθνους, που είναι το πιο συχνό και διαρκές φαινόμενο των ημερών μας και προς όλες τις κατευθύνσεις.

Εχθρός του σημερινού κράτους είναι, άμεσα και κατηγορηματικά, το έθνος και ο λαός, παρά το γεγονός ότι το σύνταγμα θεσπίζει τις προαναφερθείσες κεφαλαιουχικές έννοιες για να τεθούν τα θεμέλια ενός de facto δημοκρατικού πολιτεύματος, το οποίο διαμορφώνεται εγκαίρως στη βάση της κυριαρχίας του λαού και όχι η ιταλική περιφρόνηση προς αυτόν.

Σήμερα, στην πραγματικότητα, ο λαός αντιμετωπίζεται ως πνευματικά ανίδεος ή, αλλιώς, ως μια πνευματικά ευνουχισμένη υδάτινη μάζα, η οποία αποπροσανατολισμένη από την κριτική σκέψη χειραγωγείται αμετάκλητα και αιτιολογικά εύκολα από την άρχουσα τάξη της θεσμικής ελίτ.

Η προαναφερθείσα οδυνηρή και επικίνδυνη νοοτροπία, δηλαδή, ότι το κράτος πατρονάρεται από μια ορισμένη κάστα ανθρώπων που είναι προκλητικά αδιάφοροι και ελάχιστα εμβαθύνουν στα προβλήματα διαβίωσης του έθνους, των ανθρώπων και της κοινωνίας. Αυτό το συνειδητοποιήσαμε κατά την πανηγυρική εκδήλωση για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, που έγινε παρουσία του κόσμου και σε μια περίοδο που η Ελλάδα βρισκόταν εν μέσω πύρινης πυρκαγιάς.

Η τύφλωση αυτής της πλούσιας «αίρεσης» κυβερνητικών στελεχών απέναντι στην τρέχουσα πραγματικότητα, η κοντόφθαλμη και αδιάλλακτη προσήλωσή τους στις επιταγές της εγκατεστημένης νέας παγκόσμιας τάξης και η δομική αφέλειά τους προκαλούν μόνο αποστροφή και δικαιολογημένη αγανάκτηση στην κοινή γνώμη, η οποία παρακολουθεί παθητικά πώς διορισμένοι ελληνικής καταγωγής ορίζουν το «δάσος και καυσόξυλα», την τύχη και την πορεία του κράτους μας.

Αυτή η γιορτή, βασισμένη στο δόγμα του «ψωμιού και των τσίρκων», περιείχε όλα τα στοιχεία του προγράμματος των κοσμοπολιτών που κυνηγούν την εθνική κυριαρχία και σπεύδουν προς την εσπευσμένη διάλυση της εθνικής ταυτότητας, την εξάλειψη της εθνικής συνείδησης για να την αντικαταστήσουν με το κατεστημένο. ενός ουδέτερου θρησκευτικού, ουδέτερου εθνοτικού και ουδέτερου φυλετικού κόσμου. Αυτό δεν προκύπτει απαραίτητα από τους καλεσμένους στην εκδήλωση για την αποκατάσταση του κράτους, οι οποίοι όχι μόνο δεν ανταποκρίνονται στον θεσμό της πολύπλευρης δημοκρατίας, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική ή δημόσια ζωή, αλλά απλώς κουβαλούν τα πολύτιμα καθεστώς της κοινότητας «LGBT+» ή, ακόμη περισσότερο, των αλλοδαπών .

Τι κηρύττει δηλαδή το σκλαβωμένο ελληνικό κράτος κατά του έθνους, τι κάνει κατά του ελληνικού λαού, αλλά κρυφά, σε συμπαιγνία με τους πρωταρχικούς μηχανισμούς της νέας εποχής που έρχεται;

Οι εχθροί είναι ήδη προ των πυλών και έχουν καθιερωθεί από την πίσω πόρτα, βάζοντας μια αναπόσπαστη διαβρωτική βόμβα στα θεμέλια της Πατρίδας μας, με τη βοήθεια του στίγματος των επιληπτικών και των φιλοκρατών που αποθαρρύνουν, εισάγοντας νέα ήθη στην κοινωνία μας.

Ως παρέκκλιση, μπορούμε ενδεχομένως να θέσουμε το πρόβλημα ότι ολισθαίνουμε σε μια μηδενιστική εποχή, όπου ο αντιπροσωπευτικός τύπος ανθρώπου, η παρακμή και η παρακμή αυτής της παρακμής είναι ο χαρόκοπος, δηλαδή ο «τελευταίος άνθρωπος», ο σύγχρονος καταναλωτικός μεταλλαγμένος. άνθρωπος που, σαστισμένος και θρηνώντας, δεν μπορεί να ξεπεράσει τα κλισέ των ιδιοτελών ενώσεων που απευθύνονται στους διεφθαρμένους πολιτικούς ηγέτες του συστήματός τους για να απελευθερωθούν από την τρέχουσα δυστοπία του πολιτικού ουτιδιανισμού.

Σχετικά με τον συγγραφέα: Χαράλαμπος Β Κατσιβάρδας, δικηγόρος του Ανωτάτου Συμβουλίου της Επικρατείας (Ανώτατο Δικαστήριο) της Ελλάδας.

Η γνώμη του συγγραφέα μπορεί να μην αντικατοπτρίζει τη γνώμη των συντακτών.



Source link